این برنامه به شما کمک می کند تا تمام دوران بارداری را بدون نگرانی سپری کنید و با خیال راحت فرزند خود را بزرگ کنید و از زندگی لذت ببرید
خوشحالیم که از طریق رسانه "X" با هم ارتباط برقرار کرده و به هم نزدیکتر می شویم، مفتخریم که ما را به عنوان دوست انتخاب کرده اید
ارتباط آسان با ما از طریق اینستاگرام برای پیگیری پست های شاد و لذت بردن از مناظر زیبا از اینستاگرام ما دیدن کنید
ما می خواستیم آموزش و اطلاعات مورد نیاز خود را از طریق یوتیوب به شما آموزش دهیم. برای اطلاعات موثق به یوتیوب مراجعه کنید
کدام راه برای شما راحت تر است، ما آن را انتخاب می کنیم. ما می خواهیم گزینه های بیشتری برای حفظ ارتباط با ما داشته باشید
ما در کار خود حرفه ای هستیم، بنابراین شما می توانید نیازهای خود را برآورده کنید و با مراجعه به لینکدین اطلاعات دقیقی در مورد ما کسب کنید
در ماه 3 بارداری، جنین شروع به حرکات خود به خودی می کند، کلیه ها شروع به تولید ادرار می کنند، غدد عرق اولیه ظاهر می شوند و پلک ها به هم می چسبند. بسیاری از علائم بارداری از 2 ماه اول ادامه می یابد و گاهی اوقات در ماه سوم بدتر می شود، به خصوص حالت تهوع. سینه ها به رشد و تغییر ادامه می دهند و ناحیه اطراف نوک پستان ممکن است بزرگتر و تیره تر شود. مادر باردار ممکن است شیوع آکنه را تجربه کند. مادر ممکن است در طول 3 ماه اول بارداری وزن زیادی اضافه نکند، معمولاً حدود 2 پوند. اگر مادر اضافه وزن یا کمبود وزن داشته باشد، ممکن است میزان افزایش وزن متفاوتی را تجربه کند. جنین در 3 ماهگی مادر به جنین تبدیل می شود و اندام های جنسی خارجی نیز شروع به رشد می کنند. طول نوزاد حدود ۲ تا ۳ اینچ است و وزن آن به اندازه یک لیمو است. مادر ممکن است علائمی مانند خستگی، حالت تهوع و استفراغ را تجربه کند. برای مادر مهم است که وزن خود را در طول بارداری حفظ کند و با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد هر گونه بیماری که در حال حاضر یا در بارداری های قبلی داشته است صحبت کند.
در طول سه ماهه اول بارداری (که از زمان لقاح تا حدود 12-14 هفته طول می کشد)، بدن یک زن باردار برای حمایت از رشد و تکامل جنین تغییرات مختلفی را تجربه می کند. برخی از ویژگی های رایج سلامت یک زن باردار در سه ماهه اول عبارتند از: عدم قاعدگی: عقب افتادن قاعدگی اغلب اولین علامت بارداری است. این به دلیل تغییرات هورمونی است که از ریزش دیواره رحم جلوگیری می کند. تغییرات سینه: سینه ها ممکن است به دلیل نوسانات هورمونی حساس، متورم یا حساس تر شوند. ممکن است رنگ نوک سینه ها تیره شود و سیاهرگ ها بیشتر نمایان شوند. خستگی: بسیاری از زنان در طول سه ماهه اول افزایش خستگی را تجربه می کنند. تغییرات هورمونی، افزایش تولید خون و انرژی مورد نیاز بدن برای رشد جنین می تواند به احساس خستگی کمک کند. تهوع و حالت تهوع صبحگاهی: حالت تهوع و استفراغ که معمولاً به عنوان حالت تهوع صبحگاهی شناخته می شود، می تواند در سه ماهه اول رخ دهد. این علائم می تواند در بین زنان مختلف از نظر شدت و مدت متفاوت باشد. افزایش ادرار: تغییرات هورمونی و افزایش جریان خون در ناحیه لگن می تواند منجر به افزایش تکرر ادرار در سه ماهه اول شود. هوس و بیزاری از غذا: زنان باردار ممکن است هوس غذایی خاصی داشته باشند یا نسبت به بوها یا مزه های خاص بیزاری پیدا کنند. نوسانات خلقی: نوسانات هورمونی می تواند بر خلق و خوی زن باردار تأثیر بگذارد و منجر به نوسانات خلقی، تحریک پذیری یا حساسیت عاطفی شود. افزایش ترشحات واژن: یک زن باردار ممکن است متوجه افزایش ترشحات واژن شود که معمولاً رقیق، سفید و بی بو است. با این حال، اگر ترشحات از نظر رنگ، قوام یا بو غیر طبیعی شود، ممکن است نشان دهنده عفونت باشد و باید توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی ارزیابی شود. گرفتگی خفیف لگن: برخی از زنان با کشش و رشد رحم برای سازگاری با جنین در حال رشد، گرفتگی یا پیچ‌خوردگی خفیف در قسمت تحتانی شکم را تجربه می‌کنند. افزایش حساسیت به بو: زنان باردار ممکن است نسبت به بوها حساس‌تر شوند، که گاهی اوقات باعث ایجاد حالت تهوع یا بیزاری از برخی بوها می‌شود. توجه به این نکته مهم است که در حالی که این ویژگی ها معمولاً در سه ماهه اول تجربه می شوند، هر بارداری منحصر به فرد است و تجربیات فردی ممکن است متفاوت باشد. همیشه توصیه می شود برای راهنمایی شخصی و رفع هر گونه نگرانی در دوران بارداری با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
مدیریت تهوع صبحگاهی در سه ماهه اول می تواند چالش برانگیز باشد، اما چندین استراتژی می تواند به کاهش علائم کمک کند. در اینجا چند راه برای مدیریت تهوع صبحگاهی وجود دارد: وعده‌های غذایی کوچک و مکرر بخورید: به جای داشتن وعده‌های غذایی بزرگ، سعی کنید در طول روز وعده‌های غذایی کوچکتر و مکرر بخورید. معده خالی می تواند حالت تهوع را بدتر کند، بنابراین نگه داشتن چیزی سبک در معده می تواند کمک کننده باشد. غذاهای راحت هضم مانند کراکر، نان تست خشک یا برنج ساده را انتخاب کنید. هیدراته بمانید: مقدار زیادی مایعات بنوشید تا هیدراته بمانید. در طول روز آب، دمنوش های گیاهی، آبگوشت های شفاف یا نوشیدنی های حاوی الکترولیت بنوشید. برخی از زنان با نوشیدن چای زنجبیل یا اضافه کردن یک تکه زنجبیل تازه به آب داغ تسکین می یابند. از محرک‌ها اجتناب کنید: محرک‌هایی را که حالت تهوع صبحگاهی شما را بدتر می‌کنند شناسایی کنید و از آن اجتناب کنید. برخی بوها، طعم ها یا بافت ها ممکن است باعث ایجاد حالت تهوع شوند. می تواند به جلوگیری از بوهای قوی، غذاهای تند یا چرب و غذاهای با طعم های قوی کمک کند. ببینید چه چیزی برای شما مفید است و سعی کنید قرار گرفتن در معرض محرک ها را به حداقل برسانید. غذاهای ملایم و آسان هضم بخورید: غذاهایی را انتخاب کنید که ملایم باشند و به راحتی قابل تحمل باشند. غذاهای ملایم مانند برنج ساده، موز، سس سیب یا نان تست خشک ممکن است در طول دوره تهوع صبحگاهی بهتر تحمل شوند. زنجبیل: زنجبیل به دلیل خاصیت ضد تهوع شناخته شده است. می توانید زنجبیل را به اشکال مختلف امتحان کنید، مانند چای زنجبیل، آب نبات زنجبیل، یا زنجبیل (به دنبال زنجبیل طبیعی بدون افزودنی های مصنوعی باشید). هوای تازه دریافت کنید: هوای تازه و فعالیت بدنی ملایم می تواند به کاهش حالت تهوع کمک کند. پیاده روی کوتاه در بیرون یا نشستن در یک اتاق با تهویه مناسب می تواند تسکین دهنده باشد. طب فشاری یا طب سوزنی: برخی از زنان با اعمال فشار بر نقاط خاص طب فشاری یا انجام درمان‌های طب سوزنی از حالت تهوع صبحگاهی تسکین می‌یابند. برای بررسی این گزینه ها با یک متخصص آموزش دیده مشورت کنید. استراحت و مدیریت استرس: خستگی و استرس می تواند علائم بیماری صبحگاهی را بدتر کند. مطمئن شوید که استراحت کافی داشته باشید و راه‌هایی برای مدیریت استرس پیدا کنید، مانند تمرین تکنیک‌های تمدد اعصاب، تمرین‌های تنفس عمیق، یا شرکت در فعالیت‌هایی که به شما کمک می‌کند تا از تنش خلاص شوید. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید: اگر تهوع صبحگاهی شما شدید، مداوم یا بر توانایی شما در خوردن و نوشیدن تأثیر می گذارد، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید. آنها می توانند راهنمایی بیشتری ارائه دهند و ممکن است دارو یا سایر مداخلات را برای کاهش علائم شما توصیه کنند. به یاد داشته باشید، تجربه هر زنی در مورد تهوع صبحگاهی منحصر به فرد است، بنابراین ممکن است برای یافتن آنچه برای شما بهترین کار را انجام می دهد، مقداری آزمون و خطا طول بکشد. اگر نگرانی دارید یا نیاز به راهنمایی بیشتر دارید، برای مشاوره شخصی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.
در طول سه ماه اول بارداری، برای زنان مهم است که بر روی یک رژیم غذایی سالم و متعادل برای حمایت از سلامت خود و رشد و تکامل کودک تمرکز کنند. در اینجا برخی از مواد مغذی کلیدی و توصیه های غذایی برای زنان باردار در طول سه ماهه اول آورده شده است:
فولات: مصرف غذاهای غنی از فولات، مانند سبزیجات سبز برگ (اسفناج، کلم پیچ)، مرکبات (پرتقال، لیمو)، حبوبات (لوبیا، عدس)، و غلات غنی شده.
آهن: از غذاهای غنی از آهن مانند گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، لوبیا، آجیل، دانه ها و غلات کامل غنی شده استفاده کنید. ترکیب این غذاها با منابع غنی از ویتامین C (مرکبات، فلفل دلمه ای) می تواند جذب آهن را افزایش دهد.
کلسیم: با مصرف محصولات لبنی (شیر، پنیر، ماست)، جایگزین های شیر گیاهی غنی شده، توفو، سبزیجات برگ دار و غذاهای غنی شده با کلسیم، از دریافت کلسیم کافی اطمینان حاصل کنید.
پروتئین: منابع پروتئین بدون چربی را در رژیم غذایی خود بگنجانید، مانند مرغ، گوشت بدون چربی، ماهی، تخم مرغ، حبوبات، آجیل و دانه ها.
چربی های سالم: از منابع چربی های سالم مانند آووکادو، آجیل، دانه ها، روغن زیتون و ماهی های چرب (ماهی آزاد، ماهی خال مخالی) برای اسیدهای چرب ضروری امگا 3 استفاده کنید.
غلات کامل: غلات کامل مانند برنج قهوه ای، کینوآ، جو، نان گندم کامل و غلات کامل را برای فیبر و مواد مغذی ضروری انتخاب کنید.
میوه ها و سبزیجات: هدف قرار دادن انواع میوه ها و سبزیجات رنگارنگ در وعده های غذایی خود برای به دست آوردن ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان های ضروری است.
آبرسانی: در طول روز مقدار زیادی آب بنوشید تا هیدراته بمانید. از مصرف بیش از حد کافئین خودداری کنید و نوشیدنی های شیرین را محدود کنید.
به یاد داشته باشید که برای توصیه های غذایی شخصی بر اساس نیازهای فردی خود و هر گونه ملاحظات خاص مربوط به بارداری خود، با پزشک یا یک متخصص تغذیه ثبت شده مشورت کنید.
1. فولات: غذاهای غنی از فولات، مانند سبزیجات سبز برگ (اسفناج، کلم پیچ)، مرکبات (پرتقال، لیمو)، حبوبات (لوبیا، عدس) و غلات غنی شده مصرف کنید. - پنج غذای حاوی فولات را نام ببرید. 1.1. اسفناج:این سبزی برگ سبز سرشار از فولات است. می توان آن را در سالاد، سیب زمینی سرخ شده، اسموتی یا به عنوان غذای جانبی طبخ کرد. - پنج غذای تهیه شده با اسفناج را نام ببرید. 1.2. عدس:عدس حبوباتی هستند که مقدار خوبی فولات را تامین می کنند. آنها را می توان در سوپ، خورش، کاری یا به عنوان افزودنی حاوی پروتئین به سالاد استفاده کرد. - پنج غذای درست شده با عدس را نام ببرید. 1. 3. آووکادو: آووکادو یک میوه مغذی است که حاوی فولات به همراه سایر مواد مغذی مفید است. می توان آن را به تنهایی خورد، روی نان تست پخش کرد یا به سالاد و اسموتی اضافه کرد. 1. 3. گواکاموله: یک غذای کلاسیک و محبوب، گواکامول از له کردن آووکادوهای رسیده و مخلوط کردن آنها با آب لیموترش، گوجه فرنگی، پیاز، گشنیز و ادویه ها درست می شود. به عنوان یک دیپ با چیپس تورتیلا یا به عنوان رویه برای تاکو، ناچو یا ساندویچ عالی است. 1. 3. ب. نان تست آووکادو: آووکادوی له شده یا ورقه شده را روی نان تست شده بمالید و آن را با نمک، فلفل و رویه های اختیاری مانند فلفل قرمز، پنیر فتا یا کمی روغن زیتون مزه دار کنید. نان تست آووکادو یک صبحانه یا میان وعده سریع و مغذی است. 1. 3. سالاد آووکادو: آووکادو خرد شده را با گوجه فرنگی گیلاسی، خیار، پیاز قرمز و سبزیجات دلخواه ترکیب کنید. آن را با یک وینگرت ساده یا کمی آب لیموترش بپوشانید تا یک سالاد با طراوت و سالم داشته باشید. 1. 3. اسموتی آووکادو: آووکادوی رسیده را با پایه مایع مانند شیر بادام یا آب نارگیل، شیرین کننده دلخواه و افزودنی های اختیاری مانند اسفناج، موز یا انبه مخلوط کنید. اسموتی های آووکادو خامه ای، مغذی و رضایت بخش هستند. 1. 3. آووکادو پر شده: یک آووکادو را نصف کنید، حفره آن را بردارید و داخل آن را با مواد دلخواه پر کنید. برخی از گزینه های محبوب عبارتند از میگو، مرغ، کینوآ یا لوبیا سیاه مخلوط با سالسا یا سس خامه ای. در فر یا گریل کنید تا گرم شود تا ظرفی گرم و پر شود. 1. 4. مرکبات:میوه هایی مانند پرتقال، گریپ فروت و لیمو منابع خوبی از فولات هستند. آنها را می توان به عنوان یک میان وعده با طراوت میل کرد، در آبمیوه فشرده کرد یا در سالاد میوه استفاده کرد. - پنج غذای درست شده با عدس را نام ببرید. 1. 4. الف. سالاد مرکبات: برش ها یا بخش هایی از انواع مرکبات مانند پرتقال، گریپ فروت و ماندارین را در یک کاسه ترکیب کنید. مقداری سبزی تازه، مانند نعناع یا ریحان، و کمی عسل یا کمی دارچین برای یک سالاد با طراوت و شاداب اضافه کنید. 1. 4.B. مرغ لیمویی: مرغ را با آب لیمو، سیر، سبزی و ادویه جات ترشی جات مرینیت کنید، سپس آن را کبابی کنید، بپزید یا تفت دهید. طعم مرکباتی لیمو طعم دلپذیری به مرغ می دهد. 1. 4. ج. سالمون لعاب دار مرکبات: با مخلوطی از آب مرکبات، مانند پرتقال یا لیموترش، همراه با عسل یا شربت افرا و سس سویا، لعاب ایجاد کنید. آن را روی فیله های ماهی قزل آلا بمالید و تفت دهید یا بپزید تا ماهی پخته شود و لعاب آن کاراملی شود. 1. 4. D. سالسا مرکبات: با ترکیب مرکبات خرد شده مانند پرتقال، گریپ فروت یا حتی آناناس، با پیاز خرد شده، جلاپنو، گشنیز و آبلیمو، یک سالسا تهیه کنید. این سالسا تند یک همراه عالی برای گوشت های کبابی یا به عنوان یک رویه برای تاکو است. 1. 4. E. پای کی لایم :با ترکیب آب لیموترش، شیر تغلیظ شده و زرده تخم مرغ در یک پوسته کراکر گراهام، یک پای کی لیم کلاسیک درست کنید. بپزید تا سفت شود، سپس با خامه فرم گرفته روی آن را برای دسری تند و خامه ای بپوشانید. 1. 5. مارچوبه:مارچوبه سبزی حاوی فولات است و همچنین منبع خوبی از فیبر است. می توان آن را کبابی، برشته، بخار پز یا به غذاهای مختلف مانند سیب زمینی سرخ کرده یا پاستا اضافه کرد. گنجاندن این غذاها در رژیم غذایی می تواند به اطمینان از دریافت کافی فولات کمک کند. شایان ذکر است که نیازهای فردی به مواد مغذی ممکن است متفاوت باشد، بنابراین همیشه ایده خوبی است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا متخصص تغذیه ثبت شده برای مشاوره غذایی شخصی مشورت کنید. پنج غذای حاوی مارچوبه را نام ببرید. 1. 5. الف. مارچوبه برشته شده:به سادگی نیزه های مارچوبه را با روغن زیتون، نمک و فلفل بریزید، سپس آنها را در فر تفت دهید تا نرم شوند. این غذا یک پیش غذای خوشمزه و سالم درست می کند. 1. 5. ب. ریزوتو مارچوبه: مارچوبه خرد شده را به همراه برنج آربوریو، آب گوشت، پنیر پارمزان و سایر چاشنی ها در یک ریزوتوی خامه ای قرار دهید. یک غذای اصلی خوش طعم و رضایت بخش ایجاد می کند. 1. 5. ج. مارچوبه کبابی: مارچوبه ها را با قلم مو روغن زیتون بمالید، نمک و فلفل بپاشید، سپس کبابی کنید تا کمی زغالی و نرم شوند. مارچوبه کبابی یک غذای جانبی عالی برای باربیکیو یا یک وعده غذایی تابستانی است. 1. 5. سوپ مارچوبه: مارچوبه را با پیاز، سیر، آب سبزیجات و ادویه ها بپزید، سپس آن را مخلوط کنید تا یکدست شود تا یک سوپ مارچوبه خامه ای ایجاد شود. می توان آن را به صورت گرم یا سرد میل کرد. 1. 5. E. بسته‌های پیچیده شده مارچوبه و پروشوتو: نیزه‌های مارچوبه را با برش‌های نازک پروشوتو بپیچید، سپس آنها را بپزید تا مارچوبه ترد و پروشوتو ترد شود. این ترکیب یک پیش غذا یا پیش غذای شیک می سازد. اینها فقط چند ایده هستند، اما راه های خوشمزه تری برای لذت بردن از مارچوبه وجود دارد. خلاق باشید و با دستور العمل های مختلف آزمایش کنید تا روش مورد علاقه خود را برای تهیه این سبزی همه کاره بیابید.
2. آهن: از غذاهای غنی از آهن مانند گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، لوبیا، آجیل، دانه ها و غلات کامل غنی شده استفاده کنید. ترکیب این غذاها با منابع غنی از ویتامین C (مرکبات، فلفل دلمه ای) می تواند جذب آهن را افزایش دهد. پنج غذای حاوی آهن را نام ببرید 2.1. گوشت قرمز:گوشت گاو، بره و خوک سرشار از آهن هِم هستند که جذب بدن آن بالاست. از تکه های بدون چربی گوشت قرمز پخته شده به سلیقه خود لذت ببرید. 2.2. حبوبات:عدس، نخود، لوبیا چشم بلبلی و سایر حبوبات منابع گیاهی عالی آهن هستند. آنها را می توان در سوپ، خورش، سالاد و یا حتی در تهیه همبرگر سبزیجات استفاده کرد. 2.3. اسفناج:سبزی های برگدار تیره مانند اسفناج نه تنها منبع خوبی از فولات هستند بلکه حاوی آهن نیز هستند. اسفناج را در سالاد، اسموتی، سرخ کرده یا به عنوان غذای جانبی قرار دهید. 2.4. توفو:این پروتئین مبتنی بر سویا منبع عالی آهن گیاهی است. توفو را در سیب زمینی سرخ کرده، کاری یا کبابی اضافه کنید تا به سالاد یا ساندویچ اضافه شود. 2.5. دانه کدو تنبل:این دانه های کوچک اما قدرتمند مملو از آهن هستند. آنها را به عنوان یک میان وعده به تنهایی میل کنید یا روی سالاد، ماست یا بلغور جو دوسر بپاشید. به یاد داشته باشید که جذب آهن را می توان با مصرف غذاهای غنی از ویتامین C افزایش داد، بنابراین غذاهای غنی از آهن را با مرکبات، گوجه فرنگی، فلفل دلمه ای یا توت فرنگی ترکیب کنید. توجه به این نکته مهم است که نیاز به آهن بسته به عواملی مانند سن، جنسیت و وضعیت سلامتی می تواند متفاوت باشد. اگر نگرانی های خاصی دارید یا نیاز به مشاوره غذایی شخصی دارید، مشاوره با یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا متخصص تغذیه توصیه می شود.
3. کلسیم: با مصرف محصولات لبنی (شیر، پنیر، ماست)، جایگزین های شیر گیاهی غنی شده، توفو، سبزیجات برگ دار و غذاهای غنی شده با کلسیم، از دریافت کلسیم کافی اطمینان حاصل کنید. پنج غذای حاوی کلسیم را نام ببرید. 3.1. محصولات لبنی: شیر، پنیر و ماست منابع عالی کلسیم هستند. اگر مراقب میزان مصرف چربی خود هستید، گزینه های کم چرب یا بدون چربی را انتخاب کنید. 3.2. سبزیجات برگدار:سبزیجاتی مانند کلم پیچ، کلم بروکلی، بوک چوی و سبزی کولارد مقدار مناسبی کلسیم را تامین می کنند. آنها را در سالاد، سرخ‌کرده یا بخارپز شده به عنوان یک غذای جانبی مغذی بگنجانید. 3.3. شیرهای گیاهی غنی شده: بسیاری از شیرهای گیاهی مانند شیر بادام، سویا یا جو دوسر با کلسیم غنی شده اند. برچسب ها را بررسی کنید تا مطمئن شوید که حاوی مقادیر کافی کلسیم هستند. 3.4. توفو: توفوی کلسیمی منبع گیاهی خوبی از کلسیم است. از آن در سیب زمینی سرخ کرده، کاری یا کبابی به عنوان افزودنی غنی از پروتئین در وعده های غذایی استفاده کنید. 3.5. ماهی کنسرو شده با استخوان:ماهی هایی مانند ساردین و سالمون، زمانی که با استخوان خود مصرف شوند، مقدار قابل توجهی کلسیم را تامین می کنند. آنها را در سالاد، ساندویچ بگنجانید یا به تنهایی از آنها لذت ببرید. به خاطر داشته باشید که نیازهای فردی کلسیم ممکن است متفاوت باشد، و مهم است که مصرف روزانه توصیه شده خود را هدف قرار دهید. اگر نگرانی های خاصی دارید یا نیاز به مشاوره غذایی شخصی دارید، مشاوره با یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا متخصص تغذیه توصیه می شود.
4. پروتئین: منابع پروتئین بدون چربی را در رژیم غذایی خود بگنجانید، مانند مرغ، گوشت بدون چربی، ماهی، تخم مرغ، حبوبات، آجیل و دانه ها. 4.1. سینه مرغ:سینه مرغ منبع کم پروتئینی از پروتئین است که می توان آن را به روش های مختلفی مانند کباب کردن، پختن یا تفت دادن پخت. 4.2. ماست یونانی: ماست یونانی یک گزینه لبنی غنی از پروتئین است. می توان آن را به تنهایی میل کرد، با میوه ها مخلوط کرد یا به عنوان پایه ای برای اسموتی ها یا سس ها استفاده کرد. 4.3. عدس:عدس یک منبع پروتئین گیاهی است که می توان از آن در سوپ، خورش یا سالاد استفاده کرد. پختن آن ها آسان است و در رنگ های مختلف مانند سبز، قرمز یا مشکی وجود دارند. 4.4. تخم مرغ:تخم مرغ یک گزینه پروتئین همه کاره است که می توان آن را آب پز، همزده یا در پخت استفاده کرد. آنها همچنین منبع خوبی از اسیدهای آمینه ضروری هستند. 4.5. بادام:بادام مغزی است که مقدار مناسبی پروتئین را تامین می کند. آنها را می توان به عنوان میان وعده مصرف کرد، به عنوان رویه سالاد یا بلغور جو دوسر یا کره بادام درست کرد. اینها تنها چند نمونه از غذاهای غنی از پروتئین هستند. به یاد داشته باشید که نیاز به پروتئین بسته به عواملی مانند سن، سطح فعالیت و سلامت کلی می تواند متفاوت باشد. مهم است که انواع منابع پروتئینی را در رژیم غذایی خود بگنجانید تا اطمینان حاصل شود که نیازهای فردی خود را برآورده می کنید.
5. چربی های سالم: از منابع چربی های سالم مانند آووکادو، آجیل، دانه ها، روغن زیتون و ماهی های چرب (ماهی آزاد، ماهی خال مخالی) برای اسیدهای چرب ضروری امگا 3 استفاده کنید. 5.1. آووکادو: آووکادو منبع خوبی از چربی‌های تک غیراشباع است که چربی‌های سالم محسوب می‌شوند. آنها را می توان برش خورده روی نان تست، له شده در گواکاموله یا به سالاد اضافه کرد. 5.2. آجیل: بادام، گردو، بادام هندی و سایر آجیل ها حاوی چربی های سالم از جمله چربی های تک غیراشباع و چند غیراشباع هستند. یک مشت آجیل بخورید، آنها را روی سالاد بپاشید یا از آنها در پخت استفاده کنید. 5.3. روغن زیتون:روغن زیتون سرشار از چربی های تک غیراشباع است و جزء اصلی غذاهای مدیترانه ای است. از آن به عنوان سس برای سالاد استفاده کنید، آن را روی سبزیجات برشته بریزید یا برای تفت دادن از آن استفاده کنید. 5.4. ماهی های چرب: ماهی هایی مانند سالمون، خال مخالی و ساردین منابع عالی اسیدهای چرب امگا 3 هستند که نوعی چربی غیراشباع چندگانه است. از ماهی کبابی یا پخته به عنوان غذای اصلی لذت ببرید تا از مزایای چربی های سالم بهره مند شوید. 5.5. دانه چیا: دانه چیا منبع گیاهی اسیدهای چرب امگا 3 و سایر چربی های سالم است. آنها را به اسموتی ها اضافه کنید، روی ماست یا بلغور جو دوسر بپاشید، یا از آنها به عنوان جایگزین تخم مرغ در پخت استفاده کنید. گنجاندن این غذاها در رژیم غذایی می تواند به شما در مصرف چربی های سالم کمک کند که برای سلامت کلی مفید هستند. به یاد داشته باشید که به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل از آنها در حد اعتدال لذت ببرید.
6. غلات کامل: غلات کامل مانند برنج قهوه ای، کینوآ، جو، نان گندم کامل و غلات کامل را برای فیبر و مواد مغذی ضروری انتخاب کنید. 6.1. جو: جو یک غلات کامل محبوب است که می تواند به عنوان بلغور جو دوسر، گرانولا مصرف شود یا به محصولات پخته شده مانند کلوچه و کلوچه اضافه شود. 6.2. کینوا: کینوا یک غلات کامل همه کاره است که می توان از آن به عنوان پایه سالاد استفاده کرد، به عنوان غذای جانبی سرو کرد یا به جای برنج در دستور العمل های مختلف استفاده کرد. 6.3. برنج قهوه ای:برنج قهوه ای یک جایگزین مغذی غلات کامل برای برنج سفید است. می توان آن را به عنوان یک غذای جانبی، استفاده در سیب زمینی سرخ کرده یا به عنوان پایه ای برای کاسه غلات میل کرد. 6.4. نان سبوس دار: نان تهیه شده از آرد گندم کامل را انتخاب کنید که حاوی غلات کامل است. به دنبال برچسب هایی باشید که "100٪ گندم کامل" را مشخص می کند تا مطمئن شوید که واقعاً یک محصول غلات کامل است. 6.5. جو: جو یک غلات کامل است که می تواند در سوپ، خورش یا به عنوان پیش غذا استفاده شود. بافت جویدنی و طعم آجیلی به غذاها اضافه می کند. گنجاندن این غلات کامل در وعده های غذایی می تواند مواد مغذی ارزشمندی از جمله فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی را در اختیار شما قرار دهد. به یاد داشته باشید که برچسب مواد غذایی را بررسی کنید و محصولاتی را انتخاب کنید که به صراحت بیان می کنند که از غلات کامل تهیه شده اند.
7. میوه ها و سبزیجات: هدف قرار دادن انواع میوه ها و سبزیجات رنگارنگ در وعده های غذایی خود برای به دست آوردن ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان های ضروری است. 7.1. سالاد: سالاد تازه معمولاً شامل انواع سبزیجات مانند کاهو، گوجه فرنگی، خیار، هویج و فلفل دلمه ای است. می توانید آن را با میوه های مورد علاقه خود مانند انواع توت ها یا بخش های مرکبات سفارشی کنید. 7.2. اسموتی: اسموتی یک راه عالی برای ترکیب میوه ها و سبزیجات است. موادی مانند اسفناج، کلم پیچ، موز، انواع توت ها را با هم مخلوط کنید و یک پایه مایع مانند آب نارگیل یا شیر بادام به آن اضافه کنید. 7.3. سرخ کردنی: سرخ کردن یک راه عالی برای ترکیب سبزیجات در یک ظرف است. می توانید انواع سبزیجات مانند کلم بروکلی، فلفل دلمه ای، قارچ، کدو سبز و میوه هایی مانند آناناس یا انبه را برای طعم شیرین اضافه کنید. 7.4. سالسا: سالسا یک چاشنی خوش طعم است که با گوجه فرنگی خرد شده، پیاز، فلفل و سبزیجات درست می شود. می توانید میوه هایی مانند انبه یا آناناس را اضافه کنید تا یک پیچ و تاب بی نظیر ایجاد کنید. 7.5. کباب سبزیجات و میوه: سیخ کشیدن ترکیبی از سبزیجات مانند گوجه فرنگی، فلفل دلمه ای، پیاز و میوه هایی مانند آناناس یا هلو، یک غذای خوش رنگ و خوشمزه را ایجاد می کند. برای طعم بیشتر آنها را گریل یا تفت دهید. اینها تنها چند نمونه از این هستند که چگونه می توانید میوه ها و سبزیجات را در وعده های غذایی خود ترکیب کنید. به یاد داشته باشید که برای اطمینان از دریافت طیف گسترده ای از مواد مغذی، رنگ ها و انواع مختلفی را هدف قرار دهید.
8. آبرسانی:در طول روز مقدار زیادی آب بنوشید تا هیدراته بمانید. از مصرف بیش از حد کافئین خودداری کنید و نوشیدنی های شیرین را محدود کنید. نام پنج ماده غذایی حاوی «هیدراتاسیون» چیست؟ "هیدراتاسیون" یک ماده غذایی خاص نیست، اما به فرآیند حفظ سطح کافی مایعات بدن اشاره دارد. با این حال، غذاهای متعددی وجود دارند که به دلیل محتوای بالای آب خود شناخته شده اند و می توانند به هیدراتاسیون کمک کنند. در اینجا پنج مثال آورده شده است: 8.1. هندوانه:هندوانه نه تنها خوشمزه است، بلکه به طرز باورنکردنی آبرسانی نیز دارد. این حاوی حدود 92 درصد آب است که آن را به انتخابی با طراوت برای هیدراته ماندن تبدیل می کند. 8.2. خیار: خیارها تقریباً از 96 درصد آب تشکیل شده اند که آنها را به یک غذای آبرسان عالی تبدیل می کند. آنها همچنین کالری کمی دارند و برخی از مواد مغذی ضروری را فراهم می کنند. 8.3. پرتقال:پرتقال نه تنها منبع عالی ویتامین C است، بلکه به دلیل داشتن آب زیاد، آبرسانی نیز دارد. آنها می توانند یک میان وعده آبدار و با طراوت برای رفع تشنگی باشند. 8.4. توت فرنگی: توت فرنگی مملو از آنتی اکسیدان است و دارای محتوای بالای آب در حدود 91٪ است. لذت بردن از یک کاسه توت فرنگی تازه می تواند به نیازهای هیدراتاسیون شما کمک کند. 8.5. آب نارگیل: اگرچه آب نارگیل به خودی خود یک غذا نیست، اما آب نارگیل یک نوشیدنی طبیعی است که به طور باورنکردنی آبرسان است. سرشار از الکترولیت است و منبع خوبی برای آبرسانی به خصوص پس از فعالیت بدنی است. به یاد داشته باشید که در حالی که این غذاها می توانند به هیدراتاسیون کمک کنند، نوشیدن مقدار کافی آب در طول روز برای هیدراته ماندن بسیار مهم است. به یاد داشته باشید که برای توصیه های غذایی شخصی بر اساس نیازهای فردی خود و هر گونه ملاحظات خاص مربوط به بارداری خود، با پزشک یا یک متخصص تغذیه ثبت شده مشورت کنید.
آنچه یک زن باردار باید در مورد لباس بارداری بداند: 1- با موارد ضروری شروع کنید: با سرمایه گذاری در چند قطعه ضروری بارداری که پایه ای راحت و همه کاره برای کمد لباس شما فراهم می کند، شروع کنید. اینها ممکن است شامل شلوار جین یا شلوار بارداری، شلوار لی، تاپ های ساده و سوتین حمایتی باشد. 2- سایزبندی را در نظر بگیرید: لباس‌های بارداری معمولاً از همان اندازه لباس‌های معمولی پیروی می‌کنند، اما با تنظیم‌هایی برای سازگاری با شکم در حال رشد. به طور کلی توصیه می شود که اندازه قبل از بارداری خود را به عنوان نقطه شروع انتخاب کنید، اما شکل ها و ترجیحات بدن افراد می تواند متفاوت باشد، بنابراین اندازه های مختلف را امتحان کنید تا بهترین تناسب را پیدا کنید. 3- اجازه دهید فضا رشد کند: لباس‌های بارداری طوری طراحی شده‌اند که با تغییر شکل بدن در طول بارداری سازگاری داشته باشند. به دنبال قطعاتی باشید که فضایی را برای شکم و سینه‌های در حال رشد شما فراهم می‌کنند و در عین حال تناسب راحتی را در نواحی دیگر ایجاد می‌کنند. 4- راحتی و عملکرد را انتخاب کنید: هنگام انتخاب لباس بارداری، راحتی را در اولویت قرار دهید. پارچه های نرم و قابل تنفس را انتخاب کنید که حرکت را آسان می کند. ویژگی هایی مانند کمربندهای قابل تنظیم، مواد کشسان، و پانل های شکم پشتیبانی را برای راحتی و عملکرد بیشتر در نظر بگیرید. 5- لباس مناسب فصول: کمد لباس بارداری خود را با آب و هوا و فصول تطبیق دهید. قطعات لایه بندی می توانند همه کاره باشند و تغییرات دما را در خود جای دهند. در هوای گرمتر، پارچه‌های سبک‌وزن و سبک‌های گشاد را انتخاب کنید تا خنک بمانید. 6- ترکیب و مطابقت: با انتخاب قطعاتی که می توانند با هم ترکیب شوند، یک کمد لباس بارداری همه کاره بسازید. این اجازه می دهد تا گزینه های مختلف لباس را بدون نیاز به مجموعه گسترده ای از لباس ها انتخاب کنید. رنگ های خنثی و سبک های کلاسیک را در نظر بگیرید که به راحتی قابل هماهنگی هستند. 7- لباس های زیر را فراموش نکنید: سوتین ها و لباس های زیر بارداری برای ایجاد راحتی، پشتیبانی و انعطاف طراحی شده اند. روی سوتین‌های مناسب بارداری سرمایه‌گذاری کنید که پشتیبانی مناسبی برای تغییر سینه‌های شما ارائه می‌کنند. لباس زیر بارداری راحت و کشدار می تواند به شکم در حال رشد شما کمک کند. 8- نیازهای پس از زایمان را در نظر بگیرید: به خاطر داشته باشید که بدن شما پس از زایمان همچنان تغییر خواهد کرد. برخی از لباس‌های بارداری نیز می‌توانند برای دوران پس از زایمان مناسب باشند و با تنظیم بدن شما، راحتی و پشتیبانی را فراهم کنند. به یاد داشته باشید، هر بارداری منحصر به فرد است و ترجیحات فردی ممکن است متفاوت باشد. مهم ترین جنبه انتخاب لباس بارداری است که به شما احساس راحتی و اعتماد به نفس می دهد و بدن در حال تغییر شما را در این زمان خاص در خود جای می دهد.
در طول سه ماهه اول بارداری (1 تا 3 ماهگی)، بسیاری از زنان ممکن است هنوز برآمدگی نوزاد قابل توجهی نداشته باشند. با این حال، ممکن است برخی تغییرات در بدن خود مانند نفخ یا حساسیت سینه را تجربه کنند. در اینجا چند پیشنهاد لباس وجود دارد که می تواند در این مرحله اولیه بارداری راحت و سازگار باشد: 1. شلوارهای کش دار یا ساق شلواری: شلوار یا ساق شلواری با کمربندهای کشدار انتخاب کنید که انعطاف پذیری و راحتی را در کنار بدن شما به ارمغان می آورد. شلوارهای ساق بارداری با شکم بند حمایتی می توانند انتخاب خوبی باشند. 2. تاپ و بلوز گشاد: تاپ یا بلوز گشاد را انتخاب کنید که فضایی را برای هر گونه تورم یا حساسیت سینه ایجاد کند. تاپ های روان، تاپ های کمری امپراتوری یا آنهایی که از پارچه های کشدار ساخته شده اند می توانند گزینه های راحتی باشند. 3. سوتین‌های بارداری: روی سوتین‌های راحت و حمایت‌کننده بارداری سرمایه‌گذاری کنید که می‌توانند سایز سینه‌های شما را در حال تغییر کنند و پشتیبانی مورد نیاز شما را فراهم کنند. 4. لباس‌هایی با کمر امپراتوری: لباس‌هایی با کمر امپراتوری (جایی که کمر بلندتر است و درست زیر سینه می‌افتد) می‌تواند انتخاب مناسبی در مراحل اولیه بارداری باشد. آنها فضایی را برای رشد فراهم می کنند و در عین حال یک تناسب راحت را فراهم می کنند. 5. لایه بندی قطعات: لایه بندی قطعاتی مانند ژاکت یا ژاکت را در نظر بگیرید که در صورت نیاز به راحتی می توان آنها را اضافه یا حذف کرد. این امکان تنظیم دما و انعطاف پذیری در پانسمان را فراهم می کند. به یاد داشته باشید، تجربه بارداری و سطح راحتی هر فرد ممکن است متفاوت باشد، بنابراین مهم است که لباسی را انتخاب کنید که احساس راحتی داشته باشد و متناسب با نیازهای فردی شما باشد. همانطور که بارداری شما پیشرفت می کند و بدن شما تغییر می کند، ممکن است به تدریج به لباس های بارداری بروید که برای شکم در حال رشد شما طراحی شده اند.
وقتی صحبت از کفش در سه ماهه اول (1 تا 3 ماهگی) می شود، راحتی و حمایت ملاحظات کلیدی هستند. اگرچه ممکن است در این مرحله اولیه تغییرات قابل توجهی در اندازه کفش یا شکل پای زنان وجود نداشته باشد، چند فاکتور وجود دارد که باید در نظر داشت: 1. کفش‌های راحت: کفش‌هایی را انتخاب کنید که برای مقابله با تورم یا ناراحتی احتمالی پا، بالشتک و پشتیبانی را فراهم می‌کنند. به دنبال مدل هایی با فضای کافی در ناحیه انگشت پا باشید تا از انقباض آن جلوگیری کنید. 2. کفش‌های حمایتی:کفشی‌هایی را انتخاب کنید که برای کمک به کاهش فشار احتمالی پا، از قوس مناسب حمایت کنند. این امر به ویژه مهم است زیرا بدن خود را با تغییرات توزیع وزن در دوران بارداری تنظیم می کند. 3. پاشنه کوتاه یا صاف:برای حفظ ثبات و تعادل، به طور کلی توصیه می شود کفش هایی با پاشنه کم یا صاف انتخاب کنید. کفش های پاشنه بلند می توانند فشار بیشتری به پاها و کمر شما وارد کنند که ممکن است در حال حاضر تغییراتی را به دلیل بارداری تجربه کرده باشند. 4. مدل‌های قابل تنظیم یا کشسان: کفش‌هایی با توری‌های قابل تنظیم یا مواد کشسان می‌توانند هرگونه ورم یا تغییر اندازه پا را که ممکن است در دوران بارداری رخ دهد، در خود جای دهند. 5. کفش‌های لغزنده: از آنجایی که خم شدن یا رسیدن به پاهایتان ممکن است در اواخر بارداری چالش‌برانگیزتر شود، کفش‌های لیز می‌توانند گزینه‌های کاربردی و راحت باشند. به یاد داشته باشید، سطح راحتی و ترجیحات هر فرد ممکن است متفاوت باشد. مهم است که به بدن خود گوش دهید و کفش هایی را انتخاب کنید که احساس راحتی و حمایت کنند. اگر نگرانی یا بیماری خاصی در پا دارید، ممکن است بخواهید برای مشاوره شخصی با یک متخصص پا یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
1. تاپ های بارداری: اینها عبارتند از تی شرت های بارداری، تاپ تاپ، بلوز و ژاکت هایی که با پارچه و کشش اضافی برای سازگاری با شکم در حال رشد طراحی شده اند. آنها غالباً در کناره های خود دارای روکش یا جمع می شوند تا فضایی برای گسترش فراهم کنند. 2. لباس‌های بارداری:لباس‌های بارداری به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا متناسب با فرم زنان باردار باشند. آنها ممکن است دارای خطوط دور کمر امپراتوری، برش های A-line، یا مدل های بسته بندی شوند تا شکم در حال رشد را تطبیق دهند و در عین حال راحتی و استایلی را ارائه دهند. 3. شلوار جین و شلوار بارداری:این کتانی‌ها با یک پانل کشسان یا یک کمربند کم‌قد طراحی شده‌اند تا شکم در حال باز شدن را در خود جای دهد. آنها در سبک‌های مختلفی مانند بوت‌کات، ساق پای صاف یا لاغر می‌آیند و به زنان باردار اطمینان می‌دهند که گزینه‌هایی متناسب با ترجیحات خود دارند. 4. دامن‌های بارداری: دامن‌های بارداری شبیه به لباس‌ها هستند و مدل‌هایی مانند دامن‌های مدادی یا خط A با پانل‌های کشدار یا کمربندهای قابل تنظیم برای سازگاری با شکم در حال رشد ارائه می‌دهند. 5. شلوار ساق و جوراب شلواری بارداری:این کتانی ها از پارچه های کشدار و حمایت کننده ساخته شده اند که می توانند به راحتی شکم در حال رشد را در خود جای دهند. آنها را می توان به تنهایی یا چند لایه زیر لباس و تونیک پوشید. 6. سوتین های بارداری: سوتین های بارداری به طور خاص برای ایجاد راحتی، پشتیبانی و سهولت در شیردهی طراحی شده اند. آنها اغلب دارای ویژگی هایی مانند تسمه های پهن تر، بسته های قابل تنظیم، و فنجان های کشویی برای تطبیق با تغییرات اندازه سینه در دوران بارداری و شیردهی هستند. 7. لباس زیر بارداری:لباس زیر حاملگی با بند پشتی و کشدار طراحی شده است تا شکم در حال رشد را در خود جای دهد. آنها برای زنان باردار در طول دوران بارداری خود راحتی و حمایت می کنند. 8. لباس خواب بارداری: لباس خواب بارداری شامل ست لباس خواب، لباس خواب و روپوش هایی است که با فضای اضافی و کشش طراحی شده اند تا بدن در حال تغییر در دوران بارداری را در خود جای دهند و راحتی برای خواب فراهم کنند. 9. لباس شنای بارداری: لباس شنای بارداری برای راحتی و حمایت از زنان باردار در ساحل یا استخر طراحی شده است. آنها معمولاً دارای پارچه های کشسان، تسمه های قابل تنظیم و روچینگ هستند تا شکم در حال رشد را در خود جای دهند. 10. لباس‌های بیرونی بارداری: کت‌ها، ژاکت‌ها و ژاکت‌های مخصوص بارداری با فضای بیشتری در ناحیه شکم طراحی شده‌اند تا ضمن ایجاد گرما و استایل در ماه‌های سرد، برجستگی‌های در حال رشد را در خود جای دهند.
در دوران بارداری، به طور کلی توصیه می‌شود که ورزش‌ها و ورزش‌های کم‌تأثیر را انجام دهید که برای تغییر نیازهای بدن ایمن و مناسب هستند. در اینجا برخی از ورزش ها و فعالیت هایی که اغلب برای زنان باردار مناسب در نظر گرفته می شوند آورده شده است: پیاده روی: پیاده روی یک ورزش کم تاثیر است که می تواند در طول بارداری انجام شود. به راحتی می توان شدت و مدت زمان را بر اساس سطوح تناسب اندام فردی تغییر داد و می تواند راهی عالی برای فعال ماندن باشد. شنا: شنا و ایروبیک در آب گزینه های عالی برای زنان باردار هستند. شناور بودن آب به حمایت از مفاصل و کاهش فشار روی بدن کمک می کند و آن را به یک تمرین کم تاثیر تبدیل می کند که فواید قلبی عروقی را به همراه دارد. یوگای قبل از تولد: کلاس‌های یوگای قبل از تولد به طور خاص برای زنان باردار طراحی شده‌اند و بر تمرینات کششی ملایم، تمدد اعصاب و تنفس تمرکز دارند. آنها می توانند به بهبود انعطاف پذیری و قدرت کمک کنند و به سلامت کلی کمک کنند. پیلاتس قبل از تولد: کلاس‌های پیلاتس قبل از تولد می‌تواند به بهبود قدرت، وضعیت بدنی و انعطاف‌پذیری بدن کمک کند و در عین حال بر تمرین‌هایی که برای زنان باردار بی‌خطر و مناسب هستند تمرکز کنند. مهم است که کلاسی را پیدا کنید که به طور خاص برای شرکت کنندگان قبل از تولد طراحی شده باشد. دوچرخه سواری ثابت: استفاده از دوچرخه ثابت یک ورزش قلبی عروقی کم تاثیر است که می تواند به آسانی متناسب با سطح راحتی فردی تغییر یابد. به بهبود سلامت قلب و تقویت عضلات پا کمک می کند. ایروبیک کم تاثیر: کلاس‌های ایروبیک کم‌تأثیر یا تمرینات مناسب برای زنان باردار می‌تواند به حفظ تناسب اندام قلبی عروقی، افزایش استقامت، و بهبود روحیه و سطح انرژی کلی کمک کند.
یوگای قبل از تولد فواید متعددی برای زنان باردار دارد. در اینجا برخی از مزایای تمرین یوگای قبل از تولد در دوران بارداری آورده شده است: بهزیستی جسمانی: یوگای قبل از تولد به بهبود قدرت، انعطاف پذیری و تعادل کمک می کند، که می تواند در دوران بارداری مفید باشد. حرکات کششی ملایم و حرکات یوگا می تواند به کاهش ناراحتی های رایج مانند کمردرد، سفتی لگن و تنش عضلانی کمک کند. کاهش استرس: بارداری می تواند استرس فیزیکی و عاطفی ایجاد کند. یوگای پیش از تولد شامل تکنیک‌های تمدد اعصاب، تمرین‌های تنفس عمیق و تمرکز حواس است که می‌تواند به کاهش استرس و ایجاد حس آرامش و رفاه کمک کند. آمادگی برای زایمان و زایمان: یوگای قبل از تولد اغلب شامل تمرینات و موقعیت هایی است که می تواند به آماده سازی بدن برای زایمان و زایمان کمک کند. اینها ممکن است شامل تمرین تکنیک های تنفس، تمرینات کف لگن و حرکات ملایم باشد که می تواند به باز شدن و انعطاف پذیری باسن کمک کند. بهبود کیفیت خواب: بسیاری از زنان باردار در دوران بارداری با مشکلاتی در خواب مواجه می شوند. یوگای قبل از تولد می‌تواند با ترکیب تکنیک‌های آرام‌سازی و حرکات ملایم که آرامش و کاهش استرس را تشویق می‌کند، به خواب بهتر کمک کند. ارتباط با بدن و کودک: یوگای دوران بارداری فرصتی را برای زنان باردار فراهم می کند تا با بدن در حال رشد خود و کودک در حال رشد ارتباط برقرار کنند. تمرکز بر حرکات آگاهانه و آگاهی از تنفس می تواند پیوند مادر و نوزاد را تقویت کند و حس ارتباط و ذهن آگاهی را در طول بارداری تقویت کند. اجتماع و پشتیبانی: شرکت در کلاس‌های یوگا قبل از تولد به زنان باردار اجازه می‌دهد با دیگرانی که تجربه مشابهی را تجربه می‌کنند ارتباط برقرار کنند. این حس اجتماعی و حمایت می تواند در دوران بارداری ارزشمند باشد و فرصتی برای به اشتراک گذاشتن تجربیات و دانش با دیگر مادران باردار فراهم کند.
به طور کلی چندین حرکت یوگا برای زنان باردار ایمن و مفید در نظر گرفته می شود. با این حال، مهم است که توجه داشته باشید که هر بارداری منحصر به فرد است، و ضروری است که به بدن خود گوش دهید و در صورت لزوم وضعیت خود را تغییر دهید. در اینجا برخی از حرکات یوگا که معمولا در دوران بارداری انجام می شود آورده شده است: ژست گربه-گاو: این حرکت روانی ملایم به کشش و تقویت ستون فقرات کمک می کند و در عین حال تنش را در پشت و باسن کاهش می دهد. حالت مثلثی اصلاح شده: این ژست می تواند به باز شدن باسن، کشش همسترینگ و بهبود تعادل کمک کند. مهم است که وضعیت را با پهن کردن موضع و عمیق نکردن در کشش تغییر دهید. حالت تغییر یافته Warrior II: Warrior II به تقویت پاها، باز کردن باسن و کشش قفسه سینه و شانه ها کمک می کند. در دوران بارداری، توصیه می‌شود که موضع را کوتاه کنید و از ریه عمیق برای سازگاری با شکم در حال رشد خودداری کنید. اسکوات پشتیبانی شده: چمباتمه زدن به باز شدن لگن کمک می کند و می تواند برای آماده شدن برای زایمان مفید باشد. برای حمایت از تکیه گاه هایی مانند بلوک یا تکیه گاه زیر باسن استفاده کنید. ژست پروانه: این حالت به باز شدن باسن و کشش قسمت داخلی ران کمک می کند. نشستن روی یک پتو یا بالشتک تا شده می تواند حمایت و راحتی بیشتری را فراهم کند. ژست کودک: ژست کودک یک ژست ترمیمی است که می تواند به کاهش تنش در پشت، شانه ها و باسن کمک کند. در صورت نیاز از پشته یا پشته پتو برای پشتیبانی استفاده کنید. ژست جسد: ساواسانا یک ژست آرامش بخش است که اجازه استراحت عمیق را می دهد. از وسایلی مانند پتو یا تکیه گاه برای حمایت از بدن استفاده کنید و اگر خوابیدن به پشت برایتان ناراحت کننده است، موقعیت راحت را در پهلو پیدا کنید. مهم است که با یک مربی واجد شرایط یوگا قبل از تولد کار کنید که می تواند شما را با خیال راحت از طریق پوزیشن ها راهنمایی کند، تغییراتی را ارائه دهد و هرگونه نگرانی یا نیاز خاصی را که ممکن است در طول بارداری داشته باشید برطرف کند. همیشه به بدن خود گوش دهید، از فعالیت بیش از حد خودداری کنید و قبل از شروع هر ورزش یا برنامه یوگای جدید در دوران بارداری با پزشک خود مشورت کنید.
کاردستی می تواند یک راه سرگرم کننده و خلاقانه برای یک مادر باردار برای استراحت و آماده شدن برای تولد نوزادش باشد. با این حال، مهم است که به مواد و تکنیک های استفاده شده برای اطمینان از ایمنی مادر و جنین توجه داشته باشید. در اینجا چند ایده و پروژه کاردستی مناسب برای مادر باردار یک ماهه آورده شده است: ژورنال بارداری: ایجاد یک مجله بارداری می تواند یک کاردستی معنادار و درمانی باشد. این به مادر اجازه می دهد تا افکار، احساسات و تجربیات خود را در این زمان خاص مستند کند. کاردستی‌های دکور مهد کودک: پرداختن به کاردستی‌های ساده دکور مهد کودک، مانند ساخت موبایل، کشیدن نقاشی برای اتاق کودک، یا ایجاد بلوک‌های نام شخصی، می‌تواند راهی دوست‌داشتنی برای آماده شدن برای ورود نوزاد باشد. گلدسته باندینگ پوم پوم: ساختن گلدسته بانگ پوم پوم برای تزئین مهد کودک یا حمام کودک می تواند یک کاردستی سرگرم کننده و کم انرژی باشد. بسته مراقبت بارداری DIY: گردآوری یک بسته مراقبت از بارداری DIY برای یک دوست یا یکی از اعضای خانواده که او نیز باردار است می‌تواند یک پروژه متفکرانه و خلاقانه باشد. بافندگی یا قلاب بافی: شرکت در پروژه های بافندگی یا قلاب بافی، مانند ساختن پتو یا پوتین کودک، می تواند یک کاردستی آرامش بخش و سازنده برای مادر باردار باشد. کتاب نامه بارداری: ایجاد یک دفترچه یادداشت حاملگی با تصاویر سونوگرافی، عکس های برآمدگی و یادگاری می تواند راهی زیبا برای حفظ خاطرات این دوران خاص باشد. برای مادر مهم است که صنایع دستی را انتخاب کند که تاثیر کم، ایمن و لذت بخش باشد. علاوه بر این، او همیشه باید قبل از انجام هر گونه فعالیت جدید در دوران بارداری با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کند تا مطمئن شود که آنها برای شرایط خاص او مناسب هستند.
عکاسی بارداری برای مادر باردار یک ماهه می تواند روشی زیبا برای ثبت این زمان خاص باشد. پرتره های بارداری معمولا بین هفته های 26 تا 36 بارداری گرفته می شود، در حالی که جلسات عکاسی از نوزادان بهتر است در دو هفته اول پس از تولد، زمانی که به دنبال عکاس می گردید، برگزار شود، مهم است که فردی را پیدا کنید که در عکاسی مادر و نوزاد متخصص باشد و بتواند به شما کمک کند. لباس ها و ژست هایی را انتخاب کنید که خاطرات ارزشمندی را ایجاد کنند. برخی از ژست های محبوب برای عکاسی مادر و نوزاد عبارتند از: بینی به بینی، گهواره کردن نوزاد، و پرتره های با نور پس زمینه چه بخواهید یک جلسه استودیویی داشته باشید یا یک جلسه سبک زندگی در خانه، عکاسی بارداری می تواند راهی فوق العاده برای جشن گرفتن این زمان خاص باشد. در زندگی شما.
در ماه 3 بارداری، مادر باید بر درک تغییراتی که در بدن او اتفاق می افتد و رشد کودک خود تمرکز کند. در اینجا برخی از جنبه های کلیدی آموزش برای مادر باردار 3 ماهه آورده شده است: رشد جنین: درباره رشد جنین در سه ماهه اول، از جمله تشکیل اندام‌ها و رشد سیستم عصبی، اطلاعات کسب کنید. علائم بارداری: از علائم شایع بارداری در 3 ماهگی مانند حالت تهوع، تغییرات پستان و خستگی آگاه باشید. افزایش وزن: اهمیت حفظ وزن سالم در دوران بارداری را بدانید، زیرا افزایش وزن می‌تواند بر رشد کودک تأثیر بگذارد. خطر سقط جنین: خود را در مورد خطر سقط جنین در سه ماهه اول و چگونگی کاهش خطر سقط زودرس آموزش دهید3 پیوند با کودک: در فعالیت هایی مانند خواندن داستان، پخش موسیقی، یا صحبت با کودک خود شرکت کنید تا یادگیری او را در رحم تحریک کنید و بین شما و کودکتان پیوند ایجاد کنید. مراقبت های دوران بارداری: برای نظارت بر رشد و تکامل کودکتان، قرار ملاقات های منظم قبل از تولد را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برنامه ریزی کنید. ویتامین‌های دوران بارداری: برای اطمینان از دریافت مواد مغذی ضروری برای بارداری سالم، از ویتامین‌های دوران بارداری استفاده کنید. حمایت بارداری: به یک گروه حمایت از بارداری بپیوندید یا با سایر زنان باردار ارتباط برقرار کنید تا تجربیات خود را به اشتراک بگذارید و حمایت عاطفی دریافت کنید1 یک مادر باردار 3 ماهه با آگاهی و آمادگی می تواند بارداری سالم و موفقی را تضمین کند.
در مراحل اولیه بارداری، آموزش به مادر آینده هم برای رفاه او و هم برای جنین در حال رشد او بسیار مهم است. در اینجا برخی از زمینه های کلیدی آموزش برای مادر باردار 3 ماهه آورده شده است: مراقبت های دوران بارداری: مادر را تشویق کنید تا مراقبت های دوران بارداری منظم را با یک متخصص زنان و زایمان یا ماما انجام دهد تا بر پیشرفت بارداری خود نظارت کند و هرگونه نگرانی یا سوالی را برطرف کند. تغذیه: به او در مورد اهمیت یک رژیم غذایی متعادل و مغذی، از جمله نیاز به مواد مغذی اضافی مانند اسید فولیک، آهن و کلسیم، آموزش دهید. در مورد دستورالعمل های ایمنی مواد غذایی و اجتناب از برخی مواد غذایی که ممکن است در دوران بارداری خطراتی ایجاد کنند، بحث کنید. سبک زندگی و سلامتی: در مورد فواید فعالیت بدنی منظم مناسب برای زنان باردار و اهمیت مدیریت استرس، استراحت کافی و اجتناب از مواد مضر مانند الکل، تنباکو و مواد مخدر بحث کنید. بهزیستی عاطفی: اطلاعاتی در مورد تغییرات عاطفی که ممکن است همراه با بارداری باشد و اهمیت جستجوی حمایت در صورت نیاز ارائه دهید. ارتباط باز با شریک زندگی، دوستان و ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی او را تشویق کنید. برنامه ریزی زایمان: گفتگوها را در مورد گزینه های زایمان، ترجیحات، و ایجاد یک برنامه زایمان با پیشرفت بارداری آغاز کنید. دسترسی مادر به اطلاعات دقیق و جامع در طول دوران بارداری و داشتن فرصتی برای پرسیدن سوالات و ابراز هرگونه نگرانی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ضروری است.
یک مادر باردار 3 ماهه باید آموزش هایی را ببیند که بر تمرینات ایمن و مفید برای سلامت جسمی و روحی او تمرکز دارد. در اینجا برخی از جنبه های کلیدی آموزش آورده شده است: تمرینات کم تاثیر: با تمرینات کم شدت مانند پیاده روی، شنا، دوچرخه سواری و یوگا شروع کنید. این فعالیت ها به طور کلی در دوران بارداری بی خطر هستند و می توانند به بهبود تناسب اندام و رفاه کلی کمک کنند تمرینات کف لگن: این تمرینات به تقویت عضلات کف لگن کمک می کند که در دوران بارداری و زایمان ضعیف می شوند. آنها را می توان در طول دوران بارداری برای حمایت از کودک در حال رشد و آمادگی برای زایمان انجام داد یوگا و پیلاتس اصلاح شده: این فعالیت ها می توانند به کاهش استرس، بهبود انعطاف پذیری و تشویق تنفس متمرکز کمک کنند. کلاس های یوگا و پیلاتس قبل از تولد برای زنان باردار طراحی شده اند و اغلب ژست های تغییر یافته ای را آموزش می دهند که تعادل در حال تغییر زن باردار را تطبیق می دهد. تمرینات قدرتی: وزنه برداری سبک می تواند به عضله سازی و تقویت استخوان ها کمک کند. برای تعیین وزن مناسب و تعداد تکرارها برای وضعیت خاص خود با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید تمرینات در آب: تمرینات شنا و آب می‌توانند تمرینی برای کل بدن ارائه دهند و در عین حال از افزایش وزن بارداری حمایت کنند. برخی از استخرهای محلی کلاس‌های زایمان در آب با مربیان واجد شرایط ارائه می‌دهند فعالیت های هوازی: حداقل 150 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط در هفته، مانند پیاده روی سریع یا دوچرخه سواری ثابت را هدف قرار دهید. اقدامات احتیاطی: همیشه قبل از ورزش بدن خود را گرم کنید و بعد از آن خنک شوید. از ورزش شدید در هوای گرم خودداری کنید و مطمئن شوید که مقدار زیادی آب و سایر مایعات می نوشید مشاوره با یک متخصص مراقبت های بهداشتی: قبل از شروع یک برنامه ورزشی، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید تا در مورد سابقه پزشکی خود صحبت کنید و دستورالعمل های ورزشی شخصی را دریافت کنید.
در طول بارداری، چندین چک لیست می تواند به زنان باردار کمک کند تا منظم بمانند و مطمئن شوند که از سلامت خود مراقبت می کنند و برای تولد نوزاد خود آماده می شوند. 1- چک لیست مراقبت های دوران بارداری: - اولین قرار قبل از تولد خود را با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برنامه ریزی کنید. - طبق توصیه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به طور منظم در معاینات قبل از تولد شرکت کنید. - تاریخچه پزشکی، هر گونه شرایط موجود و داروهای خود را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید. - ویتامین ها و مکمل های دوران بارداری را طبق تجویز پزشک مصرف کنید. - طبق توصیه پزشک از یک رژیم غذایی سالم پیروی کنید و به طور منظم ورزش کنید. - از استعمال دخانیات، الکل و مواد مخدر خودداری کنید. 2- چک لیست اعلام بارداری: - تصمیم بگیرید که چه زمانی و چگونه بارداری خود را به خانواده و دوستان خود اعلام کنید. - روش خاصی برای اعلام بارداری برنامه ریزی کنید، مانند سازماندهی یک گردهمایی یا ارسال اطلاعیه های شخصی. - هنگام اشتراک گذاری اخبار، هر گونه ترجیحات فرهنگی یا شخصی را در نظر بگیرید. 3- چک لیست کمد لباس بارداری: - کمد لباس فعلی خود را ارزیابی کنید و مشخص کنید کدام اقلام می توانند شکم در حال رشد شما را در خود جای دهند. - لباس بارداری از جمله سوتین راحت، شلوار، لباس و تاپ بخرید. - خرید کفش های حمایتی مناسب برای بارداری را در نظر بگیرید. 4- چک لیست ثبت نام نوزاد: - با فهرست کردن اقلام ضروری که برای کودکتان نیاز دارید، تحقیق کنید و یک رجیستری نوزاد ایجاد کنید. - شامل اقلامی مانند لباس، پوشک، لوازم تغذیه، مبلمان مهد کودک و لوازم کودک. - با منابع آنلاین مشورت کنید یا از والدین باتجربه مشاوره بگیرید تا مطمئن شوید که هیچ مورد مهمی را از دست ندهید. 5- چک لیست برنامه تولد: - ترجیحات تولد خود را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید. - جنبه هایی مانند گزینه های مدیریت درد، محل زایمان، حضور شریک زایمان و هر درخواست خاصی را در نظر بگیرید. - یک سند برنامه تولد ایجاد کنید که ترجیحات خود را مشخص کند و آن را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود به اشتراک بگذارید. 6- چک لیست کیسه بیمارستان: - اقلام ضروری را برای اقامت در بیمارستان خود بسته بندی کنید، از جمله لباس راحت، لوازم بهداشتی، سوتین های شیردهی، پد زایمان، و اقلام برای نوزاد. - مدارک مهمی مانند شناسنامه، اطلاعات بیمه و برنامه تولد خود را وارد کنید. 7- چک لیست کلاس های مراقبت از کودک و والدین: - تحقیق و ثبت نام در کلاس های آموزش زایمان یا کلاس های قبل از زایمان برای آمادگی برای زایمان، زایمان و فرزندپروری. - کلاس های مربوط به شیردهی، CPR نوزادان و مراقبت از نوزاد را در نظر بگیرید. - توجه به این نکته مهم است که هر بارداری منحصر به فرد است و این چک لیست ها می توانند به عنوان دستورالعمل های کلی عمل کنند. برای مشاوره و توصیه های شخصی بر اساس نیازها و شرایط خاص خود با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.
1- بازدید قبل از بارداری: - یک ویزیت قبل از بارداری با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برنامه ریزی کنید تا در مورد برنامه های خود برای بارداری صحبت کنید، سابقه پزشکی خود را مرور کنید و به هر گونه شرایط سلامتی موجود رسیدگی کنید. 2- مراقبت های دوران بارداری: - در طول بارداری خود، معاینات دوران بارداری را با پزشک خود برنامه ریزی کنید. - برنامه توصیه شده برای ویزیت های دوران بارداری را دنبال کنید، که معمولاً شامل ویزیت های ماهانه در سه ماهه اول و دوم و ویزیت های مکرر با پیشرفت در سه ماهه سوم است. 3- ویتامین ها و مکمل های دوران بارداری: - ویتامین های دوران بارداری را طبق تجویز یا توصیه پزشک خود مصرف کنید. - در مورد هر گونه مکمل اضافی مانند آهن یا اسید فولیک که ممکن است برای نیازهای خاص شما ضروری باشد بحث کنید. 4- تست های غربالگری و تشخیصی: - برای نظارت بر سلامت خود و رشد جنینتان، آزمایش های معمول غربالگری قبل از تولد، مانند آزمایش خون، آزمایش ادرار و سونوگرافی را انجام دهید. - در صورت توصیه یا تمایل، تست های غربالگری ژنتیکی یا تست های تشخیصی اختیاری مانند آمنیوسنتز یا نمونه برداری از پرزهای کوریونی را در نظر بگیرید. 5- غربالگری دیابت بارداری: - آزمایش غربالگری گلوکز را برای بررسی دیابت بارداری انجام دهید که معمولاً بین هفته های 24 تا 28 بارداری انجام می شود. 6- مانیتورینگ فشار خون: - فشار خون خود را در طول ویزیت های دوران بارداری به طور مرتب کنترل کنید تا علائم فشار خون بالا یا پره اکلامپسی را شناسایی و مدیریت کنید. 7- تغذیه و رژیم غذایی: - از یک رژیم غذایی متعادل و مغذی که توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا یک متخصص تغذیه ثبت شده متخصص در تغذیه دوران بارداری توصیه می شود، پیروی کنید. - در مورد محدودیت های غذایی، دستورالعمل های ایمنی غذا و افزایش وزن مناسب در دوران بارداری بحث کنید. 8- ورزش و فعالیت بدنی: - در مورد ورزش های ایمن و مناسب در دوران بارداری با پزشک خود مشورت کنید. - طبق توصیه های توصیه شده، با در نظر گرفتن وضعیت سلامتی خود و هرگونه محدودیت مرتبط با بارداری، به فعالیت بدنی منظم بپردازید. 9- سلامت عاطفی و روانی: - به دنبال حمایت عاطفی باشید و به هر گونه نگرانی یا چالش مربوط به سلامت روان خود در دوران بارداری رسیدگی کنید. - پیوستن به گروه های حمایتی، جستجوی مشاوره یا شرکت در فعالیت های کاهش استرس را در نظر بگیرید. 10- آموزش و آمادگی زایمان: - در کلاس های آموزش زایمان شرکت کنید تا در مورد زایمان، زایمان و مراقبت های پس از زایمان اطلاعات کسب کنید. - ترجیحات تولد، گزینه های مدیریت درد و هر گونه نگرانی را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید. 11- ایمن سازی: - اطمینان حاصل کنید که واکسیناسیون های شما به روز هستند و در مورد هر گونه واکسیناسیون ضروری در دوران بارداری، مانند واکسن آنفولانزا یا واکسن Tdap (کزاز، دیفتری و سیاه سرفه) صحبت کنید. 12- برنامه ریزی مراقبت پس از زایمان: - در مورد مراقبت و حمایت پس از زایمان با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود، از جمله حمایت از شیردهی، گزینه های پیشگیری از بارداری، و هرگونه بازدید بعدی ضروری صحبت کنید. به یاد داشته باشید که این چک لیست راهنمایی های کلی را ارائه می دهد، و مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای مشاوره و توصیه های شخصی بر اساس نیازها و شرایط خاص سلامت خود مشورت کنید.
در ماه 6 بارداری، مادر ممکن است علائمی مانند سوزش سر دل، سوء هاضمه، درد رباط گرد، یبوست، کمر درد و باسن و افزایش خستگی را تجربه کند. طول کودک حدود 12 اینچ است و شروع به چربی زدن و افزایش وزن سریعتر می کند. برای مادر مهم است که استراحت کافی داشته باشد، برای خود وقت بگذارد و سالم غذا بخورد. علاوه بر این، او باید از عوارض بالقوه بارداری آگاه باشد و به دنبال مراقبت های دوران بارداری برای بحث در مورد شرایط سلامتی و اطمینان از افزایش وزن سالم باشد. همچنین زمان خوبی برای شروع آماده سازی برای ورود نوزاد با آماده سازی مهد کودک، تکمیل ثبت نام نوزاد و ثبت نام در کلاس ها و تورهای مربوطه است. اگر مادر علائم نگران کننده ای مانند درد شدید، استفراغ مداوم یا تغییر در حرکت جنین را تجربه کرد، باید فوراً به پزشک مراجعه کند.
در طول سه ماهه دوم بارداری، که معمولاً بین 13 تا 28 هفته طول می کشد، بسیاری از زنان تغییراتی را در سلامت و رفاه کلی خود تجربه می کنند. در اینجا برخی از ویژگی های رایج سلامت زنان باردار در سه ماهه دوم آورده شده است: افزایش انرژی: بسیاری از زنان متوجه می شوند که خستگی تجربه شده در سه ماهه اول در طول سه ماهه دوم شروع به کاهش می کند. با تثبیت سطح هورمون ها و سازگاری بدن با بارداری، اغلب افزایش قابل توجهی در سطح انرژی وجود دارد. شکم در حال رشد و افزایش وزن: برآمدگی نوزاد با بزرگ شدن رحم برای سازگاری با جنین در حال رشد برجسته تر می شود. افزایش وزن بخشی طبیعی از بارداری است و معمولاً زنان در طول سه ماهه دوم به طور پیوسته وزن اضافه می کنند. کاهش حالت تهوع و حالت تهوع صبحگاهی: برای بسیاری از زنان، علائم تهوع و حالت تهوع صبحگاهی در سه ماهه دوم بارداری بهبود می یابند یا کاملاً فروکش می کنند. این می تواند احساس آرامش و راحتی را افزایش دهد. افزایش اشتها: با کاهش تهوع صبحگاهی، بسیاری از زنان افزایش اشتها را تجربه می کنند. انتخاب غذای سالم و اطمینان از تغذیه مناسب برای مادر و کودک در حال رشد بسیار مهم است. تغییرات پوستی: برخی از زنان باردار در طول سه ماهه دوم تغییراتی را در پوست خود تجربه می کنند. این ممکن است شامل "درخشش" بارداری به دلیل افزایش جریان خون، و همچنین تغییرات در رنگدانه (مانند ظاهر شدن یک خط تیره به نام خط سیاه در شکم) و ظهور علائم کشش باشد. تغییرات سینه: سینه ها در طول سه ماهه دوم به تغییر ادامه می دهند. ممکن است در حین آماده شدن برای شیردهی به بزرگ شدن و حساس شدن آنها ادامه دهند. حرکت از جنین احساس می شود: بسیاری از زنان برای اولین بار در سه ماهه دوم شروع به احساس حرکات جنین می کنند. این حرکات، که به عنوان "سریع" شناخته می شوند، می توانند از بال زدن های ملایم تا ضربات و غلت های متمایزتر متغیر باشند. تسکین تکرر ادرار: همانطور که رحم منبسط می شود و در شکم بالاتر می رود، می تواند فشار روی مثانه را کاهش دهد. این اغلب منجر به کاهش تکرر ادرار می شود و ممکن است از سفرهای مکرر به حمام که در سه ماهه اول بارداری تجربه می شود، تسکین یابد. بهزیستی عاطفی: با کاهش علائم جسمانی مانند حالت تهوع صبحگاهی و افزایش سطح انرژی، بسیاری از زنان بهبودی در رفاه عاطفی خود را در طول سه ماهه دوم تجربه می کنند. آنها ممکن است احساس تعادل عاطفی بیشتری داشته باشند و از احساس رفاه بیشتری برخوردار باشند. مهم است که به یاد داشته باشید که هر بارداری منحصر به فرد است و تجربیات فردی ممکن است متفاوت باشد. اگر در سه ماهه دوم بارداری نگرانی یا سؤال خاصی در مورد سلامتی خود دارید، همیشه توصیه می شود برای مشاوره شخصی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
در طول سه ماهه دوم بارداری (ماه چهارم تا ششم)، نیازهای تغذیه ای زنان باردار همچنان برای سلامتی آنها و رشد جنین مهم است. در اینجا برخی از مواد مغذی و توصیه های غذایی کلیدی برای این مرحله آورده شده است:
1. پروتئین: به گنجاندن منابع پروتئین بدون چربی در رژیم غذایی خود ادامه دهید، مانند مرغ، گوشت بدون چربی، ماهی، تخم مرغ، حبوبات، آجیل و دانه ها.
2. کلسیم:با مصرف محصولات لبنی (شیر، پنیر، ماست)، جایگزین های شیر گیاهی غنی شده، توفو، سبزیجات برگ دار و غذاهای غنی شده با کلسیم، مصرف کلسیم کافی را حفظ کنید.
3. آهن: غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز بدون چربی، مرغ، ماهی، لوبیا، عدس، سبزیجات با برگ های تیره، آجیل و دانه ها مصرف کنید. ترکیب این غذاها با منابع غنی از ویتامین C (مرکبات و فلفل دلمه ای) می تواند جذب آهن را افزایش دهد.
4. اسیدهای چرب امگا 3: منابع چربی های سالم مانند ماهی های چرب (ماهی آزاد، ماهی خال مخالی)، آووکادو، آجیل، دانه ها و روغن زیتون را برای اسیدهای چرب ضروری امگا 3 اضافه کنید.
5. فیبر: از غذاهای غنی از فیبر مانند غلات کامل (برنج قهوه ای، کینوا، جو دوسر)، حبوبات، میوه ها و سبزیجات برای حمایت از هضم سالم استفاده کنید.
6. ویتامین D: از مصرف کافی ویتامین D از طریق غذاهایی مانند ماهی های چرب، محصولات لبنی غنی شده، زرده تخم مرغ و قرار گرفتن در معرض نور خورشید (با محافظت مناسب در برابر آفتاب) اطمینان حاصل کنید.
7. ویتامین ها و مواد معدنی:رژیم غذایی متعادلی داشته باشید که شامل انواع میوه ها، سبزیجات و غلات کامل است تا ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان های ضروری را به دست آورید.
8. هیدراتاسیون: به نوشیدن مقدار زیادی آب در طول روز ادامه دهید تا هیدراته بمانید. کافئین و نوشیدنی های شیرین را محدود کنید.
به یاد داشته باشید که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود یا یک متخصص تغذیه ثبت شده برای توصیه های غذایی شخصی بر اساس نیازهای فردی خود و هرگونه ملاحظات خاص مربوط به بارداری خود مشورت کنید. اسفناج حاوی فولات است 1- سالاد اسفناج با توت فرنگی و فتا: برگ های اسفناج تازه، توت فرنگی های ورقه شده، پنیر فتا خرد شده و بادام سوخاری را در یک کاسه با هم ترکیب کنید. با سس وینگرت بالزامیک بریزید و آن را مخلوط کنید. به عنوان یک سالاد با طراوت سرو کنید. لیمو حاوی فولات است 2- سالمون پخته شده لیمو شوید: - فر را از قبل گرم کنید و فیله های ماهی قزل آلا را روی یک سینی فر قرار دهید. - در یک کاسه کره ذوب شده، آب لیمو، پوست لیمو، سیر خرد شده، شوید تازه خرد شده، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. - مخلوط را روی فیله های ماهی قزل آلا بریزید. - در فر بپزید تا ماهی قزل آلا پخته شود و با چنگال به راحتی پوسته پوسته شود. پونه کوهی حاوی فولات است 3- سالاد یونانی: - در یک کاسه، خیار خرد شده، گوجه گیلاسی، پیاز قرمز خلال شده و زیتون کالاماتا را با هم مخلوط کنید. - پنیر فتا خرد شده و پونه کوهی تازه خرد شده را به کاسه اضافه کنید. – روغن زیتون، آب لیمو، نمک و فلفل را روی سالاد بریزید. - همه چیز را به آرامی با هم مخلوط کنید تا طعم ها با هم ترکیب شوند. کلم حاوی فولات است 4- سوپ کلم: روغن زیتون را در قابلمه‌ای داغ کنید و پیاز، هویج و کرفس خرد شده را تفت دهید تا نرم شوند. کلم رنده شده، سیب زمینی خرد شده، آب سبزیجات یا مرغ و گیاهان (مانند آویشن یا برگ بو) را اضافه کنید. سوپ را بجوشانید تا سبزیجات نرم شوند و طعم ها به خوبی با هم ترکیب شوند. قبل از سرو با نمک و فلفل مزه دار کنید. کلم بروکسل حاوی فولات است 5- گراتن کلم بروکسل پخته شده: - فر را از قبل گرم کنید و کلم بروکسل را در آب جوش نمک به مدت چند دقیقه سفید کنید. - آنها را آبکش کرده و به ظرف مخصوص فر منتقل کنید. - در یک قابلمه، کره را آب کرده و آرد را با همزن برقی بزنید تا به حالت روکس در بیاید. - شیر را کم کم با همزن بزنید تا سس غلیظ شود. - پنیر رنده شده (مانند گرویر یا پارمزان)، نمک، فلفل و کمی جوز هندی را اضافه کنید. – سس را روی کلم های بروکسل بریزید و روی آن آرد سوخاری بپاشید و در فر بپزید تا طلایی و حباب دار شود. - این دستور العمل ها همه کاره بودن کلم بروکسل را در غذاهای مختلف نشان می دهد. از گنجاندن این سبزی مغذی در آشپزی خود لذت ببرید 6- عدس حاوی فولات سوپ عدس: - در یک قابلمه بزرگ، پیاز، هویج و کرفس خرد شده را تفت دهید تا نرم شوند. - عدس آبکش شده، آب سبزیجات یا مرغ، گوجه فرنگی خرد شده، سیر خرد شده و سبزی ها (مانند آویشن یا برگ بو) را اضافه کنید. - سوپ را بجوشانید تا عدس ها نرم شوند و طعم ها به خوبی با هم ترکیب شوند. - قبل از سرو با نمک، فلفل و کمی آب لیمو مزه دار کنید. پرتقال حاوی فولات است 7- کیک وارونه نارنجی: - کره و شکر قهوه ای را در قالب کیک آب کنید سپس برش های پرتقال را روی آن بچینید. - در یک کاسه، کره و شکر را با هم خامه بزنید. تخم مرغ، پوست پرتقال و عصاره وانیل را اضافه کنید و خوب مخلوط کنید. - در ظرفی جداگانه آرد، بکینگ پودر و نمک را با هم مخلوط کنید. مواد خشک را به تدریج به مواد مرطوب اضافه کنید و به طور متناوب با آب پرتقال اضافه کنید. - خمیر را روی برش های پرتقال در قالب کیک بریزید و بپزید تا خلال دندانی که در مرکز فرو کرده اید تمیز بیرون بیاید. - پس از پخت، کیک را در ظرف سرو برگردانید تا برش های پرتقال روی آن قرار گیرند. این دستور العمل ها تطبیق پذیری پرتقال را در غذاهای شور و شیرین نشان می دهد. از ترکیب طعم مرکباتی پرتقال در وعده های غذایی خود لذت ببرید! شیر حاوی آهن است 8- پوره سیب زمینی خامه ای: سیب زمینی ها را پوست گرفته و خرد کنید سپس بجوشانید تا نرم شوند. - سیب زمینی ها را آبکش کنید و دوباره داخل قابلمه بریزید. سیب زمینی ها را له کنید و شیر گرم، کره، نمک و فلفل را اضافه کنید. - به له کردن ادامه دهید تا سیب زمینی ها کرم رنگ و یکدست شوند. پنیر حاوی آهن است 9- نان سیر پنیری: یک نان را از وسط نصف کنید و مخلوطی از کره نرم شده، سیر خرد شده و پنیر پارمزان رنده شده را روی دو طرف بمالید. - پنیر موزارلای رنده شده بپاشید و بپزید تا پنیر آب شود و حباب بزند. توفو حاوی آهن است 10- سرخ کردنی توفو: توفوی سفت را به مکعب بریزید و با مجموعه ای از سبزیجات رنگارنگ مانند فلفل دلمه ای، بروکلی و نخود فرنگی سرخ کنید. یک سس خوش طعم از سس سویا، سیر، زنجبیل و کمی عسل یا شربت افرا اضافه کنید. توفو را روی برنج یا نودل بخارپز شده سرو کنید. طیور حاوی آهن است 11- سیخ مرغ و سبزی: - تکه های سینه مرغ را با انواع سبزیجات رنگارنگ مانند فلفل دلمه ای، پیاز و گوجه گیلاسی روی سیخ بکشید. - سیخ ها را کباب کنید تا مرغ پخته شود و سبزیجات ترد و لطیف شوند. دانه ها حاوی آهن هستند 12- سالاد کینوا: - مواد لازم: کینوا، تخمه آفتابگردان، تخمه کدو تنبل، گوجه گیلاسی، خیار، فلفل دلمه ای، پیاز قرمز، آب لیمو، روغن زیتون، نمک و فلفل. - : کینوا را طبق دستورالعمل بسته بپزید. در یک کاسه، کینوا پخته شده، تخمه آفتابگردان، دانه کدو تنبل، گوجه فرنگی گیلاسی (نصف شده)، خیار خرد شده، فلفل دلمه ای خرد شده و پیاز قرمز ریز خرد شده را با هم مخلوط کنید. با آب لیمو، روغن زیتون، نمک و فلفل بپوشانید. پرتاب کنید تا ترکیب شود. گوشت ها حاوی آهن هستند 13- برگر بوقلمون کبابی: مواد لازم: بوقلمون چرخ شده، نان برگر سبوس دار، کاهو، گوجه فرنگی، پیاز، خیارشور، خردل و تاپینگ های دلخواه. دستورالعمل: در یک کاسه، بوقلمون آسیاب شده را با نمک، فلفل و گیاهان یا ادویه های مورد علاقه خود مزه دار کنید. خوب مخلوط کنید و به شکل نبات درآورید. گریل را از قبل روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید و برگرهای بوقلمون را حدود 6 تا 7 دقیقه در هر طرف یا تا زمانی که کاملا پخته شوند، گریل کنید. روی نان های گندم کامل را با کاهو، گوجه فرنگی، پیاز، خیارشور، خردل و سایر مواد مورد نظر سرو کنید. ماهی حاوی آهن است 14- سالمون پخته شده با شوید و لیمو: مواد لازم: فیله ماهی سالمون، شوید تازه، برش های لیمو، روغن زیتون، نمک و فلفل. دستورالعمل: فر را با دمای 375 درجه فارنهایت (190 درجه سانتیگراد) گرم کنید. فیله های ماهی قزل آلا را روی یک ورقه پخت که با کاغذ روغنی پوشانده اید قرار دهید. با روغن زیتون بریزید و نمک و فلفل بزنید. روی هر فیله را با شوید تازه و برش های لیمو بپوشانید. به مدت 12 تا 15 دقیقه یا تا زمانی که ماهی قزل آلا پخته شود و با چنگال به راحتی پوسته پوسته شود، بپزید. 15- تاکو ماهی با سس آهک چیپوتل: مواد تشکیل دهنده: فیله ماهی سفید (مانند ماهی کاد یا تیلاپیا)، تورتیلا ذرت، کلم خرد شده، آب لیموترش، فلفل چیپوتل در سس آدوبو، سس مایونز، پودر سیر، زیره، نمک و فلفل. دستورالعمل: در مخلوط کن، فلفل چیپوتل را در سس ادوبو، آب لیموترش، سس مایونز، پودر سیر، زیره، نمک و فلفل مخلوط کنید. مخلوط کنید تا یکدست شود تا سس آهک چیپوتل درست شود. فیله های ماهی را با نمک و فلفل مزه دار کنید. ماهی را کبابی یا تابه سرخ کنید تا کاملا پخته شود. تورتیلاهای ذرت را گرم کنید و آنها را با ماهی پخته شده، کلم خرد شده پر کنید و با سس آهک چیپوتل بریزید. تخم مرغ حاوی آهن است 16- تخم مرغ کلاسیک بندیکت: مواد لازم: مافین انگلیسی، بیکن یا ژامبون کانادایی، تخم مرغ آب پز، سس هلندیز، نمک و فلفل. دستورالعمل: مافین انگلیسی را تقسیم و برشته کنید. بیکن یا ژامبون کانادایی را در تابه ای بپزید تا کاملا داغ شود. تخم مرغ ها را در آب در حال جوش بریزید. با قرار دادن تکه ای از بیکن یا ژامبون کانادایی روی هر نیمه مافین انگلیسی و سپس یک تخم مرغ آب پز شده، آن را جمع کنید. سس هلندیز را با قاشق روی تخم مرغ ها بریزید و نمک و فلفل بزنید. روغن زیتون حاوی چربی های سالم است 17- سبزیجات برشته: ترکیبات: انواع سبزیجات (مانند هویج، فلفل دلمه ای، کدو سبز، بادمجان و گوجه گیلاسی)، حبه سیر، گیاهان تازه (مانند آویشن یا رزماری)، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر. دستورالعمل: فر را با دمای 425 درجه فارنهایت (220 درجه سانتیگراد) گرم کنید. در صورت لزوم سبزیجات را به اندازه لقمه خرد کنید. سبزیجات را با سیر خرد شده، سبزی های تازه، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر بریزید تا خوب پوشش داده شوند. سبزیجات را روی یک ورقه پخت پخش کنید. حدود 20-25 دقیقه یا تا زمانی که سبزیجات نرم و کاراملی شوند، تفت دهید. ماهی چرب حاوی چربی های سالم است 18- ماهی خال مخالی کبابی با لیمو و سبزی: مواد تشکیل دهنده: فیله ماهی خال مخالی، آب لیمو، گیاهان تازه (مانند شوید، جعفری یا آویشن)، روغن زیتون، نمک و فلفل. دستورالعمل: یک گریل یا تابه گریل را روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید. در یک کاسه، آب لیمو، سبزیجات تازه خرد شده، روغن زیتون، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. فیله های ماهی خال مخالی را روی گریل قرار دهید و آنها را با مخلوط لیمو و سبزی بمالید. برای هر طرف حدود 3-4 دقیقه یا تا زمانی که ماهی پخته شود و زغال اخته خوبی پیدا کند، گریل کنید. با تکه های لیموی اضافی سرو کنید.
لباس زیر بارداری به طور خاص برای ایجاد راحتی و حمایت از زنان باردار در حالی که بدن آنها در طول بارداری تغییر می کند، طراحی شده است. در اینجا چند نکته قابل تامل است: 1. راحتی و انعطاف:لباس زیر بارداری معمولاً از پارچه‌های نرم، کشدار و قابل تنفس مانند پنبه یا میکروفیبر ساخته می‌شود. این مواد راحتی و انعطاف پذیری را برای سازگاری با شکم در حال رشد و تغییر شکل بدن ارائه می دهند. 2. کمربندهای گشاد شده:لباس‌های زیر بارداری اغلب دارای کمربندهای پهن‌تر و کشیده‌تری هستند که به راحتی در زیر یا روی شکم قرار می‌گیرند. این کمربندها بدون اینکه به شکم فشار بیاورند، حمایت ملایمی را ایجاد می کنند. 3. پوشش کامل و پشتیبانی:لباس زیر بارداری در سبک های مختلفی از جمله شورت، شورت پسرانه و شورت بارداری عرضه می شود. آنها به گونه ای طراحی شده اند که پوشش کامل و پشتیبانی را برای اطمینان از راحتی در طول روز ارائه دهند. 4. گزینه‌های بدون درز: برخی از لباس‌های زیر بارداری دارای ساختاری بدون درز هستند و هر گونه ناراحتی یا تحریک احتمالی را که ممکن است به دلیل مالش درزها روی پوست حساس ایجاد شود، به حداقل می‌رساند. 5. خاصیت تنفس و جذب رطوبت:به دنبال لباس زیر بارداری باشید که خاصیت تنفس و رطوبت را دارد. این ویژگی ها به خشک و خنک نگه داشتن پوست کمک می کند و احتمال تحریک و ناراحتی را کاهش می دهد. 6. طرح‌های قابل تنظیم یا گسترش: برخی از لباس‌های زیر حاملگی ممکن است ویژگی‌های قابل تنظیم یا افزایش‌پذیری داشته باشند، مانند کمربندهای قابل تنظیم یا پانل‌های کناری، که امکان تناسب سفارشی را با پیشرفت بارداری فراهم می‌کند. 7. قابلیت استفاده پس از زایمان: برخی از لباس‌های زیر بارداری به‌عنوان لباس زیر پس از زایمان دو برابر می‌شوند، که برای ایجاد راحتی و پشتیبانی در طول دوره بهبودی پس از زایمان طراحی شده‌اند. این گزینه ها اغلب دارای ویژگی هایی مانند پوشش اضافی، فشرده سازی ملایم و فضایی برای پدهای پس از زایمان هستند. انتخاب لباس زیر بارداری که به خوبی مناسب باشد و سطح مطلوبی از راحتی و حمایت را فراهم کند، ضروری است. نیازها و ترجیحات هر زنی ممکن است متفاوت باشد، بنابراین توصیه می‌شود مدل‌ها و مارک‌های مختلف را امتحان کنید تا بهترین آنها را پیدا کنید.
انتخاب رنگ برای لباس زنان باردار ذهنی است و می تواند بر اساس سبک شخصی، ترجیحات فرهنگی و راحتی فردی متفاوت باشد. در اینجا چند نکته در مورد رنگ در بارداری وجود دارد 1. تطبیق پذیری: انتخاب رنگ های خنثی مانند سیاه، سفید، خاکستری یا بژ می تواند تطبیق پذیری داشته باشد، زیرا به راحتی می توان آن ها را با سایر قطعات موجود در کمد لباس ترکیب کرد. 2. رنگ‌های تیره: رنگ‌های تیره، مانند آبی سرمه‌ای، بنفش تیره یا سبز تیره، اغلب مورد علاقه هستند زیرا می‌توانند اثر لاغری ایجاد کنند و کمتر لکه‌ها یا ریزش‌ها را نشان می‌دهند. 3. رنگ‌های پاستلی و رنگ‌های ملایم:بسیاری از خانم‌ها از پوشیدن رنگ‌های پاستلی یا رنگ‌های ملایم در دوران بارداری لذت می‌برند، زیرا می‌توانند حس زنانگی را برانگیزند و ظاهری ملایم و لطیف به شما بدهند. 4. طرح‌ها و طرح‌ها:لباس‌های بارداری اغلب دارای طرح‌ها و طرح‌های مختلفی هستند، از جمله طرح‌های گل‌دار، راه راه، خال‌خالی یا طرح‌های هندسی. این الگوها می توانند جذابیت بصری را افزایش دهند و به منحرف کردن توجه از تغییر شکل بدن کمک کنند. 5. ترجیح شخصی:در نهایت، انتخاب رنگ در لباس بارداری باید منعکس کننده استایل فرد و آنچه باعث می شود در دوران بارداری احساس راحتی و اعتماد به نفس داشته باشد. توجه به این نکته ضروری است که در مورد انتخاب رنگ لباس زنان باردار قوانین سختگیرانه ای وجود ندارد. مهم ترین نکته انتخاب رنگ هایی است که احساس خوبی در فرد ایجاد می کند و سبک او را منعکس می کند.
در طول سه ماهه دوم بارداری، بسیاری از زنان در مقایسه با سه ماهه اول افزایش سطح انرژی و کاهش ناراحتی را تجربه می کنند. این دوره معمولاً زمان مناسبی برای انجام ورزش و ورزش متوسط در نظر گرفته می‌شود، مشروط بر اینکه نگرانی یا عارضه پزشکی خاصی وجود نداشته باشد. مهم است که به بدن خود گوش دهید، هیدراته بمانید، و از ورزش هایی که تاثیر قابل توجهی دارند، خطر زمین خوردن یا ورزش های تماسی که ممکن است برای شما یا کودک خطرآفرین باشد اجتناب کنید. با این حال، مهم است که قبل از شروع یا ادامه هر برنامه ورزشی در دوران بارداری، از جمله در سه ماهه دوم، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید، زیرا شرایط فردی ممکن است متفاوت باشد.
در حالی که ورزش به طور کلی در دوران بارداری توصیه می شود، اما توصیه می شود از انجام برخی ورزش ها و فعالیت ها در سه ماهه دوم خودداری شود. با این حال، مهم است که قبل از ایجاد هر گونه تغییر در برنامه ورزشی خود با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید، زیرا شرایط فردی ممکن است متفاوت باشد. در اینجا برخی از ورزش ها و فعالیت هایی که معمولاً توصیه می شود در سه ماهه دوم از آنها اجتناب شود آورده شده است: فعالیت‌های پرتأثیر: از فعالیت‌هایی که شامل پریدن، پرش، یا تغییر جهت ناگهانی می‌شوند باید اجتناب شود. به عنوان مثال می توان به ایروبیک با ضربه زیاد، دویدن شدید، یا ورزش های شدید مانند بسکتبال یا فوتبال اشاره کرد، زیرا می توانند خطر سقوط یا آسیب را افزایش دهند. ورزش های تماسی: از ورزش های تماسی که شامل تماس فیزیکی یا خطر برخورد هستند، مانند فوتبال، هاکی، یا هنرهای رزمی، باید به دلیل احتمال ضربه یا آسیب به شکم اجتناب شود. ورزش‌هایی که به صورت صاف به پشت دراز می‌کشند: همانطور که رحم منبسط می‌شود، صاف دراز کشیدن به پشت برای دوره‌های طولانی می‌تواند ورید اجوف، یک رگ خونی اصلی را فشرده کند و به طور بالقوه جریان خون به رحم و جنین را کاهش دهد. توصیه می‌شود از ورزش‌ها یا فعالیت‌هایی که شامل دراز کشیدن به پشت است، به‌ویژه پس از سه ماهه اول اجتناب کنید. تمریناتی را که نیاز به دراز کشیدن به پشت دارند، با نگه داشتن خود با بالش یا استفاده از یک نیمکت شیب دار اصلاح کنید. وزنه برداری سنگین: از وزنه برداری سنگین یا ورزش هایی که عضلات شکم را تحت فشار قرار می دهند، مانند اسکات سنگین، ددلیفت یا پرس های بالای سر، باید اجتناب شود. کشیدگی بیش از حد عضلات مرکزی می تواند خطر جدا شدن شکم یا دیاستاز رکتیو را افزایش دهد. یوگای گرم یا محیط های گرم: از تمرین یوگا در محیط های گرم و مرطوب خودداری کنید، زیرا افزایش دمای بدن می تواند به طور بالقوه برای کودک مضر باشد. همچنین باید از وان آب گرم، سونا و اتاق بخار به دلیل خطر گرمای بیش از حد اجتناب شود. تمرینات با خطر بالای افتادن: از فعالیت‌هایی که خطر سقوط را بالا می‌برند، مانند اسکی در سراشیبی، اسنوبورد، غلتک سواری، یا اسب‌سواری، باید به دلیل احتمال آسیب اجتناب شود. مهم است که به بدن خود گوش دهید و تمرینات را در صورت نیاز اصلاح کنید. اگر در حین ورزش هر گونه درد، سرگیجه، تنگی نفس یا سایر علائم نگران کننده را تجربه کردید، فوراً آن را متوقف کنید و با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند راهنمایی های خاصی را بر اساس سلامتی، بارداری و هرگونه ملاحظات فردی ارائه دهند.
تناوب تمرینات کم تاثیر در طول سه ماهه دوم بسته به شرایط و سطح آمادگی جسمانی شما می تواند متفاوت باشد. با این حال، به عنوان یک دستورالعمل کلی، هدف حداقل 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط در طول هفته برای اکثر زنان باردار سالم، از جمله در سه ماهه دوم بارداری، توصیه می شود. در اینجا یک روش پیشنهادی برای گنجاندن تمرینات کم‌تأثیر در برنامه‌های روزمره خود در طول سه ماهه دوم آورده شده است: بیشتر روزهای هفته را هدف قرار دهید: سعی کنید در اکثر روزها، اگر نه هر روز، در تمرینات کم تاثیر شرکت کنید. این به حفظ ثبات و بهره مندی از مزایای فعالیت بدنی منظم کمک می کند. انواع تمرینات را انتخاب کنید: ترکیبی از ورزش‌های کم‌تأثیر مانند پیاده‌روی، شنا، یوگای قبل از تولد، و دوچرخه‌سواری ثابت را ترکیب کنید. این به کار گروه های مختلف عضلانی کمک می کند، از خستگی جلوگیری می کند و مزایای کلی تناسب اندام را فراهم می کند. به بدن خود گوش دهید: به احساس بدن خود در حین و بعد از ورزش توجه کنید. اگر احساس راحتی و انرژی می کنید، می توانید به روال خود ادامه دهید. با این حال، اگر هر گونه درد، سرگیجه، تنگی نفس یا ناراحتی دیگر را تجربه کردید، مهم است که فعالیت را تغییر دهید یا متوقف کنید و با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. در صورت نیاز اصلاح و تطبیق دهید: همانطور که بارداری شما پیشرفت می کند، ممکن است لازم باشد تمرینات خاصی را برای سازگاری با بدن در حال تغییر و شکم در حال رشد خود تغییر دهید. از راهنمایی های مربیان واجد شرایط یا برنامه های ورزشی قبل از تولد که تغییرات مناسب برای بارداری را ارائه می دهند، پیروی کنید. ثبات و کیفیت را در اولویت قرار دهید: به جای اینکه خود را به سمت فرسودگی سوق دهید، روی حفظ یک روال ورزشی ثابت تمرکز کنید. به جای تلاش برای تمرینات با شدت بالا، گوش دادن به بدن و انجام تمریناتی که به شما احساس خوبی می دهد، مهم تر است. به یاد داشته باشید که قبل از شروع یا ادامه هر برنامه ورزشی در دوران بارداری، از جمله ورزش های کم تاثیر، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. آنها می توانند توصیه های شخصی را بر اساس سلامتی، بارداری و هرگونه ملاحظات یا محدودیت های خاصی که ممکن است داشته باشید ارائه دهند.
در طول سه ماهه دوم بارداری، ورزش های کم تاثیر عموماً ایمن و مفید در نظر گرفته می شوند. آنها به حفظ تناسب اندام، بهبود گردش خون و کاهش ناراحتی کمک می کنند و در عین حال استرس روی مفاصل را به حداقل می رسانند. در اینجا برخی از تمرینات کم تاثیر که اغلب در سه ماهه دوم توصیه می شود آورده شده است: پیاده روی: پیاده روی یک ورزش کم تاثیر ایمن و ساده است که می تواند در طول بارداری انجام شود. این به بهبود تناسب اندام قلبی عروقی، تقویت عضلات پا و تقویت خلق و خو کمک می کند. حداقل 30 دقیقه پیاده روی تند در اکثر روزهای هفته یا طبق توصیه پزشکتان در نظر بگیرید. شنا و ایروبیک در آب: شنا و ایروبیک در آب ورزش‌های کم‌تأثیر عالی در دوران بارداری هستند. آنها یک تمرین کامل بدن را ارائه می دهند، وزن شکم در حال رشد را تحمل می کنند و به تسکین تورم و ناراحتی مفاصل کمک می کنند. شناور بودن آب نیز فشار وارده بر مفاصل را کاهش می دهد. یوگای قبل از تولد: کلاس‌های یوگا پیش از تولد به‌طور خاص برای زنان باردار طراحی شده‌اند و بر تمرینات کششی ملایم، تمدد اعصاب، و تنفس تمرکز دارند. یوگای دوران بارداری به بهبود انعطاف پذیری، قدرت و تعادل کمک می کند و در عین حال آرامش و کاهش استرس را افزایش می دهد. پیلاتس قبل از تولد: تمرینات پیلاتس قبل از تولد بر قدرت، انعطاف پذیری و وضعیت بدن تمرکز دارند. آنها به حفظ ثبات و حمایت از بدن در حال تغییر در دوران بارداری کمک می کنند. به دنبال کلاس هایی باشید که به طور خاص برای زنان باردار طراحی شده اند یا برای اصلاحات مناسب با یک مربی واجد شرایط پیلاتس قبل از تولد مشورت کنید. دوچرخه‌سواری ثابت: استفاده از دوچرخه ثابت یا شرکت در کلاس دوچرخه‌سواری داخل سالن با شدت کم می‌تواند یک تمرین قلبی عروقی کم‌تأثیر را در طول سه ماهه دوم ارائه دهد. مقاومت و شدت را تا حدی راحت تنظیم کنید و در حین دوچرخه سواری وضعیت خوبی داشته باشید. ایروبیک کم تاثیر: تمرینات هوازی کم تاثیر، مانند تمرینات رقص اصلاح شده یا کلاس های ایروبیک قبل از تولد، می تواند به حفظ تناسب اندام قلبی عروقی بدون وارد کردن فشار بیش از حد به مفاصل کمک کند. به دنبال کلاس هایی باشید که توسط مربیانی با تجربه در کار با زنان باردار هدایت می شوند. همیشه به بدن خود گوش دهید، استراحت های لازم را انجام دهید و در طول ورزش هیدراته بمانید. مهم است که قبل از شروع یا ادامه هر برنامه ورزشی در دوران بارداری، از جمله ورزش های کم تاثیر، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. آنها می توانند توصیه های شخصی بر اساس سلامتی، شرایط فردی و هرگونه ملاحظات خاص مرتبط با بارداری شما ارائه دهند.
در اینجا چند نمونه از ورزش های کم تاثیر که به طور کلی در سه ماهه دوم بارداری بی خطر در نظر گرفته می شوند آورده شده است: پیاده‌روی: پیاده‌روی یک ورزش کم‌تأثیر ساده و در دسترس است که می‌توان آن را با سرعت خود انجام داد. این به بهبود سلامت قلب و عروق، تقویت پاها و افزایش خلق و خوی کلی کمک می کند. شنا و ایروبیک در آب: شنا و ایروبیک در آب ورزش‌های کم‌تأثیر عالی برای زنان باردار هستند. شناور بودن آب باعث کاهش استرس بر روی مفاصل می شود و در عین حال تمرینی را برای کل بدن فراهم می کند. این فعالیت ها همچنین به کاهش تورم و ناراحتی کمک می کند. یوگای قبل از تولد: کلاس‌های یوگای قبل از تولد به طور خاص برای زنان باردار طراحی شده‌اند و بر تمرینات کششی ملایم، تمدد اعصاب و تنفس تمرکز دارند. یوگای قبل از تولد به بهبود انعطاف پذیری، قدرت و تعادل کمک می کند و همچنین می تواند به آرامش و کاهش استرس کمک کند. پیلاتس قبل از تولد: تمرینات پیلاتس قبل از تولد بر قدرت، ثبات و انعطاف‌پذیری قلب تاکید دارند. آنها برای حمایت از بدن در حال تغییر در دوران بارداری طراحی شده اند و می توانند به بهبود وضعیت بدن و هم ترازی کمک کنند. دوچرخه‌سواری ثابت: استفاده از دوچرخه ثابت یا شرکت در کلاس دوچرخه‌سواری داخل سالن با شدت کم، یک تمرین قلبی عروقی کم‌تأثیر را فراهم می‌کند. مقاومت و شدت را تا حدی راحت تنظیم کنید و در حین دوچرخه سواری وضعیت خوبی داشته باشید. ایروبیک کم تاثیر: تمرینات هوازی کم تاثیر، مانند تمرینات رقص اصلاح شده یا کلاس های ایروبیک قبل از تولد، می تواند در طول سه ماهه دوم لذت بخش و مفید باشد. آنها به حفظ تناسب قلبی عروقی بدون وارد کردن فشار بیش از حد به مفاصل کمک می کنند. تمرینات قدرتی اصلاح شده: ترکیب تمرینات قدرتی سبک تا متوسط با فرم و تکنیک مناسب می تواند به حفظ تون و قدرت عضلانی در دوران بارداری کمک کند. روی تمریناتی تمرکز کنید که گروه‌های عضلانی اصلی را هدف قرار می‌دهند، مانند اسکات، لانژ، حلقه‌های دوسر بازو و پرس شانه. از وزنه های سبک تر یا نوارهای مقاومتی استفاده کنید و از بلند کردن یا زور زدن سنگین خودداری کنید.
گزینه های سرگرمی برای مادر باردار چهار ماهه می تواند شامل فعالیت های مختلفی باشد که در دوران بارداری ایمن و لذت بخش هستند. برخی از ایده های سرگرم کننده و ایمن عبارتند از: فعالیت های ورزشی در فضای باز: پیاده روی، شنا، یا شرکت در کلاس یوگا می تواند برای زنان باردار لذت بخش و مفید باشد. شب های قرار ملاقات: رزرو یک شام و یک نمایش برای یک شب کلاسیک با همسرتان می تواند یک راه عالی برای لذت بردن از زمان با هم قبل از آمدن کودک باشد. سرگرمی های خلاقانه: درگیر شدن در سرگرمی های خلاقانه مانند بافتنی می تواند راهی آرامش بخش و لذت بخش برای گذراندن وقت در دوران بارداری باشد. پروژه های بافندگی زیادی وجود دارد که به طور خاص برای مادران باردار و نوزادان طراحی شده است که می تواند یک فعالیت معنادار و سازنده باشد. کلاس های آشپزی: رزرو کلاس آشپزی برای شما و همسرتان می تواند راهی سرگرم کننده و آموزشی برای گذراندن وقت با هم قبل از آمدن نوزاد باشد. برای مادر مهم است که فعالیت هایی را انتخاب کند که از آنها لذت می برد و برای او و کودکش بی خطر است. همیشه قبل از انجام هر گونه فعالیت جدید در دوران بارداری با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
توصیه می شود در صورت نگرانی در مورد گرد و غبار یا آلرژی از ماسک تنفسی استفاده کنید و از تماس مستقیم با مواد شیمیایی لعاب بدون دستکش خودداری کنید. علاوه بر این، حفظ بهداشت دست و تعویض لباس پس از کار با سفال می تواند به به حداقل رساندن خطرات احتمالی کمک کند. اگر در دوران بارداری به سفالگری فکر می کنید، توصیه می شود با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود و استودیویی که قصد دارید در آن کار کنید مشورت کنید تا مطمئن شوید که اقدامات ایمنی مناسب وجود دارد. هر بارداری منحصر به فرد است، و مهم است که بر اساس شرایط فردی و محیط خاصی که در آن فعالیت های سفالگری انجام می شود، تصمیم آگاهانه بگیرید.
یک مادر باردار 6 ماهه باید آموزش هایی دریافت کند که بر جنبه های مختلف بارداری، زایمان و فرزندپروری زودهنگام متمرکز باشد. در اینجا برخی از جنبه های اصلی آموزش آورده شده است: کلاس های زایمان: این کلاس ها اطلاعاتی را در مورد زایمان، زایمان و بهبودی پس از زایمان ارائه می دهند. برخی از کلاس ها ممکن است به صورت آنلاین در دسترس باشند، و می توانند به شما کمک کنند تا برای تولد نوزاد خود آماده شوید آموزش شیردهی: در مورد فواید شیردهی، نحوه شروع و چگونگی حفظ رابطه شیردهی موفق با نوزاد خود بیاموزید1 عوامل خطر چاقی قبل از تولد: اهمیت نظارت بر قند خون، افزایش وزن بارداری و انتخاب شیوه زندگی سالم در دوران بارداری را برای کاهش خطر چاقی کودکان آموزش دهید. گزینه‌های مراقبت از کودک: در صورتی که قصد دارید پس از زایمان به سر کار بازگردید، گزینه‌های مراقبت از کودک را تحقیق کنید. پشتیبانی اتاق زایمان: در نظر بگیرید که چه کسی در اتاق زایمان می‌خواهید در طول زایمان و زایمان از شما حمایت کند. خدمات دولا: درباره مزایای استخدام دولا برای ارائه حمایت عاطفی و جسمی در حین زایمان و زایمان بیاموزید2 برنامه زایمان: یک برنامه زایمان تهیه کنید که ترجیحات شما را برای زایمان، زایمان و مراقبت های پس از زایمان مشخص کند. مسیرهای بیمارستان یا مرکز زایمان: دو مسیر به بیمارستان یا مرکز زایمان در مواقع اضطراری برنامه ریزی کنید2 اسم های نوزاد: شروع به تهیه لیستی از نام های احتمالی نوزاد کنید2 عکاسی بارداری: برای سه ماهه سوم بارداری، برای ثبت این زمان خاص در بارداری خود برنامه ریزی کنید. رشد جنین: در مورد رشد جنین خود در ماه ششم بارداری، از جمله رشد، حرکات، و تشکیل مو و اثر انگشت اطلاعاتی کسب کنید. علائم بارداری: از علائم شایع بارداری در 6 ماهگی مانند سوزش سر دل، گرگرفتگی و کمردرد آگاه باشید. یادگیری جنین: در فعالیت هایی مانند خواندن داستان، پخش موسیقی یا صحبت با کودک خود شرکت کنید تا یادگیری او را در رحم تحریک کنید.
در ماه 6 بارداری، مادر می تواند بر چندین جنبه از بارداری خود و رشد کودک خود تمرکز کند. در اینجا چند نکته کلیدی وجود دارد که باید در نظر گرفته شود: رشد جنین: در این مرحله، کودک گامهای مهمی در رشد خود برمی دارد. ریه ها و رفلکس مکیدن آنها تقریباً برای تولد آماده است و به سرعت در حال رشد هستند، اثر انگشت ایجاد می کنند و مو تشکیل می دهند. علائم بارداری: علائم شایع در ماه 6 بارداری ممکن است شامل سوزش سر دل، گرگرفتگی و کمردرد باشد. برای مادر مهم است که از این علائم و نحوه مدیریت آنها برای راحتی خود آگاه باشد پیوند با کودک: درگیر شدن در فعالیت‌هایی مانند خواندن داستان، پخش موسیقی یا صحبت با کودک می‌تواند شکل ساده‌ای از یادگیری را در رحم فراهم کند و به تقویت پیوند بین مادر و نوزاد کمک کند. آموزش قبل از تولد: سه ماه آخر بارداری برای رشد آینده کودک مهم است. آموزش در این دوره می تواند به ایجاد پیوند بین مادر و جنین کمک کند و پایه ای محکم برای رشد کودک ایجاد کند. نکات بارداری سالم: تمرکز بر حفظ یک سبک زندگی سالم، از جمله ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل، و مصرف ویتامین های دوران بارداری برای حمایت از سلامت مادر و نوزاد ضروری است. با مطلع ماندن از این جنبه ها، مادر می تواند اطمینان حاصل کند که برای مراحل بعدی بارداری و تولد نوزادش آماده است.
1- مهد کودک: - تخت خواب یا تخت - تشک - تعویض میز یا تعویض پد - کمد یا انباری برای لباس نوزاد - صندلی راک یا گلایدر - مانیتور کودک - پرده یا پرده خاموشی - سطل پوشک 2- ملافه و ملحفه: - ملحفه تخت خواب (حداقل 2 تا 3 عدد) - پد تشک ضد آب - قنداق کردن پتو - دریافت پتو - کیسه خواب یا پتوهای پوشیدنی - پارچه اروغ زدن 3- پوشک زدن: - پوشک (پارچه یا یکبار مصرف) - دستمال مرطوب - کرم یا پماد راش پوشک - کیسه پوشک - پد تعویض - کیدی پوشک یا سازمان دهنده 4- تغذیه: - بطری (در صورت تغذیه با شیر خشک) - برس و استریل کننده - پمپ پستان (در صورت شیردهی) - سوتین و پد پرستاری - بالش پرستاری - ظروف یا کیسه های نگهداری شیر - پیشبند - صندلی بلند یا صندلی تغذیه (برای مراحل بعدی) 5- پوشاک و لوازم جانبی: - لباس های یک نفره و بدنه - خواب یا پیژامه - کلاه و دستکش - جوراب یا چکمه - لباس شنا (در صورت وجود) - حوله و دستمال شستشوی کودک 6- استحمام و نظافت: - وان یا صندلی حمام کودک - شامپو بچه و بدن شوینده - دستمال های نرم - حوله های کلاه دار - برس یا شانه بچه - ناخن گیر یا سوهان - لوسیون یا روغن ایمن برای کودک 7- بهداشت و ایمنی: - صندلی ماشین نوزاد - کالسکه یا کریر نوزاد - دماسنج کودک - آسپیراتور بینی - ضد آفتاب مناسب برای کودک - جعبه کمکهای اولیه - روکش خروجی و قفل کابینت 8- بازی و سرگرمی: - تاب کودک یا جسور - تشک بازی یا ورزشگاه - اسباب بازی های کودک ( جغجغه، دندان گیر، حیوانات عروسکی) - کتاب برای نوزادان - دستگاه موسیقی یا نویز سفید 9- متفرقه: - پستانک - مواد شوینده لباس کودک - محصولات پاک کننده خانگی مناسب برای کودک - آلبوم عکس کودک یا کتاب خاطره - لوازم عایق کودک (محافظ گوشه، قفل کابینت) به یاد داشته باشید که این یک چک لیست عمومی است و نیازهای خاص شما ممکن است متفاوت باشد. مشورت با والدین باتجربه نیز مفید است.
1- گهواره یا گهواره: - فضایی امن و محکم برای خواب کودک شما. 2- تغییر جدول یا تغییر پد: - یک سطح اختصاصی برای تعویض پوشک با محل نگهداری پوشک، دستمال مرطوب، و تعویض لوازم ضروری. 3- کمد یا محل نگهداری: - مبلمان دارای کشو یا قفسه برای نظم دادن به لباس نوزاد، پتو و سایر وسایل. 4- صندلی راک یا گلایدر: - یک صندلی راحت برای تغذیه، تسکین و پیوند با کودک شما. 5- قفسه کتاب یا قفسه های ذخیره سازی: - مکانی برای نگهداری کتاب، اسباب بازی و وسایل تزئینی. 6- ناحیه پرستاری یا تغذیه: - یک مکان دنج با یک صندلی راحت، میز کناری، و ذخیره سازی برای تغذیه با شیر مادر یا لوازم شیردهی. 7- پرده یا پرده خاموشی: - پوشش های پنجره برای جلوگیری از نور اضافی در طول چرت روزانه یا قبل از خواب. 8- مانیتور کودک: - وسیله ای که به شما امکان می دهد از اتاق دیگری چشم و گوش کودک خود را نگه دارید. 9- سطل پوشک: - یک سطل زباله تخصصی برای دفع راحت پوشک های کثیف. 10- سبد یا سبد لباسشویی: - مکانی برای لباس های کثیف کودک. 11- محل نگهداری اسباب بازی: - سطل ها، سبدها یا صندوقچه های اسباب بازی برای مرتب نگه داشتن اسباب بازی های کودک. 12- چراغ شب ایمن برای نوزاد: - منبع نور ملایم برای تغذیه شبانه یا تعویض پوشک. 13- تزئینات دیوار: - وسایل تزیینی مانند آثار هنری، برگردان های دیواری، یا نمودار رشد، یک حس شخصی به اتاق می بخشد. 14- تجهیزات ایمنی نوزاد: - گیت های کودک، روکش های خروجی و لنگرهای مبلمان محیطی امن را تضمین می کنند. 15- دستگاه صدا: - دستگاهی که صداهای آرام بخش یا صدای سفید پخش می کند تا به خواب کودک شما کمک کند. 16- دماسنج اتاق: - یک دماسنج برای نظارت بر دما و اطمینان از محیطی راحت. 17- پایه مانیتور کودک یا پایه دیواری: - یک پایه یا پایه برای قرار دادن ایمن مانیتور کودک برای مشاهده مطلوب. 18- لوازم ضدعفونی کننده نوزاد: - حفاظ‌های گوشه‌ای، قفل کابینت و سایر وسایل ایمنی برای محافظت از اتاق کودک. به خاطر داشته باشید که هنگام انتخاب و چیدمان وسایل مبلمان در اتاق کودک، ایمنی را در اولویت قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که تمام مبلمان استانداردهای ایمنی را رعایت می کنند و در صورت لزوم به طور ایمن به دیوار متصل می شوند.
در ماه نهم بارداری، مادر ممکن است علائمی مانند خستگی، مشکل در خواب، مشکل در نگه داشتن ادرار، تنگی نفس، واریس و علائم کشیدگی را تجربه کند. جنین در حال رشد فشار فزاینده ای بر بدن وارد می کند و علائم رایج بارداری در این زمان ممکن است تا پایان بارداری ادامه داشته باشد. برخی از جنین ها ممکن است در این ماه به قسمت پایین رحم بیفتند و علائمی مانند یبوست و سوزش سر دل را تسکین دهند. علاوه بر این، چشم‌ها و مردمک‌های کودک رشد بیشتری پیدا می‌کنند و بدن نوزاد چربی بیشتری می‌گیرد. برای مادر مهم است که برای تولد نوزاد آماده باشد، به دنبال مراقبت های دوران بارداری باشد و در مورد هر گونه شرایط سلامتی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کند. اگر علائم نگران کننده ای مانند درد شدید یا تغییر در حرکت جنین را تجربه کرد، باید فوراً به پزشک مراجعه کند.
در اینجا برخی از ویژگی های سلامت یک زن باردار در سه ماهه سوم بارداری (هفته 29 تا 40) آورده شده است: شکم در حال رشد: قابل توجه ترین تغییر در طول سه ماهه سوم، رشد مداوم شکم با رشد و افزایش وزن کودک است. رحم منبسط می شود و ممکن است به دیافراگم فشار بیاورد که منجر به تنگی نفس و افزایش ناراحتی می شود. افزایش وزن: افزایش وزن در سه ماهه سوم با افزایش اندازه نوزاد، جفت و مایع آمنیوتیک ادامه می یابد. این افزایش وزن برای رشد و تکامل کودک مهم است. افزایش حرکات جنین: حرکات کودک در سه ماهه سوم بارزتر و مکررتر می شود. این حرکات ممکن است شامل لگد، غلت زدن و کشش باشد. در حالی که برخی از حرکات ممکن است ملایم باشند، برخی دیگر می توانند بسیار قوی باشند و حتی ممکن است باعث ناراحتی شوند. کمر درد و ناراحتی: افزایش اندازه و وزن شکم می تواند به کمر فشار وارد کند و منجر به کمردرد و ناراحتی شود. تغییرات هورمونی همچنین به شل شدن رباط ها و مفاصل کمک می کند که می تواند منجر به ناراحتی اضافی شود. خستگی: نیازهای فیزیکی حمل نوزاد در حال رشد، همراه با تغییرات هورمونی و مشکل در خوابیدن به دلیل ناراحتی، می تواند در افزایش خستگی در طول سه ماهه سوم نقش داشته باشد. مهم است که در این مدت استراحت کنید و مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید. ادرار مکرر: همانطور که کودک به رشد خود ادامه می دهد و به مثانه فشار می آورد، زنان باردار ممکن است در طول سه ماهه سوم دچار افزایش تکرر ادرار شوند. تورم: درجاتی از تورم، به ویژه در پاها، مچ پا و دست ها، در طول سه ماهه سوم به دلیل افزایش احتباس مایعات و کاهش گردش خون شایع است. با این حال، تورم بیش از حد یا ناگهانی باید به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی گزارش شود زیرا می تواند نشانه یک بیماری جدی تر باشد. انقباضات برکستون هیکس: بسیاری از زنان در سه ماهه سوم بارداری انقباضات براکستون هیکس را تجربه می کنند. این انقباضات نامنظم و بدون درد، راه آماده سازی بدن برای زایمان است. آنها معمولاً با استراحت و هیدراتاسیون کاهش می یابند. تنگی نفس: همانطور که رحم منبسط می‌شود و به دیافراگم فشار می‌آورد، می‌تواند ظرفیت ریه را کاهش دهد و منجر به احساس تنگی نفس یا تنگی نفس شود. این یک بخش طبیعی از بارداری است، اما اگر مشکلات تنفسی شدید یا مداوم هستند، مهم است که به دنبال مشاوره پزشکی باشید. آمادگی برای زایمان: بدن در طی سه ماهه سوم بارداری دچار تغییرات مختلفی در آمادگی برای زایمان می شود. این تغییرات ممکن است شامل نرم شدن و نازک شدن دهانه رحم (افاسمان دهانه رحم)، افتادن نوزاد به سمت پایین به داخل لگن (روشن شدن) و شروع انقباضات براکستون هیکس باشد.
در طول سه ماهه سوم بارداری (ماه های هفتم تا نهم)، نیازهای تغذیه ای زنان باردار همچنان برای سلامت آنها و رشد جنین مهم است. در اینجا برخی از مواد مغذی و توصیه های غذایی کلیدی برای این مرحله آورده شده است: 1. پروتئین: به گنجاندن منابع پروتئین بدون چربی در رژیم غذایی خود ادامه دهید، مانند مرغ، گوشت بدون چربی، ماهی، تخم مرغ، حبوبات، آجیل و دانه ها. 2. کلسیم:با مصرف محصولات لبنی (شیر، پنیر، ماست)، جایگزین های شیر گیاهی غنی شده، توفو، سبزیجات برگ دار و غذاهای غنی شده با کلسیم، مصرف کلسیم کافی را حفظ کنید. 3. آهن: غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز بدون چربی، مرغ، ماهی، لوبیا، عدس، سبزیجات با برگ های تیره، آجیل و دانه ها مصرف کنید. ترکیب این غذاها با منابع غنی از ویتامین C (مرکبات و فلفل دلمه ای) می تواند جذب آهن را افزایش دهد. 4. اسیدهای چرب امگا 3: منابع چربی های سالم مانند ماهی های چرب (ماهی آزاد، ماهی خال مخالی)، آووکادو، آجیل، دانه ها و روغن زیتون را برای اسیدهای چرب ضروری امگا 3 اضافه کنید. 5. فیبر: غذاهای غنی از فیبر مانند غلات کامل (برنج قهوه ای، کینوا، جو)، حبوبات، میوه ها و سبزیجات را برای حمایت از هضم سالم و جلوگیری از یبوست استفاده کنید. 6. ویتامین D: از مصرف کافی ویتامین D از طریق غذاهایی مانند ماهی های چرب، محصولات لبنی غنی شده، زرده تخم مرغ و قرار گرفتن در معرض نور خورشید (با محافظت مناسب در برابر آفتاب) اطمینان حاصل کنید. 7. مایعات: با نوشیدن مقدار زیادی آب در طول روز، هیدراته بمانید. هیدراتاسیون کافی برای سلامت کلی و حمایت از گردش خون سالم ضروری است. 8. وعده های غذایی متعادل: تمرکز خود را بر روی وعده های غذایی متعادل که شامل انواع میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین های بدون چربی و چربی های سالم است ادامه دهید تا ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان های ضروری را به دست آورید. 9. وعده های غذایی کوچک و مکرر: همانطور که کودک رشد می کند و به معده فشار می آورد، مصرف وعده های غذایی کوچکتر و مکرر می تواند به هضم غذا و کاهش ناراحتی کمک کند. به یاد داشته باشید که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود یا یک متخصص تغذیه ثبت شده برای توصیه های غذایی شخصی بر اساس نیازهای فردی خود و هرگونه ملاحظات خاص مربوط به بارداری خود مشورت کنید.
اسفناج حاوی فولات است: 1- کیش اسفناج و قارچ - یک پوسته پای آماده کنید و آن را کور کنید. - قارچ های ورقه شده و سیر خرد شده را در تابه ای تفت دهید تا طلایی شوند. اسفناج تازه را اضافه کنید و بپزید تا پژمرده شود. -در یک کاسه جداگانه تخم مرغ، شیر، نمک، فلفل و پنیر رنده شده را با هم مخلوط کنید. مخلوط قارچ و اسفناج را هم بزنید. - فیلینگ را در پوسته از قبل پخته شده بریزید و در فر بپزید تا سفت شود و طلایی شود. قبل از برش دادن و سرو اجازه دهید کمی خنک شود لیمو حاوی فولات است 2- میله لیمو: -فر را از قبل گرم کنید و روی ظرف فر را با کاغذ روغنی بپوشانید. -در یک کاسه آرد، پودر قند و کره نرم شده را با هم مخلوط کنید تا پوسته به دست بیاید. -مخلوط کراست را در ظرف فر فشار دهید و بپزید تا کمی طلایی شود. -در کاسه ای دیگر تخم مرغ، شکر، پوست لیمو، آبلیمو و آرد را با همزن بزنید تا فیلینگ درست شود. - فیلینگ را روی پوسته پخته شده بریزید و بپزید تا سفت شود. -قبل از اینکه میله ها را به صورت مربع برش بزنید و با پودر قند پاشیده شود، اجازه دهید سرد شوند. این دستور العمل ها طعم روشن و تند لیمو را در غذاهای مختلف برجسته می کند. از ترکیب طعم لذیذ لیمو در آشپزی خود لذت ببرید! پونه کوهی حاوی فولات است 3 - پیتزا مارگریتا: - فر را از قبل گرم کنید و خمیر پیتزا را روی یک سینی فر پهن کنید. - سس گوجه فرنگی را روی خمیر بمالید و روی آن پنیر موزارلای رنده شده بپاشید. - گوجه فرنگی ورقه شده و برگ ریحان تازه را روی پیتزا بچینید. - روی مواد پونه کوهی، نمک و فلفل بپاشید. - پیتزا را در فر بپزید تا پوسته آن قهوه ای طلایی و پنیر حباب دار شود. کلم حاوی فولات است 4- رول کلم شکم پر: یک سر کلم را بجوشانید تا برگها انعطاف پذیر شوند. در یک کاسه، گوشت چرخ کرده (مانند گوشت گاو یا خوک)، برنج پخته شده، پیاز چرخ شده، سیر، سبزی، نمک و فلفل را مخلوط کنید. یک پیمانه از مخلوط گوشت را روی هر برگ کلم بریزید و آنها را گرد کنید. رول های کلم را در ظرف مخصوص فر بچینید و روی آنها سس یا آبگوشت گوجه فرنگی بریزید. در فر بپزید تا گوشت پخته شود و کلم نرم شود. کلم بروکسل حاوی فولات است 5- کلم بروکسل: - روغن را در یک ووک یا تابه روی حرارت زیاد گرم کنید. - کلم بروکسل ورقه ای نازک را به همراه فلفل دلمه ای خلال شده، هویج و هر سبزی دلخواه دیگر اضافه کنید. - چند دقیقه هم بزنید تا سبزیجات ترد شوند. - سس سویا، سیر خرد شده، زنجبیل و یک پیمانه شکر را اضافه کنید. - سرخ کردن را تا زمانی که خوب ترکیب شده و گرم شود ادامه دهید عدس حاوی فولات 6- سالاد عدس: - عدس ها را طبق دستورالعمل بسته بپزید تا نرم شوند اما همچنان شکل خود را حفظ کنند. - آبکش کنید و بگذارید خنک شوند. - در یک کاسه، عدس پخته شده را با خیار خرد شده، گوجه فرنگی گیلاسی، سبزی تازه خرد شده (مانند جعفری یا گشنیز) و پنیر فتا خرد شده مخلوط کنید. - با سس تهیه شده از روغن زیتون، آب لیمو، سیر خرد شده، خردل دیژون، نمک و فلفل بپاشید. - همه چیز را با هم مخلوط کنید تا خوب ترکیب شوند. پرتقال حاوی فولات است 7- هویج لعاب نارنجی: - در یک قابلمه، آب پرتقال، عسل، کره و کمی نمک را با هم مخلوط کنید. - هویج های پوست کنده و خلال شده را به تابه اضافه کنید و بگذارید بجوشد. - حرارت را کم کنید، روی آن را بپوشانید و بجوشانید تا هویج ها نرم شوند و لعاب غلیظ شود. شیر حاوی آهن است 8- ماکارونی و پنیر: پاستا را طبق دستور بسته بپزید. – کره را در قابلمه ذوب کنید و آرد را با همزن برقی بزنید تا حالتی به دست بیاید. - شیر را کم کم بزنید تا سس خامه ای به دست آید. – پنیر رنده شده را هم بزنید تا آب شود سپس با نمک و فلفل و کمی جوز هندی مزه دار کنید. - سس پنیر را با ماکارونی پخته شده ترکیب کرده و بپزید تا حباب بزند. پنیر حاوی آهن است 9- - ماکارونی پخته سه پنیر: - ماکارونی پخته سه پنیر: - ماکارونی را طبق دستور بسته بپزید. - در یک قابلمه سس پنیر را با آب کردن کره، مخلوط کردن آرد و اضافه کردن تدریجی شیر درست کنید. - چدار، موزارلا و پنیر پارمزان رنده شده را هم بزنید تا آب شود. - سس پنیر را با ماکارونی های پخته شده ترکیب کنید، سپس به ظرف پخت منتقل کنید و بپزید تا حباب و طلایی شود. توفو حاوی آهن است 10- توفو پخته ترد: - مکعب های توفو خیلی سفت را با نشاسته ذرت، نمک و فلفل بریزید. - توفو را روی سینی فر بچینید و بپزید تا طلایی و ترد شود. - توفوی ترد را با سس های غوطه ور سرو کنید یا از آن به عنوان رویه سالاد و کاسه غلات استفاده کنید. طیور حاوی آهن است 11- سالاد سزار مرغ: - مرغ کبابی رنده شده یا خرد شده را با کاهوی رومی، کروتون و سس سزار بریزید. - با پاشیدن پنیر پارمزان رنده شده برای یک سالاد کلاسیک و رضایت بخش پایان دهید. دانه ها حاوی آهن هستند 12- توفو با پوسته کنجد: -مواد لازم: توفوی سفت، دانه های کنجد، سس سویا، سرکه برنج، روغن کنجد، پودر سیر و نشاسته ذرت. -دستورالعمل: توفو را فشار دهید تا رطوبت اضافی از بین برود. توفو را به برش یا مکعب برش دهید. در یک کاسه سس سویا، سرکه برنج، روغن کنجد و پودر سیر را با هم مخلوط کنید. توفو را در مخلوط آغشته کنید، سپس آن را با مخلوطی از کنجد و نشاسته ذرت بپوشانید. روغن را در تابه ای روی حرارت متوسط گرم کنید و توفو را بپزید تا همه طرف ها قهوه ای طلایی شوند. گوشت ها حاوی آهن هستند 13- گوشت گاو و سبزیجات: مواد تشکیل دهنده: گوشت گاو بدون چربی (مانند فیله یا استیک کناری)، سبزیجات مخلوط (مانند فلفل دلمه ای، بروکلی، هویج و نخود برفی)، سس سویا، سیر، زنجبیل، روغن کنجد و نشاسته ذرت. دستورالعمل: گوشت گاو را به نوارهای نازک برش دهید. در یک کاسه، سس سویا، سیر خرد شده، زنجبیل رنده شده، روغن کنجد و نشاسته ذرت را مخلوط کنید. گوشت گاو را به مدت 15 تا 20 دقیقه در این مخلوط قرار دهید. روغن را در یک تابه بزرگ یا واک گرم کنید. گوشت گوساله ترشی را اضافه کنید و تفت دهید تا قهوه ای شود. سبزیجات مخلوط شده را اضافه کنید و تفت دهید تا ترد شوند. گرم سرو کنید. ماهی حاوی آهن است 14- هالیبوت سرخ شده با انبه سالسا: مواد لازم: فیله هالیبوت، انبه، فلفل دلمه ای قرمز، پیاز قرمز، فلفل هالاپینو، آبلیمو، گشنیز، نمک و فلفل. دستورالعمل: فیله هالیبات را با نمک و فلفل مزه دار کنید. روغن را در یک تابه روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید. هالیبات را اضافه کنید و حدود 4 تا 5 دقیقه در هر طرف بپزید تا قهوه ای طلایی و پخته شود. در یک کاسه، انبه خرد شده، فلفل دلمه ای قرمز خرد شده، پیاز قرمز خرد شده، فلفل هالاپینو، آب لیموترش، گشنیز خرد شده، نمک و فلفل را با هم ترکیب کنید تا سالسا انبه درست شود. هالیبات پخته شده را با یک قاشق سالسا انبه روی آن سرو کنید. 15- ماکارونی میگو کره سیر لیمویی: مواد لازم: میگو، ماکارونی لینگوین، کره، سیر، آبلیمو، پوست لیمو، جعفری، نمک و فلفل. دستورالعمل: پاستا لینگوین را طبق دستورالعمل بسته بپزید. در یک تابه بزرگ، کره را روی حرارت متوسط آب کنید. سیر خرد شده را اضافه کنید و تفت دهید تا معطر شود. میگو را اضافه کنید و بپزید تا صورتی و مات شود. آب لیمو، پوست لیمو، جعفری خرد شده، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. لینگوین پخته شده را با مخلوط کره میگوی سیر لیمویی بریزید و سرو کنید. تخم مرغ حاوی آهن است 16- تورتیلا اسپانیایی: مواد لازم: سیب زمینی، تخم مرغ، پیاز، روغن زیتون، نمک و فلفل. دستور العمل: سیب زمینی ها را پوست گرفته و نازک برش دهید. روغن زیتون را در تابه ای روی حرارت متوسط گرم کنید. سیب زمینی های خلال شده و پیاز خرد شده را اضافه کنید. آنقدر بپزید تا سیب زمینی ها نرم و کمی طلایی شوند. در یک کاسه، تخم مرغ ها را هم زده و با نمک و فلفل مزه دار کنید. روغن اضافی سیب زمینی ها را در ماهیتابه خالی کنید. تخم مرغ های زده شده را روی سیب زمینی ها و پیاز بریزید. روی حرارت ملایم بپزید تا تخم مرغ ها در اطراف لبه ها قرار گیرند. تورتیلا را با یک بشقاب یا درب بزرگ برگردانید و چند دقیقه دیگر بپزید تا کاملا سفت شود. روغن زیتون حاوی چربی های سالم است 16- Spaghetti Aglio e Olio: مواد لازم: اسپاگتی، حبه سیر، تکه های فلفل قرمز، جعفری تازه، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر. دستورالعمل: اسپاگتی را طبق دستورالعمل بسته تا زمانی که آل دنته شود بپزید. در یک تابه بزرگ، روغن زیتون خالص را روی حرارت متوسط گرم کنید. سیر خرد شده و تکه های فلفل قرمز را اضافه کنید. آنقدر تفت دهید تا سیر طلایی و معطر شود. اسپاگتی پخته شده را آبکش کنید و به ماهیتابه اضافه کنید. خوب هم بزنید تا اسپاگتی با روغن دم کرده سیر آغشته شود. ادویه زدن با نمک و فلفل. با کمی جعفری تازه سرو کنید. ماهی چرب حاوی چربی های سالم است 17- سالاد ماهی خال مخالی با آووکادو و گریپ فروت: مواد تشکیل دهنده: فیله ماهی خال مخالی، سبزیجات مخلوط سالاد، آووکادو، قطعات گریپ فروت، پیاز قرمز، آب لیمو، روغن زیتون فوق بکر، نمک و فلفل. دستور العمل: سبزیجات مخلوط سالاد را در بشقاب بچینید. روی آن را با ماهی خال خالی، آووکادوی ورقه شده، تکه های گریپ فروت و پیاز قرمز نازک ورقه شده بریزید. در یک کاسه کوچک، آب لیمو، روغن زیتون خالص، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید تا سس درست شود. سس را روی سالاد بریزید و به عنوان یک وعده غذایی با طراوت و مغذی سرو کنید.
لیست لباس های ضروری برای خانم های باردار به ترتیب اولویت: 1. سوتین های بارداری: روی سوتین های راحت و حمایتی که برای بارداری و شیردهی طراحی شده اند، سرمایه گذاری کنید. به دنبال گزینه هایی با تسمه های قابل تنظیم و فضایی برای رشد سینه باشید. چند نوع سوتین داریم و تفاوت سوتین بارداری با سایرین چیست؟ انواع مختلفی از سوتین موجود است، از جمله: 1. سوتین تی شرت: یک سوتین بدون درز و صاف که برای ایجاد ظاهری بدون درز در زیر لباس های متناسب مانند تی شرت طراحی شده است. 2. سوتین ورزشی:یک سوتین حمایتی با قابلیت پوشش بیشتر و کاهش ضربه، مناسب برای فعالیت بدنی و ورزش. 3. سوتین فشرده: سوتینی که برش را افزایش می‌دهد و برای داشتن ظاهری کامل‌تر، لیفت و پشتیبانی می‌کند. 4. سوتین بالکن: سوتینی با فنجان های کوتاه که شکلی بلند و گرد ایجاد می کند و یقه ای دلپذیر ارائه می دهد. 5. Bralette: یک سوتین سبک و بدون سیم با حداقل ساپورت، معمولاً از توری یا پارچه‌های نرم ساخته می‌شود که اغلب برای راحتی و استایل انتخاب می‌شود. 6. سوتین کوچک: سوتینی که برای کاهش ظاهر سینه و ارائه ظاهری ساده‌تر طراحی شده است.
حالا بیایید در مورد سوتین های بارداری صحبت کنیم. تفاوت اصلی بین سوتین بارداری و سوتین های معمولی، طراحی و ویژگی های خاص برای پاسخگویی به نیازهای در حال تغییر یک زن باردار و شیرده است. در اینجا چند تمایز کلیدی وجود دارد: 1. اندازه بزرگ فنجان: سوتین‌های بارداری برای سازگاری با افزایش سایز سینه در دوران بارداری و شیردهی طراحی شده‌اند. آنها اغلب دارای اندازه های بزرگتر فنجان و ویژگی های قابل تنظیم برای ارائه یک تناسب راحت هستند. 2. ویژگی‌های قابل تنظیم: سوتین‌های بارداری ممکن است دارای تسمه‌های قابل تنظیم، بسته‌های قلاب و چشمی متعدد و پارچه‌های کشدار باشند تا با تغییر اندازه و شکل سینه سازگاری داشته باشند. 3. ویژگی‌های حمایتی: سوتین‌های بارداری حمایت بیشتری از سینه‌ها می‌کنند که ممکن است در دوران بارداری و شیردهی سنگین‌تر و حساس‌تر شوند. آنها اغلب دارای تسمه‌های شانه‌ای پهن‌تر و زیربندهای پهن‌تر برای توزیع یکنواخت وزن هستند. 4. عملکرد پرستاری: بسیاری از سوتین‌های بارداری دارای ویژگی‌های شیردهی مانند فنجان، گیره یا پانل هستند که شیردهی را راحت‌تر و در دسترس‌تر می‌کنند. 5- زنان باردار و شیرده برای اطمینان از راحتی و حفظ سلامت سینه نیاز به پوشیدن سوتین های مناسب و حمایت کننده دارند. سوتین های بارداری به طور خاص برای پاسخگویی به نیازهای منحصر به فرد این مرحله از زندگی زنان طراحی شده اند. 6. لباس زیر بارداری:لباس زیری راحت و کشدار با بند کمری که بتواند شکم در حال رشد را در خود جای دهد انتخاب کنید. 7. شلوار جین یا شلوار بارداری: چند جفت یا شلوار جین بارداری با پنل‌های کشدار یا کمربندهای قابل تنظیم بخرید تا شکم در حال باز شدن را در خود جای دهد. سبک های همه کاره ای را انتخاب کنید که می توانند لباس های بالا یا پایین بپوشند. 8. شلوار ساق یا جوراب شلواری بارداری: شلوارهای ساق یا جوراب شلواری بارداری که از پارچه های کشدار و قابل تنفس ساخته شده اند، می توانند همه کاره و راحت باشند و برای شکم حمایت کنند. 9. راحتی و انعطاف: سوتین‌های بارداری با در نظر گرفتن راحتی طراحی شده‌اند و از پارچه‌های نرم و قابل تنفس استفاده می‌کنند که انعطاف‌پذیری و سازگاری را برای سازگاری با تغییرات اندازه و حساسیت سینه فراهم می‌کنند.
شلوارهای ساق یا جوراب شلواری طراحی شده برای بارداری ویژگی‌های خاصی را ارائه می‌دهند که آنها را برای مادران باردار راحت و حمایت می‌کند. برخی از ویژگی های کلیدی جوراب شلواری بارداری: 1. پارچه کشسان و سازگار: شلوارهای ساق بارداری و جوراب شلواری از مواد کششی مانند اسپندکس یا الاستین ساخته شده اند که به پارچه اجازه می دهد تا شکم در حال رشد را در دوران بارداری منبسط کند. 2. طرح روی شکم یا زیر شکم: جوراب شلواری و ساق بارداریدر دو طرح اصلی عرضه می شوند. استایل‌های شکم دارای یک صفحه بلند و کشدار هستند که در سراسر معده کشیده می‌شود تا حمایت و پوشش را فراهم کند. مدل های زیر شکم دارای بند کمر کشسانی کمتری هستند که به راحتی زیر شکم قرار می گیرد. 3. ساپورت شکم در حال رشد: پارچه کشسان و کمربند ساق ساق و جوراب شلواری بارداری، حمایت ملایمی از شکم در حال رشد ایجاد می کند و به کاهش ناراحتی و ایجاد یک تناسب مطمئن کمک می کند. 4. کمر بند راحت: بند کمر در شلوارهای ساق بارداری و جوراب شلواری به گونه ای طراحی شده است که نرم و بدون محدودیت باشد و از فشار بر روی شکم جلوگیری کرده و حرکت آن را آسان می کند. 5. تطبیق پذیری و قابلیت تنظیم: شلوارهای ساق و جوراب شلواری بارداری اغلب به گونه ای طراحی می شوند که همه کاره باشند و گزینه های مختلفی برای استایل به شما ارائه دهند. برخی از مدل‌ها ممکن است دارای بند یا بند قابل تنظیم باشند تا با ترجیحات شخصی و تغییر شکل بدن مطابقت داشته باشند. 6. پارچه تنفسی و رطوبت گیر: بسیاری از شلوارهای شلواری و شلوار چسبان بارداری از پارچه های تنفس پذیر و رطوبت گیر ساخته شده اند تا به خنک و خشک نگه داشتن پوست و ایجاد راحتی بیشتر در دوران بارداری کمک کنند. 7. گزینه های بدون درز: برخی از شلوارهای ساق بارداری و جوراب شلواری در طرح های بدون درز موجود هستند که احتمال تحریک یا ناراحتی ناشی از مالیدن درزها به پوست را کاهش می دهد.
شلوارهای ساق بارداری و جوراب شلواری راحتی، پشتیبانی و انعطاف پذیری را برای بدن در حال تغییر در دوران بارداری ارائه می دهند. آنها را می توان در تمام دوران بارداری پوشید و برای فعالیت ها و مناسبت های مختلف مناسب است و گزینه های راحت و شیکی را برای مادران باردار فراهم می کند. 5. تاپ های پایه: روی برخی از تاپ های پایه بارداری مانند تی شرت یا پیراهن های آستین بلند در رنگ های خنثی سرمایه گذاری کنید. این ها را می توان لایه لایه یا با ته های مختلف جفت کرد. 6. لباس بارداری:به دنبال لباس‌های بارداری راحت و شیک باشید که می‌توان آنها را بالا و پایین کرد. لباس‌های کمری امپراتوری یا به سبک پیچ‌دار انتخاب‌های محبوبی هستند زیرا فضایی برای شکم فراهم می‌کنند. 7. دامن های بارداری: برای مناسبت های رسمی یا شیک پوش، چند دامن بارداری به کمد لباس خود اضافه کنید. به دنبال مدل هایی با تسمه های قابل تنظیم یا پانل های الاستیک باشید. 8. شورت بارداری یا کاپری:اگر در آب و هوای گرم زندگی می کنید یا در ماه های تابستان منتظر هستید، شورت بارداری یا کاپری می تواند یک افزودنی راحت و کاربردی برای کمد لباس شما باشد. 9. لباس خواب بارداری: روی لباس خواب راحت بارداری سرمایه گذاری کنید، از جمله لباس خواب یا لباس خواب، که به گونه ای طراحی شده اند که متناسب با بدن شما در حال تغییر باشد و به راحتی حرکت کنید. 10. لباس های بیرونی بارداری: بسته به آب و هوا و فصل، لباس های بیرونی بارداری مانند کت یا کت با ویژگی های قابل تنظیم یا فضایی برای لایه بندی اضافه کنید. - به یاد داشته باشید، تعداد هر آیتم به ترجیحات شخصی و سبک زندگی شما بستگی دارد. همیشه ایده خوبی است که با چند قطعه ضروری شروع کنید و به تدریج کمد لباس بارداری خود را در صورت نیاز گسترش دهید.
در حالی که ورزش در دوران بارداری عموماً برای مادر و جنین بی‌خطر و مفید است، برخی از خطرات و اقدامات احتیاطی بالقوه وجود دارد که باید از آنها آگاه بود. مهم است که قبل از شروع یا ادامه هر برنامه ورزشی در دوران بارداری با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. در اینجا برخی از خطرات یا خطرات بالقوه مرتبط با ورزش در دوران بارداری آورده شده است: خطر آسیب: بارداری تغییراتی را در بدن شما ایجاد می کند، مانند افزایش شلی مفاصل و تغییرات تعادل. این ممکن است خطر آسیب دیدگی را افزایش دهد، به ویژه در ورزش های پر برخورد یا تماسی. درگیر شدن در تمرینات بدون فرم یا تکنیک مناسب نیز ممکن است منجر به آسیب شود. مهم است که تمریناتی را انتخاب کنید که برای سطح آمادگی جسمانی و مرحله بارداری شما مناسب باشد و به بدن خود گوش دهید تا از فشار بیش از حد یا فشار زیاد جلوگیری کنید. گرم شدن بیش از حد: افزایش دمای بدن در طول ورزش می تواند به طور بالقوه به کودک در حال رشد آسیب برساند. از ورزش در محیط های گرم و مرطوب یا شرکت در فعالیت هایی که منجر به تعریق بیش از حد و گرمازدگی می شود خودداری کنید. در طول تمرینات خود هیدراته بمانید و لباس تنفسی بپوشید. به خطر افتادن جریان خون و تامین اکسیژن: برخی از ورزش‌ها، وضعیت‌ها یا فعالیت‌هایی که شامل دراز کشیدن به پشت به مدت طولانی می‌شود، ممکن است ورید اجوف، یک رگ خونی اصلی را تحت فشار قرار دهند و جریان خون و تامین اکسیژن را کاهش دهند. رحم و مغز این به طور بالقوه می تواند بر سلامت کودک تأثیر بگذارد. تمرینات را تغییر دهید تا از دراز کشیدن به پشت خودداری کنید یا از وسایلی مانند بالش برای بالا بردن قسمت بالایی بدن خود استفاده کنید. زایمان زودرس: اگرچه ورزش به طور کلی در دوران بارداری بی خطر است، اما خطر تئوری شروع زایمان زودرس در زنانی که در معرض خطر بالا هستند یا سابقه زایمان زودرس دارند وجود دارد. اگر هر گونه نگرانی یا سابقه زایمان زودرس دارید، برای توصیه های خاص با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. مشکلات کف لگن: برخی ورزش‌ها یا فعالیت‌های با ضربه زیاد که شامل پریدن یا بلند کردن اجسام سنگین می‌شود، می‌تواند بر عضلات کف لگن فشار وارد کند و به طور بالقوه منجر به مشکلاتی مانند بی‌اختیاری ادرار یا افتادگی اندام لگنی شود. مهم است که در تمریناتی شرکت کنید که روی کف لگن ملایم هستند یا حرکات را در صورت نیاز اصلاح کنید. شرایط یا عوارض خاص پزشکی: برخی شرایط پزشکی یا عوارض بارداری ممکن است نیاز به تغییرات یا محدودیت‌هایی در ورزش داشته باشند. به عنوان مثال می توان به جفت سرراهی، پره اکلامپسی، دیابت بارداری، محدودیت رشد، یا سابقه زایمان زودرس اشاره کرد. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما می تواند بر اساس شرایط خاص شما راهنمایی کند. آیا ورزش خاصی وجود دارد که در سه ماهه سوم باید از آن اجتناب کنیم؟ در طول سه ماهه سوم بارداری، به طور کلی توصیه می شود از ورزش هایی که شامل ضربه زیاد، فشار بیش از حد روی مفاصل، یا فعالیت هایی که خطر افتادن یا آسیب را به همراه دارند، خودداری کنید. همیشه قبل از شروع یا ادامه هر برنامه ورزشی در دوران بارداری با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. آنها می توانند راهنمایی شخصی بر اساس سلامتی، بارداری، و هرگونه ملاحظات یا محدودیت های خاصی که ممکن است داشته باشید ارائه دهند. به یاد داشته باشید که در طول تمرین به بدن خود گوش دهید، هیدراته بمانید و ایمنی و راحتی را در اولویت قرار دهید.
فعالیت‌های با ضربه زیاد: از ورزش‌هایی که شامل پریدن، دویدن یا تغییر جهت ناگهانی هستند، مانند ایروبیک با ضربه زیاد، جک‌های پرش شدید یا دوی سرعت شدید، باید اجتناب شود. این فعالیت‌ها می‌توانند فشار زیادی را بر مفاصل و عضلات کف لگن وارد کنند. ورزش های تماسی: از ورزش های تماسی یا فعالیت هایی با خطر بالای برخورد یا افتادن، مانند فوتبال، بسکتبال، هاکی روی یخ یا هنرهای رزمی، باید اجتناب شود تا خطر آسیب به شما و کودکتان به حداقل برسد. . ورزش‌هایی که به پشت دراز کشیده‌اند: از ورزش‌هایی که شامل دراز کشیدن به پشت برای مدت طولانی، به‌ویژه پس از سه ماهه اول است، خودداری کنید. این موقعیت می تواند ورید اجوف (یک رگ خونی اصلی) را فشرده کند و جریان خون به رحم و مغز را کاهش دهد. نسخه های اصلاح شده تمرینات را می توان بر روی شیب یا با استفاده از وسایلی مانند بالش برای حمایت از بالاتنه انجام داد. بلند کردن یا زور زدن سنگین: از بلند کردن وزنه های سنگین یا زور زدن بیش از حد در طول تمرین خودداری کنید. این می تواند خطر آسیب و فشار بر روی عضلات پشت و کف لگن شما را افزایش دهد. وزنه های سبک تر یا نوارهای مقاومتی را برای تمرینات قدرتی انتخاب کنید و روی حفظ فرم و تکنیک مناسب تمرکز کنید. حرکات چرخشی یا تکان دهنده: از تمریناتی که شامل حرکات چرخشی یا تند تند است، مانند دراز و نشست های چرخشی شدید یا حرکات چرخشی ناگهانی، باید اجتناب شود. این حرکات می تواند عضلات شکم شما را تحت فشار قرار دهد و به طور بالقوه بر رباط های حمایت کننده رحم شما فشار وارد کند. یوگا داغ یا محیط های گرم: از ورزش در محیط های گرم و مرطوب و همچنین کلاس های یوگا گرم خودداری کنید. گرمای بیش از حد می تواند دمای بدن شما را به سطوح بالقوه ناامن برای کودک شما برساند. فضاهای با تهویه مناسب را انتخاب کنید و مطمئن شوید که هیدراته بمانید.
تمرینات کف لگن: سه ماهه سوم زمان ایده آلی برای تمرکز بر تقویت عضلات کف لگن است. تمرینات کگل، تحت راهنمایی پزشک یا متخصص کف لگن، به بهبود قدرت و کنترل کف لگن کمک می کند، که می تواند در طول زایمان و بهبودی پس از زایمان مفید باشد. تمرینات قدرتی و مقاومتی اصلاح شده: تمرینات قدرتی را می توان در طول سه ماهه سوم تغییر داد تا بدن در حال تغییر شما را تطبیق دهد. روی تمرینات وزن بدن، نوارهای مقاومتی یا دمبل های سبک تمرکز کنید تا تون و قدرت عضلانی را حفظ کنید. از ورزش هایی که فشار بیش از حد به مفاصل شما وارد می کند یا شامل دراز کشیدن به پشت برای مدت طولانی است خودداری کنید. یوگای قبل از تولد یا کشش ملایم: کلاس‌های یوگا قبل از تولد یا تمرینات کششی ملایم بر روی ژست‌ها و حرکاتی تمرکز می‌کنند که با تغییرات بدن شما در دوران بارداری سازگاری دارند. آنها به بهبود انعطاف پذیری، تقویت آرامش و کاهش تنش عضلانی کمک می کنند. برخی از حرکات یوگا ممکن است در طول سه ماهه سوم برای اطمینان از ایمنی و راحتی اصلاح یا اجتناب شود. شنا و ایروبیک در آب: شنا و ایروبیک در آب همچنان در طول سه ماهه سوم، تمرینات کم‌تأثیر عالی هستند. شناوری آب از شکم در حال رشد شما حمایت می کند، فشار روی مفاصل را کاهش می دهد و تورم را کاهش می دهد. این فعالیت‌ها در عین حال که شما را خنک و سرحال نگه می‌دارند، تمرین کامل بدن را فراهم می‌کنند. پیلاتس قبل از تولد: تمرینات پیلاتس قبل از تولد بر روی قدرت، ثبات و انعطاف هسته مرکزی تمرکز دارند و در عین حال تغییرات بدن شما را نیز در نظر می گیرند. آنها می توانند به حفظ وضعیت بدنی خوب، کاهش درد کمر و بهبود قدرت و کنترل کلی بدن کمک کنند. دوچرخه‌سواری ثابت یا دوچرخه‌سواری خوابیده: استفاده از دوچرخه ثابت یا دوچرخه‌های دراز کشیده، تمرینات قلبی عروقی کم‌تأثیر و ملایمی برای مفاصل شما فراهم می‌کند. مقاومت و شدت را با توجه به سطح راحتی خود تنظیم کنید. دوچرخه خوابیده، به ویژه، پشتیبانی اضافی از پشت را ارائه می دهد، که می تواند در سه ماهه سوم مفید باشد.
ایروبیک قبل از تولد: کلاس های ایروبیک قبل از تولد که به طور خاص برای زنان باردار طراحی شده اند، می توانند یک تمرین ایمن و موثر در طول سه ماهه سوم بارداری ارائه دهند. این کلاس ها اغلب شامل حرکات کم تاثیر، روتین های رقص اصلاح شده و تمرینات قلبی متناسب با نیازهای زنان باردار هستند. رقص قبل از تولد یا زومبا: رقص قبل از تولد یا کلاس های زومبا راهی سرگرم کننده و ریتمیک برای فعال ماندن در سه ماهه سوم بارداری ارائه می دهد. این کلاس‌ها معمولاً با تغییراتی طراحی می‌شوند تا تغییرات بدن شما را تطبیق دهند و تمرین قلبی عروقی را در عین تمرکز بر هماهنگی و حرکت ارائه دهند. دستگاه های کاردیو کم تاثیر: استفاده از دستگاه های کاردیوی کم تاثیر مانند مربی بیضوی یا پله پله می تواند تمرین قلبی عروقی خوبی را ارائه دهد و در عین حال استرس را بر مفاصل شما به حداقل برساند. شدت و مدت زمان را با توجه به سطح راحتی خود تنظیم کنید و از اعمال بیش از حد خودداری کنید. بار قبل از تولد: کلاس‌های باری قبل از تولد عناصر باله، پیلاتس و یوگا را ترکیب می‌کنند تا تمرینی کم‌تأثیر و تمام بدن را ارائه دهند. این کلاس‌ها معمولاً شامل حرکات ملایم هستند که بر تقویت عضلات و بهبود انعطاف‌پذیری تمرکز دارند. تمرینات قدرتی قبل از تولد با باندهای مقاومتی: تمرینات باند مقاومتی می‌تواند راهی ایمن و موثر برای شرکت در تمرینات قدرتی در طول سه ماهه سوم باشد. نوارهای مقاومتی مقاومت قابل تنظیمی را ارائه می دهند و به شما این امکان را می دهند که با حفظ کنترل و اجتناب از فشار بیش از حد، با گروه های مختلف عضلانی کار کنید. کلاس‌های ورزشی قبل از تولد: به دنبال کلاس‌های ورزشی تخصصی پیش از تولد باشید که در جامعه خود ارائه می‌شوند. این کلاس ها ممکن است شامل انواع تمرینات کم تاثیر متناسب با زنان باردار باشد، مانند تمرینات دایره ای، تمرینات قلبی ملایم، تمرینات قدرتی و کششی. همیشه به یاد داشته باشید که به بدن خود گوش دهید، تمرینات را در صورت نیاز اصلاح کنید و قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید در دوران بارداری با پزشک خود مشورت کنید. آنها می توانند توصیه های شخصی بر اساس سلامتی، سطح تناسب اندام و هرگونه ملاحظات خاص مرتبط با بارداری شما ارائه دهند.
گزینه های سرگرمی برای مادر باردار نه ماهه می تواند شامل فعالیت های مختلفی باشد که در مراحل بعدی بارداری ایمن و لذت بخش هستند. برخی از ایده های سرگرم کننده و ایمن عبارتند از: نوازش کردن: خود را با یک ماساژ قبل از تولد یا یک غوطه ور شدن آرامش بخش در وان برای کمک به کاهش هر گونه ناراحتی مرتبط با مراحل بعدی بارداری درمان کنید. شب های قرار ملاقات: با رزرو یک شام و یک نمایش برای یک شب کلاسیک، فقط شما دو نفر، از یک شب قرار سنتی با شریک زندگی خود لذت ببرید. گریز: در نظر بگیرید که قبل از آمدن نوزاد، یک استراحت مجلل با شریک زندگی خود داشته باشید تا دوباره با هم ارتباط برقرار کنید. این می تواند یک راه عالی برای استراحت و گذراندن زمان با کیفیت قبل از تولد نوزاد باشد. فعالیت‌های لانه‌سازی: در فعالیت‌های لانه‌سازی شرکت کنید، مانند سازماندهی و آماده‌سازی خانه برای ورود نوزاد. این می تواند به ارضای غریزه لانه سازی که اغلب در هفته های آخر بارداری رخ می دهد، کمک کند. فعالیت‌های پیوند: آواز خواندن، خواندن با صدای بلند و صحبت کردن با کودک راه‌های فوق‌العاده‌ای برای پیوند با نوزاد در مراحل بعدی بارداری هستند. برای مادر مهم است که فعالیت هایی را انتخاب کند که از آنها لذت می برد و برای او و کودکش بی خطر است. همیشه قبل از انجام هر گونه فعالیت جدید در دوران بارداری با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
هنگام پیاده روی در دوران بارداری، مهم است که مسیرهای ایمن و مناسب برای مادران باردار را انتخاب کنید. در اینجا چند نکته و توصیه برای مسیرهای پیاده روی ایمن برای زنان باردار آورده شده است: مسیرهای آسان و به خوبی نگهداری شده: به دنبال مسیرهایی باشید که آسان، به خوبی نگهداری می شوند و دارای زمین نسبتاً مسطح هستند تا از صعود و فرودهای شیب دار اجتناب کنید، که می تواند برای زنان باردار چالش برانگیزتر باشد. مسیرهای کوتاه‌تر: مسیرهای کوتاه‌تری را انتخاب کنید تا نیاز به استراحت‌های مکرر را برآورده کنید و از فشار بیش از حد جلوگیری کنید. مسیرهایی به طول 1-3 مایل اغلب برای کوهنوردان باردار مناسب است. شرایط مسیر خوب: مسیرهایی با پایه خوب و حداقل موانع مانند ریشه درختان یا صخره‌ها انتخاب کنید تا خطر زمین خوردن یا افتادن را کاهش دهید. دسترسی به سرویس‌های بهداشتی و آبرسانی: مسیرهایی را انتخاب کنید که به سرویس‌های بهداشتی و آب آشامیدنی دسترسی داشته باشند، زیرا زنان باردار ممکن است نیاز به استراحت‌های مکرر در حمام داشته باشند و به خوبی هیدراته بمانند. با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مشورت کنید: قبل از شروع هر سفر پیاده روی، برای زنان باردار ضروری است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنند تا مطمئن شوند که پیاده روی برای بارداری خاص آنها ایمن است و توصیه های شخصی دریافت می کنند.
در 9 ماهگی، مادر باید بر آمادگی برای زایمان و فرزندپروری زودهنگام تمرکز کند. در اینجا برخی از جنبه های کلیدی آموزش برای مادر باردار 9 ماهه آورده شده است: آماده سازی برای زایمان: در کلاس های زایمان شرکت کنید تا در مورد مراحل زایمان، تکنیک های مدیریت درد، و آنچه در طول زایمان انتظار دارید بیاموزید1 آموزش شیردهی: خود را در مورد فواید شیردهی آموزش دهید و برای آماده شدن برای شیردهی به کودک خود در کلاس شیردهی شرکت کنید. مراقبت از نوزاد: درباره مراقبت از نوزاد، از جمله حمام کردن، پوشک زدن و تکنیک های تسکین دهنده اطلاعات کسب کنید. یک کلاس مراقبت از نوزاد را در نظر بگیرید تا نسبت به مراقبت از نوزاد خود اطمینان بیشتری داشته باشید بازیابی پس از زایمان: خود را در مورد بهبودی پس از زایمان، از جمله تغییرات فیزیکی و عاطفی که پس از زایمان رخ می دهد، آموزش دهید. درک آنچه باید انتظار داشته باشید می تواند به شما کمک کند تا برای دوره پس از زایمان آماده شوید نکات بارداری سالم: تمرکز خود را بر حفظ یک سبک زندگی سالم، از جمله ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل، و مصرف ویتامین های دوران بارداری ادامه دهید. خود را در مورد نکات بارداری سالم برای حمایت از رفاه خود و سلامت کودک خود آموزش دهید یادگیری جنین: در فعالیت هایی مانند خواندن داستان، پخش موسیقی یا صحبت با کودک خود شرکت کنید تا یادگیری او را در رحم تحریک کنید. تحقیقات نشان می دهد که نوزادان می توانند شکل ساده ای از یادگیری را در رحم تجربه کنند برای یک مادر باردار 9 ماهه مهم است که برای زایمان آینده و مراحل اولیه فرزندپروری آگاه و آماده باشد. این می تواند به کاهش اضطراب کمک کند و از انتقال آرام تر به مادر شدن اطمینان حاصل کند.
１- لباس‌های تک و بدنه: - این لباس های یک تکه برای پوشیدن روزمره و تعویض آسان پوشک ضروری هستند. ２- خواب یا پیژامه: - لباس خواب راحت برای کودک شما که معمولاً از پارچه های نرم و قابل تنفس ساخته شده است. ３- جوراب یا چکمه: - پاهای کودک خود را گرم و محافظت کنید. ４- کلاه و کلاه: - برای گرم نگه داشتن سر کودک و محافظت در برابر نور خورشید. ５- دستکش: - دستکش های نرم برای جلوگیری از خاراندن صورت نوزاد. ６- قنداق کردن پتو: - پتوهای بزرگ و سبک وزن برای قنداق کردن کودک برای ارتقای راحتی و خواب بهتر. ７- دریافت پتو: - پتوهای همه کاره برای مصارف مختلف مانند قنداق کردن، آروغ زدن، یا به عنوان روکش سبک. ８- پیشخوان ها: - پیشبندهای پارچه ای یا ضد آب برای محافظت از لباس کودک در هنگام شیر دادن. ９- پارچه آروغ: - پارچه های نرم برای آروغ زدن و تمیز کردن پس از تغذیه. 10- لباس برای موقعیت های خاص: - گزینه های لباس برای رویدادها، گردش ها یا مناسبت های خاص. 11- لباس بیرونی نوزاد: - ژاکت ها، کت ها یا ژاکت های مناسب آب و هوا برای گرم نگه داشتن کودک در فضای باز. 12- لباس شنای نوزاد: - پوشک شنا، مایو و کلاه آفتابگیر برای گردش در استخر یا ساحل. 13- کفش نوزاد: - کفش یا پوتین با کف نرم برای سن و مرحله رشد کودک شما مناسب است. 14- لباس زیر نوزاد: - لباس زیر یا پوشک راحت و قابل تنفس. 15- لوازم جانبی کودک: - پستانک، حلقه دندان درآوردن و سایر لوازم جانبی بر اساس نیاز کودک شما. به یاد داشته باشید که لباس‌هایی را انتخاب کنید که از پارچه‌های نرم، تنفس‌پذیر و ضد حساسیت ساخته شده‌اند که روی پوست ظریف کودک شما ملایم هستند. علاوه بر این، هنگام انتخاب لباس مناسب برای کودک، آب و هوا و آب و هوای منطقه خود را در نظر بگیرید. ایده خوبی است که ترکیبی از اندازه های مختلف برای رشد کودک خود داشته باشید.
سلامت مادر و فرزندش در سال اول پس از زایمان برای سلامت کلی آنها بسیار مهم است. در اینجا برخی از ملاحظات مهم برای تضمین یک دوره پس از زایمان سالم برای مادر، و همچنین رشد و تکامل مطلوب برای نوزاد وجود دارد: 1. مراقبت های پس از زایمان برای مادران: * استراحت و ریکاوری: مادران برای بهبودی جسمی و عاطفی به استراحت و زمان کافی نیاز دارند. آنها باید در هفته های اولیه پس از زایمان از انجام فعالیت های سنگین اجتناب کنند. * تغذیه: یک رژیم غذایی متعادل و غنی از میوه ها، سبزیجات، پروتئین های بدون چربی، غلات کامل و محصولات لبنی به جبران مواد مغذی از دست رفته در دوران بارداری و زایمان کمک می کند. * ورزش: ورزش‌های ملایم مانند پیاده‌روی یا تمرینات کف لگن می‌توانند به بهبودی و بهبود خلق و خوی کمک کنند. قبل از شروع هر برنامه ورزشی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. * حمایت عاطفی: تازه مادران ممکن است احساسات غمگینی، اضطرابی، یا سرگیجه را تجربه کنند. در صورت نیاز به دنبال کمک حرفه ای باشید و برای حمایت عاطفی به اعضای خانواده، دوستان و منابع جامعه تکیه کنید. 2. مراقبت و رشد نوزاد: * تغذیه: شیردهی فواید بی شماری برای مادر و نوزاد دارد. با این حال، تغذیه با شیر خشک نیز یک گزینه است. با مشورت با پزشک اطفال در مورد دفعات و حجم تغذیه، اطمینان حاصل کنید که نوزادان تغذیه مناسبی دارند. * خواب: ایجاد یک برنامه خواب ثابت به تنظیم ریتم شبانه روزی نوزادان کمک می کند و الگوهای خواب بهتری را ترویج می کند. روش‌های ایمن خواب، مانند قرار دادن نوزادان به پشت و اجتناب از بسترهای شل، خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را کاهش می‌دهد. * ایمن سازی: برای محافظت از نوزادان در برابر بیماری های قابل پیشگیری، برنامه ایمن سازی توصیه شده را دنبال کنید. هر گونه نگرانی را با پزشک اطفال خود در میان بگذارید. * نقاط عطف رشد: پیشرفت فیزیکی، شناختی و اجتماعی-عاطفی نوزاد خود را با استفاده از ابزارها یا دستورالعمل های استاندارد ارائه شده توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود نظارت کنید. هر گونه تأخیر یا نگرانی را به سرعت برطرف کنید. * ایمنی: خانه خود را از کودکان محافظت کنید تا خطرات و حوادث احتمالی را به حداقل برسانید. هشدارهای دود و آشکارسازهای مونوکسید کربن را نصب کنید، از دروازهها در پلهها استفاده کنید، مبلمان سنگین را محکم کنید، پریزهای برق را بپوشانید و اشیاء کوچک را دور از دسترس قرار دهید. 3. معاینات منظم: قرار ملاقات های منظمی را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای نظارت بر سلامت خود و همچنین رشد و تکامل فرزندتان تنظیم کنید. این امکان تشخیص زودهنگام و مداخله هر گونه مشکل را فراهم می کند. 4. شبکه های پشتیبانی: برای به اشتراک گذاشتن تجربیات، پرسیدن سؤال و تشویق متقابل با والدین دیگر ارتباط برقرار کنید. گروه های والدین محلی، مشاوران شیردهی و جوامع آنلاین منابع و ارتباطات ارزشمندی را ارائه می دهند.
تضمین سلامت کودک زیر یک سال شامل چندین عامل کلیدی از جمله تغذیه مناسب، ایمن سازی، نقاط عطف رشد و اقدامات احتیاطی است. در اینجا چند دستورالعمل کلی وجود دارد
شیر مادر یا شیر خشک منبع اصلی تغذیه برای نوزادان زیر یک سال است. معرفی غذاهای جامد باید از حدود شش ماهگی شروع شود و به مرور زمان بر مقدار و تنوع غذا افزوده شود. در مورد زمان بندی مناسب و انواع غذاهای جامد برای معرفی با پزشک اطفال خود مشورت کنید.
واکسن ها در پیشگیری از بیماری های جدی در نوزادان و کودکان خردسال بسیار مهم هستند. پزشک اطفال شما از برنامه ایمن سازی استاندارد پیروی می کند که معمولاً از بدو تولد شروع می شود و تا چند سال اول زندگی ادامه می یابد. رعایت این برنامه در محافظت از کودک شما در برابر بیماری های قابل پیشگیری مهم است.
رشد و تکامل فرزندتان را زیر نظر داشته باشید و پیشرفت را در نقاط عطف تعیین شده دنبال کنید. اینها عبارتند از غلت زدن، خزیدن، نشستن، غرغر کردن، و پاسخ دادن به صداها. هر گونه تاخیر یا مشکل مربوطه را به پزشک اطفال خود گزارش دهید.
محافظت از خانه برای نوزادان برای ایمن نگه داشتن کودک ضروری است. آشکارسازهای دود را نصب کنید، پریزهای برق را بپوشانید، اثاثیه سنگین را محکم کنید، از دروازه روی پله ها استفاده کنید و هرگز اشیاء کوچک را در دسترس قرار ندهید. همیشه کودک خود را به پشت بخوابانید، از رختخواب های شل خودداری کنید و اشیاء نرم و اسباب بازی ها را از محل خواب دور نگه دارید.
لثه های کودک خود را پس از شیر خوردن با استفاده از یک پارچه شستشوی مرطوب یا پد گاز تمیز کنید. هنگامی که دندان ها شروع به رویش کردند، آنها را دو بار در روز با استفاده از مسواک طراحی شده برای نوزادان مسواک بزنید. قبل از اینکه فرزندتان یک ساله شود به دندانپزشک مراجعه کنید تا یک برنامه مراقبت از دندان را تنظیم کنید.
زمان شکم به تقویت قدرت و توسعه مهارت های حرکتی کمک می کند. چند بار در روز زمان نظارت بر شکم را تشویق کنید، به تدریج بر اساس سطح راحتی کودکتان، مدت زمان شکم را افزایش دهید.
محیطی دوست داشتنی و با ثبات برای فرزندتان فراهم کنید. به طور مداوم آرامش، اطمینان و محبت را ارائه دهید. فوراً به گریه پاسخ دهید و برای تقویت پیوند و دلبستگی در بازی تعاملی شرکت کنید. معاینات منظم با پزشک اطفال برای اطمینان از سلامت کودک شما حیاتی است. هر گونه سوال یا نگرانی را با پزشک خود مطرح کنید و در صورت نیاز به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید. با پیروی از این دستورالعمل ها و تمرکز بر پیشگیری، می توانید کمک قابل توجهی به سلامت و رفاه کلی فرزندتان در طول سال اول زندگی او کنید.
چک لیستی از نکات مهمی که باید در مورد سلامت کودک یک ساله در نظر بگیرید. هنگام در نظر گرفتن سلامت کودک یک ساله، چندین فاکتور مهم وجود دارد که باید در نظر گرفته شود. در اینجا چک لیستی از مواردی است که باید در نظر داشته باشید: چک آپ های منظم: برای نظارت بر رشد، رشد و سلامت کلی فرزندتان، ملاقات های منظمی را با پزشک اطفال برنامه ریزی کنید. این بازدیدها معمولاً در فواصل زمانی توصیه شده توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما انجام می شود. واکسیناسیون: اطمینان حاصل کنید که کودک شما مطابق با برنامه واکسیناسیون توصیه شده در مورد واکسیناسیون خود به روز است. این به محافظت از آنها در برابر بیماری های عفونی مختلف کمک می کند. تغذیه: یک رژیم غذایی متعادل و مغذی متناسب با سن آنها ارائه دهید. انواع غذاها از جمله میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین ها و محصولات لبنی را ارائه دهید. از دادن غذاها و نوشیدنی های حاوی قند افزوده به آنها خودداری کنید. تغذیه با شیر مادر یا شیر خشک: اگر در حال شیردهی هستید، طبق توصیه پزشک خود به این کار ادامه دهید. اگر از فرمول استفاده می کنید، مطمئن شوید که از فرمول مناسب برای سن آنها استفاده می کنید. معرفی غذاهای جامد: با پزشک اطفال خود در مورد وارد کردن غذاهای جامد در رژیم غذایی کودک خود مشورت کنید. با غذاهای نرم و قابل هضم شروع کنید و به تدریج انواع بافت ها و طعم ها را معرفی کنید. آلرژی: از هرگونه سابقه خانوادگی آلرژی آگاه باشید و با پزشک اطفال خود در مورد معرفی غذاهای بالقوه حساسیت زا مانند بادام زمینی و تخم مرغ مشورت کنید. بر اساس مشخصات خطر کودک، راهنمایی های آنها را در زمینه معرفی یا اجتناب زودهنگام دنبال کنید. ایمنی: اطمینان حاصل کنید که محیط خانه شما برای یک کودک یک ساله کنجکاو و متحرک امن است. مبلمان را ایمن کنید، پریزهای برق را بپوشانید، از گیت های ایمنی استفاده کنید و مواد خطرناک را دور از دسترس نگه دارید. خواب: روال خواب ثابتی را ایجاد کنید و مطمئن شوید که کودک شما به اندازه سن خود خواب کافی دارد. اکثر کودکان یک ساله به حدود 11 تا 14 ساعت خواب در روز نیاز دارند، از جمله چرت زدن. سلامت دهان: مسواک زدن دندان های کودک خود را با یک مسواک نرم و آب به محض اینکه دندان درآورد شروع کنید. از قرار دادن آنها در رختخواب با بطری یا فنجان نوشیدنی حاوی مایعات شیرین خودداری کنید. نقاط عطف رشد: نقاط عطف رشد کودکتان مانند خزیدن، راه رفتن، صحبت کردن و تعاملات اجتماعی را زیر نظر داشته باشید. اگر در مورد رشد آنها نگرانی دارید با پزشک اطفال خود مشورت کنید. بهداشت: به کودک خود روش های بهداشتی ساده مانند شستن دست ها قبل از غذا و بعد از استفاده از توالت را آموزش دهید. عادات بهداشتی خوب را از سنین پایین تشویق کنید. فعالیت بدنی: بازی فعال را تشویق کنید و فرصت هایی برای فعالیت بدنی مناسب با سن و مرحله رشد آنها فراهم کنید. به یاد داشته باشید، این چک لیست جامع نیست، و مهم است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی برای مشاوره و راهنمایی شخصی بر اساس نیازهای خاص فرزندتان مشورت کنید.
مهارت های حرکتی درشت: تا یک سالگی، اکثر کودکان معمولاً می توانند: خود را بالا بکشند تا بایستند و ممکن است در کنار مبلمان حرکت کنند چند قدم مستقل بردارید یا حتی مستقل راه بروید بدون کمک از حالت ایستاده بنشینید روی شکم آنها بخزد یا حرکت کند در هر دو جهت بغلتانید مهارت های حرکتی ظریف: در این سن، کودکان اغلب: از انگشتان شست و انگشتان خود برای برداشتن اشیاء کوچک استفاده کنید (چاپ انبر) اجسام را به هم یا روی سطوح بکوبید بطری یا فنجان آنها را با کمک نگه دارید سعی کنید با دستان خود غذا بخورند مهارت های ارتباطی و زبانی: تا یک سالگی، کودکان ممکن است: چند کلمه ساده مثل «ماما» یا «بابا» بگویید. به درخواست ها یا دستورات ساده پاسخ دهید حرف زدن و آزمایش با صداهای مختلف دستورالعمل های ساده را درک کنید رشد اجتماعی و عاطفی: کودکان یک ساله معمولاً: آنفولانزا (آنفولانزا): واکسن سالانه آنفولانزا برای کودکان از سن شش ماهگی توصیه می شود. مهم است که با پزشک اطفال یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای توصیه های خاص مشورت کنید و اطمینان حاصل کنید که کودک شما واکسیناسیون مناسب را بر اساس شرایط و هر دستورالعمل منطقه ای دریافت می کند. برای اطمینان از اینکه محیط خانه شما برای کودک یک ساله ایمن است، در اینجا اقداماتی وجود دارد که می توانید انجام دهید: اثاثیه و اجسام سنگین را برای جلوگیری از واژگونی یا افتادن محکم کنید. از تسمه یا لنگر مبلمان برای محکم کردن قفسه‌های کتاب، تلویزیون و سایر وسایل سنگین استفاده کنید. پریزهای برق را با دوشاخه یا درپوش پریز برق بپوشانید تا از شوک های تصادفی جلوگیری کنید. در بالا و پایین پله ها دروازه های ایمنی نصب کنید تا از سقوط جلوگیری شود. مواد خطرناک مانند محصولات پاک کننده، داروها و اجسام تیز را دور از دسترس و در کابینت یا کشو قفل کنید. برای جلوگیری از افتادن از پنجره ها از حفاظ پنجره یا پایه پنجره استفاده کنید. اطمینان حاصل کنید که طناب های کور دور از دسترس هستند. حفاظ گوشه یا بالشتک را روی لبههای تیز و گوشههای مبلمان قرار دهید تا از صدمات جلوگیری شود. برای جلوگیری از خطر خفگی، اشیای کوچک، از جمله اسباب بازی های دارای قطعات کوچک را دور از دسترس قرار دهید. روی کابینت ها و کشوهایی که حاوی اقلام بالقوه خطرناک هستند از چفت یا قفل ایمنی استفاده کنید. دلبستگی را به مراقبین آشنا نشان دهید از بازی های اجتماعی مانند peek-a-boo لذت ببرید طیف وسیعی از احساسات از جمله شادی، ناامیدی و خشم را نشان دهید شروع به نشان دادن علاقه به بازی با کودکان دیگر کنید توجه به این نکته مهم است که نقاط عطف رشد می تواند در بین کودکان متفاوت باشد و برخی ممکن است زودتر یا دیرتر از دیگران به این مهارت ها دست یابند. اگر در مورد رشد کودک خود نگرانی دارید، با یک متخصص اطفال مشورت کنید. با توجه به برنامه واکسیناسیون توصیه شده برای یک کودک یک ساله، پیروی از دستورالعمل های ارائه شده توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مهم است. با این حال، در اینجا برخی از واکسنهای معمولی وجود دارد که ممکن است در این سن توصیه شود: سرخک، اوریون و سرخجه (MMR): اولین دوز واکسن MMR معمولاً بین 12 تا 15 ماهگی تزریق می‌شود. آبله مرغان: اولین دوز واکسن آبله مرغان معمولاً بین 12 تا 15 ماهگی تجویز می شود. هپاتیت A: اولین دوز واکسن هپاتیت A اغلب بین 12 تا 23 ماه تزریق می شود و دوز دوم شش ماه پس از اولین دوز توصیه می شود. سیمها را از پردهها، پردهها و وسایل الکترونیکی محکم کنید تا از خطر خفگی جلوگیری کنید. درب حمام را بسته نگه دارید و از قفل توالت برای جلوگیری از دسترسی به توالت و خطرات احتمالی غرق شدن استفاده کنید. به طور منظم خانه خود را برای خطرات احتمالی بازرسی کنید و با رشد فرزندتان و رشد توانایی های جدید، اقدامات ایمنی را تنظیم کنید. نظارت و هوشیاری نیز در تضمین امنیت کودک شما در همه زمان ها بسیار مهم است. آنفلوانزای هموفیلیک نوع b (Hib): دوز نهایی واکسن Hib معمولاً بین 12 تا 15 ماه تزریق می شود. این ماده در برابر یک باکتری که می تواند باعث عفونت های جدی مانند مننژیت شود، محافظت می کند. واکسن مزدوج پنوموکوک (PCV): دوز نهایی واکسن PCV معمولاً بین 12 تا 15 ماه تزریق می‌شود. از باکتریهای پنوموکوکی محافظت می‌کند که می‌توانند باعث عفونتهای مختلفی از جمله پنومونی، مننژیت و عفونت گوش شوند. هپاتیت B (HepB): اگر کودک شما در بدو تولد واکسن هپاتیت B را دریافت نکرده است، ممکن است نیاز به دریافت آن داشته باشد. برنامه واکسیناسیون هپیت B می تواند متفاوت باشد، بنابراین با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید. ایزوگام کردن فضای آشپزخانه برای کودکان بسیار مهم است زیرا حاوی خطرات بالقوه زیادی است. در اینجا چند نکته وجود دارد: روی تمام کابینت ها و کشوها قفل یا چفت ایمنی نصب کنید تا از دسترسی کودکتان به اقلام خطرناک مانند وسایل تمیز کردن، اشیاء تیز یا خطرات خفگی جلوگیری شود. برای جلوگیری از سوختگی یا صدمات تصادفی، روکش های ضد کودک را روی دستگیره های اجاق گاز و درهای فر قرار دهید. از حفاظ های اجاق گاز یا دروازه های ایمنی برای جلوگیری از رسیدن کودک به قابلمه ها و تابه های داغ یا کشیدن سیم های دستگاه استفاده کنید. وسایل کوچک مانند توستر یا مخلوط کن را از برق جدا نگه دارید و دور از دسترس قرار دهید. اقلام شکستنی مانند ظروف شیشه ای یا ظروف را در کابینت های بالاتر نگهداری کنید. اطمینان حاصل کنید که سیمهای برق لوازم خانگی یا سایر وسایل دور از دسترس هستند و در جایی آویزان نیستند که کودک شما بتواند آنها را بکشد. تمام اجسام تیز مانند چاقو یا قیچی را در یک کشوی قفل دار یا کابینت بلند نگهداری کنید. در مصرف مایعات داغ مراقب باشید و اطمینان حاصل کنید که کودک شما نمی تواند به نوشیدنی های داغ یا قابلمه های آب جوش دست پیدا کند یا روی آنها ضربه بزند. از استفاده از رومیزی یا زیراندازهایی که ممکن است کودکتان آنها را بکشد و باعث افتادن وسایل شود، خودداری کنید. سطل های زباله را به طور ایمن بسته نگه دارید یا از درب های ضد کودک استفاده کنید تا از دسترسی کودک به اقلام مضر بالقوه جلوگیری کنید. به یاد داشته باشید، نظارت کلیدی است. حتی با وجود اقدامات محافظت از کودکان، مهم است که کودک خود را در آشپزخانه زیر نظر داشته باشید. نشانههایی که نشان می‌دهد ممکن است یک کودک یک ساله برای آموزش زیتون آماده باشد می‌تواند متفاوت باشد، اما در اینجا برخی از شاخصهای رایج وجود دارد: نشان دادن علاقه به حمام یا توالت: کودک شما ممکن است شروع به کنجکاوی یا شیفتگی نسبت به حمام یا توالت کند، بخواهد شما را تماشا کند یا از اعمال خود تقلید کند. تشخیص احساس نیاز به رفتن:کودک شما ممکن است علائمی از ناراحتی یا هوشیاری را هنگام پوشک خیس یا کثیف نشان دهد که نشان دهنده درک عملکردهای بدن او است. خشک ماندن برای مدت طولانیتر: اگر پوشک کودک شما به‌طور مداوم برای چند ساعت خشک بماند، می‌تواند نشانه‌ای از این باشد که او در حال کنترل مثانه است و ممکن است برای آموزش لگن آماده باشد. ارتباط نیازهای آنها: کودک شما ممکن است شروع به برقراری ارتباط به نحوی کند، مثلاً از طریق حرکات، صداها یا کلمات، برای بیان زمانی که نیاز به دستشویی دارد. حرکت منظم روده: برخی از کودکان یک روال حرکت روده قابل پیش بینی را ایجاد می کنند، که می تواند پیش بینی زمان نیاز به استفاده از توالت را آسان تر کند. به یاد داشته باشید که آمادگی برای آموزش گلدان می تواند در بین کودکان متفاوت باشد، و مهم است که در طول این فرآیند صبور باشید و حمایت کنید. همچنین ایده خوبی است که با پزشک اطفال خود برای راهنمایی و توصیه های خاص بر اساس رشد فردی فرزندتان مشورت کنید.
اسفناج حاوی فولات است 1- پوسته پر شده اسفناج و ریکوتا: - پوسته های پاستا را طبق دستورالعمل بسته بپزید. آبکش کنید و کنار بگذارید. - در یک کاسه، پنیر ریکوتا، اسفناج خرد شده، پنیر پارمزان رنده شده، سیر خرد شده، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. - پوسته های پخته شده را با مخلوط اسفناج و ریکوتا پر کنید. - پوسته های پر شده را در یک ظرف پخت قرار دهید، روی آن را با سس مارینارا بپوشانید، با پنیر موزارلا بپاشید و در فر بپزید تا حباب دار و قهوه ای طلایی شود. لیمو حاوی فولات است 2- سبزیجات بو داده لیمو: - فر را از قبل گرم کنید و انواع سبزیجات مانند سیب زمینی، هویج، کدو سبز و فلفل دلمه ای را خرد کنید. - در یک کاسه روغن زیتون، سیر خرد شده، پوست لیمو، آبلیمو، سبزی های تازه خرد شده (مانند آویشن، رزماری و جعفری)، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. - سبزیجات را با مخلوط سبزی لیمو بریزید تا پوشش داده شود. - سبزیجات را روی سینی فر پهن کنید و در فر تفت دهید تا نرم و طلایی شوند. - در یک کاسه روغن زیتون، آب لیمو، سیر خرد شده، پونه کوهی تازه خرد شده، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. - تکه های مرغ را به کاسه اضافه کنید و حداقل 30 دقیقه آن را مارین کنید. - گریل را از قبل گرم کنید و مرغ مرینیت شده را بپزید تا به دمای داخلی دلخواه برسد و گهگاه آن را بچرخانید. کلم حاوی فولات است 4- تابه کلم و سوسیس: سوسیس را به صورت گرد خرد کنید و در تابه ای بپزید تا قهوه ای شود. سوسیس را از ماهیتابه خارج کرده و کنار بگذارید. در همان ماهیتابه، کلم خلال شده و پیاز را تفت دهید تا شروع به پژمرده شدن کنند. سیر خرد شده، نمک، فلفل و مقداری آب گوشت یا آب اضافه کنید. پخت را ادامه دهید تا کلم نرم شود. سوسیس پخته شده را هم بزنید و چند دقیقه دیگر بپزید تا همه چیز گرم شود. این دستور العمل ها تطبیق پذیری کلم را در غذاهای مختلف نشان می دهد. از ترکیب کلم در آشپزی خود لذت ببرید! کلم بروکسل حاوی فولات است 5- کلم بروکسل بوداده: - فر را از قبل گرم کنید و انتهای کلم بروکسل را کوتاه کنید. - آنها را در روغن زیتون، نمک و فلفل بریزید. - آنها را روی سینی فر پهن کنید و در فر تفت دهید تا ترد و قهوه ای طلایی شوند. عدس حاوی فولات 6- 3. کاری عدس: - پیاز خرد شده، سیر خرد شده و زنجبیل رنده شده را در قابلمه تفت دهید تا معطر شود. - پودر کاری، زیره آسیاب شده، گشنیز آسیاب شده و فلفل چیلی را اضافه کنید و یک دقیقه دیگر تفت دهید. - عدس آبکش شده، شیر نارگیل، گوجه فرنگی خرد شده، آب سبزیجات و یک پیمانه شکر را با هم مخلوط کنید. - کاری را بجوشانید تا عدس ها پخته شوند و طعم ها با هم مخلوط شوند. - روی برنج یا با نان نان سرو کنید. پرتقال حاوی فولات است 7- سالاد پرتقال و آووکادو: - در یک کاسه، سبزی سالاد مخلوط، پرتقال ورقه شده، آووکادوی خرد شده و پیاز قرمز نازک را با هم مخلوط کنید. - با سس تهیه شده از آب پرتقال، روغن زیتون، عسل، خردل دیژون و نمک و فلفل بپاشید. - سالاد را به آرامی بریزید تا همه مواد آغشته شوند. اختیاری: با مغزهای برشته شده مانند بادام یا گردو بپاشید. شیر حاوی آهن است 8- پودینگ وانیلی: در یک قابلمه شیر، شکر و نشاسته ذرت را با هم مخلوط کنید. - روی حرارت متوسط بپزید و مدام هم بزنید تا مخلوط غلیظ شود. - از روی حرارت بردارید و با مقداری عصاره وانیل هم بزنید. - پودینگ را به ظرف های سرو منتقل کرده و خنک کنید تا سفت شود. پنیر حاوی آهن است 9- سینه مرغ شکم پر اسفناج و فتا: سینه های مرغ پروانه ای را با مخلوطی از اسفناج سرخ شده، پنیر فتا خرد شده و سیر خرد شده پر کنید. - سینه های مرغ شکم پر را با خلال دندان محکم کنید و بپزید تا مرغ بپزد و پنیر آب شود. توفو حاوی آهن است 10-Tofu Scramble: - توفو سفت را خرد کرده و با پیاز خرد شده، فلفل دلمه ای و اسفناج در ماهیتابه تفت دهید. - مخلوط را با زردچوبه، زیره و مخمر مغذی مزه دار کنید تا جایگزینی خوش طعم و گیاهی برای تخم مرغ های همزده شود. طیور حاوی آهن است 11- بسته بندی بوقلمون و آووکادو: - یک تورتیلا را با بوقلمون تفت داده شده، آووکادو، کاهو و گوجه فرنگی پر کنید. - با سس رنچ یا سس مایونز بریزید، آن را بپیچید و از یک غذای خوشمزه و راحت لذت ببرید. دانه ها حاوی آهن هستند 12- پودینگ چیا: - مواد تشکیل دهنده: دانه چیا، شیر (لبنیات یا گیاهی)، شیرین کننده (عسل، شربت افرا، یا شربت آگاو)، و مواد افزودنی (میوه تازه، آجیل، یا گرانولا). - دستورالعمل: در یک کاسه، دانه های چیا، شیر و شیرین کننده را مخلوط کنید. خوب هم بزنید و بگذارید 10 دقیقه بماند. برای جلوگیری از جمع شدن، دوباره هم بزنید، روی آن را بپوشانید و یک شب در یخچال بگذارید. به صورت سرد با مواد پرکننده دلخواه سرو کنید. گوشت ها حاوی آهن هستند 13- کاد پخته شده با پوسته گیاهی: مواد لازم: فیله ماهی کاد، آرد سوخاری سبوس دار، سبزیجات تازه (مانند شوید، جعفری یا ریحان)، پوست لیمو، پودر سیر، نمک و فلفل. دستورالعمل: فر را با دمای 400 درجه فارنهایت (200 درجه سانتیگراد) گرم کنید. در یک کاسه آرد سوخاری، سبزی تازه خرد شده، پوست لیمو، پودر سیر، نمک و فلفل را مخلوط کنید. فیله های ماهی کاد را خشک کنید و روی سینی فر قرار دهید. مخلوط آرد سوخاری را روی هر فیله فشار دهید. به مدت 12 تا 15 دقیقه یا تا زمانی که ماهی مات شود و با چنگال به راحتی پوسته پوسته شود بپزید. ماهی حاوی آهن است 14- ماهی قرمز کاری تایلندی: مواد لازم: فیله ماهی سفید، خمیر کاری قرمز تایلندی، شیر نارگیل، سس ماهی، آبلیمو، شکر، فلفل دلمه ای قرمز، لوبیا سبز و ریحان تازه. دستور العمل: شیر نارگیل را در یک تابه یا واک بزرگ روی حرارت متوسط گرم کنید تا شروع به جوشیدن کند. خمیر کاری قرمز تایلندی را هم بزنید و یک دقیقه بپزید. سس ماهی، آبلیمو و شکر را اضافه کنید و هم بزنید تا مخلوط شوند. فلفل دلمه ای و لوبیا سبز خرد شده را اضافه کنید و تفت دهید تا نرم شوند. فیله های ماهی را به آرامی داخل سس کاری قرار دهید، روی آن را بپوشانید و حدود 5-7 دقیقه یا تا زمانی که ماهی پخته شود، بجوشانید. با برنج بخارپز سرو کنید و با ریحان تازه تزیین کنید. 15- استیک ماهی تن Teriyaki کبابی: مواد لازم: استیک ماهی تن، سس تریاکی، روغن کنجد، سیر، زنجبیل، پیاز سبز، دانه کنجد، نمک و فلفل. دستورالعمل: در یک کاسه سس تریاکی، سیر ریز شده، زنجبیل رنده شده، پیاز سبز خلال شده، روغن کنجد، دانه کنجد، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. استیک های ماهی تن را به مدت 15 تا 20 دقیقه در مخلوط قرار دهید. گریل را از قبل روی حرارت زیاد گرم کنید. استیک‌های ماهی تن را به مدت 2 تا 3 دقیقه در هر طرف به‌مدت کمیاب گریل کنید، یا زمان پخت را به میزان دلخواه تنظیم کنید. قبل از برش ماهی تن را چند دقیقه استراحت دهید. تخم مرغ حاوی آهن است 16- املت اسفناج و قارچ: مواد لازم: تخم مرغ، اسفناج، قارچ، پیاز، پنیر رنده شده (مانند سوئیسی یا گرویر)، کره، نمک و فلفل. دستور العمل: قارچ های خلال شده و پیاز خرد شده را در تابه تفت دهید تا نرم شوند. اسفناج را اضافه کنید و بپزید تا پژمرده شود. در یک کاسه، تخم مرغ ها را هم زده و با نمک و فلفل مزه دار کنید. کره را در یک تابه نچسب جداگانه روی حرارت متوسط آب کنید. تخم مرغ های زده شده را داخل ماهیتابه بریزید و بگذارید بدون مزاحمت بپزد تا لبه های آن شروع به سفت شدن کند. روی نیمی از املت سبزیجات تفت داده شده و پنیر رنده شده بپاشید. نصف دیگر را روی فیلینگ بریزید و چند دقیقه دیگر بپزید تا پنیر آب شود و املت سفت شود. روغن زیتون حاوی چربی های سالم است 17- مرغ کبابی لیمو سیر: مواد لازم: سینه مرغ، آب لیمو، حبه سیر، پونه کوهی خشک، نمک، فلفل و روغن زیتون فرابکر. دستورالعمل: در یک کاسه، آب لیمو، سیر خرد شده، پونه کوهی خشک، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر را با هم مخلوط کنید. سینه مرغ را اضافه کنید و حداقل 30 دقیقه آن را مرینیت کنید. یک گریل یا تابه گریل را از قبل روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید. مرغ را برای حدود 6 تا 8 دقیقه در هر طرف یا تا زمانی که کاملا پخته شود، گریل کنید. قبل از برش دادن و سرو، اجازه دهید چند دقیقه استراحت کند. ماهی چرب حاوی چربی های سالم است 18- ماکارونی ماهی خال مخالی با گوجه فرنگی و زیتون: مواد لازم: فیله ماهی خال مخالی، پاستا (مانند اسپاگتی یا پنه)، گوجه گیلاسی، زیتون کالاماتا، سیر، فلفل قرمز، پوست لیمو، روغن زیتون، نمک و فلفل. دستورالعمل: پاستا را طبق دستور بسته تا زمانی که آل دنته شود بپزید. در یک تابه بزرگ، روغن زیتون را روی حرارت متوسط گرم کنید. سیر خرد شده و تکه های فلفل قرمز را اضافه کنید. آنقدر تفت دهید تا سیر معطر شود. گوجه گیلاسی، زیتون کالاماتا نصف شده و ماهی خال خالی را اضافه کنید. چند دقیقه بپزید تا گوجه فرنگی ها نرم شوند و ماهی خال مخالی داغ شود. پاستا پخته شده را با مخلوط ماهی خال مخالی بریزید. با نمک، فلفل و پوست لیمو مزه دار کنید. گرم سرو کنید.
شیردهی یا تغذیه با فرمول: در صورت امکان در شش ماه اول به طور انحصاری به نوزاد خود شیر بدهید. اگر شیردهی امکان پذیر نیست، شیر خشک مناسبی را که توسط پزشک اطفال توصیه می شود، انتخاب کنید. معرفی غذاهای جامد: از حدود شش ماهگی شروع به معرفی غذاهای جامد کنید. با غذاهای تک ماده ای، پوره شده یا پوره شده شروع کنید. غذاهای جدید را یکی یکی معرفی کنید، چند روز بین هر غذای جدید منتظر بمانید تا مراقب هرگونه واکنش آلرژیک باشید. انواع غذاها: انواع میوه ها، سبزیجات، غلات و پروتئین ها را برای اطمینان از یک رژیم غذایی کامل ارائه دهید. به تدریج تنوع غذاهایی را که کودک می خورد گسترش دهید تا آنها را در معرض طعم ها و بافت های مختلف قرار دهید. غذاهای غنی از مواد مغذی: روی غذاهای غنی از مواد مغذی که ویتامین ها و مواد معدنی ضروری را فراهم می کنند، مانند آهن، کلسیم و روی تمرکز کنید. غذاهایی مانند گوشت بدون چربی، مرغ، ماهی، محصولات لبنی، حبوبات، غلات کامل، میوه ها و سبزیجات را در نظر بگیرید. پیشرفت بافت غذا: به تدریج از پوره ها به غذاهای له شده و سپس به غذاهای انگشتی نرم پیشرفت کنید زیرا کودک شما توانایی جویدن و بلعیدن را پیدا می کند. جلوگیری از خطرات خفگی: از غذاهایی که خطر خفگی دارند، مانند انگور کامل، آجیل، ذرت بو داده، آب نبات های سفت و تکه های بزرگ غذا اجتناب کنید. غذاها را به قطعات کوچک برش دهید یا آنها را با بافت مناسب له کنید. آبرسانی: هنگامی که کودک شروع به مصرف غذاهای جامد کرد، در یک فنجان یا مقدار کمی از یک فنجان آب بدهید. از دادن آب میوه به نوزادان زیر یک سال خودداری کنید. غذاهای حساسیت زا: با مشورت پزشک اطفال، غذاهای بالقوه حساسیت زا مانند بادام زمینی، آجیل درختی، تخم مرغ، ماهی و صدف را معرفی کنید. برای کمک به پیشگیری از آلرژی غذایی، این غذاها را زودتر، حدود 6 تا 12 ماهگی معرفی کنید. از افزودن شکر و نمک اجتناب کنید: قند و نمک اضافه شده را به رژیم غذایی کودک خود محدود کنید. از ارائه غذاهای حاوی قند افزوده، از جمله نوشیدنی های شیرین و دسرها خودداری کنید. محیط تغذیه: با ارائه وعده های غذایی در محیطی آرام و راحت، بدون حواس پرتی، یک محیط تغذیه مثبت ایجاد کنید. در حالی که کودک شما مهارت های حرکتی خود را برای انجام این کار رشد می دهد، تغذیه خود را تشویق کنید. بازرسی‌های منظم: برای نظارت بر رشد، رشد و نیازهای تغذیه ای کودک، معاینات منظم را با پزشک اطفال خود برنامه ریزی کنید. در مورد هر گونه نگرانی یا سوالی که در مورد تغذیه کودک خود دارید، صحبت کنید. به یاد داشته باشید، هر نوزادی منحصر به فرد است و نیازهای تغذیه ای آنها می تواند متفاوت باشد. مهم است که با متخصص اطفال خود یا یک متخصص تغذیه ثبت شده برای راهنمایی شخصی و رفع هر گونه نگرانی یا سؤال خاصی در مورد تغذیه کودک خود مشورت کنید. چه غذاهایی باید به نوزاد یک ماهه داده شود؟ در یک ماهگی، منبع اصلی تغذیه کودک شیر مادر یا شیر خشک است. شیر مادر به طور کلی به عنوان بهترین منبع تغذیه برای نوزادان توصیه می شود، زیرا مواد مغذی و آنتی بادی های ضروری را فراهم می کند که به محافظت در برابر عفونت ها کمک می کند. اگر تغذیه با شیر مادر امکان پذیر نیست یا ترجیح داده می شود، شیر خشک می تواند به عنوان جایگزین مناسب استفاده شود. توجه به این نکته ضروری است که غذاهای جامد تا حدود شش ماهگی نباید وارد رژیم غذایی کودک شوند. تا آن زمان، شیر مادر یا شیر خشک تمام مواد مغذی لازم برای رشد و نمو آنها را فراهم می کند. معرفی زودهنگام غذاهای جامد می تواند خطر ابتلا به آلرژی و سایر مشکلات گوارشی را افزایش دهد. فرض کنید در مورد نیازهای غذایی یا برنامه تغذیه کودک خود نگرانی دارید. در این صورت، همیشه ایده خوبی است که با یک متخصص اطفال یا یک متخصص مراقبت های بهداشتی واجد شرایط مشورت کنید که می تواند راهنمایی های شخصی را بر اساس نیازهای خاص و رشد کودک شما ارائه دهد. غذاهای جامد معمولاً در حدود شش ماهگی به نوزادان معرفی می شوند. در این زمان، اکثر نوزادان مهارت های حرکتی لازم مانند کنترل خوب سر و گردن را برای بلعیدن ایمن غذاهای جامد ایجاد کرده اند. علاوه بر این، سیستم گوارش آنها بالغ تر است و بهتر می تواند با معرفی غذاهای جدید مقابله کند. هنگام شروع غذاهای جامد، توصیه می شود با غذاهای تک ماده ای، پوره شده یا پوره شده شروع کنید. اولین غذاهای رایج عبارتند از موز پوره شده، پوره سیب زمینی شیرین، یا غلات برنج شیرخوار مخلوط با شیر مادر یا شیر خشک. با قاشق های کوچک شروع کنید و به تدریج مقدار آن را افزایش دهید تا کودک شما در غذا خوردن راحت تر و مهارت بیشتری پیدا کند. برخی نشانه ها می توانند نشان دهند که کودک شما آماده شروع غذاهای جامد است: توانایی نشستن با تکیه گاه: کودک شما باید بتواند با تکیه گاه عمودی بنشیند و سر خود را ثابت نگه دارد. از دست دادن رفلکس فشار زبان: رفلکس فشار زبان، که در آن نوزادان غذا را با زبان از دهان خود بیرون می‌برند، حدود شش ماهگی کاهش می‌یابد. نشان دادن علاقه به غذا: اگر کودک شما غذا خوردن شما را تماشا می‌کند، غذای شما را دراز می‌کند، یا به نظر می‌رسد در مورد آنچه می‌خورید کنجکاو است، ممکن است نشانه‌ای از آمادگی او برای خوردن غذاهای جامد باشد. افزایش اشتها: اگر کودک شما حتی پس از تغذیه کامل با شیر مادر یا شیر خشک گرسنه به نظر می رسد، ممکن است نشان دهنده آمادگی او برای غذاهای اضافی باشد. با توجه به مواد مغذی خاص، در یک ماهگی، شیر مادر یا شیر خشک نوزاد باید تمام مواد مغذی لازم برای رشد و تکامل کودک شما را فراهم کند. شیر مادر یا شیر خشک برای رفع نیازهای تغذیه ای آنها در این مرحله طراحی شده است. بسیار مهم است که اطمینان حاصل کنید که کودک شما مقادیر کافی شیر مادر یا شیر خشک را دریافت می کند تا نیازهای تغذیه ای خود را برآورده کند. در اینجا چند نکته برای اطمینان از اینکه کودک شما به اندازه کافی شیر مادر یا شیر خشک دریافت می کند آورده شده است: شیردهی: اگر شیر می‌دهید، هر 2 تا 3 ساعت به کودکتان علائم گرسنگی نشان داد، سینه را به او بدهید. به کودک خود اجازه دهید در صورت نیاز شیر بخورد تا شیر خوبی ایجاد و حفظ کند. تغذیه با شیشه: اگر با شیشه شیر می‌خورید، دستورالعمل‌های توصیه‌شده را برای مقدار و دفعات شیرخشک بر اساس سن کودکتان دنبال کنید. زمانی که نوزادتان علائم گرسنگی را نشان می دهد، مانند ریشه زدن یا مکیدن مشت هایش، به او غذا بدهید. پوشک خیس را کنترل کنید: پوشک کودک خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که حداقل شش پوشک خیس در روز دارد. این نشان می دهد که آنها به اندازه کافی هیدراته شده اند. افزایش وزن: به طور منظم بر افزایش وزن کودک خود نظارت کنید تا مطمئن شوید که با سرعت سالم رشد می کند. برای هر گونه نگرانی در مورد وزن یا الگوی تغذیه با پزشک اطفال خود مشورت کنید. در مورد تغذیه با شیشه شیر، در اینجا چند دستورالعمل کلی وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که کودک شما از تغذیه مناسب و راحتی تغذیه برخوردار است: انتخاب شیر خشک مناسب: اگر از شیر خشک برای نوزادان استفاده می کنید، با پزشک اطفال خود مشورت کنید تا نوع و برند مناسب شیر خشک را برای نوزادتان انتخاب کند. گزینه های مختلفی در دسترس است، از جمله شیر گاو، بر پایه سویا، ضد حساسیت یا فرمول های تخصصی برای نیازهای خاص. تهیه فرمول: دستورالعمل های روی ظرف شیر خشک را برای نسبت صحیح آب به پودر دنبال کنید. به طور معمول، شامل مخلوط کردن یک پیمانه فرمول پودری با مقدار مشخصی آب است. در چند ماه اول از آب استریل استفاده کنید و سپس آب جوشانده و خنک شده معمولا کافی است. ضدعفونی کردن بطری ها و نوک سینه ها: قبل از هر بار استفاده، بطری ها و نوک سینه ها را با جوشاندن آنها در آب به مدت حدود پنج دقیقه یا استفاده از دستگاه استریل کننده، استریل کنید. این به از بین بردن باکتری هایی که ممکن است وجود داشته باشد کمک می کند. موقعیت تغذیه: کودک خود را در وضعیت نیمه عمودی نگه دارید، در حالی که سر او کمی بالاتر است، تا از خفگی جلوگیری کنید و خطر عفونت گوش را کاهش دهید. بطری را کج نگه دارید تا نوک پستان همیشه با شیر پر شود تا هوای ورودی به حداقل برسد. سرعت و نشانه ها: به کودک خود اجازه دهید تا سرعت شیر خوردن را تنظیم کند. هنگامی که علائم گرسنگی مانند ریشه زدن، مکیدن مشت یا انجام حرکات مکیدن در آنها ظاهر شد، بطری را به آنها بدهید. مراقب علائم سیر شدن آنها باشید، مانند چرخاندن سرشان به طرف یا کند کردن مکیدنشان. آروغ زدن: بعد از هر چند اونس یا زمانی که کودک شما از شیر دادن استراحت می کند، او را با دست زدن یا مالیدن آرام پشت او آروغ بزنید. این به آزاد شدن هر گونه هوای بلعیده شده و کاهش ناراحتی کمک می کند. تغذیه بر حسب نیاز: به جای برنامه ریزی دقیق، به کودک خود غذا دهید. نوزادان اشتها و جهش های رشد متفاوتی دارند، بنابراین ممکن است در زمان های مختلف نیاز به خوردن بیشتر یا کمتر داشته باشند. از نگه داشتن شیشه شیر خودداری کنید: هرگز شیشه شیر را نگه ندارید و در حین شیر دادن کودک خود را بدون مراقبت رها نکنید. بطری را خودتان نگه دارید تا از موقعیت مناسب و تقویت چسبندگی در طول زمان تغذیه اطمینان حاصل کنید. شیر خشک باقیمانده را دور بریزید: پس از شروع تغذیه کودک از شیشه شیر، شیر خشک را نباید برای استفاده بعدی ذخیره کرد. باکتری‌ها می‌توانند به سرعت در فرمول باقیمانده تکثیر شوند، بنابراین بهتر است شیر باقیمانده را پس از تغذیه دور بریزید. در اینجا چند نشانه وجود دارد که نشان می دهد کودک شما ممکن است آماده پیشرفت به سمت غذاهای له شده و غذاهای انگشتی نرم باشد: سن: بیشتر نوزادان در حدود 8 تا 9 ماهگی آماده کشف غذاهای له شده و غذاهای انگشتی نرم هستند، اما هر نوزاد با سرعت خودش رشد می کند. کنترل خوب سر و گردن: کودک شما باید بتواند با حداقل حمایت عمودی بنشیند و کنترل خوبی بر سر و گردن داشته باشد. این تضمین می کند که آنها می توانند در هنگام غذا خوردن وضعیت ثابتی داشته باشند. توانایی بلع: کودک شما باید توانایی بلع غذا را داشته باشد. آنها دیگر نباید به طور خودکار غذا را با زبان خود از دهان خارج کنند (بازتاب فشار زبان) که معمولاً در نوزادان کوچکتر دیده می شود. افزایش علاقه به غذا: کودک شما ممکن است علاقه شدیدی به آنچه می خورید نشان دهد. آنها ممکن است به دنبال غذا باشند، غذا خوردن شما را تماشا کنند، یا سعی کنند غذا را از بشقاب شما بردارند. افزایش اعمال جویدن و دهان: کودک شما ممکن است شروع به جویدن کند حتی اگر هنوز دندان نداشته باشد. آنها همچنین ممکن است اشیاء را به دهان خود بیاورند و با زبان آنها را کاوش کنند. توانایی برداشتن اشیاء: کودک شما ممکن است توانایی برداشتن اشیاء کوچک را با استفاده از انگشت شست و سبابه خود در یک انبر از خود نشان دهد. این مهارت برای آنها لازم است تا با فینگر فودهای نرم شروع به تغذیه خود کنند. کاهش فشار زبان: کودک شما باید رفلکس رانش زبان را کاهش دهد، به این معنی که غذا را در دهان خود نگه می دارد و به جای بیرون راندن، سعی می کند آن را ببلعد. کنجکاوی و آمادگی برای آزمایش: کودک شما ممکن است وقتی با بافت ها و طعم های جدید ارائه شود، کنجکاوی و هیجان نشان دهد. آنها ممکن است تمایل بیشتری به امتحان غذاها و بافت های مختلف داشته باشند. به یاد داشته باشید، مهم است که غذاهای له شده و فینگر فودهای نرم را به تدریج و تحت نظارت دقیق معرفی کنید. با تکه های کوچک و نرم یا غذاهای له شده شروع کنید که به راحتی بلعیده می شوند و با افزایش راحتی و مهارت کودک در غذا خوردن پیشرفت می کنند. همیشه در طول وعده غذایی کودک خود را به دقت زیر نظر داشته باشید تا مطمئن شوید که غذا را به طور ایمن حمل می کند و از خطرات خفگی جلوگیری کنید. هنگام معرفی غذاهای انگشتی نرم به کودک، در اینجا چند نمونه از گزینه های ایمن آورده شده است: میوه های نرم: موز رسیده، آووکادو، سیب یا گلابی پخته و خرد شده (پوست کنده)، هلو یا شلیل رسیده (پوست و بدون هسته)، و انبه رسیده (پوست و بدون هسته). سبزیجات پخته شده: هویج نرم پخته و خرد شده، سیب زمینی شیرین، نخود فرنگی، لوبیا سبز، کدو حلوایی و کدو سبز. دانه های نرم: کینوآ، برنج، جو دوسر یا پاستا پخته و خنک شده (به اشکال کوچک و نرم مانند ارزو یا مارپیچ). پروتئین های نرم: مرغ یا بوقلمون خرد شده، پخته شده، ماهی پوسته پوسته شده (مطمئن شوید استخوان وجود ندارد)، توفو به قطعات کوچک بریده شده، یا تخم مرغ های همزده خوب پخته شده. لبنیات نرم: مکعب های پنیر نرم (مانند چدار یا موزارلا)، تکه های کوچک ماست یا پنیر دلمه. نان تست یا نان: نان برش های نازک و کمی برشته شده، به قطعات یا نوارهای کوچک و قابل کنترل بریده شده است. حبوبات پخته: عدس له شده یا خوب پخته شده، نخود یا لوبیا سیاه. در مورد اطمینان از اینکه کودک شما هنگام غذا خوردن غذا را به طور ایمن کنترل می کند: نظارت: همیشه هنگام غذا خوردن کودک خود را از نزدیک زیر نظر داشته باشید. هنگام غذا با آنها بنشینید و مراقب جویدن و بلعیدن آنها باشید. اندازه و بافت: غذاها را در تکه های کوچک یا نوارهایی به اندازه لقمه ارائه دهید که برداشتن و مدیریت آن برای کودک شما آسان باشد. معمولاً غذاهای نرم در این مرحله ایمن تر هستند. از خطرات خفگی اجتناب کنید: از غذاهای کوچک، سفت یا گرد که خطر خفگی دارند، مانند انگور کامل، آجیل، ذرت بو داده، گوجه فرنگی گیلاسی یا تکه های سبزیجات خام خودداری کنید. غذاها را به طور مناسب بپزید: مطمئن شوید که غذاها تا زمانی که نرم شوند و به راحتی بین انگشتانتان له شوند، پخته شوند، مخصوصاً هنگام معرفی سبزیجات، میوه ها و پروتئین ها. هر بار یک غذا را معرفی کنید: غذاهای جدید را یکی یکی معرفی کنید، چند روز منتظر بمانید تا غذای جدید دیگری را معرفی کنید. این به شما این امکان را می دهد که کودک خود را از نظر هرگونه آلرژی بالقوه یا واکنش های نامطلوب تحت نظر داشته باشید. در مورد غذاهایی که در این مرحله باید از معرفی آنها خودداری کنید: عسل: به دلیل خطر ابتلا به بوتولیسم نوزادان، عسل را به نوزادان زیر یک سال معرفی نکنید. شیر گاو: شیر گاو را تا یک سالگی به عنوان نوشیدنی پیشنهاد نکنید. با این حال، مقدار کمی ماست یا پنیر ساده را می توان به عنوان بخشی از رژیم غذایی آنها معرفی کرد. غذاهای پرخطر: در حالی که معرفی غذاهای بالقوه آلرژی زا مانند بادام زمینی، آجیل درختی، تخم مرغ، ماهی و صدف بسیار مهم است، توصیه می شود قبل از انجام این کار با پزشک اطفال خود مشورت کنید، به خصوص اگر سابقه خانوادگی آلرژی وجود دارد. همیشه قبل از معرفی غذاهای جدید به کودک خود با پزشک اطفال خود مشورت کنید، به خصوص اگر نگرانی در مورد آلرژی دارید یا اگر کودک شما نیازهای غذایی خاصی دارد. اطلاعات بیشتر در مورد معرفی غذاهای بالقوه آلرژی زا به کودک، علائم واکنش آلرژیک، و اقدامات احتیاطی اضافی: معرفی غذاهای بالقوه آلرژی زا: با پزشک اطفال خود مشورت کنید: قبل از معرفی غذاهای بالقوه آلرژی زا، توصیه می شود با پزشک اطفال خود مشورت کنید. آنها می توانند بر اساس سابقه سلامت فردی و عوامل خطر کودک شما راهنمایی کنند. با یک ماده شروع کنید: هنگام معرفی غذاهای بالقوه آلرژی زا، با مقادیر کمی از یک ماده در یک زمان شروع کنید. به عنوان مثال، اگر بادام زمینی معرفی می کنید، مقدار کمی کره بادام زمینی صاف رقیق شده با شیر مادر یا شیر خشک ارائه دهید. بین معرفی ها صبر کنید: بین معرفی هر غذای جدید آلرژی زا سه تا پنج روز صبر کنید. این به شما این امکان را می دهد که کودک خود را برای هر گونه واکنش نامطلوب تحت نظر داشته باشید. واکنش‌ها را رعایت کنید: مراقب هرگونه نشانه‌ای از واکنش آلرژیک در حین و بعد از تغذیه باشید. در صورت بروز واکنش، ارائه غذا را متوقف کرده و با پزشک اطفال خود مشورت کنید. علائم یک واکنش آلرژیک: واکنش های خفیف: واکنش های خفیف ممکن است شامل قرمزی پوست، کهیر (برآمدگی های خارش دار روی پوست)، تورم صورت، یا علائم خفیف گوارشی مانند ناراحتی معده یا مدفوع شل باشد. واکنش‌های متوسط تا شدید: واکنش‌های شدیدتر ممکن است شامل اشکال در تنفس، خس‌خس سینه، سرفه، گرفتگی گلو، استفراغ مداوم یا تورم قابل توجه صورت باشد. این علائم نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند. احتیاط های ایمنی هنگام معرفی غذاهای جامد: عمود بنشینید: همیشه اطمینان حاصل کنید که کودک شما هنگام غذا خوردن به صورت عمودی روی صندلی بلند نشسته یا روی پاهای شما تکیه داده است. این به جلوگیری از خفگی کمک می کند و به بلع ایمن کمک می کند. بافت غذای مناسب: غذاهایی با بافت متناسب با مرحله رشد کودک خود ارائه دهید. با پوره های نرم تر شروع کنید و به تدریج به سمت غذاهای انگشتی له شده یا نرم پیش بروید، زیرا کودک شما به خوردن غذاهای جامد عادت می کند. از خطرات خفگی اجتناب کنید: از غذاهایی که خطر خفگی دارند، مانند انگور کامل، آجیل، ذرت بو داده، تکه‌های سبزیجات خام، آب نبات‌های سفت یا تکه‌های بزرگ گوشت اجتناب کنید. غذاها را به قطعات کوچک و قابل کنترل برش دهید تا خطر خفگی را کاهش دهید. لقمه های کوچک بخورید: کودک خود را تشویق کنید تا قبل از قورت دادن لقمه های کوچک بخورد و کاملا بجود. این به آنها کمک می کند تا مهارت های جویدن و بلع خود را توسعه دهند. از حواس‌پرتی‌ها دوری کنید: محیطی آرام و بدون حواس‌پرتی در طول وعده‌های غذایی ایجاد کنید تا به کودکتان کمک کنید روی غذا خوردن تمرکز کند و خطر خفگی را کاهش دهد. برای آشفتگی آماده باشید: معرفی غذاهای جامد می تواند کثیف باشد زیرا کودک شما یاد می گیرد که خودش غذا بدهد. از یک پیش بند استفاده کنید و یک تشک محافظ یا روزنامه را زیر صندلی بلند قرار دهید تا هرگونه ریزش یا فضولات غذا را بگیرید. معاینات منظم: برای نظارت بر رشد، رشد و نیازهای تغذیه ای کودک، معاینات منظم را با پزشک اطفال خود برنامه ریزی کنید. در مورد هر گونه نگرانی یا سوالی که در مورد معرفی غذاهای جامد دارید، صحبت کنید. به یاد داشته باشید، هر نوزادی متفاوت است، و پیروی از راهنمایی های پزشک اطفال در مورد معرفی غذاهای بالقوه آلرژی زا و غذاهای جامد مهم است. آنها می توانند توصیه های شخصی بر اساس نیازهای خاص و سابقه سلامت کودک شما ارائه دهند. غذاهای بالقوه آلرژی زا: بادام زمینی: کره بادام زمینی یا پوره بادام زمینی صاف (رقیق شده با شیر مادر یا شیر خشک). آجیل درختی: بادام، گردو، بادام هندی، پسته و ... بهتر است به صورت آسیاب شده یا ریز خرد شده معرفی شوند. تخم مرغ: با تخم مرغ های خوب پخته و له شده یا ریز خرد شده شروع کنید. ماهی: ماهی های ملایم مانند ماهی قزل آلا یا ماهی کاد را می توان به صورت تکه های کوچک و پوسته پوسته معرفی کرد تا از عدم وجود استخوان اطمینان حاصل شود. صدف: میگو، خرچنگ یا خرچنگ باید کاملا پخته شوند و در قطعات کوچک و قابل کنترل عرضه شوند. گندم: محصولات گندم مانند ماکارونی یا نان خوب پخته شده را به مقدار کم معرفی کنید. سویا: توفو نرم یا سویای پخته له شده را می توان به عنوان یک غذای بالقوه آلرژی زا عرضه کرد. نکاتی برای تشویق به امتحان غذاهای جدید: تنوع پیشنهادی: طیف گسترده ای از طعم ها و بافت ها را معرفی کنید. میوه ها، سبزیجات، غلات و پروتئین های مختلف را بچرخانید تا کودکتان را در معرض انواع ذائقه قرار دهید. پشتکار: صبور و پیگیر باشید. ممکن است چندین بار تلاش شود تا کودک شما غذای جدیدی را بپذیرد و از آن لذت ببرد. الگوسازی: به عنوان یک خانواده با هم غذا بخورید و اجازه دهید کودکتان مشاهده کند که شما از انواع غذاهای سالم لذت می برید. نوزادان اغلب آنچه را که می بینند تقلید می کنند. ارائه سرگرم کننده: با ارائه غذاها به شیوه ای بصری جذاب، زمان صرف غذا را لذت بخش کنید. از بشقاب های رنگارنگ استفاده کنید، غذاها را خلاقانه بچینید یا آنها را به شکل های سرگرم کننده برش دهید. به آنها اجازه دهید کاوش کنند: به کودک خود اجازه دهید با دستان خود غذاهای جدید را لمس کند، بو کند و کشف کند. این تجربه حسی می تواند به ایجاد راحتی و آشنایی آنها با بافت های مختلف کمک کند. انتقال تدریجی: به تدریج از پوره ها به غذاهای له شده و سپس به غذاهای انگشتی نرم تبدیل شوید. این پیشرفت تدریجی به کودک شما کمک می کند تا با بافت های مختلف سازگار شود. تقویت مثبت: وقتی کودکتان غذاهای جدید را امتحان می کند یا علاقه نشان می دهد، او را تحسین و تشویق کنید. تقویت مثبت می تواند ارتباط مثبتی با امتحان غذاهای جدید ایجاد کند. غذاهایی که قبل از یک سن خاص باید از آن اجتناب کنید: عسل: از دادن عسل به نوزادان زیر یک سال به دلیل خطر ابتلا به بوتولیسم نوزاد خودداری کنید. شیر گاو: شیر گاو نباید به عنوان یک نوشیدنی اولیه تا زمانی که کودک شما یک ساله شود معرفی شود. با این حال، مقدار کمی ماست یا پنیر ساده را می توان به عنوان بخشی از رژیم غذایی آنها معرفی کرد. نمک و شکر اضافه شده: از افزودن نمک یا شکر به غذای کودک خودداری کنید. جوانه های چشایی آنها هنوز در حال رشد است و نیازی به سدیم یا شیرین کننده اضافه ندارند. غذاهای بسیار فرآوری شده: غذاهای بسیار فرآوری شده و تنقلات حاوی قندهای اضافه شده، چربی های ناسالم و مواد مصنوعی را به حداقل برسانید. بر ارائه غذاهای کامل و غنی از مواد مغذی تمرکز کنید. همیشه قبل از معرفی غذاهای خاص به کودک خود با پزشک اطفال خود مشورت کنید، به خصوص اگر در مورد آلرژی نگرانی دارید یا اگر کودک شما نیازهای غذایی خاص یا شرایط پزشکی دارد.
لباس‌های بدن یا Onesies: این لباس‌ها یک تکه هستند که در قسمت فاق می‌چسبند و دسترسی آسان برای تعویض پوشک را فراهم می‌کنند. حداقل 7-10 مورد از این موارد را هدف قرار دهید. تاپ/پیراهن: ترکیبی از تاپ های آستین بلند و آستین کوتاه را برای شرایط آب و هوایی مختلف دریافت کنید. حدود 6-8 باید کافی باشد. پایین: شامل شلوار، ساق و شلوارک است. برای راحتی و سهولت در لباس پوشیدن، کمربندهای الاستیک را انتخاب کنید. 6-8 جفت را هدف بگیرید. خواب‌ها/پیژامه‌ها: به دنبال خواب‌های راحت یک‌تکه یا ست‌های پیژامه برای زمان خواب باشید. من حدود 4-6 در دست دارم. جوراب: انواع جوراب برای گرم نگه داشتن پای کودک خود تهیه کنید. برای شروع راه رفتن هم جوراب های معمولی و هم جوراب های بدون لغزش را در نظر بگیرید. 6-8 جفت را هدف بگیرید. کلاه: کلاه آفتابی برای فعالیت در فضای باز و کلاه گرم برای ماه های سردتر ضروری است. حداقل یکی از هر کدام را داشته باشید. دستکش: دستکش‌ها از خاراندن کودک شما جلوگیری می‌کنند. به دنبال موارد نرم و قابل تنفس باشید. 2-4 جفت بگیرید. ژاکت/ژاکت: بسته به آب و هوا، یک ژاکت یا ژاکت سبک وزن برای لایه‌بندی در ماه‌های سردتر داشته باشید. کفش: هنگامی که نوزادان شروع به راه رفتن می کنند، می توانید کفش هایی با کف نرم یا کفش های قبل از راه رفتن را معرفی کنید. یک یا دو جفت را هدف بگیرید. پیش بند: برای محافظت از لباس کودک خود در طول زمان شیردهی، مقدار مناسبی از پیشبند داشته باشید. به دنبال گزینه های ضد آب یا تمیز کردن آسان باشید. 6-8 بند را هدف بگیرید. به یاد داشته باشید، نوزادان به سرعت رشد می کنند، بنابراین ایده خوبی است که چند آیتم در سایز بعدی نیز داشته باشید. علاوه بر این، بسته به روتین لباسشویی شما و تعداد دفعاتی که ترجیح می‌دهید لباس‌ها را بشویید، تعداد اقلام می‌تواند متفاوت باشد.
ویژگی های لباس بچه گانه تا 1 سال وقتی صحبت از لباس های بچه گانه برای نوزادان تا یک سال می شود، باید چندین ویژگی را در نظر گرفت. در اینجا برخی از ویژگی ها و ملاحظات رایج برای لباس کودکان خردسال آورده شده است: 1- پارچه های نرم و راحت: نوزادان پوست لطیفی دارند، بنابراین مهم است که لباس هایی را انتخاب کنید که از پارچه های نرم و قابل تنفس مانند پنبه ساخته شده باشند. از موادی که می توانند باعث تحریک یا ناراحتی شوند اجتناب کنید. 2- دکمه‌ها یا بسته‌بندی‌های محکم: لباس‌هایی که دکمه‌ها یا بسته‌بندی‌های محکم دارند، لباس پوشیدن و درآوردن نوزاد را آسان‌تر می‌کند. آنها همچنین امکان تعویض سریع پوشک را بدون نیاز به برداشتن کل لباس فراهم می کنند. 3- یقه های کشدار: به دنبال لباس هایی با یقه های کشیده یا یقه های پاکتی باشید. این کار باعث می شود که لباس را بدون ایجاد ناراحتی بر روی سر کودک راحت تر بلغزانید. 4- آستین ها و پاهای مناسب: لباس هایی با آستین ها و پاهای مناسب می توانند به جلوگیری از لیز خوردن دست ها و پاهای کودک کمک کنند و آنها را گرم و راحت نگه دارند. 5- دسترسی آسان برای تعویض پوشک: لباس هایی با بسته شدن محکم در فاق یا کمربندهای الاستیک، دسترسی به ناحیه پوشک را برای تعویض سریع و راحت آسان می کند. 6- تنفس و سبک: لباس هایی را انتخاب کنید که سبک و قابل تنفس باشند تا به تنظیم دمای بدن کودک کمک کنند. این امر به ویژه در هوای گرم یا زمانی که در داخل خانه هستید بسیار مهم است. 7- ملاحظات ایمنی: بررسی کنید که لباس دارای دکمه‌های کوچک، کمان یا سایر عناصر تزئینی باشد که می‌تواند خطر خفگی را ایجاد کند. همچنین مطمئن شوید که هیچ نخ یا برچسب شلی که می تواند پوست کودک را تحریک کند وجود نداشته باشد. 8- قابلیت تنظیم سایز: نوزادان به سرعت رشد می‌کنند، بنابراین لباس‌هایی را با ویژگی‌های قابل تنظیم مانند کمربندهای الاستیک یا تسمه‌های قابل تنظیم در نظر بگیرید تا اندازه آنها در حال تغییر باشد. 9- مراقبت آسان: به دنبال لباس هایی باشید که قابل شستشو در ماشین لباسشویی باشند و به اندازه کافی بادوام باشند تا در برابر شستشوی مکرر مقاومت کنند. نوزادان ممکن است نامرتب باشند، بنابراین لباس های مراقبت آسان می توانند برای والدین صرفه جویی در زمان داشته باشند. 10- طرح های زیبا و بازیگوش: در نهایت، از انتخاب لباس لذت ببرید! به دنبال طرح ها، رنگ ها و الگوهای زیبا و بازیگوشی باشید که شخصیت کودک را منعکس می کند و هم کودک و هم والدین را شاد می کند. 11- لباس های یک تکه: لباس های یک تکه، مانند لباس های بدن یا رومپر، انتخاب های محبوب برای نوزادان هستند. آنها راحت هستند، پوشیدن و درآوردن آنها آسان است و اغلب برای تعویض سریع پوشک، قفل های محکمی در قسمت فاق دارند. 12- گزینه های پا: به دنبال لباس های یک تکه یا تخت خواب با پاهای داخلی باشید. اینها به گرم نگه داشتن پاهای کودک کمک می کند و نیازی به جوراب یا چکمه های جداگانه ندارد. 13- گزینه های لایه بندی: نوزادان در تنظیم دمای بدن خود مشکل دارند، بنابراین داشتن لباس هایی که امکان لایه بندی را فراهم می کند مفید است. به دنبال لباس هایی مانند ژاکت، ژاکت کش باف پشمی یا ژاکت باشید که در صورت نیاز به راحتی می توان آنها را اضافه یا جدا کرد. 14- ویژگی‌های محافظ: برخی از لباس‌های کودک دارای ویژگی‌های داخلی هستند تا محافظت بیشتری ارائه دهند. به عنوان مثال، می‌توانید لباس‌هایی با محافظ ضد آفتاب داخلی (UPF) برای فعالیت‌های خارج از منزل یا لباس‌هایی با دستکش برای جلوگیری از خراشیدن صورت نوزاد پیدا کنید. 15- دهانه های پهن گردن: سر نوزادان به نسبت بقیه بدنشان بزرگتر است، بنابراین لباس هایی با دهانه های پهن گردن پوشاندن آنها را آسان تر می کند. به دنبال یقه های پاکت نامه یا مواد کششی باشید که می توانند بدون ایجاد ناراحتی منبسط شوند. 16- کفی یا دستگیره بدون لغزش: هنگام انتخاب کفش یا چکمه برای نوزادانی که شروع به راه رفتن یا خزیدن می کنند، گزینه هایی با کفی بدون لغزش یا دستگیره های تعبیه شده را در نظر بگیرید. اینها به ایجاد کشش و پایداری روی سطوح صاف کمک می کنند. 17- دکمه‌ها یا گیره‌های قابل تنظیم: نوزادان به سرعت رشد می‌کنند، بنابراین لباس‌های دارای دکمه‌ها یا گیره‌های قابل تنظیم می‌توانند طول عمر لباس را افزایش دهند. به عنوان مثال، برخی از لباس‌ها دارای دو یا سه ست گیره بر روی بند شانه هستند که امکان تنظیم سایز را با افزایش قد کودک فراهم می‌کند. 18- گزینه های خنثی جنسیتی: لباس های خنثی از نظر جنسیت به طور فزاینده ای محبوب شده اند و طیف وسیع تری از گزینه ها را فراتر از صورتی و آبی سنتی ارائه می دهند. این امر باعث می شود که فراگیری بیشتر و توانایی انتقال لباس به خواهر و برادر یا دوستان بدون توجه به جنسیت باشد. 19- کلاه های تنفسی: محافظت از پوست ظریف کودک در برابر نور خورشید مهم است، بنابراین کلاه هایی با لبه های پهن یا لبه های گردنی در نظر بگیرید که باعث ایجاد سایه و محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش می شوند. به دنبال مواد سبک وزن و قابل تنفس مانند پنبه یا کتان باشید. 20- دسترسی آسان برای نیازهای پزشکی: اگر کودک شما نیازهای پزشکی دارد، مانند مانیتور یا لوله، لباس هایی با ویژگی هایی مانند بسته شدن سریع یا منافذ استراتژیک که امکان دسترسی آسان را بدون به خطر انداختن راحتی کودک فراهم می کند، در نظر بگیرید. یا ایمنی به یاد داشته باشید، همانطور که نوزادان در اولین سال زندگی خود به سرعت رشد می کنند و رشد می کنند، به یاد داشته باشید، هر نوزادی منحصر به فرد است و آنچه برای یکی مفید است ممکن است برای دیگری کارساز نباشد. هنگام انتخاب لباس برای فرزندتان، توجه به راحتی، ایمنی و نیازهای فردی او ضروری است.
لباس‌های بدن یا همان لباس‌ها، لباس‌های یک تکه‌ای هستند که نیم تنه نوزاد را می‌پوشانند و به فاق می‌چسبند. آنها به دلیل راحتی و تطبیق پذیری جزء اصلی کمد لباس کودک هستند. در اینجا برخی از انواع لباس‌های بدن یا لباس‌هایی که ممکن است با آنها روبرو شوید، آورده شده است: تنه‌های آستین کوتاه: برای هوای گرمتر یا به‌عنوان لایه‌بندی زیر لباس‌های دیگر مناسب هستند. آنها معمولا آستین های کوتاه دارند و در قسمت فاق بسته می شوند. تنه‌های آستین‌بلند: لباس‌های آستین بلند پوشش و گرمای بیشتری در ماه‌های سرد فراهم می‌کنند. آنها برای لایه بندی زیر ژاکت یا ژاکت عالی هستند. تنه های بدون آستین: لباس های بدن بدون آستین برای هوای گرم یا به عنوان یک لایه اضافی زیر لباس های دیگر ایده آل هستند. آنها آستین کوتاه یا بدون آستین دارند و در قسمت فاق بسته می شوند. لباس‌های بدن به سبک کیمونو: لباس‌های بدنه به سبک کیمونو، به‌جای چسباندن در قسمت فاق، طراحی دورتادور دارند و به‌جای گیره‌ها در قسمت فاق، گیره‌های کناری یا کراوات دارند. پوشیدن و درآوردن آنها به خصوص برای نوزادان راحت تر است. لباس‌های بدن پنبه‌ای ارگانیک: لباس‌های بدن پنبه‌ای ارگانیک از الیاف پنبه‌ای ارگانیک تولید شده‌اند که بدون استفاده از مواد شیمیایی مضر رشد می‌کنند. آنها یک انتخاب محبوب برای والدینی هستند که به دنبال گزینه های لباس طبیعی و سازگار با محیط زیست هستند. لباس‌های بدن پا: لباس‌های بدن پا که به نام‌های خواب و بازی یا پا نیز شناخته می‌شوند، دارای روکش‌های داخلی برای گرم نگه داشتن پاهای کودک هستند. آنها اغلب از مواد نرم و دنج ساخته می شوند و معمولاً به عنوان لباس خواب استفاده می شوند. تنه‌های تانک بدون آستین: لباس‌های بدنه تانک بدون آستین شبیه به لباس‌های بدون آستین معمولی هستند، اما طراحی به سبک تانک دارند. آنها برای هوای گرم عالی هستند و می توانند با شلوارک یا دامن ست شوند. هنگام انتخاب کت و شلوارهای بدن، عواملی مانند نرمی پارچه، قابلیت تنفس، سهولت در مراقبت و در دسترس بودن بسته شدن فوری برای تعویض پوشک را در نظر بگیرید. همچنین انتخاب لباس‌های بدن با طرح‌ها، طرح‌ها یا طرح‌های زیبا برای افزودن کمی به کمد لباس کودکتان جالب است. در اینجا چند نوع تاپ و توضیحات مناسب برای کودک یک ساله آورده شده است: تی شرت: تی شرت جزء اصلی کمد لباس کودک است. آنها در رنگ ها، طرح ها و طرح های مختلف می آیند. به دنبال پارچه های راحت و نرم مانند پنبه باشید که امکان جابجایی آسان را فراهم می کند. پیراهن های آستین بلند: پیراهن های آستین بلند در هوای سردتر گرما و پوشش بیشتری می دهند. برای راحتی، مواد سبک وزن و قابل تنفس را انتخاب کنید. تی شرت های یقه دار: یقه های یقه ای و دکمه دار هستند که ظاهری رسمی تر به آن ها می بخشد. آنها همه کاره هستند و می توان آنها را هم برای مجالس کژوال و هم برای مجالس مجلسی پوشید. پیراهن های هنلی: پیراهن های هنلی دارای یک بند دکمه دار در یقه هستند که معمولاً دو یا سه دکمه دارد. آنها راحت هستند و می توانند به صورت مستقل یا لایه لایه با لباس های دیگر پوشیده شوند. سویشرت: سویشرت ها برای هوای سردتر دنج و مناسب هستند. به دنبال پارچه های نرم و گرم مانند پشم گوسفند یا ترکیب پنبه باشید. ژاکت های کلاه دار یا هودی ها، گرما و استایل بیشتری را ارائه می دهند. ژاکت: ژاکت ها تاپ های بافتنی هستند که گرما و استایل را ارائه می دهند. به دنبال گزینه های سبک وزن برای لایه بندی یا ضخیم تر برای هوای سردتر باشید. مواد نرم و بدون خارش را انتخاب کنید. پیراهن‌های دکمه‌دار: پیراهن‌های دکمه‌دار تاپ‌های رسمی‌تری هستند که شبیه پیراهن‌های سبک بزرگسالان هستند. دکمه هایی در جلو و یقه دارند. به دنبال پارچه های دوستدار کودک باشید که نگهداری از آنها آسان باشد. تاپ تاپ: تاپ تاپ، تاپ بدون آستین است که برای هوای گرم عالی است. آنها بازوها را آزاد نگه می دارند و جریان هوا را بهتر می کنند. به دنبال مواد نرم و قابل تنفس مانند پنبه باشید. بلوزها: بلوزها برای دختر بچه ها تاپ های رسمی یا شیک تر هستند. آنها اغلب دارای جزئیات زنانه مانند روفله، توری یا پاپیون هستند. به دنبال مواد سبک وزن مانند پنبه یا کتان باشید. هنگام انتخاب تاپ برای کودک یک ساله، راحتی و راحتی لباس پوشیدن را در اولویت قرار دهید. به دنبال پارچه های نرم و بادوام باشید که امکان حرکت را فراهم می کند. مطمئن شوید که رویه‌ها به راحتی پوشیده و درآورده می‌شوند، با گیره‌ها یا دکمه‌هایی که برای مرحله رشد کودک مناسب هستند. هنگام انتخاب سبک و ضخامت مناسب تاپ، آب و هوا و موقعیت را در نظر بگیرید. ساق شلواری: ساق شلواری کشدار و راحت است که برای کوچولوها مناسب است. آنها معمولا از مواد نرم و قابل تنفس مانند پنبه یا ترکیبی از پنبه و اسپندکس ساخته می شوند. ساق‌ها در رنگ‌ها، طرح‌ها و طول‌های مختلف وجود دارند. جوگرها: شلوارهای معمولی با کمربند الاستیک و سرآستین های کشسان در مچ پا هستند. آنها اغلب از پارچه های نرم و نرم مانند پنبه یا پشم گوسفند ساخته می شوند. دونده ها راحتی و سهولت حرکت را برای کودکان نوپا فعال فراهم می کنند. شلوار جین: شلوار جین یک گزینه کلاسیک و بادوام برای کودکان نوپا است. به دنبال شلوار جین ساخته شده از جین نرم و منعطف با کمربند الاستیک یا قابل تنظیم برای راحتی باشید. از شلوار جین با تزئیناتی که ممکن است برای کودک ناراحت کننده باشد خودداری کنید. شلوار گرمکن: شلوار ورزشی شلوار گشاد است که از مواد نرم و راحت مانند پشم گوسفند ساخته شده است. آنها اغلب دارای کمربند الاستیک هستند و ممکن است در مچ پا دارای کاف های کشسانی باشند. شلوار گرمکن برای پوشیدن روزمره و زمان بازی مناسب است. شورت: شورت برای هوای گرمتر ضروری است. به دنبال پارچه های تنفس پذیر مانند پنبه یا کتان باشید. برای راحتی و لباس پوشیدن راحت، مدل هایی با کمربند الاستیک انتخاب کنید. روپوش: لباس‌های یک پارچه هستند که هم تنه و هم پاها را می‌پوشانند. آنها معمولا دارای تسمه های شانه ای هستند که با دکمه ها یا گیره ها بسته می شوند. لباس‌ها همه کاره هستند و می‌توان آنها را با تاپ‌های مختلف ست کرد. به دنبال تسمه های قابل تنظیم برای سازگاری با رشد کودک باشید. شلوار حرم: شلوار حرم حالت گشاد و آرامی دارد. آنها اغلب از پارچه های سبک وزن و قابل تنفس ساخته می شوند و دارای کمربند الاستیک هستند. شلوار حرم راحتی را فراهم می کند و امکان حرکت بدون محدودیت را فراهم می کند. شلوار کادوی: شلوار کادوی شلواری نرم و بافت دار است که ظاهری به آن می بخشد. آنها اغلب از پنبه ساخته می شوند و دارای سطح آجدار هستند. برای پوشاندن راحت به دنبال شلوار بند ناف با کمربند الاستیک باشید. نوع لباس خواب و توضیحات مناسب کودک یک ساله: در اینجا چند نوع لباس خواب مناسب برای کودک یک ساله آورده شده است: پژامه پا: پیژامه های پا که به نام های فوتی یا خواب و بازی نیز شناخته می شوند، لباس خواب های یک تکه ای هستند که تمام بدن از جمله پاها را می پوشانند. آنها معمولاً از مواد نرم و دنج مانند پنبه یا پشم گوسفند ساخته می شوند. لباس خواب پا گرما می دهد و برای شب های خنک مناسب است. ست لباس خواب دو تکه: ست لباس خواب دو تکه از بالا و پایین جداگانه تشکیل شده است. بالا معمولا یک پیراهن آستین بلند یا یک پیراهن آستین کوتاه است و قسمت پایین آن شلوار یا شورت است. به دنبال پارچه های تنفس پذیر و راحت مانند پنبه یا ترکیب پنبه باشید. آنها برای شب های گرمتر یا برای لایه بندی در هوای سردتر عالی هستند. کیسه خواب: کیسه های خواب که به عنوان پتوهای پوشیدنی نیز شناخته می شوند، جایگزین ایمن برای پتوهای گشاد هستند. آنها لباس‌های بدون آستین هستند که زیپ را بالا می‌برند و گرما و راحتی را فراهم می‌کنند و در عین حال آزادی حرکت را فراهم می‌کنند. به دنبال کیسه های خواب باشید که از مواد سبک وزن و قابل تنفس مناسب برای دمای اتاق محیط ساخته شده اند. لباس خواب: لباس خواب لباس های بلند و گشاد هستند که راحتی و سهولت حرکت را فراهم می کنند. آنها اغلب از پارچه های نرم و سبک مانند پنبه یا فلانل ساخته می شوند. لباس شب انتخابی محبوب برای دختران کوچک است، اما در طرح های خنثی جنسی نیز موجود است. خواب‌های خواب با زیپ بسته: برخی از لباس‌های خواب به‌جای دکمه‌ها یا گیره‌ها دارای زیپ بسته می‌شوند که پوشیدن و درآوردن آنها را سریع و آسان می‌کند. برای محافظت از پوست کودک به دنبال تختخواب هایی با زیپ های پوشیده باشید. لباس خواب: لباس خواب یک تکه با آستین کوتاه یا طرح بدون آستین است. آنها معمولاً از مواد نرم و قابل تنفس ساخته می شوند و برای تعویض آسان پوشک دارای بسته می شوند. وقتی صحبت از کفش برای یک کودک یک ساله می شود، مهم است که راحتی، حمایت و ایمنی را در اولویت قرار دهید. در اینجا چند نوع کفش مناسب برای یک کودک یک ساله به همراه مواردی که در هنگام خرید آن باید در نظر گرفته شود آورده شده است: کفش‌های با کف نرم: کفش‌های با کف نرم برای افرادی که در سنین اولیه قدم می‌زنند توصیه می‌شود و انعطاف‌پذیری و حرکت طبیعی را برای رشد پاها فراهم می‌کند. به دنبال کفش هایی باشید که از مواد نرم و قابل تنفس مانند چرم یا پارچه ساخته شده اند. برای ایجاد کشش باید کفی ضد لغزش داشته باشند. کفش های پری واکر: کفش های پیش واکر برای نوزادانی طراحی شده اند که هنوز راه نمی روند اما نیاز به محافظت از پاهای خود دارند. آنها معمولاً کفی نرم دارند و سبک وزن و انعطاف پذیر هستند. به دنبال کفش هایی با بسته های قابل تنظیم مانند نوار چسب یا بند های الاستیک برای تناسب مطمئن باشید. کفش های فرست واکر: کفش های فرست واکر برای کودکان نوپا که شروع به برداشتن اولین قدم های خود می کنند مناسب است. به دنبال کفش‌هایی باشید که کفی آنها را پشتیبانی می‌کند تا ثبات را ایجاد کند. آنها باید یک جعبه پنجه جادار داشته باشند تا امکان حرکت و رشد طبیعی پا را فراهم کند. کفش های کتانی: کفش های کتانی یک انتخاب محبوب برای کودکان نوپا فعال هستند. به دنبال کفش های کتانی با کفی انعطاف پذیر باشید که کشش خوبی را ایجاد می کند. آنها باید دارای بالشتک و تکیه گاه قوس کافی باشند. کفش هایی با مواد قابل تنفس و بسته های قابل تنظیم را برای تناسب مطمئن انتخاب کنید. صندل: صندل برای هوای گرم بسیار عالی است. به دنبال صندل با پنجه بسته برای محافظت و بند یا بسته شدن مطمئن باشید. آنها باید کفی انعطاف پذیر داشته باشند و از مواد قابل تنفس ساخته شده باشند. کفش های لغزنده: کفش های لغزنده راحت هستند و به راحتی پوشیده و درآورده می شوند. به دنبال کفش هایی با پانل های الاستیک یا کشسان باشید که تناسب خوبی را تضمین می کند. برای ایمنی باید کفی ضد لغزش داشته باشند. هنگام خرید کفش برای کودک یک ساله به موارد زیر توجه کنید: اندازه: اطمینان حاصل کنید که کفش ها به درستی مناسب هستند و فضای کافی برای رشد پاهای کودک دارند. پای کودک را اندازه بگیرید و به جدول سایز سازنده مراجعه کنید. راحتی: به دنبال کفش هایی با کفی های بالشتک دار، بالشتک دار و آستر نرم برای راحتی باشید. از کفش هایی با درزهای خشن یا مواد سفت که ممکن است باعث ناراحتی یا تحریک شوند، خودداری کنید. دوام: کفشی را انتخاب کنید که از مواد بادوام ساخته شده باشد که بتواند سبک زندگی فعال یک کودک نوپا را تحمل کند. پنجه های تقویت شده و ساخت با کیفیت به دوام کفش کمک می کند. ایمنی: به دنبال کفش هایی با کفی غیر لغزنده باشید که کشش خوبی برای جلوگیری از لغزش و افتادن داشته باشند. از کفش هایی با قطعات کوچک یا تزئیناتی که می تواند خطر خفگی را ایجاد کند، خودداری کنید. بستن آسان: کفش هایی با بسته شدن قابل تنظیم مانند بندهای Velcro یا بند کشی انتخاب کنید، زیرا پوشیدن و درآوردن کفش را آسان تر می کند.
در یک سالگی، کودکان معمولا برای ورزش های سازمان یافته خیلی کوچک هستند. با این حال، چندین فعالیت وجود دارد که یک مادر می تواند با کودک یک ساله خود برای ارتقاء فعالیت بدنی و رشد انجام دهد. در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد: بازی بدون ساختار: در این سن، بازی بدون ساختار معمولاً بهترین است، مانند دویدن، رقصیدن، غلت زدن، پرتاب کردن، گرفتن، و شنا. کلاس‌های Mommy and Me: ثبت نام در کلاس mommy and me، مانند کلاس غلت زدن یا حرکت، شنا، یا هنر و صنایع دستی را در نظر بگیرید. پرش، پرش، و کوهنوردی: تشویق به فعالیت‌هایی که به تنظیم دقیق مهارت‌های حرکتی کمک می‌کنند، مانند پریدن، پرش، گرفتن، پرتاب کردن، لگد زدن، دوچرخه‌سواری یا سه‌چرخ سواری، بالا رفتن از وسایل بازی، و غلت زدن3 بازی رایگان: تشویق به بازی آزاد، که باعث رشد اجتماعی و عاطفی و رشد شخصی می شود. شنا: شنا یک فعالیت سرگرم کننده و آرامش بخش است که سلامت مغز را تامین می کند و بدنی قوی می سازد. این برای کودکان در حال رشد عالی است، زیرا یادگیری حرکت در آب، هماهنگی و انعطاف پذیری را بهبود می بخشد آکادمی ورزشی اسباب بازی: آکادمی ورزشی اسباب بازی کلاس های ورزشی را برای کودکان 18 ماهه تا 5 ساله ارائه می دهد. فعالیت های ورزشی مقرون به صرفه را در منطقه خود بیابید5 یادآوری این نکته مهم است که در این سن، کودکان هنوز در حال رشد مهارت های حرکتی خود هستند و ممکن است حوصله، تمرکز یا رشد فیزیکی لازم برای مشارکت مثبت در ورزش های گروهی را نداشته باشند. با انجام این فعالیت‌ها با فرزندش، مادر می‌تواند فعالیت بدنی و رشد خود را تقویت کند و در عین حال با فرزندش پیوند برقرار کند.
پس از زایمان، مادر باید روی تمریناتی تمرکز کند که به او کمک می کند قدرت را بازیابد، دوباره با بدنش ارتباط برقرار کند و با کودکش پیوند برقرار کند. چند تمرین ضروری برای مادری که به تازگی زایمان کرده است: چرخش مستقیم (A): به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کنید و پاها را صاف روی زمین قرار دهید. دستان خود را پشت سر خود قرار دهید. سر و شانه های خود را از زمین بلند کنید و قسمت پایین کمر خود را روی زمین فشار دهید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید2 قطع کردن مستقیم (B): مشابه A، اما این بار، دستان خود را زیر شکم خود قرار دهید. سر، شانه ها و قسمت های شکمی خود را از روی زمین بلند کنید و قسمت پایین کمر خود را روی زمین فشار دهید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید2 فرش معکوس نوزاد (A): به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کرده و پاها را روی زمین صاف کنید. دستان خود را پشت سر خود قرار دهید. سر و شانه های خود را از روی زمین بلند کنید، سپس پاهای خود را بلند کرده و زانوها را به سمت سینه خود بیاورید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید2 روی بیبی معکوس (B): مشابه A، اما این بار دستان خود را زیر شکم خود قرار دهید. سر، شانه ها و شکم خود را از روی زمین بلند کنید، سپس پاهای خود را بلند کرده و زانوها را به سمت سینه خود بیاورید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید2 فشار دادن توپ اسکوات روی زمین: روی یک تشک زانو بزنید و یک بالش یا توپ پیلاتس متلاطم بین ران های خود قرار دهید. روی توپ بنشینید و کودک را در سینه خود نگه دارید. در حالی که کف لگن خود را بالا می آورید، نفس خود را بیرون دهید و کف لگن خود را فشار دهید تا با هسته درگیر شود، زانوهای خود را کمی از زمین بلند کنید. این وضعیت را در حالی که عضلات مرکزی عمقی را به طور کامل درگیر می کنید، نگه دارید و گردن خود را خنثی نگه دارید. زانوها را تا زمین رها کنید. دو تا چهار ست از تکرارهای 1 تا 2 دقیقه ای 3 را انجام دهید راه رفتن با کودک: هنگام راه رفتن در بیرون، کودک خود را در کالسکه فشار دهید یا در کریر بپوشید. این به حفظ تعادل و تقویت عضلات مرکزی بدن شما کمک می کند پلانکس مامان و من: ساعدهای خود را روی زمین قرار دهید و کودک زیر شما باشد. فقط اجازه دهید انگشتان پاهایتان زمین را لمس کنند، اما بقیه بدنتان را صاف و بالا نگه دارید. هسته بدن خود را درگیر کنید، بنابراین عضلات شکم به حمایت از وزن شما کمک می کنند. یک دقیقه در این حالت بمانید. سعی کنید برای کودک خود آهنگ بخوانید، چهره های خنده دار بسازید، یا در حالی که موقعیت خود را حفظ می کنید صداهای خنده دار ایجاد کنید. اسکوات با وزن کودک: کودک خود را در بازوها، دست‌ها یا در یک بسته نگه دارید. بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و به صورت چمباتمه بزنید و پشت خود را صاف نگه دارید. قسمت میانی خود را بالا بیاورید، سپس به پایین بیایید، اما اجازه ندهید پایین بدنتان به زمین برسد. 10 تکرار 4 انجام دهید Curl Ups with Baby: به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کرده و پاها را صاف روی زمین قرار دهید. دستان خود را پشت سر خود قرار دهید. سر و شانه های خود را از روی زمین بلند کنید و پاهای کودک را به سمت سینه خود بیاورید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید4 لیفت لگن: به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کرده و پاها را روی زمین قرار دهید. دستان خود را پشت سر خود قرار دهید. سر و شانه های خود را از روی زمین بلند کنید، سپس باسن خود را از روی زمین بلند کنید و قسمت پایین کمر خود را روی زمین فشار دهید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید4 به یاد داشته باشید که قبل از شروع هر برنامه ورزشی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید، به خصوص اگر نگرانی یا عارضه ای در رابطه با بارداری یا زایمان خود دارید.
وقتی صحبت از ورزش کردن با یک کودک 1 ساله می شود، مهم است که روی فعالیت هایی تمرکز کنید که ایمن، از نظر رشد مناسب و لذت بخش هستند. در اینجا برخی از حرکات و تمرینات معمولی وجود دارد که می توانید با یک کودک 1 ساله انجام دهید: خزیدن: کودک خود را تشویق کنید تا روی سطوح مختلف مانند فرش یا تشک نرم بخزد. خزیدن به تقویت عضلات آنها کمک می کند و هماهنگی و تعادل را تقویت می کند. راه رفتن و کمک راه رفتن: با فراهم کردن سطحی ثابت برای نگه داشتن یا استفاده از اسباب‌بازی‌های هل یا واکرهایی که برای سن او طراحی شده‌اند، هنگام تمرین راه رفتن، از کودک خود حمایت کنید. این به توسعه تعادل و قدرت پاها کمک می کند. رقصیدن: با فرزندتان موسیقی زنده پخش کنید و برقصید. آنها را تشویق کنید تا بدن خود را حرکت دهند و حرکات شما را تقلید کنند. این فعالیت هماهنگی، ریتم و مهارت های حرکتی درشت را تقویت می کند. کشش: به آرامی بازوها و پاهای فرزندتان را بکشید و انعطاف پذیری و رشد عضلانی را افزایش دهید. می‌توانید کشش‌های ساده‌ای مانند گرفتن انگشتان پا یا کشیدن آرام بازوهای آنها به سمت بالا انجام دهید. زمان شکم: کودک خود را روی شکم خود روی یک سطح نرم قرار دهید و او را تشویق کنید تا سر خود را بلند کند و بازوهای خود را بالا بکشد. زمان شکم به تقویت عضلات گردن، شانه و بازو کمک می کند. غلتیدن و بازی با توپ: کودک خود را تشویق کنید تا روی زمین غلت بزند یا با توپ سافت‌بال بازی کند. غلت زدن به رشد عضلات مرکزی و هماهنگی آنها کمک می کند در حالی که بازی با توپ باعث هماهنگی دست و چشم و مهارت های حرکتی درشت می شود. بالا رفتن و خزیدن از روی موانع: با استفاده از بالشتک های نرم یا بلوک های فوم، چالش های کوهنوردی و خزیدن ایمن و متناسب با سن خود را تنظیم کنید. این به رشد مهارت‌های حرکتی درشت، آگاهی فضایی و توانایی‌های حل مسئله کمک می‌کند. بازی با روسری یا روبان: به کودک خود یک روسری یا روبان نرم بدهید تا در دست بگیرد و به اطراف تکان دهد. این فعالیت رسیدن، گرفتن و هماهنگی دست و چشم را تشویق می کند. آب بازی: آب بازی تحت نظارت می تواند یک تمرین سرگرم کننده و جذاب برای یک کودک 1 ساله باشد. به آنها اجازه دهید در ظرف کم عمق یا در طول حمام آب پاشیده، لگد بزنند و با آب بازی کنند. پیروی رهبر: فرزند خود را در یک بازی ساده پیروی از رهبر شرکت دهید که در آن حرکات مختلفی مانند راهپیمایی، کف زدن، پریدن یا پریدن را نشان می‌دهید. کودک شما می تواند حرکات شما را تقلید کند و مهارت های حرکتی درشت و هماهنگی را تقویت کند. به خاطر داشته باشید که محیط امنی را تضمین کنید، نظارت دقیق داشته باشید و همیشه راحتی و لذت فرزندتان را در طول این تمرینات در اولویت قرار دهید.
پرتو تعادل: با استفاده از یک سطح کم و محکم مانند یک بالشتک بلند یا یک تکه چوب که روی زمین قرار داده شده است، یک تیر تعادل موقت ایجاد کنید. کودک خود را تشویق کنید تا در امتداد پرتو راه برود و در عین حال تعادل خود را حفظ کنید. کورس موانع: با استفاده از کوسن، بالش، مخروط، یا سنگ پله، یک مسیر ساده با موانع را در اتاق نشیمن یا حیاط خلوت خود راه اندازی کنید. کودک شما می‌تواند کوهنوردی، پریدن، خزیدن و حفظ تعادل را در طول مسیر تمرین کند. اسباب‌بازی‌های سواری: اسباب‌بازی‌های سواری مناسب سن خود مانند سه چرخه، دوچرخه تعادل، یا اتومبیل‌های سواری را فراهم کنید. اسباب بازی های سواری به بهبود تعادل، هماهنگی و قدرت پا کمک می کنند. یوگا یا حرکات کششی: کودک خود را در ژست های ساده یوگا یا تمرینات کششی طراحی شده برای سن او درگیر کنید. این فعالیت ها آگاهی بدن، تعادل و انعطاف پذیری را افزایش می دهند. بازی های پریدن و پریدن: کودک خود را تشویق کنید که روی یک پا بپرد یا از یک پله کوچک روی یک بالشتک یا تشک نرم بپرد. این فعالیت ها هماهنگی، تعادل و قدرت پا را افزایش می دهند. هنگام انجام تمرینات و فعالیت‌ها با فرزندتان، رعایت نکات ایمنی ضروری است: نظارت: همیشه برای اطمینان از ایمنی فرزندتان در طول فعالیت‌های بدنی، نظارت دقیق انجام دهید. در دسترس بمانید، به خصوص زمانی که آنها در حال انجام حرکات جدید یا چالش برانگیز هستند. محیط ایمن: اطمینان حاصل کنید که محل تمرین عاری از خطراتی مانند اجسام تیز، مبلمان با لبه های تیز، یا اجسام کوچکی است که می توانند خطر خفگی را ایجاد کنند. تجهیزات مناسب سن: از تجهیزات مناسب سن و نگهداری مناسب استفاده کنید و مطمئن شوید که برای کودک شما محکم و ایمن است. لوازم محافظ: اگر کودک شما درگیر فعالیت‌هایی مانند اسباب‌بازی سواری یا تیرهای تعادل است، استفاده از وسایل حفاظتی مناسب مانند کلاه ایمنی، زانوبند یا بالشتک آرنج را در نظر بگیرید. در مورد فواید زمان شکم برای یک کودک 1 ساله: زمان شکم معمولاً با نوزادان مرتبط است، اما همچنان برای کودکان بعد از سال اول آنها مفید است. در اینجا برخی از مزایای زمان شکم برای یک کودک 1 ساله آورده شده است: رشد عضلانی: زمان شکم به تقویت عضلات گردن، شانه‌ها، بازوها و هسته مرکزی کمک می‌کند که برای رشد کلی فیزیکی و مهارت‌های حرکتی آینده مهم هستند. تعادل و هماهنگی: روی شکم بودن به کودکان این امکان را می‌دهد تا فشار دادن، غلت زدن و رسیدن به اجسام را تمرین کنند که تعادل، هماهنگی و آگاهی فضایی آنها را افزایش می‌دهد. رشد بصری: قرار گرفتن بر روی شکم کودکان را تشویق می‌کند تا سر خود را بلند کنند و به اطراف نگاه کنند و قدرت عضلانی چشم و مهارت‌های ردیابی بصری را تقویت کنند. مهارت های حرکتی درشت: زمان شکم به عنوان یک موقعیت انتقالی بین خزیدن و نشستن عمل می کند و به کودکان کمک می کند قدرت و هماهنگی لازم برای این حرکات را توسعه دهند. کاوش حسی: قرار گرفتن بر روی شکم کودکان را در معرض احساسات و سطوح مختلف لمسی قرار می دهد و به رشد حسی آنها کمک می کند. در حالی که زمان شکم مهم است، بسیار مهم است که اطمینان حاصل کنید که کودک شما همیشه در طول این فعالیت تحت نظارت باشد تا خطر خفگی یا خفگی به حداقل برسد. به تدریج مدت زمان جلسات شکم را افزایش دهید زیرا کودک شما در این وضعیت راحت تر و قوی تر می شود.
به تدریج شروع کنید: با جلسات کوتاه مدت شکم شروع کنید و به تدریج مدت زمان را افزایش دهید تا کودک شما راحت تر شود. چند دقیقه چند بار در روز می تواند برای یک کودک 1 ساله قابل کنترل باشد. بپیوندید و تعامل داشته باشید: هنگام شکم با فرزندتان روی زمین بنشینید. در تعامل رو در رو شرکت کنید، آهنگ بخوانید، صداهای خنده دار ایجاد کنید، یا از اسباب بازی ها برای جلب توجه آنها و لذت بردن از تجربه استفاده کنید. از وسایل و اسباب‌بازی‌ها استفاده کنید: اسباب‌بازی‌ها، آینه‌ها یا کتاب‌های رنگارنگ و جذاب را در دسترس فرزندتان قرار دهید تا او را تشویق کنید سر خود را بلند کند و اشیا را کشف کند. همچنین می توانید از تشک های شکم یا کوسن هایی با بافت یا طرح های جالب استفاده کنید. تغییر سطح: سطوحی را که کودکتان بر روی آنها زمان شکم را انجام می دهد، تغییر دهید. آنها می‌توانند بافت‌های مختلف مانند پتوی نرم، فرش یا تشک بازی را در فضای باز (با نظارت) بررسی کنند تا جذاب‌تر و محرک‌تر شوند. حرکت را در خود بگنجانید: به آرامی کودک خود را در حالی که روی شکم خود است به پهلو یا عقب و جلو تکان دهید. این می تواند یک عنصر آرامش بخش و لذت بخش به زمان شکم اضافه کند. وقتی صحبت از تمرینات یا حرکات کششی خاص برای یک کودک 1 ساله می شود، در اینجا چند مثال آورده شده است: دست گرفتن و گرفتن: اسباب‌بازی‌ها یا اشیاء را کمی دور از دسترس کودک خود در مدت زمان شکم قرار دهید تا او را تشویق کنید که به جلو برسد و وسایل را بگیرد. پش‌آپ‌های کوچک: فرزندتان را تشویق کنید تا در حالی که روی شکم است، دست‌هایش را بالا بکشد و بالاتنه‌اش را از روی زمین بلند کند. این به تقویت عضلات بازو، شانه و هسته آنها کمک می کند. غلتیدن: در طول زمان شکم، به آرامی کودک خود را تشویق کنید که از شکم خود به پشت بغلتد و بالعکس. این به توسعه هماهنگی کلی بدن آنها کمک می کند. لگد زدن به پا: کودک خود را تشویق کنید تا در حالی که روی شکم است پاهای خود را لگد بزند. این به تقویت عضلات پای آنها کمک می کند و باعث تحرک می شود. برای اطمینان از اینکه کودک شما به طور ایمن در زمان شکم شرکت می کند، موارد زیر را در نظر بگیرید: نظارت: همیشه در طول زمان شکم بر کودک خود نظارت دقیق داشته باشید تا از ایمنی او اطمینان حاصل کنید. نزدیک بمانید، به حرکات آنها توجه کنید و مطمئن شوید که راه هوایی آنها خالی است. سطح راحت: کودک خود را روی یک سطح نرم، تمیز و ایمن، مانند یک تشک بازی پر شده یا یک پتو روی زمین قرار دهید. از قرار دادن کودک روی سطوح مرتفع مانند تخت یا مبل خودداری کنید. زمان و موقعیت: زمانی را انتخاب کنید که فرزندتان هوشیار و راضی باشد. بهتر است زمانی که کودک شما خیلی خسته یا گرسنه نیست، در زمان شکم شرکت کنید. با جلسات کوتاه شروع کنید و به تدریج مدت زمان را افزایش دهید تا کودک شما راحت شود. اجتناب از تحریک بیش از حد: به نشانه های کودک خود توجه کنید و از تحریک بیش از حد در طول زمان شکم خودداری کنید. اگر کودک شما پریشان شد یا علائم ناراحتی نشان داد، استراحت کنید یا بعداً دوباره امتحان کنید. با فراهم کردن یک محیط امن و حمایتی، لذت بخش کردن زمان شکم و توجه به نیازهای کودک، می توانید اطمینان حاصل کنید که او با خیال راحت در زمان شکم شرکت می کند و از مزایای این فعالیت مهم رشدی بهره می برد.
تشک‌های زمان شکم: به دنبال تشک‌های شکمی باشید که به‌طور خاص طراحی شده‌اند تا سطحی راحت و حمایت‌کننده برای کودک شما فراهم کنند. این تشک ها اغلب دارای بافت ها، رنگ ها و الگوهای جذابی هستند تا توجه کودک شما را به خود جلب کنند. آینه های کودک: آینه های سبک وزن و نشکن نوزاد برای زمان شکم عالی هستند. آنها به کودک شما اجازه می دهند تا انعکاس آنها را ببیند، که می تواند جذاب باشد، و او را تشویق می کنند تا سر خود را بلند کند و در کاوش بصری شرکت کند. کتاب‌های نرم: کتاب‌های پارچه‌ای نرم یا تخته‌ای با رنگ‌های روشن، بافت‌ها و تصاویر ساده انتخاب کنید. کار با این کتاب‌ها آسان است و کودک شما می‌تواند در زمان شکم آنها را کشف کند. اسباب‌بازی‌های حسی: به دنبال اسباب‌بازی‌هایی با بافت‌های مختلف، مانند اسباب‌بازی‌های مخملی نرم، اسباب‌بازی‌هایی با صداهای چروک یا اسباب‌بازی‌هایی با سطوح مختلف لمسی باشید. این اسباب بازی ها می توانند حواس کودک شما را درگیر کنند و زمان شکم را لذت بخش تر کنند. جغجغه‌ها و اسباب‌بازی‌های گرفتن: جغجغه‌های سبک یا اسباب‌بازی‌هایی که برای گرفتن طراحی شده‌اند برای زمان شکم مناسب هستند. این اسباب‌بازی‌ها می‌توانند رسیدن، گرفتن و رشد حرکتی ظریف را تشویق کنند. سالن‌های بدنسازی: می‌توان از سالن‌های ورزشی با اسباب‌بازی‌های آویزان و قوس‌های آویزان در هنگام شکم استفاده کرد. این باشگاه‌ها تحریک بصری را فراهم می‌کنند و کودک شما را تشویق می‌کنند تا به اسباب‌بازی‌های آویزان دست یابند، یا لگد بزند. توپ‌های نرم بزرگ: توپ‌های نرم و سبک وزن با بافت‌ها یا رنگ‌های جالب را می‌توان در طول زمان شکم در دسترس کودک قرار داد. آنها می توانند رسیدن، گرفتن و غلتیدن را تشویق کنند. کاشی های آینه ای ایمن برای کودک: این کاشی های آینه ای کوچک و نشکن هستند که کودک شما می تواند در طول زمان شکم آن ها را جستجو کند. آنها را می توان روی زمین مرتب کرد یا در مقابل دیوار قرار داد تا تحریک بصری ایجاد کند. به یاد داشته باشید که اسباب‌بازی‌هایی را انتخاب کنید که مناسب سن، عاری از قطعات کوچک یا خطر خفگی باشند و از مواد غیر سمی ساخته شده باشند. همیشه در حین بازی با اسباب‌بازی‌های کودک در زمان شکم، مراقب او باشید تا از ایمنی او اطمینان حاصل کنید. علاوه بر این، به خاطر داشته باشید که وسایل روزمره خانگی نیز می توانند برای شکم مناسب باشند، مانند پتوهای نرم، کوسن ها یا تشک های بافت دار. کلید این است که محیطی امن و جذاب فراهم کنید که کاوش و رشد کودک شما را در طول دوران شکم تشویق کند.
سرگرم کردن کودک زیر یک سال می تواند هم سرگرم کننده و هم برای رشد آنها مفید باشد. در اینجا چند فعالیت وجود دارد که می تواند هم برای کودک و هم برای مادر لذت بخش باشد: بازی حسی: کودک را در فعالیت های حسی مانند بازی با اسباب بازی های بافت دار، کاوش در پارچه های مختلف، یا تجربه دماهای مختلف از طریق فعالیت های لمسی ایمن، درگیر کنید. پنهان و جست و جو: بازی های ساده ای مانند مخفی کاری را با اسباب بازی ها یا اشیاء انجام دهید تا رشد شناختی کودک را تشویق کنید و سرگرمی ایجاد کنید. تخته‌های شلوغ DIY: یک تخته شلوغ با وسایل روزمره مانند قفل، سوئیچ و چفت ایجاد کنید تا کودک را درگیر نگه دارید و به او کمک کنید تا مهارت‌های حرکتی ظریف خود را توسعه دهد. کاوش در فضای باز: کودک را با کالسکه یا کریس کودک برای پیاده روی در طبیعت به خارج از منزل ببرید و به او اجازه دهید مناظر، صداها و بافت های محیط را تجربه کند. موسیقی و رقص: موسیقی پخش کنید و کودک را به حرکت و رقص تشویق کنید، که می تواند برای رشد جسمی و شناختی او هم سرگرم کننده و هم مفید باشد. خمیر بازی و سطل های حسی: کودک را با خمیر بازی ایمن و مناسب سن یا سطل های حسی پر از موادی مانند برنج، لوبیا، یا اشیاء قابل حمل آشنا کنید تا حواس و خلاقیت او را تحریک کنید. خواندن و داستان سرایی: زمانی را به خواندن برای کودک اختصاص دهید، از کتاب های رنگارنگ و تعاملی برای جلب توجه او و حمایت از رشد زبان استفاده کنید. این فعالیت‌ها می‌توانند سرگرمی را فراهم کنند و به رشد و تکامل کودک کمک کنند و در عین حال فرصت‌هایی را برای پیوند بین کودک و مادر ایجاد کنند. همیشه مطمئن شوید که فعالیت ها برای کودک بی خطر و متناسب با سن او هستند.
انجام بازی های فکری با کودکان زیر یک سال می تواند یک راه سرگرم کننده و مفید برای حمایت از رشد شناختی آنها باشد. در اینجا ایده هایی برای بازی ها و فعالیت هایی وجود دارد که هم مادر و هم کودک می توانند از آنها لذت ببرند: بازی حسی: کودک را در فعالیت های حسی مانند بازی با اسباب بازی های بافت دار، کاوش در پارچه های مختلف، یا تجربه دماهای مختلف از طریق فعالیت های لمسی ایمن، درگیر کنید. Peek-a-Boo: برای تشویق رشد شناختی کودک و ارائه سرگرمی، با کودک پیک بو بازی کنید. بازی‌های ماندگاری اشیاء: بازی‌هایی را انجام دهید که شامل پنهان کردن و آشکار کردن اشیا است تا به کودک کمک کند درک خود را از ماندگاری اشیاء توسعه دهد. موسیقی و آواز: برای کودک موسیقی پخش کنید و آواز بخوانید که می تواند برای رشد شناختی او هم سرگرم کننده و هم مفید باشد. خواندن و داستان سرایی: زمانی را به خواندن برای کودک اختصاص دهید، از کتاب های رنگارنگ و تعاملی برای جلب توجه او و حمایت از رشد زبان استفاده کنید. پازل‌ها و مرتب‌کننده‌های شکل: کودک را با پازل‌های مناسب سن و مرتب‌کننده‌های شکل آشنا کنید تا مهارت‌های حل مسئله و رشد شناختی او را تحریک کنند. ساختمان ها: از بلوک های سازنده برای تشویق آگاهی و خلاقیت فضایی کودک استفاده کنید. این فعالیت‌ها می‌توانند سرگرمی را فراهم کنند و به رشد و تکامل کودک کمک کنند و در عین حال فرصت‌هایی را برای پیوند بین کودک و مادر ایجاد کنند. همیشه مطمئن شوید که فعالیت ها برای کودک بی خطر و متناسب با سن او هستند.
سرگرمی های کودکان یک ساله باید بر رشد حسی و حرکتی آنها متمرکز باشد. در اینجا ده سرگرمی مناسب برای یک کودک یک ساله آورده شده است: کاوش در طبیعت: فرزندتان را برای پیاده‌روی کوتاه در پارک یا باغ ببرید و به او اجازه دهید علف‌ها، برگها و گل‌ها را لمس کند. اجازه دهید بافت های مختلف را تجربه کنند و دنیای طبیعی اطراف خود را مشاهده کنند. بازی حسی: تجربیات حسی مانند بازی با آب، شن یا برنج را ارائه دهید. ظروف، غربال‌ها و قاشق‌های مختلفی را به آنها پیشنهاد دهید تا بتوانند مواد مختلف را کشف و دستکاری کنند. موسیقی و رقص: موسیقی پخش کنید و فرزندتان را تشویق کنید که در کنار هم حرکت کند و برقصد. آلات موسیقی ساده مانند شیکر یا طبل را برای آنها فراهم کنید تا صداها را آزمایش کنند. نقاشی با انگشت: از رنگ‌های انگشتی غیرسمی و قابل شستشو و کاغذهای بزرگ استفاده کنید تا به فرزندتان اجازه دهید خلاقیت خود را کشف کند. این فعالیت به آنها اجازه می دهد تا با رنگ ها و بافت ها آزمایش کنند. کتاب خواندن: کتاب های تخته ای با تصاویر روشن و داستان های ساده را معرفی کنید. با اشاره به تصاویر، ایجاد جلوه های صوتی و استفاده از صداهای مختلف هنگام خواندن با صدای بلند، کودک خود را درگیر کنید. بلوک‌های ساختمانی: بلوک‌های ساختمانی نرم یا بلوک‌های به هم پیوسته بزرگ را ارائه دهید که برای کودکان خردسال بی‌خطر هستند. فرزندتان را تشویق کنید تا بلوک ها را روی هم بگذارد و آنها را خراب کند و مهارت های حرکتی ظریف و آگاهی فضایی او را ارتقا دهید. سطل های حسی: سطل های حسی پر از برنج رنگی، ماکارونی نپخته یا اسباب بازی های کوچک ایجاد کنید. به کودکتان اجازه دهید اشیاء مختلف را در سطل زباله کشف و کشف کند و رشد حسی را تقویت کند. بازی حباب: حباب‌ها را باد کنید و به فرزندتان اجازه دهید آنها را تعقیب کند. این فعالیت به توسعه هماهنگی دست و چشم کمک می کند و می تواند منبع لذتی بزرگ برای کودکان خردسال باشد. بازی با آب: ظرف کم عمقی را با آب پر کنید و فنجان، قاشق و اسباب‌بازی‌های حمام را برای کودکتان فراهم کنید تا بپاشد و بازی کند. همیشه نظارت دقیق داشته باشید و از یک محیط آبی سالم اطمینان حاصل کنید. بازی درشت موتور: فضای امنی را ایجاد کنید که فرزندتان بتواند در آن بخزد، بالا برود و توانایی های فیزیکی خود را کشف کند. از تشک های بازی یا بالشتک های نرم برای ایجاد محیطی جذاب برای بازی فعال استفاده کنید. به یاد داشته باشید، دامنه توجه کودک ممکن است در یک سالگی کوتاه باشد، بنابراین فعالیت ها باید مختصر و انعطاف پذیر باشند تا علایق و نیازهای در حال تغییر او را برآورده کنند. همیشه ایمنی و نظارت را در طول هر فعالیتی در اولویت قرار دهید. بازی‌های حسی و لامسه برای درگیر کردن و تحریک حواس، به‌ویژه لامسه، طراحی شده‌اند تا تجربه‌ای منحصربفرد و تعاملی ارائه دهند. این بازی ها اغلب شامل استفاده از بافت ها، شکل ها و مواد مختلف برای ایجاد یک محیط چندحسی است. افراد در هر سنی، از جمله کودکان، بزرگسالان، و افراد دارای اختلالات پردازش حسی یا نیازهای خاص می توانند از آنها لذت ببرند.
تطبیق بافت: این بازی شامل تطبیق اشیا یا کارت‌هایی با بافت‌های مختلف است. بازیکنان از حس لامسه خود برای احساس بافت ها و پیدا کردن جفت های مشابه استفاده می کنند. به توسعه تمایز لامسه و آگاهی حسی کمک می کند. سطل های حسی: سطل های حسی ظروفی هستند که با مواد مختلفی مانند ماسه، برنج، دانه های آب یا لوبیا خشک پر شده اند. کودکان می توانند با استفاده از دست ها و انگشتان خود مواد را کشف و دستکاری کنند. سطل های حسی می توانند مضمون باشند، مانند تم ساحل با صدف ها و اسباب بازی های کوچک، یا تم ساختمانی با وسایل نقلیه اسباب بازی کوچک و سنگ. پازل‌های لمسی: این پازل‌ها با قطعات بافتی طراحی شده‌اند که در کنار هم قرار می‌گیرند. چیدمان پازل نه تنها به مهارت های بصری و شناختی نیاز دارد، بلکه به حس لامسه نیز نیاز دارد تا بافت ها را احساس کنید و مطابقت های صحیح را پیدا کنید. پازل‌های لمسی اغلب دارای قطعات بزرگتر و درشت‌تر هستند که برای کودکان خردسال یا افرادی با چالش‌های حرکتی ظریف مناسب است. بازی‌های رومیزی لمس و احساس: اینها بازی‌های رومیزی هستند که عناصر لمسی را در خود جای داده‌اند. آنها ممکن است مسیرها یا فضاهای بافتی روی صفحه بازی داشته باشند که بازیکنان باید آنها را دنبال کنند یا با استفاده از حس لامسه خود با آنها تعامل داشته باشند. برخی از نمونه‌ها شامل بازی‌هایی با آهنگ‌ها یا شیارهای برجسته، اسپینرهای بافت‌دار یا دکمه‌های حساس به لمس است. کیت‌های کاوش حسی: این کیت‌ها معمولاً از مجموعه‌ای از اشیا یا مواد با بافت‌ها، شکل‌ها و وزن‌های مختلف تشکیل شده‌اند. آنها کاوش و آزمایش را از طریق لمس تشویق می کنند. نمونه‌هایی از مواردی که ممکن است در یک کیت کاوش حسی گنجانده شوند، توپ‌های شیک، نمونه‌های پارچه‌ای، بلوک‌های بافت‌دار یا برس‌های نرم هستند. بازی‌های حافظه لمسی: مشابه بازی‌های حافظه سنتی، بازی‌های حافظه لمسی شامل جفت‌های کارت یا اشیاء با بافت‌های مختلف است. بازیکنان باید به حس لامسه خود تکیه کنند تا با احساس بافت کارت ها یا اشیاء جفت های منطبق را پیدا کنند. بازی های حسی و لامسه فرصت هایی را برای افراد فراهم می کند تا حواس خود را درگیر کنند، ادراک حسی و تمایز خود را تقویت کنند و مهارت های حرکتی ظریف را ارتقا دهند. آنها را می توان برای اهداف آموزشی، مداخلات درمانی، یا به سادگی به عنوان یک راه سرگرم کننده و تعاملی برای کشف حس لامسه استفاده کرد.
در حالی که آموزش رسمی معمولاً تا مراحل بعدی رشد کودک آغاز نمی شود، هنوز راه هایی برای ادامه رشد فکری، اجتماعی و عاطفی مادر و نوزاد زیر یک سال وجود دارد. در اینجا پیشنهاداتی برای هر دو طرف وجود دارد: برای مادران: 1. کلاس های والدین: در کارگاه های مراقبت از دوران بارداری، شیردهی یا نوزادی که توسط بیمارستان ها، کلینیک ها یا مراکز اجتماعی ارائه می شود ثبت نام کنید تا توصیه های عملی و اطلاعات مبتنی بر شواهد در مورد رشد جنین، سلامت مادر، فرآیندهای زایمان، و مراقبت های نوزادان را به دست آورید. 2. تحصیلات آموزش عالی: از سرگیری برنامه های تحصیلی قطع شده، انتقال اعتبار به رشته های جایگزین، یا شروع دوره های تحصیلات تکمیلی از راه دور و همزمان مراقبت از نوزاد. 3. ماژول‌های یادگیری مجازی: MOOC، گفتگوهای TED، مجموعه‌های پادکست، یا کانال‌های YouTube را با محوریت موضوعات روان‌شناسی، جامعه‌شناسی، فلسفه، تاریخ، انسان‌شناسی، زیست‌شناسی، شیمی، فیزیک، ریاضیات، اقتصاد، سیاست و فرهنگ حسابرسی کنید. 4. غنی‌سازی فرهنگی: از موزه‌ها، گالری‌ها، کنسرت‌ها، تولیدات تئاتر، جشنواره‌ها یا مکان‌های تاریخی دیدن کنید تا دیدگاه‌های جهان را گسترش دهید، زیبایی‌شناسی را درک کنید و تأثیرات چند قومیتی را جذب کنید. 5. فراگیری زبان خارجی: اصطلاحات، عبارات، ساختارهای نحوی یا گویش‌های جدید را از طریق ضبط‌های صوتی، برنامه‌های تلفن هوشمند، نرم‌افزارهای آموزشی، راهنماهای نوشتاری یا مشارکت‌های مکالمه پشت سر هم بیاموزید. 6. توسعه سرگرمی: اوقات فراغت خود را به تسلط بر مهارت های ناآشنا یا تکمیل مهارت های موجود، اعم از بافتن روسری، باغبانی گل، پختن نان، جعبه های نجاری، یا عکاسی از مناظر اختصاص دهید. 7. تأمل معنوی: عمیق‌تر در سنت‌های مذهبی، آیین‌های مراقبه‌ای، تفکرات فلسفی، بحث‌های اخلاقی، یا تفکرات وجودی برای کشف معنا، هدف و هویت فراتر از نقش‌های خانوادگی بپردازید.
برای نوزادان زیر یک سال: 1. تجارب پیوند: از طریق تماس پوست به پوست، در آغوش گرفتن، گهواره کردن، تکان دادن، ماساژ دادن، آواز خواندن، صحبت کردن، خیره شدن چشم یا لبخند زدن با کودک ارتباط نزدیک برقرار کنید تا وابستگی عمیق، اعتماد و محبت ایجاد شود. 2. تحریک بصری: تصاویر متضاد، سایه‌های متحرک، رنگ‌های روشن یا الگوهای پیچیده را در محیط اطراف ارائه دهید تا توجه را جلب کند، حس کنجکاوی را برانگیزد و ظرفیت‌های پردازش بصری را تقویت کند. 3. درگیری صوتی: آهسته صحبت کنید، به آرامی زمزمه کنید، سوت بزنید، با صدای بلند کف بزنید، یا کاغذی را در نزدیکی نوزاد خش خش کنید تا توانایی های گوش دادن را فعال کنید، صداها را متمایز کنید، و سر و صدا را تسکین دهید. 4. تأثیرات بافتی: پارچه‌های مختلف، دمای شدید، سطوح جامد یا مواد چکش‌خوار را روی پوست کودک قرار دهید تا حساسیت لامسه را بیدار کند، حس عمقی را تیز کند و برای ناوبری محیطی آماده شود. 5. قرار گرفتن در معرض بویایی: رایحه‌های متمایز حاصل از شکوفه‌های معطر، غذاهای خوش طعم، بوهای آشنای بدن، لباس‌های تمیز یا اسانس‌های مصنوعی را برای برانگیختن خاطرات، برانگیختن واکنش‌ها و شروع شناسایی عطر معرفی کنید. 6. مقدمه های چشایی: به تدریج کودک را در معرض طعم ها، دماها و قوام های مختلف از طریق پوره میوه ها، سبزیجات، غلات، حبوبات یا آبگوشت های گوشت قرار دهید تا پذیرش، لذت بردن و در نهایت استقلال در طول وعده غذایی افزایش یابد. 7. تسهیل حرکت: نوزاد را به حالت عمودی حمل کنید، او را در حالت مستعد قرار دهید، اجازه دهید شکم به سمت پایین شناور شود، حرکات کششی ملایم انجام دهید، و برای تقویت حواس دهلیزی، تقویت قوای قلب، و زمینه سازی برای تحرک، وضعیت های غلتشی یا نشستن را تمرین کنید.
هنگام در نظر گرفتن آموزش یک کودک یک ساله، مهم است که بر رشد کلی او تمرکز کنید و یک محیط پرورشی و محرک ایجاد کنید. در اینجا چک لیستی از موارد مهم وجود دارد که باید در نظر بگیرید: تحریک اولیه: با اسباب‌بازی‌ها، کتاب‌ها و فعالیت‌هایی که کاوش و رشد حسی را تشویق می‌کنند، محیطی محرک فراهم کنید. این شامل اسباب‌بازی‌هایی است که مهارت‌های حرکتی ظریف و درشت، رشد شناختی و تعامل اجتماعی را ارتقا می‌دهند. توسعه زبان: در گفتگوهای مکرر و معنادار با کودک با استفاده از کلمات و عبارات ساده شرکت کنید. کتاب‌ها را با صدای بلند بخوانید، آهنگ بخوانید و بازی‌هایی انجام دهید که به رشد زبان کمک می‌کند. به تلاش های آنها در ارتباط پاسخ دهید و آنها را تشویق کنید. مهارت های حرکتی درشت و ظریف: فعالیت بدنی و بازی را تشویق کنید که باعث رشد مهارت های حرکتی درشت مانند خزیدن، ایستادن و راه رفتن می شود. از طریق فعالیت هایی مانند چیدن بلوک ها، بازی با پازل و نقاشی با انگشت، فرصت هایی برای رشد مهارت های حرکتی ظریف فراهم کنید. اجتماعی‌سازی: برای تشویق مهارت‌های اجتماعی و تعامل با همسالان، قرارهای بازی یا تعاملات اجتماعی را با سایر کودکان هم سن ترتیب دهید. برای ترویج اجتماعی شدن در یک محیط تحت نظارت، در کلاس های والدین-کودک یا گروه های بازی شرکت کنید. رشد عاطفی: محیطی امن و پرورشی فراهم کنید که بهزیستی عاطفی را تقویت می کند. مقدار زیادی عشق، توجه و تقویت مثبت ارائه دهید. با تصدیق و اعتبار بخشیدن به احساسات آنها، همدلی و ابراز عاطفی را آموزش دهید. تجارب حسی: کودک را در معرض تجربیات حسی مختلف مانند بافت ها، صداها، مزه ها و بوهای مختلف قرار دهید. فرصت هایی برای بازی حسی با موادی مانند ماسه، آب، خاک رس و اشیاء بافتی فراهم کنید. روال ها و ساختار: روال روزانه ثابتی را برای وعده های غذایی، چرت زدن، زمان بازی و زمان خواب ایجاد کنید. کودکان در پیش بینی پذیری رشد می کنند و روتین ها احساس امنیت و ثبات می دهند. مشارکت والدین: فعالانه با فرزندتان در یادگیری و رشد او درگیر شوید. حضور داشته باشید، مشاهده کنید و به نشانه ها و علایق آنها پاسخ دهید. در بازی و کاوش آنها شرکت کنید و راهنمایی و پشتیبانی کنید. سلامت و ایمنی: اطمینان حاصل کنید که محیط کودک امن و ایمن است و خطرات و خطرات را به حداقل می رساند. یک رژیم غذایی مغذی ارائه دهید، فعالیت بدنی منظم را تشویق کنید و اطمینان حاصل کنید که معاینات پزشکی و واکسیناسیون منظم دریافت می کنند. عشق و محبت: مهمتر از همه، عشق، محبت، و حمایت عاطفی را به فرزندتان ببخشید. یک پیوند محبت آمیز و پرورش دهنده ایجاد کنید که پایه و اساس توسعه آنها را تشکیل می دهد. به یاد داشته باشید، در این سن، بازی حالت اولیه یادگیری است، بنابراین ایجاد یک محیط سرگرم کننده، امن و جذاب که امکان کاوش و کشف را فراهم می کند را در اولویت قرار دهید.
در اینجا چند نمونه از اسباب بازی ها و فعالیت های مناسب سن برای یک کودک یک ساله آورده شده است: روی هم حلقه‌ها یا فنجان‌ها: این اسباب‌بازی‌ها به رشد مهارت‌های حرکتی ظریف و هماهنگی دست و چشم کمک می‌کنند. مرتب‌کننده‌های شکل: این اسباب‌بازی‌ها به کودک اجازه می‌دهند تا اشکال را مطابقت دهد و مهارت‌های حل مسئله را توسعه دهد. بلوک‌های نرم: این بلوک‌ها برای کوچولوها بی‌خطر هستند تا بتوانند بافت‌های مختلف را انباشته کنند، بر هم بزنند و بافت‌های مختلف را کاوش کنند. اسباب‌بازی‌های موسیقی: سازهایی مانند طبل، زیلوفون یا شیکر به درک موسیقی و ریتم کمک می‌کنند. اسباب‌بازی‌های هل و کشیدن: اسباب‌بازی‌هایی که می‌توان آنها را هل داد یا کشید، راه رفتن و رشد مهارت‌های حرکتی درشت را تشویق می‌کنند. پازل‌های ساده: برای معرفی مهارت‌های اساسی حل مسئله، پازل‌هایی با قطعات بزرگ و درشت و تصاویر ساده انتخاب کنید. اسباب‌بازی‌های حسی: اسباب‌بازی‌هایی با بافت‌های مختلف، مانند توپ‌های شیک، توپ‌های بافت‌دار، یا کتاب‌های پارچه‌ای نرم، تحریک لمسی را فراهم می‌کنند. اسباب‌بازی‌های تودرتو شامل فنجان‌ها یا ظروف با اندازه‌های مختلف هستند که درون یکدیگر قرار می‌گیرند و هماهنگی چشم و دست و آگاهی فضایی را ارتقا می‌دهند. برای تشویق رشد زبان در کودک یک ساله، می توانید راهبردهای زیر را امتحان کنید: صحبت کنید و روایت کنید: در طول روز مکرراً با فرزندتان صحبت کنید. کاری را که انجام می دهید توصیف کنید، اشیاء را نام ببرید و سوالات ساده بپرسید. با صدای بلند بخوانید: کتاب‌های مناسب سن را با تصاویر رنگارنگ و متن ساده بخوانید. برای اشاره و نامگذاری اشیا، کاراکترها و رنگ ها مکث کنید. آهنگ و قافیه بخوانید: قافیه های مهد کودک، آهنگ های تکراری و بازی انگشت بخوانید تا فرزندتان را در معرض الگوها و ریتم های زبان قرار دهید. از حرکات و اقدامات استفاده کنید: کلمات خود را با حرکات، حالات چهره و اقدامات همراه کنید تا ارتباط را جذاب تر و تعاملی تر کنید. پاسخ دهید و گسترش دهید: به تلاش های فرزندتان برای برقراری ارتباط پاسخ دهید، حتی اگر از کلمات کامل استفاده نمی کند. با افزودن جزئیات بیشتر، کلمات آنها را بسط دهید. به عنوان مثال، اگر کودک شما به یک توپ اشاره می کند و می گوید "با"، می توانید با "بله، این یک توپ قرمز است!" محیط‌های غنی از زبان را فراهم کنید: فرزندتان را به مکان‌هایی ببرید که بتواند کلمات مختلف را بشنود، مانند پارک‌ها، کتابخانه‌ها یا رویدادهای مناسب برای کودک. برای ترویج اجتماعی شدن برای یک کودک یک ساله، ایده های زیر را در نظر بگیرید: تاریخ بازی: قرارهای بازی را با سایر کودکان هم سن و سال ترتیب دهید. این تعاملات فرصت هایی را برای اجتماعی شدن، به اشتراک گذاشتن و نوبت دادن فراهم می کند. کلاس های والد-فرزند: در کلاس های والدین-فرزند که شامل فعالیت هایی مانند موسیقی، حرکت، یا بازی حسی است، ثبت نام کنید. این کلاس‌ها اغلب شامل تعاملات اجتماعی ساختاریافته با کودکان دیگر است. گروه‌های بازی: به گروه‌های بازی محلی یا گروه‌های والدین بپیوندید که در آن کودکان می‌توانند در یک محیط تحت نظارت تعامل داشته باشند در حالی که والدین می‌توانند با سایر مراقبان ارتباط برقرار کنند. رویدادهای انجمن: در رویدادهای اجتماعی مانند نمایشگاه‌ها، جشنواره‌ها یا جلسات داستانی کتابخانه شرکت کنید. این رویدادها اغلب فرصت هایی را برای کودکان فراهم می کند تا با دیگران ارتباط برقرار کنند. بازدید از زمین بازی: کودک خود را به زمین‌های بازی یا پارک‌هایی ببرید که در آنجا می‌توانند سایر کودکان را در حال بازی تماشا کنند و احتمالاً در کنار همسالان خود در بازی‌های موازی شرکت کنند. گردهمایی های خانوادگی: تعامل با اعضای گسترده خانواده را در طول گردهمایی های خانوادگی یا جشن ها تشویق کنید. اطمینان حاصل کنید که محیط حمایت کننده است و امکان تجربیات اجتماعی مثبت را فراهم می کند. به یاد داشته باشید، در این سن، اجتماعی شدن در درجه اول به معنای قرار گرفتن در معرض کودکان دیگر و شروع درک مفهوم اشتراک گذاری، نوبت گرفتن و مشاهده نشانه های اجتماعی است. همیشه بر تعاملات نظارت کنید و در صورت نیاز راهنمایی کنید.
از زبان تکراری و قابل پیش بینی استفاده کنید: عبارات، آهنگ ها و قافیه های تکراری را در تعاملات روزانه خود بگنجانید. این به کودکان کمک می کند تا الگوهای زبان آشنا را پیش بینی کرده و در آنها مشارکت کنند. برچسب گذاری به اشیا و اقدامات: نام اشیاء، افراد و اقدامات را به طور پیوسته ذکر کنید. به عنوان مثال، زمانی که به فرزندتان فنجان می دهید، بگویید: "این فنجان شماست" یا وقتی به سگ اشاره می کنید، بگویید: "ببین، یک سگ!" در بازی های وانمودی شرکت کنید: با تظاهر به آشپزی، غذا دادن به عروسک ها یا برگزاری یک مهمانی چای، بازی تخیلی را تشویق کنید. در حین بازی از زبان ساده استفاده کنید و کودک خود را به تقلید از اعمال و صداها تشویق کنید. تقلید صداها و حرکات را تشویق کنید: صداهای ساده، صداهای حیوانات و حرکات را مدلسازی کنید و فرزندتان را تشویق کنید که آنها را تقلید کند. این به رشد مهارت های صوتی و ارتباطی آنها کمک می کند. از سؤالات باز استفاده کنید: سؤالاتی بپرسید که به بیش از یک پاسخ ساده بله یا خیر نیاز دارند. به عنوان مثال، به جای اینکه بپرسید "شیر می خواهی؟" می توانید بپرسید، "دوست داری چه چیزی بنوشی؟" گسترش واژگان: کلمات جدید را در طول فعالیت های روزمره معرفی کنید. به عنوان مثال، در طول حمام، می توانید در مورد آب، صابون، حباب ها و اعضای بدن صحبت کنید. در بازی‌های انگشتی و آهنگ‌های اکشن شرکت کنید: به بازی‌های انگشتی مانند «Itsy Bitsy Spider» یا آهنگ‌های اکشن مانند «سر، شانه‌ها، زانوها و انگشتان پا» آموزش دهید. این فعالیت ها از طریق حرکت و تکرار باعث رشد زبان می شوند. در مورد فعالیت ها و بازی هایی که به مهارت های اجتماعی شدن کودک یک ساله کمک می کند، در اینجا چند ایده وجود دارد: Peek-a-Boo: با کودک خود برای تشویق تعامل اجتماعی و انتظار بازی کنید. این بازی همچنین به توسعه ماندگاری شی و درک اینکه افراد می توانند ناپدید شوند و دوباره ظاهر شوند کمک می کند. بازی‌های تقلیدی: در بازی‌های تقلیدی ساده مانند کف زدن، تکان دادن، یا دمیدن بوسه شرکت کنید. این امر پیوند اجتماعی را تقویت می کند و کودک شما را تشویق می کند تا از اعمال و حرکات خود تقلید کند. با هم با اسباب‌بازی‌ها بازی کنید: با کودک خود بنشینید و در بازی‌های مشارکتی با اسباب‌بازی‌ها شرکت کنید. به عنوان مثال، یک توپ را به جلو و عقب بغلتانید، بلوک ها را روی هم قرار دهید، یا به نوبت با یک تلفن اسباب بازی. با هم آواز بخوانید و برقصید: با هم آهنگ بخوانید و با هم برقصید. این فعالیت باعث ارتقای تعامل اجتماعی، هماهنگی و نوبت کاری می شود. آینه بازی: با کودک خود جلوی آینه بنشینید و چهره بسازید یا از حالات او تقلید کنید. این باعث افزایش مشارکت اجتماعی و خودآگاهی می شود. اکنون، بیایید در مورد پاسخگویی و گسترش تلاش های یک کودک یک ساله برای برقراری ارتباط بحث کنیم: گوش دادن فعال: به صداها، حرکات و تلاش های فرزندتان برای برقراری ارتباط بسیار توجه کنید. تماس چشمی را حفظ کنید و به آنچه بیان می کنند علاقه واقعی نشان دهید. به سرعت پاسخ دهید: هنگامی که فرزندتان سعی در برقراری ارتباط دارد، فوراً پاسخ دهید تا بداند که به او گوش می دهید و برای تلاش های ارتباطی او ارزش قائل هستید. این آنها را تشویق می کند که به تلاش خود برای ابراز وجود ادامه دهند. احساسات را تأیید کنید: احساسات فرزندتان را تأیید و تأیید کنید. به عنوان مثال، اگر آنها به یک اسباب بازی اشاره کردند و صدا تولید کردند، با گفتن این جمله پاسخ دهید: "تو آن اسباب بازی را می خواهی؟ به نظر سرگرم کننده است!" بسط کلمات: وقتی فرزندتان از یک کلمه یا صدای ساده استفاده می‌کند، آن را با افزودن کلمات یا اطلاعات بیشتر گسترش دهید. به عنوان مثال، اگر کودک شما می گوید "توپ"، می توانید پاسخ دهید: "بله، این یک توپ قرمز بزرگ است! ما می توانیم آن را بغلتیم!" از صحبت های موازی استفاده کنید: آنچه را که فرزندتان انجام می دهد یا تجربه می کند به زبان ساده توصیف کنید. به عنوان مثال، اگر فرزند شما در حال بازی با بلوک است، می توانید بگویید: "شما بلوک ها را روی هم می چینید. وای، به برج بلند خود نگاه کنید!" سوالات باز بپرسید: ارتباط فرزندتان را با پرسیدن سؤالات باز که به بیش از یک پاسخ بله یا خیر ساده نیاز دارد، تشویق کنید. به عنوان مثال، به جای گفتن "آیا بیشتر می خواهید؟"، می توانید بپرسید "چه چیزی را بیشتر دوست دارید؟" به یاد داشته باشید که هنگام رشد مهارت های ارتباطی فرزندتان صبور باشید و حمایت کنید. تلاش های آنها را جشن بگیرید و محیطی غنی از زبان فراهم کنید که کاوش و بیان را تشویق می کند.
آموزش برای یک کودک یک ساله در درجه اول شامل پرورش رشد فیزیکی، شناختی، اجتماعی و عاطفی اوست. در اینجا برخی از زمینه‌های تمرکز و فعالیت‌هایی که می‌توانند به رشد کودک شما کمک کنند آورده شده است: رشد فیزیکی: با ایجاد محیطی امن برای خزیدن، کروز و در نهایت راه رفتن، مهارت های حرکتی درشت را تشویق کنید. اسباب‌بازی‌های مناسب سن را که مهارت‌های حرکتی ظریف را تقویت می‌کنند، مانند چیدن بلوک‌ها یا اسباب‌بازی‌های دکمه‌دار و زیپ دار ارائه دهید. در فعالیت هایی شرکت کنید که هماهنگی دست و چشم را تقویت می کند، مانند بازی با توپ یا روی هم چیدن فنجان ها. رشد شناختی: برای ارتقای رشد زبان، گسترش واژگان و مهارت های شناختی به طور مرتب با هم کتاب بخوانید. اسباب‌بازی‌هایی فراهم کنید که مهارت‌های حل مسئله را تشویق می‌کنند، مانند مرتب‌کننده شکل یا پازل. برای تقویت تخیل و خلاقیت، به بازی های وانمودی ساده، مانند بازی با عروسک ها یا ماشین های اسباب بازی بپردازید. توسعه اجتماعی: برای تقویت تعامل اجتماعی و اشتراک گذاری، قرار ملاقات یا ملاقات با کودکان دیگر ترتیب دهید. آداب اولیه مانند گفتن "لطفا" و "متشکرم" را آموزش دهید و آنها را به طور مداوم الگوبرداری کنید. برای رشد مهارت های اجتماعی، بازی های موازی را که در آن کودکان در کنار یکدیگر بازی می کنند، اما نه لزوماً با هم، تشویق کنید. رشد عاطفی: به نیازهای فرزندتان به سرعت و به گرمی پاسخ دهید و دلبستگی ایمن را تقویت کنید. برای ایجاد حس امنیت و قابل پیش بینی، روال ها و مرزهای ثابتی را ایجاد کنید. با برچسب زدن به آنها و ایجاد آرامش در هنگام ناراحتی به کودک خود کمک کنید تا احساسات خود را شناسایی و ابراز کند. ارتباطات و توسعه زبان: به طور مکرر با کودک خود صحبت کنید و فعالیت ها، اشیاء و احساسات را توصیف کنید. برای ارتقای مهارت های زبانی و ریتم آهنگ ها و قافیه های مهد کودک بخوانید. به تلاش های فرزندتان برای برقراری ارتباط، چه از طریق صداها، حرکات، یا کلمات پاسخ دهید. به یاد داشته باشید که هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند، بنابراین صبور باشید و حمایت کنید. همچنین اطمینان از یک محیط امن، نظارت دقیق بر کودک و مشورت با پزشکان اطفال یا متخصصان رشد کودک برای هر گونه نگرانی یا راهنمایی بسیار مهم است.
آموزش به کودک یک ساله شامل ایجاد یک محیط پرورشی و محرک است که کاوش، یادگیری و رشد را تشویق می کند. در اینجا چند استراتژی و فعالیت وجود دارد که می تواند به شما در آموزش موثر به کودک یک ساله خود کمک کند: از آنها پیروی کنید: علایق فرزندتان را رعایت کنید و در فعالیت هایی شرکت کنید که توجه او را جلب می کند. اجازه دهید کنجکاوی آنها روند یادگیری را هدایت کند. از تکرار استفاده کنید: کودکان خردسال با تکرار پیشرفت می کنند. تکرار فعالیت ها، آهنگ ها و روال ها به تقویت یادگیری و ایجاد آشنایی کمک می کند. یادگیری را سرگرم کننده کنید: بازی را در فعالیت های آموزشی بگنجانید. از اسباب‌بازی‌ها، بازی‌ها و فعالیت‌های تعاملی متناسب با سن و علاقه آنها استفاده کنید. از زبان ساده استفاده کنید: با زبان ساده و واضح با کودک خود صحبت کنید. از ژست ها، حالات چهره و آهنگ های صوتی متحرک برای تقویت درک استفاده کنید. با صدای بلند بخوانید: به طور مرتب برای فرزندتان کتاب بخوانید، به تصاویر اشاره کنید و از صداهای رسا استفاده کنید. این باعث رشد زبان، ساخت واژگان و عشق به خواندن می شود. تشویق به کاوش: با اسباب‌بازی‌ها، اشیاء و مواد مناسب سن، محیطی امن و محرک فراهم کنید که کاوش، تجربیات حسی و حل مسئله را تشویق می‌کند. موسیقی و حرکت را ادغام کنید: با هم آهنگ بخوانید، برقصید و آلات موسیقی ساده بنوازید. این به ریتم، رشد زبان و هماهنگی حرکتی درشت کمک می کند. در بازی های وانمودی شرکت کنید: با تهیه اسباب بازی ها و وسایلی که به کودک شما امکان می دهد در سناریوهای وانمودی مانند بازی با عروسک ها، وسایل آشپزخانه یا ماشین های اسباب بازی، بازی تخیلی را تشویق کنید. انتخاب‌های پیشنهادی: به فرزندتان انتخاب‌های ساده بدهید تا مهارت‌های تصمیم‌گیری را تقویت کنند. به عنوان مثال، بپرسید که آیا می خواهند پیراهن قرمز بپوشند یا پیراهن آبی. موفقیت ها را جشن بگیرید: موفقیت ها و تلاش های فرزندتان را تحسین و تحسین کنید. این باعث افزایش اعتماد به نفس و انگیزه آنها برای یادگیری می شود. یک روال ایجاد کنید: یک روال روزانه قابل پیش بینی ایجاد کنید که شامل فعالیت های یادگیری، زمان بازی، زمان صرف غذا و استراحت می شود. ثبات به کودکان کمک می کند احساس امنیت کنند و یادگیری را تقویت می کند. محیط زبانی غنی را فراهم کنید: مرتباً با کودک خود صحبت کنید و فعالیت ها و اشیاء روزمره را توصیف کنید. در گفتگو شرکت کنید، با دقت گوش دهید و به تلاش های آنها برای برقراری ارتباط پاسخ دهید. به یاد داشته باشید که یادگیری در این سن از طریق بازی، اکتشاف و تجربیات عملی اتفاق می افتد. صبور، انعطاف پذیر و با علایق و علایق فرزندتان هماهنگ باشید. از روند آموزش و پیوند با کودک خود لذت ببرید.
1- انتخاب پزشک اطفال: - قبل از تولد نوزاد خود، یک متخصص اطفال یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی را برای او تحقیق کرده و انتخاب کنید. 2- معاینه نوزاد: - برای ارزیابی سلامت کلی نوزاد و رفع هرگونه نگرانی در هفته اول پس از تولد، معاینه نوزاد را برنامه ریزی کنید. 3- واکسیناسیون: - برنامه ایمن سازی توصیه شده را برای سن کودک خود دنبال کنید و در مورد واکسیناسیون با پزشک اطفال خود صحبت کنید. - اطمینان حاصل کنید که کودک شما تمام واکسن های لازم را برای محافظت در برابر بیماری های مختلف دریافت می کند. 4- ویزیت نوزاد خوب: - برای نظارت بر رشد، رشد و سلامت عمومی نوزادتان، به طور منظم ویزیت های منظمی را با پزشک اطفال خود برنامه ریزی کنید. - از برنامه توصیه شده برای معاینات معمول پیروی کنید، که معمولاً شامل بازدیدهایی در فواصل زمانی خاص در طول سال اول است. 5- نقاط عطف رشد: - نقاط عطف رشد کودک خود را دنبال کنید، مانند مهارت های حرکتی، ارتباطات و تعاملات اجتماعی. - هر گونه نگرانی یا تاخیر را با پزشک اطفال خود در میان بگذارید. 6- تغذیه و تغذیه: - در مورد شیردهی، شیر خشک یا معرفی غذاهای جامد با پزشک اطفال خود مشورت کنید. - در مورد شیوه های تغذیه مناسب راهنمایی بخواهید و اطمینان حاصل کنید که کودک شما تغذیه مناسبی دریافت می کند. 7- نظارت بر رشد: - رشد کودک خود از جمله وزن، قد و دور سر را در طول ویزیت نوزاد کنترل کنید. - در مورد هر گونه نگرانی رشد یا انحراف از الگوهای رشد مورد انتظار بحث کنید. 8- بیماری ها و علائم رایج: - خود را در مورد بیماری ها و علائم رایج در نوزادان مانند تب، سرفه، سرماخوردگی، بثورات و مشکلات گوارشی آموزش دهید. - یاد بگیرید که چگونه علائم هشدار دهنده را تشخیص دهید و چه زمانی به دنبال مراقبت پزشکی باشید. 9- داروها و Dos9. داروها و دوزها: - از راهنمایی های پزشک اطفال خود در مورد تجویز داروها به کودک خود، از جمله دوزها و دفعات مناسب، پیروی کنید. - داروهایی را که کودک دریافت می کند، از جمله داروهای بدون نسخه و داروهای تجویز شده، یادداشت کنید. 10- بهداشت دهان و دندان: - روش های بهداشت دهان و دندان و مراقبت از دندان را با پزشک اطفال خود در میان بگذارید. - در مورد تمیز کردن لثه ها و دندان های کودک و زمان برنامه ریزی اولین ملاقات دندانپزشکی او بیاموزید. 11- اقدامات ایمنی: - اقدامات ایمنی را در خانه اجرا کنید، مانند محافظت از محیط کودک، استفاده صحیح از صندلی ماشین، و تمرین خواب ایمن. - دستورالعمل های مربوط به حمل و نگهداری ایمن محصولات و داروها را دنبال کنید. 12- آموزش و پشتیبانی والدین: - در کلاس‌های والدین یا کارگاه‌های آموزشی شرکت کنید تا در مورد مراقبت از نوزاد، ایمنی و CPR نوزادان بیاموزید. - از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، گروه‌های والدین یا جوامع آنلاین برای رفع هرگونه نگرانی یا سوال پشتیبانی بخواهید. 13- معاینه چشم و گوش: - با پزشک اطفال خود در مورد نیاز به معاینه چشم و گوش برای کودک خود صحبت کنید، به خصوص اگر نگرانی در مورد بینایی یا شنوایی وجود دارد. 14- مراقبت از پوست: - در مورد مراقبت از پوست مناسب برای کودک خود، از جمله حمام کردن، پیشگیری از بثورات پوشک، و مدیریت بیماری های پوستی رایج بیاموزید. 15- آمادگی اضطراری: - با در اختیار داشتن شماره تماس ضروری از جمله مطب پزشک متخصص اطفال و خدمات اورژانس محلی، برای مواقع اضطراری آماده باشید. - تکنیک های اولیه کمک های اولیه برای نوزادان را بیاموزید. به یاد داشته باشید، این چک لیست راهنمایی های کلی را ارائه می دهد، و مهم است که با پزشک اطفال خود برای مشاوره و توصیه های شخصی بر اساس نیازها و شرایط خاص سلامتی کودک خود مشورت کنید.
1- پوشک زدن: - در صورت نیاز، پوشک کودک خود را به طور مرتب بررسی و تعویض کنید. - ناحیه پوشک را با دستمال مرطوب یا پارچه مرطوب به آرامی تمیز کنید. - در صورت لزوم از کرم یا پماد پوشک برای جلوگیری یا تسکین راش پوشک استفاده کنید. 2- استحمام: - با استفاده از آب ولرم و صابون ملایم یا پاک کننده، کودک خود را روزانه یا منظم حمام کنید. - از یک پارچه شستشوی نرم برای تمیز کردن بدن و پوست سر کودکتان استفاده کنید. - نوزاد خود را با توجه به چین های پوستی کاملا خشک کنید. 3- پانسمان: - لباس تمیز و راحت متناسب با آب و هوا انتخاب کنید. - برای تنظیم دمای بدن کودک خود را لایه لایه بپوشانید. - مطمئن شوید که لباس نرم، قابل تنفس و متناسب با سن کودک شما باشد. 4- تغذیه: - برنامه غذایی کودک خود را دنبال کنید، چه شیردهی، چه شیردهی یا ترکیبی. - پس از هر بار شیر خوردن کودک خود را آروغ بزنید تا از ناراحتی هوای حبس شده جلوگیری کنید. - در صورت استفاده از شیر خشک یا شیر دوشیده شده، بطری ها و نوک سینه ها را استریل کنید. 5- چرت زدن و خوابیدن: - از نشانه های خواب کودک خود پیروی کنید و یک برنامه خواب ثابت ایجاد کنید. - محیطی امن و راحت برای خواب ایجاد کنید، مانند گهواره یا تخت با تشک سفت، ملحفه و بدون ملافه یا بالش شل. - روش های خواب ایمن را تمرین کنید، مانند قرار دادن نوزاد به پشت برای خواب. 6- زمان بازی و تحریک: - برای ارتقای رشد کودک خود در بازی و تحریک مناسب سن شرکت کنید. - اسباب بازی ها، جغجغه ها و کتاب های نرم را برای کاوش حسی تهیه کنید. - از طریق صحبت کردن، آواز خواندن و بازی ملایم با کودک خود وقت بگذارید. 7- مراقبت از پوست: - پوست کودک خود را تمیز و مرطوب نگه دارید. - از یک لوسیون یا روغن ملایم و مناسب برای کودک استفاده کنید تا پوست مرطوب بماند. - با استفاده از کرم ضد آفتاب و لباس محافظ کودک، از پوست کودک خود در برابر قرار گرفتن بیش از حد خورشید محافظت کنید. 8- مراقبت از دهان: - لثه ها و دندان های در حال رشد کودک خود را با یک پارچه نرم و مرطوب تمیز کنید. - به محض بیرون آمدن دندان ها، مسواک زدن دندان های کودک خود را با یک مسواک شیری نرم شروع کنید. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان از قرار دادن نوزاد با شیشه شیر در رختخواب خودداری کنید. 9- ماساژ ملایم: - با استفاده از روغن‌ها یا لوسیون‌های ایمن برای کودک، به کودک خود ماساژ دهید. - از ضربات آرام بخش و فشار ملایم برای شل شدن عضلات کودک استفاده کنید. 10- تعامل و پیوند: - از طریق تماس چشمی، صحبت کردن و لمس فیزیکی، زمان با کیفیتی را صرف تعامل با کودک خود کنید. - برای تقویت پیوند، تعداد زیادی نوازش، آغوش و نوازش ملایم ارائه دهید. 11- داروها و مراقبت های بهداشتی: - هر گونه دارو یا مکمل های تجویز شده را طبق دستور ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تجویز کنید. سلامت کودک خود را زیر نظر داشته باشید و برای هر گونه علائم یا مسائل مربوطه به پزشک مراجعه کنید. به یاد داشته باشید، هر نوزادی منحصر به فرد است و روال مراقبت از آنها ممکن است متفاوت باشد. بسیار مهم است که چک لیست را مطابق با نیازهای فردی کودک خود تطبیق دهید و برای مشاوره و توصیه های شخصی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.
1- مهارت های حرکتی درشت: برای مدت کوتاهی به تنهایی می ایستد. چند قدم به صورت مستقل یا با پشتیبانی انجام می دهد که به عنوان "کروز" شناخته می شود. ممکن است سعی کند مستقل راه برود. روی دست و زانو می خزد یا از روش های جایگزین خزیدن استفاده می کند. می تواند بدون تکیه گاه بنشیند و ممکن است بین نشستن و دراز کشیدن تغییر کند. 2- مهارت های حرکتی ظریف: شروع به استفاده از گیره انبر (شست و سبابه) برای برداشتن اشیاء کوچک می کند. آنها ممکن است بتوانند با انگشتان یا قاشق غذا بخورند. تلاش برای روی هم چیدن بلوک ها یا اشیاء دیگر. او از کوبیدن اشیا به یکدیگر یا روی سطوح لذت می برد. ممکن است بتواند یک کتاب تخته را ورق بزند. 3- هماهنگی دست و چشم: سعی می کند خط خطی کردن یا طراحی را با مداد رنگی یا نشانگر تقلید کند. تلاش برای قرار دادن اشیاء در ظروف یا خارج کردن آنها. او از بازی با اسباب‌بازی‌هایی که شامل هل دادن، کشیدن یا دستکاری قسمت‌ها هستند، لذت می‌برد. 4- رشد شناختی: ماندگاری اشیاء را نشان می دهد (درک اینکه اشیاء هنوز وجود دارند حتی زمانی که در دید نیستند). درگیر بازی های وانمودی ساده، مانند غذا دادن به عروسک یا حیوان عروسکی. شروع به درک دستورالعمل های ساده می کند، مانند "توپ را به من بده". کنجکاوی نشان می دهد و اشیاء را در محیط خود کاوش می کند. 5- ارتباطات و زبان: برای برقراری ارتباط با نیازها یا علایق از حرکاتی مانند اشاره استفاده می کند. ممکن است چند کلمه ساده مانند "ماما" یا "بابا" بگوید. سعی می کند صداها و کلمات را تقلید یا تکرار کند. دستورات یا سوالات ساده را می فهمد و به آنها پاسخ می دهد. 6- رشد حسی: اشیا را با لمس کردن، تکان دادن یا دهان دادن آنها کاوش می کند. اولویت‌ها را برای بافت‌ها، طعم‌ها یا صداهای خاص نشان می‌دهد. شروع به نشان دادن تسلط دست (ترجیح چپ یا راست دست) می کند. توجه به این نکته مهم است که هر کودکی با سرعت خاص خود رشد می کند و می تواند تغییراتی در رسیدن به این نقاط عطف وجود داشته باشد. اگر در مورد رشد کودک خود نگرانی دارید، توصیه می شود برای ارزیابی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا متخصص اطفال مشورت کنید.
این یک زمان هیجان انگیز و چالش برانگیز برای والدین جدید است. در اینجا چک لیستی از موارد مهمی که باید برای کودک یک ماهه خود در نظر بگیرید آورده شده است: 1- تغذیه: - مطمئن شوید که شیر خشک یا لوازم شیردهی کافی دارید. - در صورت استفاده از شیر خشک، بطری ها و نوک سینه ها را استریل کنید. - بر اساس نشانه های گرسنگی به نوزاد خود در صورت نیاز با شیر مادر یا با شیشه شیر بدهید. - بعد از هر بار شیر خوردن کودک خود را آروغ بزنید. 2- پوشک و پوشاک: - پوشک، دستمال مرطوب و کرم راش پوشک تهیه کنید. - پوشک های خیس و کثیف را برای اطمینان از دریافت مایعات کافی در کودک خود نگه دارید. - لباس راحت و متناسب با آب و هوا به کودک بپوشانید. - پتوهای نرم را برای قنداق کردن نگه دارید. 3- خوابیدن: - یک محل خواب امن و مجزا برای کودک خود، مانند گهواره یا حوضچه قرار دهید. - از تشک سفت با ملحفه استفاده کنید. - استفاده از کیسه خواب یا قنداق را در نظر بگیرید تا کودک خود را راحت نگه دارید. - از روش های خواب ایمن مانند قرار دادن نوزاد به پشت برای خوابیدن پیروی کنید. 4- استحمام و نظافت: - صابون، شامپو و لوسیون ایمن برای کودک جمع آوری کنید. - برای استحمام از یک اسفنج نرم یا دستمال شستشو استفاده کنید. - برای جلوگیری از خراشیدن ناخن های کودک خود را مرتباً کوتاه کنید. - کنده بند ناف را با یک سواب پنبه و آب گرم تمیز کنید تا از بین برود. 5- بهداشت و مراقبت: - اولین ملاقات کودک خود را با پزشک اطفال برنامه ریزی کنید. - افزایش وزن و رشد کودک خود را پیگیری کنید. - در مورد رفتار طبیعی نوزاد و علائم بیماری بیاموزید. - دماسنج کودک را در دسترس داشته باشید تا دمای آنها را کنترل کنید. 6- تعامل و تحریک: - با کودک خود به بازی و تعامل آرام بپردازید. - با کودک خود صحبت کنید، آواز بخوانید و بخوانید تا رشد زبان او را تحریک کنید. - برای کمک به تقویت عضلات شکم، زمانی را به شکم خود اختصاص دهید. - از تحریک بیش از حد خودداری کنید و به کودک خود استراحت کافی بدهید. 7- ایمنی: - خانه خود را با محکم کردن کابینت ها، پوشاندن پریزهای برق و برداشتن اشیاء کوچک محافظت کنید. - در صورت لزوم گیت های کودک را نصب کنید. هرگز کودک خود را بدون مراقبت روی سطوح مرتفع رها نکنید. - CPR نوزادان را یاد بگیرید و شماره تماس اورژانس را در دسترس داشته باشید.
حصول اطمینان از سلامت مادر و کودک دو ساله او شامل چندین جنبه مربوط به رفاه جسمی، روانی و عاطفی است. این عوامل را برای سلامت مداوم و پیشرفت مثبت در نظر بگیرید: 1. مراقبت های پس از زایمان برای مادران: * خودمراقبتی مداوم: از طریق ورزش منظم، خواب کافی و تکنیک های مدیریت استرس، مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید. * معاینات سالانه: معاینات سالانه زنان و غربالگری های سلامت عمومی را برای حفظ سلامت کلی و رفع هرگونه نگرانی در حال ظهور برنامه ریزی کنید. * تنظیم خانواده: اگر قصد دارید فرزندان بیشتری داشته باشید، گزینه های پیشگیری از بارداری را با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در میان بگذارید. برخی از روش ها ممکن است بسته به نیازها و ترجیحات فردی ارجح باشند. 2. مراقبت و رشد کودک نوپا: * تغذیه: یک رژیم غذایی متنوع و متعادل شامل میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین های بدون چربی و محصولات لبنی ارائه دهید. غذاهای فرآوری شده و قندهای اضافه شده را محدود کنید. مصرف آب را به جای نوشیدنی های شیرین تشویق کنید. * فعالیت بدنی: برای توسعه مهارت‌های حرکتی درشت و پرورش درک مادام‌العمر از حرکت، زمان بازی فعال روزانه را ارتقا دهید. به عنوان مثال می توان به دویدن، کوهنوردی، رقصیدن و بازی گرفتن اشاره کرد. * بهداشت دهان و دندان: دندان های کودک خود را دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزنید و مرتب به دندانپزشک مراجعه کنید. زمانی که دندان ها به یکدیگر برخورد کردند، نخ دندان کشیدن را شروع کنید. * تعاملات اجتماعی: فرصت هایی را برای تعامل با همسالان، چه به صورت غیررسمی یا از طریق فعالیت های سازمان یافته، برای ایجاد مهارت های اجتماعی و دوستی فراهم کنید. * یادگیری و اکتشاف: کنجکاوی و یادگیری را از طریق اسباب‌بازی‌ها، کتاب‌ها، پازل‌ها، بازی‌ها، و مواد هنری و صنایع دستی متناسب با سن پرورش دهید. با هم در بازی های تخیلی شرکت کنید. * روال ها: روال های ساختار یافته را در حول و حوش زمان صرف غذا، زمان چرت زدن و زمان خواب برای ارتقای قابلیت پیش بینی و امنیت حفظ کنید. * محدودیت‌های زمان نمایش: محدودیت‌هایی را برای استفاده از دستگاه‌های دیجیتال بر اساس توصیه‌های آکادمی اطفال آمریکا تعیین کنید - برای کودکان کمتر از 18 ماه، به استثنای چت ویدیویی، هیچ وقت صفحه نمایش وجود ندارد. حداکثر یک ساعت در روز برای کودکان 2-5 ساله، برنامه ریزی آموزشی ایده آل است. * نظارت و ایمنی: در حین کشف محیط اطراف کودک خود به دقت نظارت کنید تا خطرات مرتبط با سقوط، سوختگی، مسمومیت، غرق شدن یا خفگی را کاهش دهید. از صندلی ماشین، کلاه ایمنی دوچرخه، کرم ضد آفتاب و دافع حشرات به طور مناسب استفاده کنید. 3. معاینات منظم: قرار ملاقات های منظم با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را برای ردیابی رشد، رشد و وضعیت واکسیناسیون فرزندتان تنظیم کنید. هر گونه نگرانی در مورد رفتار، گفتار یا تعاملات اجتماعی را به اشتراک بگذارید. 4. آموزش و پشتیبانی والدین: به کتابخانه‌های محلی، مراکز اجتماعی، یا وب‌سایت‌هایی که کلاس‌ها و کارگاه‌های آموزشی متمرکز بر رشد کودکان نوپا، استراتژی‌های انضباط، و تکنیک‌های ارتباطی مؤثر ارائه می‌دهند، دسترسی داشته باشید. از سیستم های پشتیبانی استفاده کنید و در صورت لزوم از متخصصان راهنمایی بخواهید.
ارتقای سلامت کودک دو ساله شامل جنبه های مختلفی از جمله تغذیه، فعالیت بدنی، مراقبت از دهان، اقدامات ایمنی و رفاه عاطفی است. در اینجا چند توصیه وجود دارد: انواع غذاهای غنی از مواد مغذی مانند میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، گوشت بدون چربی و محصولات لبنی را سرو کنید. مصرف شکر را محدود کنید و به جای آبمیوه یا نوشابه، آب بنوشید. همانطور که فرزندتان مستقل تر می شود، به او بیاموزید که چگونه نشانه های گرسنگی و سیری را تشخیص دهد. کودک خود را درگیر فعالیت بدنی منظم کنید، در حالت ایده آل حداقل 30 دقیقه بازی ساختاریافته و 60 دقیقه بازی بدون ساختار هر روز. به عنوان مثال می توان به بازی گرفتن، رقصیدن، کوهنوردی و کاوش در محیط های بیرونی اشاره کرد. بر تمامی فعالیت ها نظارت داشته باشید و مطمئن شوید که ایمن باقی می مانند. دندان های کودک خود را دو بار در روز با استفاده از مقداری خمیر دندان حاوی فلوراید به اندازه یک نخود مسواک بزنید. روزی یکبار بین دندانهایشان نخ دندان بکشید. سالانه برای چکاپ و تمیز کردن به دندانپزشک مراجعه کنید. به کودک خود بیاموزید که چگونه پس از مصرف غذاهای شیرین یا اسیدی، دهان خود را با آب بشویید. اطمینان حاصل کنید که کودک شما هر شب به اندازه کافی بخوابد، معمولاً حدود 11 تا 14 ساعت بسته به نیازهای فردی. برنامه چرت زدن در بین کودکان دو ساله بسیار متفاوت است. با این حال، اکثر کودکان تا سه سالگی دیگر نیاز به چرت بعدازظهر ندارند. برای کمک به تنظیم الگوهای خواب، یک روال آرام بخش قبل از خواب ایجاد کنید خانه خود را به طور کامل از کودک محافظت کنید، کابینت ها را محکم کنید، راه پله ها را نصب کنید، پریزهای برق را بپوشانید، و گوشه های تیز مبلمان را بردارید. از صندلی های ماشین به درستی استفاده کنید و همیشه در طول سفر آن ها را ببندید. هرگز کودک خود را بدون مراقبت در نزدیکی آب یا مواد خطرناک رها نکنید. برای نظارت بر رشد، رشد، و وضعیت واکسیناسیون به طور منظم ویزیت های منظم کودک خوب را با پزشک اطفال خود برنامه ریزی کنید. هر گونه نگرانی مربوط به رفتار، گفتار یا تحرک را با پزشک خود در میان بگذارید. ارتباط باز، همدلی و درک را تقویت کنید. احساسات و عواطف فرزندتان را تأیید کنید، حتی احساسات منفی. استقلال را تشویق کنید و در عین حال مرزها و راهبردهای نظم و انضباط را ارائه دهید. کنجکاوی و خلاقیت آنها را از طریق اکتشاف و بازی های تخیلی پرورش دهید. حفظ روابط نزدیک با اعضای خانواده و مراقبان از بهزیستی عاطفی کودک دو ساله حمایت می کند. فراهم کردن یک محیط پایدار و قابل پیش بینی به آنها امکان می دهد از نظر اجتماعی، شناختی و عاطفی رشد کنند. روال های مداوم، انتظارات روشن و تقویت مثبت بیشتر به توسعه مطلوب در این مرحله کمک می کند.
چک آپ های منظم: برای معاینات و واکسیناسیون های روتین با پزشک اطفال ملاقات های منظم برنامه ریزی کنید. این بازدیدها به پزشک اجازه می دهد تا رشد، رشد و سلامت کلی کودک شما را تحت نظر داشته باشد. واکسیناسیون: اطمینان حاصل کنید که کودک شما با واکسیناسیون های توصیه شده برای سن خود به روز است. این شامل واکسن های بیماری هایی مانند سرخک، اوریون، سرخجه (MMR)، آبله مرغان (آبله مرغان) و عفونت های پنوموکوکی است. رژیم غذایی سالم: رژیم غذایی متعادلی ارائه دهید که شامل انواع میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین های بدون چربی و محصولات لبنی است. عادات غذایی سالم را تشویق کنید و تنقلات و نوشیدنی های شیرین را محدود کنید. فعالیت بدنی: فعالیت بدنی روزانه را برای ارتقاء رشد و تکامل سالم تشویق کنید. اجازه دهید فرزندتان در بازی های فعال مانند دویدن، پریدن، بالا رفتن و رقصیدن شرکت کند. بهداشت دهان: با مسواک زدن دندان های خود دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید، به کودک خود کمک کنید تا عادات بهداشت دهان و دندان خود را ایجاد کند. اولین ویزیت دندانپزشکی خود را در حدود سن یک سالگی یا طبق توصیه دندانپزشک خود برنامه ریزی کنید. روال خواب: مطمئن شوید که کودک شما خواب کافی دارد. بیشتر کودکان دو ساله به 11 تا 14 ساعت خواب در روز نیاز دارند که شامل چرت زدن نیز می شود. اقدامات ایمنی: خانه خود را از کودکان محافظت کنید تا محیطی امن ایجاد کنید. دروازه های ایمنی را نصب کنید، مبلمان سنگین را محکم کنید، پریزهای برق را بپوشانید و مواد خطرناک را دور از دسترس قرار دهید. سلامت چشم و گوش: برای ارزیابی بینایی کودک خود، معاینه چشم را با اپتومتریست یا چشم پزشک برنامه ریزی کنید. شنوایی فرزندتان را زیر نظر داشته باشید و اگر نگرانی دارید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. زبان و رشد شناختی: در فعالیت‌هایی شرکت کنید که باعث ارتقای زبان و رشد شناختی می‌شوند، مانند خواندن کتاب با هم، خواندن آهنگ، و تشویق بازی‌های تخیلی. بهزیستی عاطفی: یک محیط پرورشی و حمایتی برای فرزند خود فراهم کنید. ابراز احساسات را تشویق کنید، به آنها بیاموزید که چگونه احساسات خود را مدیریت کنند و تحسین و تقویت مثبت ارائه دهید. زمان تماشای صفحه: زمان تماشای صفحه نمایش فرزندتان را محدود کنید و مطمئن شوید که هر محتوایی که مصرف می‌کند برای سن او مناسب است. آکادمی اطفال آمریکا عدم استفاده از صفحه نمایش را برای کودکان زیر 18 ماه و زمان محدود و تحت نظارت را برای کودکان 18 تا 24 ماهه توصیه می کند. آموزش توالت: ارزیابی کنید که آیا کودک شما نشانه هایی از آمادگی برای آموزش توالت نشان می دهد، مانند آگاهی از احساس نیاز به رفتن، خشک ماندن برای مدت طولانی تر و ابراز علاقه به دستشویی.
مشکل در بیدار شدن در صبح: اگر کودک شما به طور مداوم در بیدار شدن مشکل دارد، گیجی به نظر می رسد یا بیش از حد خواب آلود است، ممکن است نشانه این باشد که او به اندازه کافی نمی خوابد. خواب‌آلودگی در طول روز: اگر کودک شما اغلب در طول روز خسته یا خواب‌آلود به نظر می‌رسد، می‌تواند نشان دهنده خواب ناکافی در طول شب باشد. تحریک پذیری و تغییرات خلقی: کمبود خواب می تواند بر خلق و خو و رفتار کودک تأثیر بگذارد. آنها ممکن است به راحتی ناامید، بداخلاق، یا عصبانیت های مکرر شوند. بیش فعالی یا بی قراری: به طور متناقض، برخی از کودکان ممکن است در هنگام کم خوابی فعالیت یا بی قراری بیشتری از خود نشان دهند. مشکل در تمرکز: خواب ناکافی می تواند بر توانایی کودک در تمرکز و تمرکز تأثیر بگذارد. آنها ممکن است در توجه کردن مشکل داشته باشند یا عملکرد شناختی آنها کاهش یافته است. کاهش اشتها: کم خوابی می تواند بر اشتها تأثیر بگذارد و منجر به کاهش علاقه به غذا یا الگوهای غذایی نامنظم شود. تأخیر در رشد: کمبود مزمن خواب می‌تواند به طور بالقوه بر رشد و تکامل کودک، از جمله مهارت‌های حرکتی، توانایی‌های شناختی، و عملکرد اجتماعی-عاطفی تأثیر بگذارد. توجه به این نکته مهم است که نیازهای خواب فردی می تواند متفاوت باشد و برخی از کودکان ممکن است به طور طبیعی به خواب بیشتر یا کمتری نسبت به سایرین نیاز داشته باشند. اگر در مورد الگوهای خواب یا سلامت کلی فرزندتان نگرانی دارید، بهتر است برای ارزیابی و راهنمایی بیشتر با پزشک اطفال او مشورت کنید. با توجه به واکسیناسیون های توصیه شده برای یک کودک دو ساله، در اینجا برخی از واکسن های رایجی که ممکن است تجویز شوند آورده شده است: MMR (سرخک، اوریون، سرخجه): دومین دوز واکسن MMR معمولاً در حدود 12 تا 15 ماهگی تزریق می‌شود و پس از آن بین 4 تا 6 سالگی تزریق می‌شود. واریسلا (آبله مرغان): دوز دوم واکسن آبله مرغان معمولاً بین 12 تا 15 ماهگی تزریق می شود. DTaP (دیفتری، کزاز، سیاه سرفه): چهارمین دوز واکسن DTaP معمولاً بین 15 تا 18 ماهگی تزریق می شود. واکسن غیرفعال فلج اطفال (IPV): سومین دوز واکسن IPV معمولاً بین 6 تا 18 ماهگی تزریق می شود. هپاتیت A: اولین دوز واکسن هپاتیت A معمولاً بین 12 تا 23 ماهگی تزریق می‌شود و سپس چند ماه بعد دوز دوم تزریق می‌شود. مهم است که با متخصص اطفال کودک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که واکسیناسیون مناسب را بر اساس نیازهای فردی و هر توصیه خاصی در کشور یا منطقه شما دریافت می کند. برای تشویق فرزندتان به فعالیت بدنی، نکات زیر را در نظر بگیرید: الگو باشید: خودتان در فعالیت های بدنی شرکت کنید و اجازه دهید فرزندتان فعال بودن شما را ببیند. کودکان اغلب رفتارهای والدین خود را تقلید می کنند. آن را سرگرم کننده کنید: فعالیت هایی را پیدا کنید که فرزندتان از آنها لذت می برد و آنها را سرگرم کننده کنید. این می تواند بازی تگ، دوچرخه سواری، رقصیدن، یا بازی کردن ورزشی باشد که به آن علاقه نشان می دهند. بازی در فضای باز: هر زمان که ممکن است، بازی در فضای باز را تشویق کنید. فعالیت های خارج از منزل فرصت هایی را برای اکتشاف، دویدن، پریدن و سایر حرکات فیزیکی فراهم می کند. زمان بازی اختصاصی را کنار بگذارید: روتینی ایجاد کنید که شامل زمان بازی اختصاصی برای فعالیت های بدنی باشد. این می تواند یک فعالیت ساختاریافته یا بازی بدون ساختار باشد که در آن کودک شما می تواند آزادانه حرکت کند و فعال باشد. همسالان را درگیر کنید: کودک خود را تشویق کنید تا با کودکان دیگر بازی کند. فعالیت های گروهی یا قرارهای بازی می تواند آنها را به فعالیت بیشتر و شرکت در بازی و ورزش با هم ترغیب کند. محدود کردن زمان استفاده از صفحه نمایش: زمانی را که فرزندتان روی صفحه نمایش می‌گذراند، مانند تماشای تلویزیون یا بازی‌های ویدیویی، به حداقل برسانید. زمان زیاد صفحه نمایش می تواند مانعی برای فعالیت بدنی باشد. تجهیزات و اسباب‌بازی‌ها را تهیه کنید: اسباب‌بازی‌ها، توپ‌ها، طناب‌های پرش یا سایر تجهیزات مناسب سن را برای تشویق بازی فعال در خانه در دسترس داشته باشید. به برنامه‌های اجتماعی بپیوندید: به دنبال برنامه‌های محلی یا کلاس‌هایی باشید که فعالیت‌های بدنی را برای کودکان خردسال ارائه می‌دهند. این می تواند فرصت های ساختار یافته ای را برای کودک شما فراهم کند تا در بازی فعال با همسالان شرکت کند. به یاد داشته باشید که ایمنی را در حین فعالیت های بدنی در اولویت قرار دهید و در صورت نیاز نظارت مناسب را انجام دهید. همچنین مهم است که هنگام انتخاب فعالیت ها، توانایی ها و محدودیت های فرزندتان را در نظر بگیرید.
افزایش حساسیت به بیماری‌های قابل پیشگیری با واکسن: واکسیناسیون‌ها برای محافظت از کودکان در برابر بیماری‌های جدی و بالقوه تهدیدکننده زندگی طراحی شده‌اند. تأخیر یا حذف واکسن می تواند کودک شما را در برابر عفونت هایی مانند سرخک، سیاه سرفه یا مننژیت آسیب پذیر کند. افزایش خطر برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر: با واکسینه نکردن فرزندتان، به گسترش احتمالی بیماری‌ها به افرادی کمک می‌کنید که ممکن است به دلیل سن، شرایط سلامتی یا دلایل دیگر نتوانند واکسن دریافت کنند. این شامل نوزادانی می شود که برای واکسینه شدن کامل بسیار کوچک هستند یا افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. شیوع و نگرانی‌های بهداشت عمومی: اگر میزان واکسیناسیون کاهش یابد، بیماری‌های قابل پیشگیری با واکسن می‌توانند راحت‌تر پخش شوند. این می تواند منجر به شیوع در جوامع شود و پیامدهای سلامت عمومی گسترده تری داشته باشد. عوارض شدید و اثرات طولانی مدت سلامتی: برخی از بیماری‌های قابل پیشگیری با واکسن می‌توانند عوارض شدیدی از جمله آسیب مغزی، کاهش شنوایی، فلج یا حتی مرگ ایجاد کنند. واکسن ها به میزان قابل توجهی خطر این عوارض را کاهش می دهند. پیروی از برنامه واکسیناسیون توصیه شده توسط متخصص اطفال فرزندتان و مشورت با آنها برای هر گونه نگرانی یا سؤالی که ممکن است داشته باشید بسیار مهم است. برای کودکان دو ساله می توان فعالیت های بدنی مختلفی را توصیه کرد: بازی فعال: فعالیت هایی را که شامل دویدن، پریدن، پریدن، و بالا رفتن است، تشویق کنید. این می تواند شامل بازدید از زمین بازی، زمین های بازی با موانع یا مناطق بازی سرپوشیده باشد. رقصیدن: کمی موسیقی بگذارید و فرزندتان را تشویق به رقصیدن کنید. رقص یک راه سرگرم کننده برای ارتقای مهارت های حرکتی درشت، هماهنگی و تعادل است. تعادل کردن فعالیت‌ها: فرصت‌هایی را برای فرزندتان فراهم کنید تا مهارت‌های تعادل را تمرین کند، مانند راه رفتن در امتداد یک خط روی زمین، پا گذاشتن روی سنگ‌های پا، یا استفاده از تخته تعادل. بازی‌های توپ: بازی‌های ساده با توپ را انجام دهید که شامل پرتاب، گرفتن و لگد زدن است. این می تواند به توسعه هماهنگی دست و چشم و مهارت های حرکتی کمک کند. شنا: اگر کودک شما در آب راحت است، شنا می تواند یک فعالیت بدنی عالی باشد که گروه های مختلف عضلانی را تمرین می دهد. دوچرخه سه چرخه یا تعادلی: کودک خود را با دوچرخه های سه چرخه یا تعادلی آشنا کنید تا هماهنگی و مهارت های حرکتی درشت او را توسعه دهید. یوگا یا حرکات کششی: حرکات ساده یوگا یا تمرینات کششی می تواند انعطاف پذیری، آگاهی بدن و آرامش را افزایش دهد. به یاد داشته باشید که محیط امنی را فراهم کنید، در حین فعالیت های بدنی بر کودک خود نظارت داشته باشید و فعالیت های متناسب با سن را انتخاب کنید که با توانایی ها و علایق او مطابقت دارد. برای ایجاد یک برنامه خواب ثابت برای کودک خود، نکات زیر را در نظر بگیرید: زمان خواب ثابتی تنظیم کنید: زمان خواب منظمی را تعیین کنید که امکان خواب کافی برای سن کودکتان را فراهم کند. برنامه‌ای منظم را هدف قرار دهید که در آن هر روز در ساعت مشخصی به رختخواب می‌روند و از خواب بیدار می‌شوند. یک روال آرام بخش قبل از خواب ایجاد کنید: یک روال آرام بخش قبل از زمان خواب ایجاد کنید. این می تواند شامل فعالیت هایی مانند خواندن کتاب، حمام آب گرم یا گوش دادن به موسیقی آرامش بخش باشد. محیطی مناسب برای خواب ایجاد کنید: مطمئن شوید که اتاق خواب تاریک، ساکت و در دمایی راحت است. در صورت نیاز از پرده های خاموش، ماشین های نویز سفید یا چراغ های شب استفاده کنید. فعالیت‌های تحریک‌کننده قبل از خواب را محدود کنید: از فعالیت‌هایی که می‌تواند کودک شما را قبل از خواب بیش از حد تحریک کند، مانند زمان تماشای صفحه نمایش، بازی‌های فیزیکی شدید، یا شرکت در فعالیت‌های هیجان‌انگیز یا دارای بار هیجانی اجتناب کنید. آیین‌های منظم قبل از خواب را ایجاد کنید: قبل از خواب در فعالیت‌های آرامش‌بخش، مانند خواندن کتاب، در آغوش گرفتن، یا گفتگوی آرام شرکت کنید. یکنواختی در این مراسم می تواند به کودک شما نشان دهد که زمان استراحت و آماده شدن برای خواب فرا رسیده است. از کافئین و غذاهای شیرین پرهیز کنید: محدود کردن یا اجتناب از کافئین و غذاهای شیرین نزدیک به زمان خواب می تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند. محیط خواب راحت را تشویق کنید: اطمینان حاصل کنید که محل خواب کودکتان راحت است، با یک تشک مناسب، بالش، و ملافه مناسب. صبور و ثابت قدم باشید: ممکن است طول بکشد تا کودک شما با یک روال خواب جدید سازگار شود. ثبات و صبر کلیدی است. حتی در تعطیلات آخر هفته و تعطیلات به این روال پایبند باشید تا عادات خواب سالم را تقویت کنید. به یاد داشته باشید که هر کودکی متفاوت است، و ممکن است برای یافتن روتین خوابی که برای کودک شما بهترین کارایی را داشته باشد، نیاز به آزمون و خطا باشد. اگر نگرانی های مداومی در مورد الگوهای خواب فرزندتان دارید یا در ایجاد یک برنامه روتین مشکل دارید، برای راهنمایی بیشتر با پزشک اطفال کودک خود مشورت کنید.
مقاومت قبل از خواب: کودکان دو ساله ممکن است در برابر رفتن به رختخواب مقاومت کنند و در نتیجه درگیری و تاخیر قبل از خواب رخ دهد. بیداری‌های شبانه: کودکان در این سن ممکن است در طول شب از خواب بیدار شوند و به‌طور مستقل دوباره به خواب بروند. آنها ممکن است به دنبال آرامش والدین باشند یا در تسکین خود مشکل داشته باشند. بی قراری یا مشکل در آرام شدن: کودکان دو ساله ممکن است قبل از خواب خود را آرام کنند که منجر به بی قراری یا طولانی شدن زمان خوابیدن می شود. چرت کوتاه یا بدون چرت روزانه: برخی از کودکان ممکن است در این سن از چرت زدن در طول روز دور شوند، در حالی که برخی دیگر ممکن است هنوز به یک یا دو چرت نیاز داشته باشند. خواب نامنظم یا ناکافی در روز می تواند بر خواب شبانه تأثیر بگذارد. اختلال در برنامه خواب: تغییرات در روال، سفر، یا انتقال (مانند انتقال از تخت به تخت) می تواند به طور موقت الگوهای خواب کودک را مختل کند. برای مدیریت ترس کودک از واکسیناسیون، نکات زیر را در نظر بگیرید: اطلاعات مناسب سن کودک را ارائه دهید: واکسیناسیون را به زبان ساده و قابل درک برای سن کودک خود توضیح دهید. از زبانی استفاده کنید که اطمینان بخش باشد و بر اهمیت سالم ماندن تأکید کند. از وسایل کمک بصری استفاده کنید: از کتاب‌ها، فیلم‌ها یا تصاویر برای کمک به کودکتان در تجسم فرآیند واکسیناسیون استفاده کنید. منابعی وجود دارد که به طور خاص برای کمک به کودکان در درک و احساس راحتی بیشتر در مورد واکسیناسیون طراحی شده اند. پزشک بازی: ایفای نقش می تواند به کودک شما کمک کند تا با روش های پزشکی بیشتر آشنا شود. وانمود کنید که یک پزشک یا پرستار هستید و با استفاده از یک سرنگ اسباب بازی به کودک خود تزریق وانمود کنید. این می تواند به ابهام زدایی از تجربه و کاهش ترس کمک کند. آرامش و اطمینان را ارائه دهید: در طول فرآیند واکسیناسیون، راحتی را فراهم کنید و دست کودک خود را بگیرید یا یک شیء آرامش بخش ارائه دهید. به آنها اطمینان دهید که سریع انجام می شود و شما برای حمایت از آنها حاضرید. حواس پرتی و درگیر کردن: توجه کودک خود را در طول واکسیناسیون با درگیر شدن در یک مکالمه، خواندن یک آهنگ، یا بازی کردن جلب کنید. تکنیک های حواس پرتی می تواند به تغییر جهت تمرکز و کاهش اضطراب کمک کند. تحسین و پاداش: فرزند خود را به دلیل شجاعت و انعطاف پذیری پس از واکسیناسیون تحسین کنید. ارائه جوایز یا انگیزه های کوچک برای تقویت ارتباط مثبت با تجربه را در نظر بگیرید. به یاد داشته باشید، هنگام پرداختن به ترس های فرزندتان، حفظ آرامش و مثبت بودن ضروری است. اگر ترس آنها شدید یا مداوم است، ممکن است بخواهید برای راهنمایی و حمایت بیشتر با متخصص اطفال یا روانشناس کودک آنها مشورت کنید. علائمی که نشان می دهد یک کودک دو ساله ممکن است فعالیت بدنی کافی نداشته باشد عبارتند از: بی قراری یا بی قراری بیش از حد: اگر کودک شما دائماً بی قرار به نظر می رسد یا برای مدت کوتاهی در یک جا نشستن مشکل دارد، ممکن است نشان دهنده نیاز به فعالیت بدنی بیشتر باشد. مشکل در کنترل تکانه: فعالیت بدنی ناکافی می تواند منجر به مشکلاتی در کنترل تکانه و خود تنظیمی شود. فرزند شما ممکن است در پیروی از دستورالعمل ها مشکل داشته باشد یا رفتار تکانشی از خود نشان دهد. تون عضلانی کم یا هماهنگی ضعیف: عدم تحرک می تواند به کاهش قدرت و هماهنگی عضلات کمک کند. اگر به نظر می رسد کودک شما ماهیچه های ضعیفی دارد یا با مهارت های حرکتی اولیه مبارزه می کند، ممکن است نشانه ای از فعالیت بدنی ناکافی باشد. افزایش وزن یا چاقی: عدم فعالیت بدنی همراه با عادات غذایی ناسالم می تواند به افزایش وزن در کودکان خردسال کمک کند. اگر فرزند شما بیش از حد وزن اضافه می کند یا دارای شاخص توده بدنی ناسالم (BMI) است، ممکن است نشان دهنده نیاز به افزایش فعالیت بدنی باشد. بی قراری هنگام خواب: اگر کودک شما هنگام خواب انرژی اضافی دارد و به سختی می تواند بخوابد، ممکن است نشانه آن باشد که او در طول روز فعالیت بدنی کافی نداشته است. بیش فعالی یا انفجار بیش از حد انرژی: فعالیت بدنی ناکافی گاهی اوقات می تواند منجر به انفجار بیش فعالی یا انرژی بیش از حد شود. اگر کودک شما به طور مداوم این رفتارها را نشان می دهد، ممکن است نشان دهنده نیاز به بازی فعال تر باشد.
اسفناج حاوی فولات است 1- قارچ پورتوبلو پر شده اسفناج و فتا: - ساقه های قارچ پورتوبلو را جدا کرده و تمیز کنید. آنها را روی یک ورقه پخت قرار دهید. - سیر ریز شده و پیاز خرد شده را در تابه ای تفت دهید تا نرم شوند. اسفناج خرد شده را اضافه کنید و تفت دهید تا پژمرده شود. - در یک کاسه، مخلوط اسفناج پخته شده را با پنیر فتا خرد شده و آرد سوخاری مخلوط کنید. ادویه زدن با نمک و فلفل. - قارچ پورتوبلو را با مخلوط اسفناج و فتا پر کنید. با روغن زیتون بپاشید و در فر بپزید تا قارچ ها نرم شوند و مواد داخل آن قهوه ای طلایی شود. لیمو حاوی فولات است 2-مرغ سوخاری سیر لیمو: - فر را از قبل گرم کنید و یک مرغ کامل را روی ماهیتابه قرار دهید. - در یک کاسه، کره آب شده، سیر ریز شده، پوست لیمو، آب لیمو، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. - مخلوط را به تمام مرغ از جمله زیر پوست و داخل حفره بمالید. - مرغ را در فر تفت دهید تا به دمای داخلی مورد نظر برسد و گهگاهی با آب تابه بپزید. پونه کوهی حاوی فولات است 3- سس پاستا ایتالیایی: - در قابلمه ای روغن زیتون را گرم کنید و پیاز و سیر خرد شده را تفت دهید تا نرم شوند. - گوجه فرنگی خرد شده، رب گوجه فرنگی، پونه کوهی خشک، ریحان خشک، نمک و فلفل را به قابلمه اضافه کنید. - سس را حدود 30 دقیقه بجوشانید تا طعم ها با هم مخلوط شوند. کلم حاوی فولات است 4- کلم سرخ شده: روغن را در یک تابه یا واک روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید. کلم ورقه ای نازک را اضافه کنید و چند دقیقه تفت دهید تا شروع به نرم شدن کند. سیر خرد شده، زنجبیل رنده شده، سس سویا و کمی شکر را اضافه کنید. سرخ کردن را تا زمانی که کلم ترد و لطیف شود ادامه دهید. به عنوان غذای جانبی سرو کنید یا پروتئین دلخواه خود را برای یک وعده غذایی کامل اضافه کنید. کلم بروکسل حاوی فولات است 5- سالاد کلم بروکسل: - کلم بروکسل را ریز یا نازک برش دهید و در ظرفی بریزید. - زغال اخته خشک، آجیل برشته شده (مانند بادام یا گردو) و پنیر خرد شده (مانند پنیر فتا یا بز) را اضافه کنید. - با سس تهیه شده از روغن زیتون، آب لیمو، خردل دیژون، عسل، نمک و فلفل بپاشید. - همه چیز را با هم مخلوط کنید تا خوب ترکیب شوند. عدس حاوی فولات 6- عدس بولونی: - عدس ها را طبق دستورالعمل بسته بپزید تا نرم شوند اما همچنان شکل خود را حفظ کنند. - در تابه ای پیاز خرد شده، سیر خرد شده و هویج رنده شده را تفت دهید تا نرم شوند. - سس گوجه فرنگی، رب گوجه فرنگی، عدس پخته شده، سبزی های خشک (مانند پونه کوهی یا ریحان) و مقداری شراب قرمز (اختیاری) را اضافه کنید. - سس بولونی را بجوشانید تا طعم ها به خوبی با هم ترکیب شوند. - روی پاستا یا رشته کدو سبز پخته شده سرو کنید. پرتقال حاوی فولات است 7- مرغ نارنجی هم بزنید: - در یک کاسه، آب پرتقال، سس سویا، عسل و نشاسته ذرت را با هم مخلوط کنید تا سس ایجاد شود. - روغن را در یک تابه یا ووک گرم کنید و مرغ خرد شده را تفت دهید تا پخته شود. - فلفل دلمه‌ای خلال شده، نخود برفی و تکه‌های پرتقال را به ماهیتابه اضافه کنید و بپزید تا سبزیجات ترد شوند. - سس را روی سرخ شده بریزید و بپزید تا غلیظ شود و مرغ و سبزیجات را بپوشاند. روی برنج یا رشته فرنگی سرو کنید. شیر حاوی آهن است 8- - گوشت خوک سرخ شده با شیر: - تکه های گوشت خوک را در تابه سرخ کنید، سپس آن را بردارید و کنار بگذارید. - در همان ماهیتابه پیاز و سیر و کمی شیر اضافه کنید. گوشت خوک را به تابه برگردانید، روی آن را بپوشانید و بپزید تا گوشت خوک پخته و نرم شود. پنیر حاوی آهن است 9- - پیتزا مارگریتا: خمیر پیتزا را پهن کرده و با سس مارینارا پخش کنید. – برش هایی از پنیر موزارلای تازه را روی سس بچینید. - برگ های تازه ریحان را اضافه کنید و با روغن زیتون بپاشید. - پیتزا را در فر بپزید تا پوسته آن طلایی شود و پنیر حباب دار شود. توفو حاوی آهن است 10- توفو و کاری سبزیجات: - توفو مکعبی را با ترکیبی از سبزیجات مانند هویج، سیب زمینی و نخود فرنگی در سس کاری خوش طعم که با شیر نارگیل، خمیر کاری و ادویه های معطر درست شده است، تفت دهید. - بجوشانید تا سبزیجات نرم شوند و طعم ها به خوبی با هم ترکیب شوند. - کاری را روی برنج بخارپز یا نان نان سرو کنید. طیور حاوی آهن است 11- ماکارونی آلفردو مرغ: - سینه مرغ خرد شده را در تابه تفت دهید و کنار بگذارید. - سس خامه ای آلفردو را با استفاده از کره، سیر، خامه غلیظ و پنیر پارمزان رنده شده آماده کنید. - پاستا پخته شده را با سس آلفردو و مرغ تفت داده شده بریزید. دانه ها حاوی آهن هستند 12- مرغ خشخاش: - مواد لازم: سینه مرغ، دانه خشخاش، کره، خامه سوپ مرغ، خامه ترش، کراکر کره ای له شده، نمک و فلفل. - دستورالعمل: فر را با دمای 350 درجه فارنهایت (175 درجه سانتیگراد) گرم کنید. در یک کاسه، خامه سوپ مرغ، خامه ترش و دانه های خشخاش را مخلوط کنید. سینه های مرغ را با نمک و فلفل مزه دار کنید، سپس آنها را در ظرفی چرب شده قرار دهید. مخلوط سوپ را روی مرغ بریزید. کراکرهای کره ای را خرد کرده و روی آن بپاشید. کره آب شده را روی ظرف بریزید. به مدت 30-35 دقیقه یا تا زمانی که مرغ پخته شود بپزید. گوشت ها حاوی آهن هستند 13- سرخ کردنی بوقلمون و سبزیجات: مواد لازم: بوقلمون بدون چربی، سبزیجات مخلوط (مانند فلفل دلمه ای، بروکلی، هویج و نخود فرنگی)، سس سویا، سیر، زنجبیل، روغن کنجد و فلفل قرمز (اختیاری). دستورالعمل: روغن را در یک تابه بزرگ یا واک گرم کنید. سیر خرد شده و زنجبیل رنده شده را اضافه کنید و یک دقیقه تفت دهید تا معطر شود. بوقلمون چرخ کرده را اضافه کنید و تفت دهید تا قهوه ای شود. سبزیجات مخلوط را با هم مخلوط کنید و بپزید تا ترد شوند. سس سویا، روغن کنجد و فلفل قرمز (در صورت تمایل) برای طعم دادن به آن اضافه کنید. یک یا دو دقیقه دیگر سرخ کنید و سرو کنید. ماهی حاوی آهن است 14- خورش ماهی کاری نارگیل: مواد تشکیل دهنده: فیله ماهی سفید، پیاز، سیر، زنجبیل، فلفل دلمه ای قرمز، هویج، شیر نارگیل، آب ماهی یا سبزیجات، پودر کاری، زردچوبه، فلفل هندی، آبلیمو، گشنیز، نمک و فلفل. طرز تهیه: در یک قابلمه بزرگ پیاز، سیر خرد شده و زنجبیل رنده شده را تفت دهید تا معطر شود. فلفل دلمه ای قرمز و هویج خلال شده را اضافه کنید و چند دقیقه تفت دهید. شیر نارگیل، ماهی یا آب سبزیجات، پودر کاری، زردچوبه و فلفل کاین را با هم مخلوط کنید. مخلوط را به جوش بیاورید. فیله های ماهی را به آرامی داخل خورش بریزید و حدود 8-10 دقیقه یا تا زمانی که ماهی پخته شود بپزید. آب لیمو و گشنیز خرد شده را با هم مخلوط کنید. خورش ماهی را سرو کنید با برنج یا نان خرد شده. 15- سیخ ماهی و سبزی: مواد لازم: تکه های ماهی (مانند ماهی سالمون یا کاد)، فلفل دلمه ای (قرمز، زرد و سبز)، گوجه فرنگی گیلاسی، پیاز قرمز، آب لیمو، روغن زیتون، سیر، پونه کوهی خشک، نمک و فلفل. دستورالعمل: سیخ های چوبی را به مدت 30 دقیقه در آب خیس کنید تا نسوزند. گریل را از قبل روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید. تکه های ماهی، فلفل دلمه ای، گوجه فرنگی گیلاسی و پیاز قرمز را روی سیخ بپیچید. در یک کاسه، آب لیمو، روغن زیتون، سیر خرد شده، پونه کوهی خشک، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. ماریناد را با برس روی سیخ ها بمالید. سیخ ها را حدود 6 تا 8 دقیقه گریل کنید، گهگاهی بچرخانید تا ماهی پخته و سبزیجات نرم شوند. تخم مرغ حاوی آهن است 16- تخم مرغ در برزخ: مواد لازم: تخم مرغ، سس گوجه فرنگی، سیر، پیاز، فلفل قرمز، روغن زیتون، نمک و فلفل. دستورالعمل: روغن زیتون را در تابه ای روی حرارت متوسط گرم کنید. سیر ریز شده و پیاز خرد شده را تفت دهید تا نرم شوند. سس گوجه فرنگی و فلفل قرمز را اضافه کنید. چند دقیقه بجوشانید تا سس کمی غلیظ شود. چاه های کوچکی در سس ایجاد کنید و در هر چاه تخم مرغ ها را بشکنید. ادویه زدن با نمک و فلفل. روی ماهیتابه را بپوشانید و بپزید تا تخم مرغ ها به میزان پخت دلخواه شما بپزند. روغن زیتون حاوی چربی های سالم است 17- سیب زمینی سوخاری سیر و سبزی: مواد لازم: سیب زمینی بچه، حبه سیر، گیاهان تازه (مانند رزماری، آویشن یا جعفری)، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر. دستورالعمل: فر را با دمای 425 درجه فارنهایت (220 درجه سانتیگراد) گرم کنید. سیب زمینی بچه را نصف یا چهار قسمت کنید. آنها را با سیر خرد شده، سبزی های تازه خرد شده، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر بریزید تا خوب پوشش داده شوند. سیب زمینی ها را به طور مساوی روی یک ورقه پخت پخش کنید. حدود 25-30 دقیقه یا تا زمانی که سیب زمینی ها قهوه ای طلایی و ترد شوند تفت دهید. ماهی چرب حاوی چربی های سالم است 18- کیک ماهی خال مخالی: مواد لازم: فیله ماهی خال مخالی، سیب زمینی آب پز، آرد سوخاری، تخم مرغ، پوست لیمو، سبزی تازه (مانند جعفری یا شوید)، نمک، فلفل و روغن زیتون. دستورالعمل: در یک کاسه، ماهی خال مخالی، پوره سیب زمینی آب پز، آرد سوخاری، تخم مرغ زده شده، پوست لیمو، سبزی تازه خرد شده، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. خوب هم بزنید تا همه مواد به طور یکنواخت ترکیب شوند. مخلوط را به شکل پاتیل در آورید. روغن زیتون را در تابه ای روی حرارت متوسط گرم کنید. کیک های ماهی را سرخ کنید تا قهوه ای طلایی و از دو طرف ترد شوند. با سالاد جانبی یا سس سرو کنید.
در 2 سالگی، یک نوزاد در حال انتقال به مرحله کودک نوپا است و می تواند طیف وسیع تری از غذاهای جامد را مصرف کند. ارائه یک رژیم غذایی متعادل و مغذی که شامل انواع گروه های غذایی باشد، بسیار مهم است. در اینجا چند پیشنهاد غذایی برای یک کودک 2 ساله وجود دارد: میوه ها و سبزیجات: انواع میوه ها و سبزیجات را برای تامین ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر ضروری ارائه دهید. به عنوان مثال می توان به موز، سیب، پرتقال، انواع توت ها، بروکلی، هویج، نخود فرنگی، سیب زمینی شیرین و اسفناج اشاره کرد. غلات کامل: غلات کامل را برای انرژی و فیبر در رژیم غذایی کودک خود بگنجانید. این می تواند شامل گزینه هایی مانند نان سبوس دار، برنج قهوه ای، جو، کینوا و غلات کامل باشد. پروتئین: منبعی از پروتئین برای حمایت از رشد و نمو فراهم می کند. گزینه ها شامل گوشت بدون چربی (مرغ، بوقلمون)، ماهی، لوبیا، عدس، توفو، تخم مرغ و محصولات لبنی (ماست، پنیر) است. محصولات لبنی: شامل محصولات لبنی حاوی کلسیم و ویتامین D باشد. شیر کامل یا محصولات لبنی پرچرب مانند ماست، پنیر و شیر را پیشنهاد دهید. چربی های سالم: چربی های سالم را در رژیم غذایی خود بگنجانید، مانند آووکادو، کره آجیل (در صورت عدم وجود حساسیت) و روغن زیتون، برای حمایت از رشد مغز. آب: مصرف آب را در طول روز تشویق کنید تا کودک خود را هیدراته نگه دارید. قندهای اضافه شده و غذاهای فرآوری شده را محدود کنید: مصرف تنقلات شیرین، آب نبات، نوشابه و غذاهای فرآوری شده را به حداقل برسانید. این اقلام ارزش غذایی کمی دارند و می توانند به عادات غذایی ناسالم کمک کنند. اندازه وعده: اندازه وعده های غذایی مناسب با سن و اشتهای کودکتان سرو کنید. علائم گرسنگی و سیری آنها را زیر نظر بگیرید و از فشار آوردن به آنها برای تمام کردن غذایشان خودداری کنید. بافت غذا: انواع بافت‌ها، از جمله غذاهای نرم، تکه‌های کوچک و غذاهای انگشتی را برای تشویق خود تغذیه و توسعه مهارت‌های جویدن ارائه دهید. محیط زمان صرف غذا: برای تشویق عادات غذایی سالم و ایجاد یک تجربه خوشایند برای کودک خود، محیطی مثبت و آرام، بدون حواس‌پرتی ایجاد کنید. به خاطر داشته باشید که برای مشاوره شخصی در مورد نیازهای تغذیه ای کودک و هر گونه ملاحظات غذایی خاصی که ممکن است داشته باشند، با پزشک اطفال خود مشورت کنید.
میوه‌های برش‌شده: میوه‌هایی مانند موز، توت‌فرنگی، انگور (از وسط نصف شده)، هندوانه و کیوی به آنها بدهید. سبزیجات پخته: سبزیجات پخته شده و نرم مانند گلچه های بروکلی بخارپز شده، هویج، تکه های سیب زمینی شیرین بو داده یا برش های خیار را سرو کنید. کراکر یا نان تست غلات کامل: کراکر غلات کامل یا نان برشته برش داده شده به قطعات کوچک تهیه کنید. می‌توانید آنها را به‌صورت ساده یا با مایه‌هایی مانند هوموس یا کره آجیل (در صورت عدم وجود حساسیت) عرضه کنید. مکعب های پنیر: مکعب های کوچک یا تکه های پنیر، مانند چدار یا موزارلا را ارائه دهید. ماست: ماست را در یک کاسه یا به صورت قطره ماست سرو کنید (دوقچه های کوچک ماست را روی یک ورقه پخت فریز کنید). تخم مرغ آب پز: تخم مرغ های آب پز شده را برای سهولت در دست زدن به چهار یا قطعات کوچک برش دهید. ماکارونی پخته شده: تکه‌های کوچکی از ماکارونی پخته شده مانند پنه یا فوسیلی را ارائه دهید. بهتر است گزینه های غلات کامل یا غنی شده را انتخاب کنید. گوشت های نرم پخته شده: قطعات کوچک و لطیفی از مرغ، بوقلمون یا گوشت گاو پخته تهیه کنید که جویدن و قورت دادن آن برای کودک شما آسان باشد. برش‌های آووکادو: برش‌ها یا تکه‌های کوچک آووکادوی رسیده را ارائه دهید که چربی‌های سالمی را فراهم می‌کند. ساندویچ های کوچک: مینی ساندویچ ها را با نان سبوس دار و مواد پرکننده مانند آووکادوی له شده، بوقلمون یا مرغ نازک برش داده شده و پنیر درست کنید. آنها را به اندازه های کوچک و قابل کنترل برش دهید. تشویق یک کودک 2 ساله برای امتحان کردن غذاهای جدید: الگو باشید: خودتان برای امتحان غذاهای جدید اشتیاق نشان دهید. کودکان اغلب رفتار والدین یا مراقبان خود را تقلید می کنند. آن را سرگرم کننده کنید: غذاهای جدید را به روشی خلاقانه و جذاب ارائه دهید. از اشکال مختلف استفاده کنید یا آنها را مرتب کنید تا یک تصویر یا صورتک شکلک ایجاد کنید. تنوع پیشنهاد: طعم‌ها، رنگ‌ها و بافت‌های مختلف را معرفی کنید. کودک خود را تشویق کنید تا غذاهای مختلف را بشناسد و بچشد. کودک خود را درگیر کنید: به فرزندتان اجازه دهید در فعالیت های آشپزخانه متناسب با سن، مانند شستن میوه ها یا سبزیجات، مخلوط کردن مواد، یا چیدن ظروف ساده شرکت کند. این مشارکت می تواند علاقه آنها را به امتحان غذاهای جدید افزایش دهد. به پیشنهاد دادن ادامه دهید: ممکن است قبل از اینکه کودک غذای جدیدی را بپذیرد، چندین بار در معرض قرار گرفتن غذای جدید قرار گیرد. اگر در ابتدا آن را رد کردند، تسلیم نشوید. به ارائه آن در وعده های کوچک و در کنار غذاهای آشنا ادامه دهید. غذاهایی که برای یک کودک 2 ساله باید اجتناب کرد: خطرات خفگی: از غذاهایی که خطر خفگی دارند، مانند انگور کامل، آجیل، ذرت بو داده، آب نبات های سفت، تکه های سبزیجات خام و تکه های بزرگ گوشت اجتناب کنید. قندهای افزوده شده: غذاها و نوشیدنی‌های حاوی قند اضافه شده را محدود کنید، مانند آب نبات، کوکی‌ها، نوشیدنی‌های شیرین، و تنقلات فرآوری‌شده. غذاهای بسیار فرآوری شده: مصرف غذاهای بسیار فرآوری شده را که سرشار از چربی های ناسالم، سدیم و افزودنی های مصنوعی هستند به حداقل برسانید. در صورت امکان گزینه های کامل و حداقل پردازش شده را انتخاب کنید. مثل همیشه، برای مشاوره شخصی در مورد نیازهای غذایی خاص فرزندتان و هرگونه محدودیت غذایی خاص یا آلرژی که ممکن است داشته باشد، با پزشک اطفال خود مشورت کنید.
غذاهای رنگارنگ و از نظر بصری جذاب سرو کنید: از انواع میوه ها و سبزیجات رنگارنگ استفاده کنید تا غذا از نظر بصری برای کودکتان جالب و جذاب باشد. با ارائه خلاقیت به خرج دهید: غذا را به شکل های سرگرم کننده بچینید یا هنرهای غذایی ساده بسازید تا غذا جذاب تر شود. به عنوان مثال، می توانید روی پنکیک صورتک بسازید یا با میوه ها و سبزیجات مختلف تصویری ایجاد کنید. کودک خود را در تهیه غذا مشارکت دهید: به کودک خود اجازه دهید در کارهای مناسب سن خود، مانند هم زدن، ریختن یا پاره کردن کاهو شرکت کند. این می تواند آنها را در مورد وعده غذایی هیجان زده و احتمال بیشتری برای امتحان غذاهای جدید ایجاد کند. انواع بافت‌ها را ارائه دهید: ترکیبی از غذاهای نرم، ترد و جویدنی را برای ایجاد بافت‌های مختلف و جذاب نگه داشتن چیزها معرفی کنید. این می تواند شامل غذاهایی مانند سبزیجات پخته شده، میوه های برش داده شده یا کراکر غلات کامل باشد. آن را به یک تجربه حسی تبدیل کنید: کودک خود را تشویق کنید تا غذاهای مختلف را لمس کند، بو کند و کشف کند. این می تواند به آنها کمک کند تا با طعم ها و بافت های جدید راحت تر شوند. از ظروف و ظروف سرگرم کننده استفاده کنید: سعی کنید از بشقاب ها، کاسه ها و ظروف رنگارنگ با شخصیت ها یا طرح های مورد علاقه فرزندتان استفاده کنید. این می تواند زمان صرف غذا را برای آنها لذت بخش تر و جذاب تر کند. تبدیل زمان صرف غذا به بازی: بازی ها یا چالش های ساده ای ایجاد کنید که شامل خوردن غذاهای مختلف می شود. به عنوان مثال، می توانید با بستن چشمان کودک خود و اینکه او میوه ای را که می خورد را بر اساس طعم و بافت حدس بزند، بازی کنید. اکنون، بیایید در مورد معرفی طعم های جدید به رژیم غذایی یک کودک 2 ساله صحبت کنیم: کوچک شروع کنید: با معرفی طعم‌های جدید در مقادیر کم در کنار غذاهای آشنا شروع کنید. به این ترتیب، فرزند شما در ذائقه های کاملاً ناآشنا غرق نمی شود. مداوم باشید: ممکن است چندین تلاش لازم باشد تا کودک طعم جدیدی را بپذیرد. به ارائه غذاهای جدید بدون فشار یا زور ادامه دهید و به فرزندتان اجازه دهید تا با سرعت خودش آنها را بچشد و بچشد. تنوع پیشنهاد دهید: طعم‌ها و غذاهای مختلف را برای افزایش کام فرزندتان معرفی کنید. میوه ها، سبزیجات، پروتئین ها و غلات مختلف را برای ارائه یک تجربه حسی متنوع بگنجانید. الگو باشید: کودکان اغلب رفتار والدین خود را تقلید می کنند، بنابراین اجازه دهید شما را در حال لذت بردن از انواع غذاها ببینند. وقتی خودتان طعم های جدید را امتحان می کنید، اشتیاق و واکنش های مثبت نشان دهید. آن را سرگرم کننده کنید: فضای مثبتی را در مورد امتحان کردن غذاهای جدید ایجاد کنید. از کلمات توصیفی برای صحبت در مورد طعم ها استفاده کنید، کودک خود را در فرآیند آشپزی مشارکت دهید و آن را به یک تجربه مشترک تبدیل کنید. در مورد علائم یا نشانه هایی که نشان می دهد یک کودک 2 ساله آماده است تا غذاهای جدید را امتحان کند، به دنبال موارد زیر باشید: علاقه به آنچه که دیگران می خورند: اگر کودک شما نسبت به آنچه شما یا دیگران می خورید کنجکاوی نشان می دهد، ممکن است نشانه ای از آمادگی او برای کشف طعم های جدید باشد. تمایل به چشیدن: اگر کودک شما با چشیدن یا لیسیدن غذاهای جدید تمایل به امتحان کردن آنها را نشان می‌دهد، این نشان می‌دهد که او آماده است تا کام خود را باز کند. توانایی جویدن و بلعیدن: فرزند شما باید توانایی جویدن و قورت دادن بافت های مختلف را داشته باشد که نقطه عطف مهمی برای امتحان کردن غذاهای جدید است. استقلال در تغذیه خود: اگر فرزند شما در تغذیه خود استقلال بیشتری نشان می‌دهد، ممکن است آمادگی بیشتری برای امتحان غذاهای جدید داشته باشد. به یاد داشته باشید که هر کودکی متفاوت است و مهم است که هنگام معرفی طعم های جدید صبور باشید و به ترجیحات و آمادگی کودک خود احترام بگذارید.
شستن میوه ها و سبزیجات: به فرزندتان اجازه دهید به شما کمک کند محصولات را زیر آب جاری بشویید. این کار را می توان در یک سینک یا با یک لگن کوچک انجام داد. پاره کردن کاهو یا سبزی: به کودک خود نشان دهید که چگونه برگ کاهو یا گیاهانی مانند ریحان یا گشنیز را پاره کند. این می تواند یک فعالیت سرگرم کننده و لمسی برای آنها باشد. هم زدن و مخلوط کردن: به کودک خود یک کاسه کوچک و یک قاشق مخصوص کودک بدهید تا مواد را با هم مخلوط کند. آنها می توانند به مخلوط کردن خمیرها، سس ها یا سس ها کمک کنند. پاشیدن چاشنی: اگر پیتزا یا سالاد درست می‌کنید، به کودکتان اجازه دهید تا پنیر، سبزی یا سایر مواد را روی ظرف بپاشد. قرار دادن اقلام در سینی: اگر در حال مونتاژ یک سینی میان وعده یا جعبه ناهار هستید، به فرزندتان اجازه دهید وسایلی مانند برش‌های میوه، مکعب‌های پنیر یا کراکر را در سینی قرار دهد. برای تشویق کودک 2 ساله خود به لمس، بوییدن و کشف غذاهای مختلف در طول وعده غذایی، می توانید استراتژی های زیر را امتحان کنید: محیطی غنی از حس فراهم کنید: به کودک خود اجازه دهید بافت های مختلف غذاها را لمس کرده و کشف کند. غذاهای متنوعی با بافت های مختلف، مانند نرم، ترد، صاف یا ناهموار ارائه دهید. از زبان توصیفی استفاده کنید: در مورد رنگ‌ها، بافت‌ها و بوی غذاهایی که سرو می‌کنید صحبت کنید. فرزندتان را تشویق کنید تا آنچه را که می بیند، احساس می کند یا بو می کند، توصیف کند. حواس او را درگیر کنید: کودک خود را تشویق کنید تا غذاهای مختلف را با انگشتان خود لمس و احساس کند. اجازه دهید قبل از چشیدن طعم غذاها رایحه آنها را استشمام کنند. آن را به یک بازی تبدیل کنید: کاوش در غذاها را به یک بازی تبدیل کنید. به عنوان مثال، شما می توانید "What's that بوی؟" با بستن چشمان کودک و اینکه او غذا را بر اساس عطر آن حدس بزند. برای کمک به استقلال بیشتر یک کودک 2 ساله در تغذیه خود، می توانید این استراتژی ها را امتحان کنید: ظروف مناسب برای کودک تهیه کنید: از ظروفی استفاده کنید که برای دستان کوچک طراحی شده اند، مانند قاشق یا چنگال های کوچک با دسته های درشت. این کار باعث می شود کودک شما راحت تر ظروف را در دست بگیرد و کنترل کند. فینگر فودها را سرو کنید: غذاهای انگشتی به اندازه لقمه ارائه دهید که کودکتان بتواند به راحتی آنها را بگیرد و خودش بخورد. به عنوان مثال می توان به قطعات کوچک میوه، سبزیجات پخته شده، یا مکعب های پنیر اشاره کرد. فرصت‌های تمرینی را ارائه دهید: فرصت‌های منظمی را برای کودک خود فراهم کنید تا بتواند خود تغذیه را تمرین کند، حتی اگر در ابتدا به هم ریخته باشد. این به رشد مهارت های حرکتی آنها کمک می کند و استقلال را تشویق می کند. پیشرفت تدریجی: با غذاهایی شروع کنید که کار کردن با آنها آسان‌تر است و با مهارت‌تر شدن فرزندتان به غذاهای چالش‌برانگیزتر بروید. به عنوان مثال، از میوه های نرم شروع کنید و سپس غذاهایی را معرفی کنید که نیاز به جویدن بیشتری دارند. صبور و حامی باشید: به کودک خود اجازه دهید با سرعت خودش تغذیه خود را تمرین کند. تشویق و حمایت کنید، حتی اگر مشکلی ایجاد کنند. به یاد داشته باشید، این یک فرآیند یادگیری برای آنها است. با مشارکت دادن فرزندتان در تهیه غذا، تشویق به کاوش در غذاها، و فراهم کردن فرصت هایی برای خودتغذیه، می توانید به او کمک کنید تا مهارت های مهم خود را توسعه دهد و یک تجربه مثبت در زمان غذا ایجاد کند.
قاشق‌های کودک با دسته‌های درشت: به دنبال قاشق‌هایی باشید که مخصوص کودکان نوپا با دسته‌های کوتاه و ضخیم طراحی شده‌اند که برای دست‌های کوچک آسان است. برخی از قاشق ها همچنین دارای سر قاشق پهن تری هستند که می تواند غذا را برای کودک شما آسان تر کند. ست ظروف آموزشی: این ست ها اغلب شامل یک چنگال و قاشق با دسته های طراحی شده برای کودکان نوپا است. آنها ممکن است دارای دسته های بافت دار یا شکل های کانتور برای کمک به گرفتن و کنترل باشند. ظروف با نوک سیلیکونی: ظروف دارای نوک سیلیکونی می‌توانند روی لثه‌ها و دندان‌های کودک شما ملایم باشند و همچنین سطحی بدون لغزش در هنگام چال زدن یا ریختن غذا ایجاد می‌کنند. ظروف خود تغذیه: ظروف تخصصی در دسترس هستند که برای ارتقای مهارت های خود تغذیه طراحی شده اند. این ظروف معمولاً دسته‌های کوتاه‌تر و سر قاشق‌های منحنی پهن‌تری دارند که به کودک شما آسان‌تر می‌دهند تا غذا را به‌طور مستقل به دهان بیاورند. ظروف بامبو یا فولاد ضد زنگ: برخی از والدین ترجیح می دهند از گزینه های سازگار با محیط زیست مانند ظروف بامبو یا ظروف استیل ضد زنگ که برای کودکان نوپا طراحی شده اند استفاده کنند. اینها می توانند بادوام باشند و به راحتی تمیز شوند. هنگام انتخاب ظروف، ترجیحات و توانایی های فرزندتان را در نظر بگیرید. برخی از کودکان ممکن است ترجیحات حسی خاصی داشته باشند، بنابراین ممکن است لازم باشد سبک‌های مختلف را آزمایش کنید تا ببینید چه چیزی برای فرزندتان بهترین است. علاوه بر این، اطمینان حاصل کنید که ظروفی که انتخاب می کنید عاری از مواد مضر و مطابق با استانداردهای ایمنی هستند. شایان ذکر است که هر کودکی متفاوت است و آنچه برای یک کودک موثر است ممکن است برای کودک دیگر موثر نباشد. مشاهده مهارت و سطح راحتی کودک با ظروف مختلف ممکن است مفید باشد تا مشخص شود کدام یک برای او مناسب است.
ویژگی های لباس و لباس کودک 2 ساله وقتی صحبت از لباس برای یک کودک 2 ساله می شود، باید ویژگی های خاصی را در نظر گرفت. برخی از ویژگی های رایج لباس برای یک کودک 2 ساله: 1- پارچه راحت و نرم: لباس کودکان خردسال باید از پارچه های نرم، قابل تنفس و غیر تحریک کننده مانند پنبه تهیه شود. این به جلوگیری از تحریک پوست کمک می کند و به راحتی حرکت می کند. 2- پوشیدن و درآوردن آسان: لباس هایی با ویژگی هایی مانند گیره، دکمه یا کمربندهای کشسان، لباس پوشیدن و درآوردن لباس کودک 2 ساله را برای والدین یا مراقبان آسان تر می کند. این می تواند به ویژه در هنگام تعویض پوشک یا زمانی که کودک یاد می گیرد خودش لباس بپوشد مفید باشد. 3- فضای رشد: کودکان به سرعت رشد می کنند، بنابراین بهتر است لباس هایی را انتخاب کنید که کمی فضای اضافی برای رشد داشته باشند. به دنبال لباس هایی با کمربندهای قابل تنظیم یا سرآستین های کشسانی باشید که بتوانند بدن در حال رشد کودک را در خود جای دهند. 4- ویژگی های ایمنی: اطمینان حاصل کنید که لباس یک کودک 2 ساله فاقد دکمه های کوچک، گیره یا سایر قطعاتی است که می تواند خطر خفگی را ایجاد کند. همچنین، از لباس‌هایی با نخ‌های بلند یا کراوات‌هایی که می‌توانند به طور بالقوه گره بخورند یا خطری برای ایمنی ایجاد کنند، خودداری کنید. 5- دوام: کودکان 2 ساله اغلب فعال هستند و تمایل به انجام بازی هایی دارند که ممکن است کثیف باشد. انتخاب لباس‌هایی که بادوام هستند و می‌توانند در برابر شستشو و پوشیدن مکرر مقاومت کنند، مهم است. 6- مناسب با آب و هوا: لباس مناسب با آب و هوا و آب و هوای محل خود انتخاب کنید. این ممکن است شامل پارچه های سبک و قابل تنفس برای آب و هوای گرم یا گزینه های لایه بندی برای دماهای سردتر باشد. از نظر انواع خاص لباس برای یک کودک 2 ساله، در اینجا چند گزینه رایج وجود دارد: 7- کت و شلوار: این لباس های یک تکه برای کودکان خردسال مناسب است و می توان آن را به تنهایی یا به عنوان لایه پایه پوشید. 8- تاپ و تی شرت: به دنبال تاپ هایی باشید که راحت باشند، به راحتی پوشیده شوند و امکان حرکت را فراهم کنند. 9- پایین: شلوار یا شورت را با بند کمر کش دار یا بند قابل تنظیم برای پوشیدن راحت و تناسب راحت انتخاب کنید. 10- لباس یا دامن: برای دختران، لباس ها یا دامن ها می توانند گزینه های زیبا و راحت باشند. به دنبال سبک هایی باشید که اجازه حرکت را می دهد. 11- لباس خواب: لباس خواب یا خواب راحت را انتخاب کنید که ایمن و مناسب برای شب باشد. 12- کشش و انعطاف پذیری: لباس هایی که مقداری کشش دارند، مانند لباس هایی که درصد کمی اسپندکس یا الاستین دارند، می توانند انعطاف پذیری بیشتری داشته باشند و دامنه حرکت بیشتری را امکان پذیر کنند. این امر به ویژه مهم است زیرا کودکان نوپا اغلب فعال هستند و دائماً در حال کاوش در محیط خود هستند. 13- قابلیت تنفس: به دنبال پارچه هایی باشید که قابلیت تنفس دارند و به گردش هوا اجازه می دهند، به خصوص در هوای گرم تر. پارچه هایی مانند پنبه، کتان و بامبو به دلیل قابلیت تنفس شناخته شده هستند و می توانند به خنک و راحت کودک کمک کنند. 14- مراقبت و نگهداری آسان: کودکان خردسال ممکن است نامرتب باشند، بنابراین انتخاب لباس هایی که به راحتی تمیز و نگهداری شوند، عملی است. پارچه‌های قابل شستشو و بادوام در ماشین لباسشویی ترجیح داده می‌شوند و لباس‌هایی با حداقل تزئینات یا جزئیات ظریف می‌توانند فرآیند شستشو را ساده‌تر کنند. 15- محافظت در برابر آفتاب: هنگام پوشاندن لباس به کودک 2 ساله برای فعالیت در فضای باز، لباس هایی با محافظ داخلی در نظر بگیرید. به دنبال لباس‌هایی باشید که دارای فاکتور حفاظتی بالای فرابنفش (UPF) و آستین‌های بلند یا شلوار هستند تا از پوست کودک در برابر اشعه‌های مضر UV محافظت کنند. 16- گزینه های لایه بندی: لایه بندی برای سازگاری با شرایط آب و هوایی متغیر و حفظ دمای راحت بدن مفید است. لباس هایی را انتخاب کنید که به راحتی لایه لایه شوند، مانند پیراهن های آستین بلند، ژاکت های سبک وزن یا ژاکت. 17- کفش: وقتی صحبت از کفش برای یک کودک 2 ساله می شود، راحتی، تناسب مناسب و ایمنی را در اولویت قرار دهید. کفش هایی را انتخاب کنید که پشتیبانی خوبی داشته باشند، کفی انعطاف پذیر داشته باشند و از مواد قابل تنفس ساخته شده باشند. مدل های نوار چسب یا لیز می توانند پوشیدن و درآوردن کفش را آسان تر کنند. 18- طرح و رنگ: لباس‌های کودکان خردسال اغلب دارای رنگ‌های زنده، نقش‌های بازیگوش و طرح‌های زیبا هستند. با اجازه دادن به فرزندتان در انتخاب لباس هایی با رنگ ها یا شخصیت های مورد علاقه خود، در فرآیند تصمیم گیری شرکت کنید. این می تواند به تشویق استقلال و ابراز وجود آنها کمک کند. 19- دسترسي به توالت: اگر فرزند شما در حال آموزش لگن است، لباسهايي را در نظر بگيريد كه به راحتي آنها را به طور مستقل اداره كند. کمربندها یا شلوارهای الاستیک با گیره یا زیپ‌هایی که دستکاری برای دست‌های کوچک آسان است، می‌تواند از تلاش‌های آنها برای آموزش توالت حمایت کند. - به یاد داشته باشید که هنگام انتخاب لباس برای یک کودک 2 ساله، راحتی، ایمنی و عملی بودن مهم است. همچنین مهم است که ترجیحات فردی آنها، نیازهای خاصی که ممکن است داشته باشند و فعالیت هایی که در هنگام پوشیدن در آن انجام می دهند در نظر بگیرید.
در 2 سالگی، کودک باید در تمرینات و فعالیت های مختلف برای ارتقاء رشد و هماهنگی جسمانی شرکت کند. در اینجا چند تمرین ضروری برای یک کودک 2 ساله آورده شده است: پیاده روی: فرزندتان را تشویق کنید که راه برود و بدود، زیرا تا این سن باید به خوبی این کار را انجام دهد. لگد زدن: به کودک خود کمک کنید لگد زدن به توپ یا بازی گرفتن را تمرین کند تا هماهنگی و مهارت های حرکتی خود را بهبود بخشد. پریدن: کودک خود را تشویق کنید تا در جای خود یا از روی موانع کوچک بپرد تا عضلات پا و هماهنگی خود را توسعه دهد. صعود نوردی: فرصت هایی را برای کودک خود فراهم کنید تا از تجهیزات زمین بازی یا پله ها بالا برود تا تعادل و قدرت بالای بدن خود را بهبود بخشد. پرتاب کردن و گرفتن: بازی هایی مانند گرفتن یا پرتاب کردن توپ را انجام دهید تا به کودک شما کمک کند هماهنگی دست و چشم و مهارت های حرکتی ظریف خود را توسعه دهد. رقص: با کودک خود در فعالیت های رقص شرکت کنید تا ریتم و هماهنگی او را بهبود ببخشید1 شنا: اگر فرزند شما از شنا لذت می برد، او را در کلاس های شنا ثبت نام کنید تا ایمنی و هماهنگی آب او را بهبود بخشد. کلاس‌های Mommy and Me: فرزند خود را در کلاس‌های mommy and me ثبت نام کنید، مانند کلاس‌های غلت زدن یا حرکت، تا او را با فعالیت‌های بدنی ساختاریافته آشنا کنید. مسیر موانع: با استفاده از وسایل منزل مانند جعبه، صندلی و کوسن، یک مسیر مانع ایجاد کنید تا کودکتان را تشویق کنید که بالا برود، بخزد و از بدن و عضلات خود به طرق مختلف استفاده کند. رهبر را دنبال کنید: بازی‌هایی مانند Follow the Leader یا Simon Says را انجام دهید، با تمرین‌های مناسب سن مانند پریدن مانند قورباغه یا چرخاندن دست‌ها مانند خرطوم فیل2 زمان شکم: کودک خود را تشویق کنید که حداقل 30 دقیقه در روز را در زمان شکم صرف کند تا عضلات مرکزی و گردن خود را تقویت کند. بازی فعال: با کودک خود در بازی های فعال مانند مخفی کاری، تعقیب و گریز یا بازی با توپ شرکت کنید تا به او کمک کنید مهارت های حرکتی و هماهنگی خود را توسعه دهد. به خاطر داشته باشید که محیطی امن و تحت نظارت را برای کودک خود فراهم کنید تا بتواند در این تمرینات و فعالیت ها شرکت کند. هر چه فرزند شما فرصت های بیشتری برای فعالیت داشته باشد، مهارت های فیزیکی و هماهنگی خود را بهتر توسعه می دهد.
پس از 2 سال داشتن فرزند، مادر می تواند تمرینات مختلفی را برای بازیابی قدرت، بهبود تناسب اندام و پیوند با فرزندش انجام دهد. در اینجا چند تمرین وجود دارد که مادر می تواند با فرزندش انجام دهد: اسکوات: کودک خود را در آغوش بگیرید و اسکات انجام دهید تا عضلات ساق پا و قدرت بدن خود را بهبود بخشد. حرکات کششی: تمرینات کششی می تواند به بهبود انعطاف پذیری و کاهش تنش عضلانی کمک کند. می توانید تمرینات کششی را با کودک خود انجام دهید، مانند دست زدن به آسمان یا لمس انگشتان پا پیچ‌آپ: به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کرده و پاها را روی زمین قرار دهید. دست های خود را پشت سر خود قرار دهید. سر و شانه های خود را از زمین بلند کنید و قسمت پایین کمر خود را روی زمین فشار دهید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید1 برگ کردن کودک معکوس: به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کرده و پاها را صاف روی زمین قرار دهید. دست های خود را پشت سر خود قرار دهید. سر و شانه های خود را از روی زمین بلند کنید، سپس پاهای خود را بلند کرده و زانوها را به سمت سینه خود بیاورید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید1 پیاده روی: برای بهبود سلامت قلب و عروق و پیوند با فرزندتان با کودک خود پیاده روی کنید. پلانک‌های مامان و من: ساعدهایتان را روی زمین بگذارید و کودکتان زیر پایتان باشد. فقط اجازه دهید انگشتان پاهایتان زمین را لمس کنند، اما بقیه بدنتان را صاف و بالا نگه دارید. هسته بدن خود را درگیر کنید، بنابراین عضلات شکم به حمایت از وزن شما کمک می کنند. یک دقیقه در این حالت بمانید. سعی کنید برای فرزندتان آهنگ بخوانید، چهره های خنده دار بسازید، یا در حالی که موقعیت خود را حفظ می کنید صداهای خنده دار ایجاد کنید. اسکوات با وزن کودک: کودک خود را در بازوها، دست‌ها یا در یک بسته نگه دارید. بایستید و پاها را به اندازه عرض شانه باز کنید و به صورت چمباتمه بزنید و پشت خود را صاف نگه دارید. قسمت میانی خود را بالا بیاورید، سپس به پایین بیایید، اما اجازه ندهید پایین بدنتان به زمین برسد. 10 تکرار 5 انجام دهید لیفت لگن: به پشت دراز بکشید و زانوهای خود را خم کرده و پاها را روی زمین قرار دهید. دست های خود را پشت سر خود قرار دهید. سر و شانه های خود را از روی زمین بلند کنید، سپس باسن خود را از روی زمین بلند کنید و قسمت پایین کمر خود را روی زمین فشار دهید. چند ثانیه نگه دارید، سپس کمر را پایین بیاورید5 به یاد داشته باشید که قبل از شروع هر برنامه ورزشی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید، به خصوص اگر نگرانی یا عارضه ای در رابطه با بارداری یا زایمان خود دارید.
هنگام ورزش با یک کودک 2 ساله، مهم است که فعالیت هایی را انتخاب کنید که ایمن، از نظر رشد مناسب و برای او لذت بخش باشد. در اینجا چند ایده وجود دارد: بازی فعال: فرزندتان را تشویق کنید تا در بازی های فعال، مانند دویدن، پریدن، پریدن، یا پریدن، شرکت کند. می‌توانید با استفاده از حلقه‌های هولاهوپ، مخروط‌ها یا کوسن‌ها، یک مسیر کوچک با مانع در حیاط خلوت یا اتاق نشیمن خود راه‌اندازی کنید. پارتی رقص: موسیقی پر جنب و جوش بگذارید و با فرزندتان یک مهمانی رقص بگیرید. رقصیدن به بهبود هماهنگی، تعادل و مهارت های حرکتی درشت کمک می کند. آنها را تشویق کنید تا بدن خود را حرکت دهند، بپرند، بچرخند و حرکات رقص شما را کپی کنند. بازی‌های بالن: بازی‌های ساده بالن را با کودک خود انجام دهید، مانند نگه داشتن بالون در هوا با ضربه زدن به آن با دست یا پا. این فعالیت هماهنگی دست و چشم و مهارت های حرکتی درشت را ارتقا می دهد. رهبر را دنبال کنید: به نوبت رهبر باشید و فرزندتان را تشویق کنید که حرکات شما را تقلید کند، مانند جک‌های جک، پریدن روی یک پا، یا انجام حرکات احمقانه حیوانات مانند خزیدن مانند خرس یا دست و پا زدن مانند پنگوئن. . یوگا برای کودکان: حرکات یوگا ساده و مناسب برای کودک را به کودک خود معرفی کنید. منابع زیادی به صورت آنلاین در دسترس هستند که روال های یوگا را به طور خاص برای کودکان خردسال ارائه می کنند. یوگا به بهبود انعطاف پذیری، تعادل و آگاهی بدن کمک می کند. دوچرخه سواری یا روروک مخصوص بچه ها: اگر کودک شما یک سه چرخه، دوچرخه تعادل یا روروک مخصوص بچه ها دارد، او را به یک منطقه امن در فضای باز ببرید تا بتواند سوار شود و مهارت های تعادل و هماهنگی خود را تمرین کند. همیشه مطمئن شوید که آنها از وسایل ایمنی مناسب مانند کلاه ایمنی و زانوبند استفاده می کنند. پیاده روی در طبیعت: فرزندتان را به پیاده روی در پارک یا مسیر طبیعت ببرید. آنها را تشویق کنید تا محیط اطراف خود را کشف کنند، از سازه های مناسب سن بالا بروند یا در فعالیت هایی مانند جمع آوری برگ یا سنگ شرکت کنند. پیاده روی در زمین های مختلف به ایجاد تعادل و هماهنگی کمک می کند. آب بازی: اگر آب و هوا اجازه می‌دهد، در فعالیت‌های آب بازی مانند آب پاشیدن در استخر بچه‌ها یا دویدن در آب‌پاش‌ها شرکت کنید. آب بازی به بهبود مهارت های حرکتی، تعادل و یکپارچگی حسی کمک می کند. به یاد داشته باشید که فعالیت ها را برای فرزندتان سرگرم کننده و جذاب کنید. هنگام انتخاب تمرینات، علایق و ترجیحات آنها را در نظر بگیرید. همچنین با نظارت مناسب، اطمینان از محیطی امن و استفاده از وسایل حفاظتی مناسب در مواقع لزوم مراقب ایمنی باشید.
هنگام شرکت در فعالیت های خارج از منزل با یک کودک 2 ساله، ضروری است که ایمنی را در اولویت قرار دهید. در اینجا چند نکته ایمنی وجود دارد که باید در نظر داشته باشید: نظارت: همیشه در طول فعالیت های خارج از منزل، کودک خود را تحت نظارت دقیق و دقیق قرار دهید. در دسترس بمانید و مراقب آنها باشید تا از ایمنی آنها اطمینان حاصل کنید. تجهیزات مناسب سن: اطمینان حاصل کنید که وسایل و اسباب‌بازی‌هایی که کودکتان در فضای باز استفاده می‌کند، مناسب سن، محکم و در شرایط خوبی هستند. قبل از اینکه به کودک خود اجازه دهید با آنها بازی کند، لبه های تیز، قطعات شل یا خطرات احتمالی را بررسی کنید. محافظت در برابر آفتاب: با استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF بالا، پوشاندن لباس‌های سبک وزن و تنفسی که پوست در معرض دید او را می‌پوشاند، و تهیه کلاه آفتابگیر و عینک آفتابی، از کودک خود در برابر اشعه‌های مضر خورشید محافظت کنید. آبرسانی: کودک خود را در طول فعالیت های بیرون از منزل، به خصوص در روزهای گرم، هیدراته نگه دارید. یک بطری آب به همراه داشته باشید و آنها را تشویق کنید که به طور منظم بنوشند. منطقه بازی امن: یک منطقه بازی امن و عاری از خطراتی مانند اشیاء تیز، ترافیک یا بدنه های آبی انتخاب کنید. در صورت لزوم، با استفاده از مخروط ها یا نرده ها، یک مرز ایجاد کنید تا کودک خود را در یک منطقه تعیین شده نگه دارید. محافظت از حشرات: از مواد دافع حشرات مناسب برای محافظت از کودک خود در برابر نیش حشرات استفاده کنید، به خصوص در مناطقی که حشرات شایع هستند. در صورت نیاز آنها را آستین بلند و شلوار بپوشانید. کیت کمک های اولیه: یک کیت کمک های اولیه اولیه همراه با وسایل ضروری مانند چسب زخم، دستمال مرطوب ضد عفونی کننده، و هر گونه داروی لازم در صورت آسیب های جزئی یا موارد اضطراری همراه داشته باشید. در صورت آب و هوای بد، می توانید برای فعال نگه داشتن و سرگرم کردن کودک خود به فعالیت های داخل خانه بپردازید. در اینجا چند ایده وجود دارد: کورس موانع داخلی: با استفاده از بالش، کوسن، تونل یا مبلمان، یک مسیر مانع ایجاد کنید. کودک شما می تواند زیر میزها بخزد، روی کوسن ها بپرد یا از موانع نرم بالا برود. پارتی رقص: فضایی را در اتاق نشیمن خود خالی کنید و با فرزندتان یک مهمانی رقص بگیرید. موسیقی مورد علاقه آنها را پخش کنید و آنها را تشویق کنید که حرکت کنند، بپرند و برقصند. سایمون می‌گوید: بازی کلاسیک Simon Says را انجام دهید و به فرزندتان دستورالعمل‌های ساده‌ای مانند «سایمون می‌گوید به بینی‌تان دست بزنید» یا «سایمون می‌گوید روی یک پا بپرید» بدهید. این بازی مهارت های گوش دادن و هماهنگی بدن را تقویت می کند. بازی حسی: یک سطل حسی با موادی مانند برنج، لوبیا، یا ماکارونی رنگی تنظیم کنید. فنجان، قاشق و اسباب‌بازی‌های کوچک را در اختیار کودک خود قرار دهید تا بتواند آنها را کشف و دستکاری کند. بولینگ داخل سالن: با استفاده از سنجاق های نرم اسباب بازی یا بطری های پلاستیکی خالی، یک بازی بولینگ راه اندازی کنید. از یک توپ نرم یا یک جفت جوراب تا شده به عنوان توپ بولینگ استفاده کنید. بالون والیبال: بادکنکی را منفجر کنید و یک بازی ملایم والیبال بالن را با کودک خود انجام دهید. این به بهبود هماهنگی دست و چشم و مهارت های حرکتی درشت کمک می کند. یوگای داخل سالن: کودک خود را از طریق حرکات ساده یوگا که برای کودکان طراحی شده است راهنمایی کنید. منابع زیادی به صورت آنلاین موجود است که جلسات هدایت شده یوگا را برای کودکان فراهم می کند. به یاد داشته باشید که فعالیت ها را متناسب با سطح رشد کودک خود تطبیق دهید و اطمینان حاصل کنید که محیط داخلی امن و عاری از هرگونه خطر بالقوه است.
درگیر شدن در سرگرمی ها با یک کودک دو ساله می تواند راهی مفید برای مادران برای آرامش و پیوند با فرزندان کوچک خود باشد. در اینجا چند ایده سرگرمی وجود دارد که می تواند برای مادر و کودک لذت بخش باشد: خواندن: زمانی را برای مطالعه با هم اختصاص دهید. کتاب های مناسب سن را انتخاب کنید که علاقه و تخیل کودک را جلب کند. این می تواند یک فعالیت آرام بخش و لذت بخش برای مادر و کودک باشد. هنرها و صنایع دستی: در فعالیت‌های هنری و صنایع دستی ساده مانند رنگ‌آمیزی، نقاشی، یا ساختن پروژه‌های DIY آسان شرکت کنید. این فعالیت ها می تواند هم سرگرم کننده و هم برای رشد کودک مفید باشد. کاوش در فضای باز: زمانی را با کودک در خارج از منزل، کاوش در طبیعت، پیاده روی، یا بازدید از فضاهای باز دوستدار کودک بگذرانید. این می تواند راهی عالی برای لذت بردن از سرگرمی هایی مانند پیاده روی، پیاده روی، یا عکاسی باشد و در عین حال تجربیات ارزشمندی را برای کودک فراهم کند. آشپزی و پختن: کودک را در فعالیت های ساده آشپزی یا شیرینی پزی شرکت دهید. این می تواند راهی لذت بخش برای گذراندن وقت با هم و آشنا کردن کودک با غذاها و طعم های جدید باشد. باغبانی: اگر مادر از باغبانی لذت می‌برد، می‌تواند کودک را در فعالیت‌های باغبانی مناسب سن خود مانند کاشت بذر، آبیاری گیاهان یا کاوش در باغ مشارکت دهد. موسیقی و رقص: موسیقی پخش کنید و کودک را به حرکت و رقص تشویق کنید. این می تواند یک راه سرگرم کننده و پرانرژی برای لذت بردن از سرگرمی های مرتبط با موسیقی باشد و در عین حال فرصتی را برای کودک فراهم می کند تا فعال و خلاق باشد. این سرگرمی ها می توانند سرگرمی، آرامش و فرصت هایی برای پیوند بین مادر و کودک باشند. مهم است که فعالیت هایی را انتخاب کنید که ایمن و مناسب سن کودک باشد و اطمینان حاصل شود که سرگرمی ها هم برای مادر و هم برای کودک لذت بخش است.
اوریگامی می تواند یک سرگرمی سرگرم کننده و جذاب برای مادران باشد که در زمانی که کودک دو ساله آنها چرت می زند. در اینجا چند ایده برای پروژه های اوریگامی وجود دارد که می توان در زمان چرت زدن انجام داد: مادر و کودک اوریگامی: یک مدل اوریگامی مادر و کودک بسازید که می تواند دکوراسیونی معنادار و زیبا برای اتاق کودک باشد. لاله های اوریگامی: لاله های اوریگامی درست کنید، که می تواند یک پروژه سرگرم کننده و آسان برای تزئین خانه یا هدیه دادن باشد. کلاه اوریگامی: کلاه اوریگامی ایجاد کنید، که می تواند یک فعالیت سرگرم کننده و سرگرم کننده برای مادر و کودک باشد. حیوانات اوریگامی: حیوانات اوریگامی مانند سگ، گربه، روباه، ماهی یا موش بسازید که می تواند راهی سرگرم کننده و جذاب برای کشف اشکال و اشکال مختلف باشد. این پروژه های اوریگامی می تواند سرگرمی و آرامش را برای مادر فراهم کند و همچنین به او اجازه می دهد خلاقیت و مهارت های هنری خود را کشف کند. مهم است که پروژه هایی را انتخاب کنید که برای سطح مهارت مادر مناسب باشد و در بازه زمانی چرت کودک تکمیل شود.
سطل های حسی: یک سطل حسی پر از موادی مانند برنج، لوبیا یا ماسه ایجاد کنید. اسباب‌بازی‌های کوچک، اسکوپ‌ها و ظروف را برای کاوش و دستکاری فرزندتان اضافه کنید. بازی حباب: حباب‌ها را باد کنید و به فرزندتان اجازه دهید آنها را تعقیب کند. همچنین می توانید چوب های حباب دار تهیه کنید و آنها را تشویق کنید که خودشان حباب ها را باد کنند. Playdough Fun: به کودک خود مقداری خمیر بازی غیر سمی بدهید تا بکوبد، شکل دهد و کشف کند. ابزارهای مختلفی مانند برش کوکی یا ظروف پلاستیکی را برای سرگرمی بیشتر ارائه دهید. موسیقی و حرکت: موسیقی شاد پخش کنید و با فرزندتان یک مهمانی رقص بگیرید. آنها را تشویق کنید که بدن خود را حرکت دهند، با دستان خود کف بزنند یا پاهای خود را کوبیده کنند. آب بازی: یک میز یا حوض آب کوچک پر از آب و چند اسباب بازی شناور برپا کنید. به کودکتان اجازه دهید با فنجان، قیف و اسفنج آب را بپاشد، بریزد و در آن کاوش کند. Storytime: برای فرزندتان کتاب‌های مناسب سن بخوانید و او را در روند داستان‌گویی مشارکت دهید. از صداها و عبارات مختلف استفاده کنید تا آن را سرگرم کننده تر کنید. کورس موانع داخلی: با استفاده از بالش، کوسن، تونل، یا صندلی، یک مسیر ساده با موانع ایجاد کنید. فرزندتان را تشویق کنید که بخزد، بالا برود و از روی موانع بپرد. پازل‌ها و مرتب‌کننده‌های شکل: پازل‌هایی با قطعات بزرگ و درشت یا مرتب‌کننده‌های شکل ارائه دهید که به رشد مهارت‌های حرکتی ظریف و توانایی‌های حل مسئله کودک شما کمک می‌کند. بازی حسی با وسایل خانگی: وسایل خانه ایمن مانند ظروف خالی، قاشق های چوبی یا تکه های پارچه را به کودک خود بدهید. آنها می توانند بافت های مختلف را کشف کنند و از تخیل خود در حین بازی استفاده کنند. پیاده روی در طبیعت: کودک خود را به پیاده روی کوتاه در طبیعت ببرید و به چیزهای جالبی مانند گل، برگ یا پرندگان اشاره کنید. اجازه دهید آنها را لمس کنند و طبیعت را (با نظارت) کشف کنند تا کنجکاوی آنها تحریک شود. به یاد داشته باشید که همیشه در طول زمان بازی بر کودک خود نظارت داشته باشید و مطمئن شوید که فعالیت ها ایمن و مناسب سن هستند. علاوه بر این، فعالیت ها را متناسب با علایق و توانایی های فرزندتان تطبیق دهید.
بطری های حسی: با پر کردن بطری های پلاستیکی خالی با آب، زرق و برق، مهره ها و سایر اشیاء کوچک، بطری های حسی ایجاد کنید. آنها را محکم ببندید و اجازه دهید فرزندتان تکان بخورد و جلوه های مختلف دیداری و شنیداری را کشف کند. بازی با جعبه مقوایی: به کودک خود یک جعبه مقوایی بزرگ بدهید تا در آن بخزد، تزئین کند یا به قلعه ای موقت تبدیل کند. آنها می‌توانند از تخیل خود برای بازی کردن وانمود کردن یا شرکت در بازی‌های بدون پایان استفاده کنند. اسباب‌بازی‌های روی هم چیده و لانه‌سازی: فنجان‌ها، بلوک‌های تودرتو یا حلقه‌های روی هم چیدن را برای کودکتان فراهم کنید تا هماهنگی دست و چشم و مهارت‌های حرکتی ظریف خود را تمرین کند. بولینگ داخل سالن: یک بازی بولینگ نرم با استفاده از پین‌های پلاستیکی یا بطری‌های خالی آب و توپ سافت‌بال تنظیم کنید. اجازه دهید فرزندتان توپ را بغلتد و پین ها را بیاندازد. تظاهر بازی: یک گوشه بازی وانمودی با لباس‌های آراسته، عروسک‌ها، حیوانات عروسکی و وسایل آشپزخانه ایجاد کنید. فرزندتان را تشویق کنید تا به بازی های تخیلی و نقش آفرینی بپردازد. مرتب‌سازی شکل و رنگ: از مرتب‌کننده‌های ساده شکل یا اسباب‌بازی‌های مرتب‌سازی برای کمک به کودکتان برای تشخیص و مرتب‌سازی اشکال و رنگ‌های مختلف استفاده کنید. پروژه های هنری DIY: کودک خود را با استفاده از نشانگرهای قابل شستشو، مداد رنگی یا رنگ های انگشتی در پروژه های هنری ساده درگیر کنید. ورق های بزرگ کاغذ یا حتی یک رول کاغذ روی زمین قرار دهید تا بتوانند آزادانه خود را بیان کنند. منطقه بازی نرم: با چیدن بالش ها، کوسن ها و تشک های فومی روی زمین، یک منطقه بازی نرم ایجاد کنید. کودک شما می تواند از این محیط امن و پر از پرش بالا برود، بپرد و کشف کند. پازل‌ها و بازی‌های تطبیقی: پازل‌های مناسب سن و بازی‌های تطبیقی که مهارت‌های شناختی و حافظه فرزندتان را به چالش می‌کشد، معرفی کنید. خمیر بازی حسی خانگی: خمیر بازی حسی خود را با استفاده از آرد، نمک، آب و رنگ خوراکی درست کنید. رایحه هایی مانند وانیل یا روغن های ضروری را برای یک تجربه حسی اضافی اضافه کنید. به یاد داشته باشید، نظارت والدین در طول این فعالیت‌ها برای اطمینان از ایمنی فرزندتان و به حداکثر رساندن لذت او ضروری است.
برای مادر، ادامه تحصیل برای رشد شخصی، پیشرفت حرفه ای و رفاه کلی ضروری است. در همین حال، هدایت یک کودک دو ساله کنجکاو و به سرعت در حال رشد نیاز به سرمایه گذاری عمدی در پرورش ذهن و بدن جوان آنها دارد. مراحل زیر برای ادامه تحصیل برای هر دو طرف پیشنهاد شده است: برای مادران: 1. دوره‌های آموزش بزرگسالان: برای برنامه‌های گواهینامه کوتاه‌مدت، دوره‌های اعتباری کالج، یا دوره‌های آنلاین آزاد گسترده (MOOCs) که موضوعات مورد علاقه یا مرتبط با مسیرهای شغلی را پوشش می‌دهند، ثبت‌نام کنید. 2. خدمات مشاوره شغلی: با کارشناسان متخصص در مربیگری استخدام، بهینه سازی رزومه، آماده سازی مصاحبه، تجزیه و تحلیل بازار کار، استراتژی های شبکه سازی، و روندهای صنعت ملاقات کنید. 3. پلتفرم‌های ایجاد مهارت: از فناوری برای یادگیری استعدادهای جدید از طریق سایت‌های آموزش الکترونیکی با آموزش‌های طراحی گرافیک، برنامه‌نویسی رایانه، تجزیه و تحلیل بازاریابی، مدیریت پروژه یا علوم داده استفاده کنید. 4. ابتکارات آموزش رهبری: برای کمک هزینه های آموزشی رهبری، جلسات مربیگری اجرایی، نشست های توانمندسازی زنان، یا برنامه های انکوباتور کارآفرینی که برای ارتقای رهبران و نوآوران زن طراحی شده اند، درخواست دهید. 5. شیوه‌های زندگی آگاهانه: تکنیک‌های کاهش استرس، مدیتیشن، یوگا، تغذیه، روش‌های درمانی جامع و انتخاب‌های سبک زندگی پایدار را برای افزایش وضوح ذهنی، انعطاف‌پذیری و طول عمر مطالعه کنید. 6. بهبود مهارت های نرم: بر تقویت شایستگی های بین فردی، مانند قاطعیت، انطباق پذیری، تصمیم گیری، همکاری، متقاعدسازی، حل تعارض، و مهارت سخنرانی در جمع تمرکز کنید. 7. خدمات اجتماعی: برای سازمان‌های غیرانتفاعی، ائتلاف‌های مدافع، اهداف خیریه، یا سرمایه‌گذاری‌های بشردوستانه که با ارزش‌های شخصی، بیانیه‌های مأموریت یا پروژه‌های علاقه‌مند همسو هستند، داوطلب شوید.
برای کودکان دو ساله: 1. گروه‌های بازی ساختاریافته: گردهمایی‌های منظمی را با همسالان همسال ترتیب دهید تا کشف مشترک، تقلید، همکاری و ایجاد پیوند اجتماعی را تشویق کنید. 2. فعالیت‌های یکپارچه‌سازی حسی: با استفاده از منسوجات، اقلام معطر، آلات موسیقی، نمایشگرهای سمعی و بصری و مواد خوراکی برای تقویت مسیرهای عصبی و تقویت شناخت، فرصت‌هایی برای برخوردهای چندحسی ایجاد کنید. 3. مفاهیم پایه آکادمیک: شمارش اعداد، تشخیص رنگ ها، شناسایی اشکال، تطبیق اشیاء، دسته بندی اقلام، مقایسه اندازه ها، و درک روابط فضایی را در مکالمات روزانه و سناریوهای بازی بگنجانید. 4. توسعه مهارت حرکتی: فضاها و زمان‌هایی را که به تمرین خزیدن، ایستادن، حرکت، تعادل، گرفتن، پرتاب کردن، لگد زدن، گرفتن، انباشته کردن، مرتب‌سازی و ریختن اختصاص داده شده است، اختصاص دهید. 5. جلسات قصه گویی: قصه بخوانید، تصنیف های خوش آهنگ بخوانید، درام اجرا کنید، کتاب های تصویری را به نمایش بگذارید، نمایش های عروسکی بسازید، یا روایت های خارق العاده ای ابداع کنید تا قابلیت های زبانی را گسترش دهید و خلاقیت را برانگیخته کنید. 6. گشت و گذار در طبیعت: به پارک ها، جنگل ها، باغ ها، کوه ها، باغ وحش ها، آکواریوم ها یا ذخایر گیاه شناسی برای مشاهده حیات وحش، جمع آوری نمونه ها، شناسایی گیاهان، احساس زمین های مختلف و تنفس هوای تازه سرمایه گذاری کنید. 7. تقویت مثبت: به طور پیوسته از دستاوردها تجلیل کنید، رفتارهای مورد نظر را الگوبرداری کنید، عشق و تأیید خود را ابراز کنید و روال های ثابتی برای القای اعتماد، اعتماد، خودمختاری و عزت نفس ایجاد کنید.
هنگامی که آموزش یک کودک دو ساله را در نظر می گیریم، مهم است که بر رشد همه جانبه آنها تمرکز کرده و محیطی حمایتی و غنی را فراهم کنیم. در اینجا چک لیستی از موارد مهم وجود دارد که باید در نظر بگیرید: توسعه زبان: مکالمات مکرر را تشویق کنید و با کودک در گفتگوی تعاملی شرکت کنید. کتاب ها را با صدای بلند بخوانید و در مورد داستان، شخصیت ها و تصاویر بحث کنید. واژگان جدید را معرفی کنید و کودک را به استفاده از کلمات و جملات ساده تشویق کنید. رشد شناختی: فعالیت های عملی را ارائه دهید که مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی را تقویت می کند. معماها، مرتب کننده شکل ها و بازی های تطبیق را معرفی کنید. بازی تخیلی را تشویق کنید و وسایلی را برای بازی وانمودی تهیه کنید. مهارت های حرکتی ظریف: فعالیت‌هایی را ارائه دهید که هماهنگی دست و چشم و مهارت‌های حرکتی ظریف مانند طراحی، رنگ‌آمیزی و ساختن با بلوک‌ها را تقویت می‌کنند. فرصت هایی برای نقاشی با انگشت، برش با قیچی ایمنی و استفاده از خمیر بازی فراهم کنید. مهارت های حرکتی درشت: فعالیت های بدنی را تشویق کنید که مهارت های حرکتی درشت مانند دویدن، پریدن، بالا رفتن و حفظ تعادل را افزایش می دهد. فضای امنی را برای کودک فراهم کنید تا بتواند در آن بازی فعال کند. رشد اجتماعی-عاطفی: تعاملات اجتماعی را با ترتیب دادن روزهای بازی یا شرکت در فعالیت های گروهی ارتقا دهید. با کمک به کودک در شناسایی و بیان احساسات خود، همدلی و تنظیم هیجانی را آموزش دهید. با تشویق مهارت های خودیاری مانند تغذیه و لباس پوشیدن با حداقل کمک، استقلال را تقویت کنید. خلاقیت و بیان: موادی را برای فعالیت های هنری مانند طراحی، نقاشی و کاردستی فراهم کنید. بازی تخیلی را با عروسک‌ها، عروسک‌ها یا لباس‌های زیبا تشویق کنید. موسیقی پخش کنید و در فعالیت هایی شرکت کنید که به کودک اجازه می دهد ریتم و حرکت را کشف کند. مهارت های قبل از سواد: برای گسترش دایره لغات و درک مطلب به خواندن با صدای بلند و بحث در مورد کتاب ادامه دهید. شناخت حروف و آواز را از طریق فعالیت های الفبا و آهنگ ها معرفی کنید. کودک را تشویق کنید تا با استفاده از مداد رنگی یا نشانگرهای بزرگ خط خطی کند، ردیابی کند یا "نوشتن" کند. روالها و ساختار: برنامه های روزانه ثابتی را برای وعده های غذایی، زمان بازی، چرت زدن و زمان خواب ایجاد کنید. یک برنامه بصری ایجاد کنید یا از یک نمودار روتین روزانه برای ارائه قابلیت پیش بینی و احساس امنیت استفاده کنید. کاوش در فضای باز: فرصت هایی برای بازی در فضای باز و کاوش در طبیعت فراهم کنید. در طبیعت پیاده روی کنید، از پارک ها بازدید کنید و در فعالیت هایی شرکت کنید که درک محیط را ارتقا می دهند. مشارکت والدین: فعالانه در یادگیری و رشد فرزندتان شرکت کنید. در بازی آنها شرکت کنید، سؤالات باز بپرسید و راهنمایی و پشتیبانی کنید. با معلمان یا مراقبان خود ارتباط برقرار کنید تا از پیشرفت فرزند خود مطلع شوید. به یاد داشته باشید که در این سن، کودکان از طریق بازی، اکتشاف و تجربیات عملی به بهترین شکل یاد می گیرند. یک محیط پرورشی و محرک فراهم کنید که از کنجکاوی طبیعی آنها حمایت کند و رشد و توسعه آنها را تشویق کند.
روایت فعالیت های روزانه: آنچه را که خود و فرزندتان در طول روز انجام می دهید را شرح دهید. از جملات ساده استفاده کنید و اشیا، اعمال و احساسات را نام ببرید. به عنوان مثال، "ما برای پیاده روی می رویم. به درختان نگاه کنید! آنها خیلی بلند هستند." آوازخوانی و قافیه: آواز بخوان و قافیه هایی را که شامل واژگان جدید است بخوان. آهنگ ها و قافیه ها را اغلب برای تقویت کلمات و عبارات تکرار کنید. کتاب‌خوانی: کتاب‌های مناسب سن را با تصاویر رنگارنگ و متن ساده انتخاب کنید. در حین خواندن به اشیا، کاراکترها و رنگ ها اشاره کنید و نام ببرید. فرزندتان را تشویق کنید تا کلمات یا عبارات را تکرار کند. وقتی صحبت از ترویج تعاملات اجتماعی و ترتیب دادن قرار ملاقات برای فرزندتان می شود، ایده های زیر را در نظر بگیرید: کلاس‌های گروه بازی یا والد-کودک: فرزندتان را در گروه‌های بازی یا کلاس‌های والدین-کودک ثبت‌نام کنید تا بتوانند با سایر کودکان در یک محیط ساختاریافته تعامل داشته باشند. این کلاس‌ها اغلب فرصت‌هایی را برای فعالیت‌های اجتماعی و مهارت‌سازی فراهم می‌کنند. رویدادهای انجمن: در رویدادهای اجتماعی مانند نمایشگاه‌های محلی، جشنواره‌ها یا جلسات زمان داستان در کتابخانه‌ها شرکت کنید. این رویدادها می توانند فرصت هایی را برای کودک شما فراهم کنند تا با کودکان دیگر تعامل داشته باشد و در فعالیت های مشترک شرکت کند. گروه های فرزندپروری آنلاین: به گروه های فرزندپروری آنلاین مخصوص منطقه خود بپیوندید. می‌توانید با والدین دیگر ارتباط برقرار کنید و قرارهای بازی یا ملاقات برای فرزندانتان ترتیب دهید. خانواده و دوستان: با اعضای خانواده یا دوستانی که فرزندانی در همان سن دارند قرار ملاقات ترتیب دهید. این به کودک شما امکان می دهد در یک محیط آشنا و راحت معاشرت کند. پارک‌ها و زمین‌های بازی محلی: پارک‌ها یا زمین‌های بازی محلی که اغلب کودکان برای بازی در آنها جمع می‌شوند. فرزندتان را تشویق کنید تا با کودکان دیگر تعامل و تعامل داشته باشد. ارتباط والدین و معلمان: اگر فرزند شما به مهدکودک یا پیش دبستانی می رود، با معلمان او ارتباط برقرار کنید و در مورد فرصت های بالقوه بازی با همکلاسی ها جویا شوید. این می تواند به تقویت روابط دوستانه و تعاملات اجتماعی کمک کند. به خاطر داشته باشید که برای اطمینان از محیطی امن و مثبت برای فرزندتان، بر روزهای بازی نظارت و تسهیل کنید. در طول این تعاملات، به اشتراک گذاری، نوبت گرفتن و رفتارهای اجتماعی مثبت را تشویق کنید.
فوتبال: بسیاری از سازمان‌های اجتماعی برنامه‌های فوتبال را به‌طور خاص برای کودکان خردسال ارائه می‌کنند. این برنامه ها بر مهارت های اساسی، هماهنگی و کار تیمی در یک محیط سرگرم کننده و غیر رقابتی تمرکز دارند. شنا: آموزش شنا اغلب برای کودکان نوپا در دسترس است و می تواند به توسعه مهارت های ایمنی آب و هماهنگی فیزیکی کمک کند. به دنبال کلاس هایی باشید که به طور خاص برای نیازهای کودکان خردسال طراحی شده است. ژیمناستیک: کلاس های ژیمناستیک پیش دبستانی برای ایجاد تعادل، هماهنگی و آگاهی بدن عالی هستند. این کلاس‌ها معمولاً تجهیزات و فعالیت‌های متناسب با سن را برای ترویج حرکت و اکتشاف ترکیب می‌کنند. رقص: کلاس‌های رقص باله، حرکات خلاقانه یا سایر کلاس‌های رقص می‌تواند راهی سرگرم‌کننده برای کودک شما برای رشد ریتم، هماهنگی و بیان باشد. به دنبال کلاس های طراحی شده برای کودکان خردسال باشید که بر خلاقیت و اکتشاف حرکت تمرکز دارند. T-ball یا Tee-ball: T-ball یک نسخه تغییر یافته از بیس بال است که برای کودکان خردسال طراحی شده است. این مهارت‌های اولیه ضربه زدن، پرتاب کردن، و میدان را در یک محیط کمتر ساختاریافته و رقابتی معرفی می‌کند. هنرهای رزمی: برخی از استودیوهای هنرهای رزمی کلاس هایی را ارائه می دهند که به طور خاص برای کودکان خردسال طراحی شده اند. این کلاس ها می توانند به توسعه نظم، تمرکز و هماهنگی فیزیکی کمک کنند. برای یافتن فرصت های داوطلبانه دوستدار کودک در جامعه خود، موارد زیر را در نظر بگیرید: موسسات خیریه و سازمان‌های غیرانتفاعی محلی: با سازمان‌های خیریه محلی یا سازمان‌های غیرانتفاعی تماس بگیرید و درباره فرصت‌های داوطلبانه مناسب برای کودکان جویا شوید. بسیاری از سازمان ها برنامه ها یا رویدادهای خاصی دارند که کودکان می توانند در آن شرکت کنند. مراکز و کتابخانه‌های اجتماعی: با مراکز اجتماعی، کتابخانه‌ها یا ادارات دولتی محلی تماس بگیرید تا ببینید آیا طرح‌ها یا رویدادهای داوطلبانه دوستدار خانواده دارند یا خیر. پناهگاه های حیوانات: برخی از پناهگاه های حیوانات برنامه هایی دارند که به کودکان اجازه می دهد تا تحت نظارت بزرگسالان داوطلب شوند. این می تواند شامل فعالیت هایی مانند بازی با حیوانات، کمک به مراقبت های اولیه یا کمک به رویدادهای فرزندخواندگی باشد. سازمان‌های زیست‌محیطی: به دنبال سازمان‌های محیط‌زیست محلی باشید که فعالیت‌های داوطلبانه مانند کاشت درخت، پاک‌سازی ساحل، یا نگهداری باغ‌های محلی را سازماندهی می‌کنند. برخی از این فعالیت ها ممکن است برای شرکت کودکان مناسب باشد. رویدادها و جشنواره‌های اجتماعی: مراقب رویدادهای اجتماعی و جشنواره‌هایی باشید که ممکن است فرصت‌های داوطلبانه مناسب برای کودکان داشته باشند. این رویدادها اغلب به کمک برای چیدمان، تزئینات، یا فعالیت های کودکان نیاز دارند. هنگامی که صحبت از آموزش و تقویت مهارت های اجتماعی مثبت در طول بازی می شود، نکات زیر را در نظر بگیرید: رفتار خوب را الگوسازی و تقویت کنید: با نشان دادن رفتارهای خوب، اشتراک گذاری، نوبت گرفتن و استفاده از کلمات محبت آمیز، الگوی مثبتی باشید. زمانی که این رفتارها را در کودکان در هنگام بازی می بینید تحسین و تقویت کنید. همدلی را آموزش دهید: فرزندتان را تشویق کنید تا احساسات و دیدگاه های دیگران را در نظر بگیرد. به آنها کمک کنید بفهمند که چگونه اعمالشان می تواند بر دیگران تأثیر بگذارد و آنها را در نشان دادن همدلی و مهربانی راهنمایی کنید. حل مشکل و حل تعارض: از کودکان در حل تعارضات با تشویق آنها برای بیان احساسات و نیازهایشان حمایت کنید. به آنها کمک کنید تا راه‌حل‌ها را طوفان فکری کنند و نوبت گرفتن یا یافتن مصالحه را تمرین کنند. ارتباط را تشویق کنید: به کودکان بیاموزید که از کلمات خود برای بیان نیازهای خود، درخواست کمک یا به اشتراک گذاشتن افکار خود استفاده کنند. گوش دادن فعال و نوبت گرفتن در طول مکالمات را تشویق کنید. کار تیمی و همکاری را تقویت کنید: کودکان را در فعالیت‌های مشارکتی که نیاز به کار گروهی دارند، درگیر کنید، مانند ساختن یک قلعه با هم یا تکمیل یک پازل به صورت گروهی. اهمیت همکاری و قدردانی از مشارکت یکدیگر را به آنها بیاموزید. شامل پذیری را تشویق کنید: کودکان را تشویق کنید تا دیگران را در بازی خود بگنجانند و شخصیت ها و توانایی های مختلف را در بر گیرند. ارزش دوستی و استقبال از دیگران را به آنها بیاموزید. ارائه راهنمایی و هدایت مجدد: اگر رفتارهای منفی یا درگیری را در طول تاریخ بازی مشاهده کردید، مداخله کنید. راهنمایی ارائه دهید، رفتارهای منفی را تغییر جهت دهید، و راهبردهای جایگزین برای حل تعارض ارائه دهید. به یاد داشته باشید که کودکان از طریق تقویت مداوم و مثبت بهترین یادگیری را می‌گیرند. از تاریخ های بازی به عنوان فرصت هایی برای تمرین و تقویت مهارت های اجتماعی مثبت استفاده کنید و در صورت نیاز راهنمایی و پشتیبانی ملایمی ارائه دهید.
تشخیص احساسات: با برچسب زدن و بحث کردن در مورد احساسات مختلف به کودکان کمک کنید تا احساسات مختلف را شناسایی و درک کنند. با مشاهده حالات چهره، زبان بدن و لحن صدا، آنها را تشویق کنید تا احساسات دیگران را تشخیص دهند. دیدگاه‌گیری: کودکان را تشویق کنید تا تصور کنند دیگران در موقعیت‌های مختلف چه احساسی دارند. آنها را تشویق کنید تا در نظر بگیرند که چگونه اعمال یا کلمات آنها ممکن است بر احساسات همبازی هایشان تأثیر بگذارد. سوالاتی از این قبیل بپرسید: "فکر می کنی سارا وقتی اسباب بازی او را گرفتی چه احساسی داشت؟" ایفای نقش: کودکان را در سناریوهای نقش‌آفرینی درگیر کنید تا بتوانند نقش‌ها و دیدگاه‌های متفاوتی داشته باشند. این به آنها کمک می‌کند تا با تجربه موقعیت‌ها از دیدگاه شخص دیگر، همدلی را توسعه دهند. کتاب‌ها و داستان‌ها: کتاب‌هایی بخوانید که همدلی و تجربیات عاطفی را برجسته می‌کنند. درباره احساسات شخصیت ها صحبت کنید و کودکان را تشویق کنید تا با تجربیات خود ارتباط برقرار کنند. این می تواند به کودکان کمک کند تا درک عمیق تری از احساسات و همدلی پیدا کنند. برای تقویت کار گروهی و همکاری بین کودکان در طول بازی، نکات زیر را در نظر بگیرید: فعالیت‌های مشارکتی: فعالیت‌هایی را برنامه‌ریزی کنید که کودکان را ملزم می‌کند تا با هم برای رسیدن به یک هدف مشترک کار کنند. به عنوان مثال، من در حال ساختن یک قلعه، تکمیل یک پازل، یا ایجاد یک بازی یا طرح با هم بودم. بر اهمیت کار گروهی تاکید کنید و دستاوردهای جمعی را جشن بگیرید. نوبتی: کودکان را تشویق کنید که به نوبت قرار بگیرند و منابع را در طول تاریخ بازی به اشتراک بگذارند. مفهوم انصاف و انتظار برای شانس خود را به آنها بیاموزید. از یک تایمر یا نشانه های کلامی برای کمک به کودکان برای مدیریت موثر نوبت استفاده کنید. چالش‌های حل مسئله: چالش‌های حل مسئله را در طول تاریخ بازی به کودکان ارائه دهید. به عنوان مثال، به آنها کاری بدهید که نیاز به همکاری و طوفان فکری دارد، مانند ساختن پل با استفاده از بلوک هایی که می تواند ماشین اسباب بازی را در خود جای دهد. آنها را در همکاری برای یافتن راه حل راهنمایی کنید. تقویت مثبت: رفتارهای مشارکتی را در طول قرارهای بازی شناسایی و تحسین کنید. به نمونه هایی از کودکانی که با هم کار می کنند، به اشتراک می گذارند و از یکدیگر حمایت می کنند، اشاره کنید. این ایده را تقویت کنید که کار تیمی و همکاری منجر به نتایج مثبت و تجربه بازی لذت بخش می شود. هنگام رسیدگی به تعارضات بین کودکان در زمان بازی، مهم است که با آنها برخورد مثبت و سازنده داشته باشید. در اینجا چند نکته وجود دارد: آرام و بی طرف بمانید: با رفتاری آرام و خنثی برخورد کنید. از جانبداری یا سرزنش کردن خودداری کنید. در عوض، بر درک و حل مسئله تمرکز کنید. گوش دادن فعال: به هر کودک اجازه دهید تا احساسات و دیدگاه های خود را بیان کند. گوش دادن فعال را با بازنویسی عبارات آنها و تأمل در مورد آنچه شنیده اید تمرین کنید. این به کودکان کمک می کند تا احساس کنند شنیده شده و درک می شوند. ارتباط را تشویق کنید: به کودکان بیاموزید که از جملات "من" برای بیان احساسات و نیازهای خود استفاده کنند. آنها را تشویق کنید تا از کلمات خود برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده کنند، نه اینکه به اعمال فیزیکی یا پرخاشگری متوسل شوند. رویکرد حل مسئله: کودکان را در یافتن راه حل برای تعارض راهنمایی کنید. آنها را تشویق کنید تا ایده ها را طوفان فکری کنند و دیدگاه های مختلف را در نظر بگیرند. به آنها کمک کنید تا مذاکره کنند و به سازشی برسند که هر دو طرف را راضی کند. مهارت های حل تعارض را آموزش دهید: به کودکان راهبردهایی را برای حل مسالمت آمیز تعارض آموزش دهید، مانند نوبت گرفتن، اشتراک گذاری، عذرخواهی یا یافتن راه حل برد-برد. سناریوهای ایفای نقش به آنها کمک می کند تا این مهارت ها را تمرین کنند. میانجیگری و تغییر جهت: در صورت لزوم، برای میانجیگری در تعارض و تغییر جهت رفتارهای منفی وارد عمل شوید. پیشنهادها یا فعالیت های جایگزین را برای کمک به کودکان برای تمرکز مجدد توجه و انرژی خود در جهت مثبت ارائه دهید. عذرخواهی و بخشش را تشویق کنید: به کودکان اهمیت عذرخواهی صمیمانه را در زمانی که احساسات کسی را جریحه دار کرده اند یا رفتار نامناسبی انجام داده اند، آموزش دهید. کودک رنجیده را تشویق کنید که عذرخواهی را بپذیرد و بخشش را تمرین کند. به یاد داشته باشید، درگیری ها در زمان بازی می تواند فرصت های یادگیری ارزشمندی برای کودکان باشد تا مهارت های حل مسئله، همدلی و تنظیم عاطفی را توسعه دهند. با هدایت مثبت و سازنده آنها از طریق درگیری ها، می توانید به آنها کمک کنید تا مهارت های اجتماعی سالمی داشته باشند و روابط قوی تری ایجاد کنند.
«پسر نامرئی» نوشته ترودی لودویگ: این کتاب داستان برایان، پسری ساکت و نادیده گرفته شده در کلاس درس را روایت می‌کند، و اینکه چگونه مهربانی یک دانش‌آموز جدید به او کمک می‌کند تا احساس کند دیده‌شده و در آن حضور دارد. «درخت بخشنده» نوشته شل سیلورستاین: این کتاب کلاسیک مفهوم بخشش فداکارانه و اهمیت همدلی را از طریق رابطه بین یک پسر و یک درخت بررسی می کند. «هر مهربانی» نوشته ژاکلین وودسون: این داستان قدرتمند، دختر جوانی به نام کلویی را دنبال می‌کند که در مورد تأثیر اعمال ناخوشایند او و اهمیت نشان دادن مهربانی و همدلی می‌آموزد. "آخرین ایستگاه در خیابان بازار" نوشته مت د لا پنیا: این کتاب پسر جوانی به نام سی جی و مادربزرگش را در اتوبوس سواری هفتگی خود دنبال می کند، جایی که سی جی یاد می گیرد که از زیبایی و اهمیت جهان قدردانی کند. از همدلی و قدردانی "در کفش های من بایستید: کودکان در مورد همدلی یاد می گیرند" نوشته باب سورنسون: این کتاب مثال های ساده و نکات عملی برای کمک به کودکان برای درک همدلی و یادگیری نحوه ارتباط با احساسات و تجربیات دیگران ارائه می دهد. وقتی صحبت از چالش‌های حل مسئله در طول بازی‌ها می‌شود، در اینجا چند مثال آورده شده است: ساخت سازه: بلوک‌های ساختمانی یا سایر مصالح ساختمانی را در اختیار کودکان قرار دهید و آنها را به همکاری برای ساختن سازه‌ای دعوت کنید که معیارهای خاصی مانند ارتفاع، پایداری یا ترکیب عناصر خاص را برآورده کند. شکار گنج: یک شکار گنج با سرنخ ها و معماهایی ایجاد کنید که کودکان را ملزم می کند تا برای حل و یافتن گنج پنهان با یکدیگر همکاری کنند. این کار مهارت های همکاری و حل مسئله را تقویت می کند. پروژه هنری گروهی: یک پروژه هنری مشترک، مانند ایجاد یک نقاشی دیواری، یک نقاشی مشترک، یا یک کلاژ گروهی اختصاص دهید. کودکان را تشویق کنید تا ایده‌ها را به طوفان فکری بپردازند، نقش‌هایی را تعیین کنند و با هم کار کنند تا یک اثر هنری منسجم ایجاد کنند. مسیر مانع: یک مسیر مانع در حیاط خلوت یا فضای داخلی خود راه اندازی کنید و از بچه ها بخواهید تا با هم در آن حرکت کنند. این امر مستلزم ارتباط، همکاری و حل مسئله است، زیرا آنها چگونگی غلبه بر هر چالش را درک می کنند. آزمایش علمی: یک آزمایش علمی ساده را انتخاب کنید که به کار گروهی و حل مسئله نیاز دارد، مانند ساختن یک پل با نی و نوار برای مشاهده وزن آن. کودکان را در برنامه ریزی، طراحی و آزمایش ساختار آنها راهنمایی کنید. حل معما: یک پازل چالش برانگیز ارائه کنید که برای تکمیل آن نیاز به همکاری چند کودک دارد. این می تواند یک پازل، یک بازی فکری یا یک بازی حل پازل گروهی باشد. به یاد داشته باشید که سطح دشواری چالش های حل مسئله را بر اساس سن و توانایی های کودکان درگیر تطبیق دهید. این فعالیت ها فرصت هایی را برای کودکان فراهم می کند تا با هم همکاری کنند، ارتباط برقرار کنند و مهارت های حل مسئله را به شیوه ای سرگرم کننده و تعاملی تمرین کنند.
1- کیسه پوشک: - یک کیسه پوشک جادار برای حمل تمام وسایل مورد نیاز. 2- پوشک و دستمال مرطوب: - پوشک و دستمال مرطوب کافی برای مدت زمان سفر بسته بندی کنید. 3- تغییر پد: - پد یا تشک قابل حمل برای تعویض پوشک در حال حرکت. 4- لباس اضافی: - بسته به آب و هوا، لباس های خود را از جمله لباس های اضافی، جوراب و یک ژاکت یا ژاکت سبک برای کودک خود ببندید. 5- پتو یا تشک بازی: - یک پتو یا تشک بازی نرم برای نشستن یا دراز کشیدن کودک در حین پیک نیک. 6- پارچه آروغ: - چند پارچه آروغ یا حوله کوچک برای تمیز کردن آب دهان یا ریختن آب به همراه داشته باشید. 7- پیشبند: - برای تمیز نگه داشتن لباس های کودک در هنگام شیر دادن، یک یا دو پیش بند بسته بندی کنید. 8- بطری و فرمول/شیر مادر: - اگر کودک شما با شیشه شیر تغذیه می شود، شیر خشک از قبل اندازه گیری شده یا شیر مادر از قبل پمپاژ شده را در شیشه بیاورید. 9- تنقلات و غذای کودک: - برای نوزادان بزرگتر، تنقلات یا غذای کودک مناسب سن را در ظروف یا کیسه های کوچک بسته بندی کنید. 10- ظروف و بشقاب: - قاشق، چنگال و یک بشقاب یا کاسه کوچک برای تغذیه کودک همراه داشته باشید. 11- فنجان آب و سیپی: - برای خود و کودکتان آب همراه با لیوان جرعه ای ضد ریزش بیاورید. 12- پستانک و وسایل راحتی: - اگر کودک شما از پستانک استفاده می کند یا وسایل راحتی دارد، حتما آنها را در دست داشته باشید. 13- محافظت در برابر آفتاب: - بسته بندی ضد آفتاب مناسب برای نوزادان و کلاه لبه پهن برای محافظت از کودک در برابر نور خورشید. 14- دافع حشرات: - اگر به منطقه‌ای می‌روید که پشه‌ها یا حشرات دیگر در آن وجود دارد، دافع حشرات ایمن کودک را در نظر بگیرید. 15- جعبه کمکهای اولیه: - یک جعبه کمک های اولیه کوچک همراه با وسایل ضروری مانند چسب زخم، دستمال مرطوب ضد عفونی کننده و هر گونه داروی لازم همراه داشته باشید. 16- اسباب بازی و سرگرمی: - چند اسباب بازی یا کتاب کوچک همراه داشته باشید تا کودک خود را در حین گردش سرگرم کنید. 17- کریر یا کالسکه کودک: - بسته به ترجیح خود، یک کریس نوزاد یا یک کالسکه سبک وزن برای حرکت راحت تر به همراه داشته باشید. 18- کیسه های زباله: - چند کیسه پلاستیکی برای دور انداختن پوشک کثیف یا زباله همراه داشته باشید. - به خاطر داشته باشید که هنگام تهیه وسایل کودک، شرایط آب و هوایی و مدت زمان گردش را در نظر بگیرید. همچنین ایده خوبی است که یک چک لیست خاص برای نیازهای کودک خود تهیه کنید و موارد اضافی را که بر اساس سن و ترجیحات کودک خود لازم می دانید اضافه کنید.
سال دوم و سوم زندگی کودک دوره رشد و تکامل قابل توجهی است. در این مدت، اطمینان از برآورده شدن نیازهای جسمی، شناختی و اجتماعی-عاطفی کودک بسیار مهم است. در اینجا چند چک لیست مربوط به سال های 2 و 3 زندگی کودک آورده شده است: 1- رشد جسمانی: رشد: قد، وزن و دور سر کودک را کنترل کنید تا مطمئن شوید که با سرعت ثابت رشد می کند. *- مهارت های حرکتی: رشد مهارت های حرکتی درشت مانند راه رفتن، دویدن، بالا رفتن از پله ها و پریدن را بررسی کنید. همچنین، مهارت های حرکتی ظریف مانند استفاده از ظروف، نگه داشتن مداد رنگی و چیدن بلوک ها را رعایت کنید. 3- رشد شناختی: مهارت های زبانی: رشد واژگان کودک، توانایی او در درک و پیروی از دستورالعمل های ساده و استفاده او از جملات اساسی را ارزیابی کنید. -* حل مسئله: به توانایی های کودک در حل مسئله توجه کنید، مانند مرتب کردن اشیا بر اساس شکل یا رنگ، تکمیل پازل های ساده یا تقلید از اقدامات ساده. 4- رشد عاطفی اجتماعی: مهارت های اجتماعی: به تعاملات کودک با دیگران از جمله اشتراک گذاری، نوبت گرفتن و شرکت در بازی های وانمودی توجه کنید. - *تنظیم عاطفی: مشاهده کنید که کودک چگونه احساسات خود را مدیریت و ابراز می کند، از جمله تشخیص و برچسب زدن به احساسات اساسی مانند شادی، غم و عصبانیت. استقلال: به توانایی فزاینده کودک در انجام کارها به طور مستقل، مانند لباس پوشیدن، غذا دادن و استفاده از توالت توجه کنید. 5- بهداشت و ایمنی: ایمن سازی: اطمینان حاصل کنید که کودک در مورد واکسیناسیون توصیه شده خود به روز است. - *تغذیه: برای حمایت از رشد و تکامل کودک، یک رژیم غذایی متعادل با وعده های مناسب ارائه دهید. -*اقدامات ایمنی: محیط را از کودکان محافظت کنید تا خطر حوادث را به حداقل برسانید، مانند ایمن کردن مبلمان، پوشاندن پریزهای برق و استفاده از گیت های ایمنی. - معاینات منظم با پزشک اطفال نیز در این مرحله برای نظارت بر رشد کلی کودک و رفع هرگونه نگرانی یا سوالی که ممکن است داشته باشید ضروری است. به یاد داشته باشید که هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند، بنابراین این چک لیست ها به عنوان دستورالعمل های کلی عمل می کنند. اگر نگرانی خاصی در مورد رشد کودک خود دارید، همیشه بهتر است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
سال دوم و سوم زندگی کودک دوره رشد و تکامل قابل توجهی است. در این مدت، اطمینان از برآورده شدن نیازهای جسمی، شناختی و اجتماعی-عاطفی کودک بسیار مهم است. در اینجا چند چک لیست مربوط به سال های 2 و 3 زندگی کودک آورده شده است: 1- رشد جسمانی: رشد: قد، وزن و دور سر کودک را کنترل کنید تا مطمئن شوید که با سرعت ثابت رشد می کند. *- مهارت های حرکتی: رشد مهارت های حرکتی درشت مانند راه رفتن، دویدن، بالا رفتن از پله ها و پریدن را بررسی کنید. همچنین، مهارت های حرکتی ظریف مانند استفاده از ظروف، نگه داشتن مداد رنگی و چیدن بلوک ها را رعایت کنید. 3- رشد شناختی: مهارت های زبانی: رشد واژگان کودک، توانایی او در درک و پیروی از دستورالعمل های ساده و استفاده او از جملات اساسی را ارزیابی کنید. -* حل مسئله: توانایی های کودک در حل مسئله را مشاهده کنید، مانند مرتب کردن اشیا بر اساس شکل یا رنگ، تکمیل پازل های ساده یا تقلید از اقدامات ساده. 4- رشد عاطفی اجتماعی: مهارت های اجتماعی: به تعاملات کودک با دیگران از جمله اشتراک گذاری، نوبت گرفتن و شرکت در بازی های وانمودی توجه کنید. - تنظیم عاطفی: مشاهده کنید که کودک چگونه احساسات خود را مدیریت و ابراز می کند، از جمله تشخیص و برچسب زدن به احساسات اساسی مانند شادی، غم و عصبانیت. استقلال: به توانایی فزاینده کودک در انجام کارها به طور مستقل، مانند لباس پوشیدن، غذا دادن و استفاده از توالت توجه کنید. 5- بهداشت و ایمنی: ایمن سازی: اطمینان حاصل کنید که کودک در مورد واکسیناسیون توصیه شده خود به روز است. - *تغذیه: برای حمایت از رشد و تکامل کودک، یک رژیم غذایی متعادل با وعده های مناسب ارائه دهید. -*اقدامات ایمنی: محیط را از کودکان محافظت کنید تا خطر حوادث را به حداقل برسانید، مانند ایمن کردن مبلمان، پوشاندن پریزهای برق و استفاده از گیت های ایمنی. - معاینات منظم با پزشک اطفال نیز در این مرحله برای نظارت بر رشد کلی کودک و رفع هرگونه نگرانی یا سوالی که ممکن است داشته باشید ضروری است. به یاد داشته باشید که هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند، بنابراین این چک لیست ها به عنوان دستورالعمل های کلی عمل می کنند. اگر نگرانی خاصی در مورد رشد کودک خود دارید، همیشه بهتر است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
1- تجهیزات بازی نرم: تشک‌های بازی نرم، کوسن‌ها یا بلوک‌های فوم می‌توانند محیطی امن و بالشتکی برای کودکان فراهم کنند تا مهارت‌های حرکتی درشت خود را کشف و تمرین کنند. آنها می توانند خزیدن، بالا رفتن و حتی تمرین ایستادن یا راه رفتن را با پشتیبانی از این آیتم های بازی نرم انجام دهند. ۲- اسباب‌بازی‌های هل دادن و کشیدن: اسباب‌بازی‌هایی که کودک می‌تواند در حین راه رفتن آنها را فشار دهد یا بکشد، مانند چرخ دستی یا اسباب‌بازی کششی، می‌تواند مهارت‌های راه رفتن و تعادل او را تشویق کند. این اسباب بازی ها هنگامی که کودک یاد می گیرد حرکات خود را هماهنگ کند، ثبات و پشتیبانی را فراهم می کند. 3- اسباب‌بازی‌های سواری: اسباب‌بازی‌های سواری مانند اسکوتر، سه چرخه، یا دوچرخه تعادل می‌توانند به رشد هماهنگی، تعادل و قدرت پاهای کودک کمک کنند. همانطور که خود را به جلو می برند، یاد می گیرند که حرکات خود را کنترل کنند و مهارت های حرکتی درشت خود را بهبود بخشند. 4- توپ: برای درگیر کردن کودک در فعالیت های بدنی مختلف می توان از اندازه ها و انواع توپ ها استفاده کرد. غلت زدن، پرتاب کردن، گرفتن و لگد زدن به توپ می تواند هماهنگی دست و چشم، برنامه ریزی حرکتی و مهارت های حرکتی درشت آنها را افزایش دهد. 5- روی هم چیدن و لانه سازی اسباب بازی ها: اسباب بازی هایی که شامل روی هم چیدن یا لانه سازی هستند، مانند بلوک یا فنجان، باعث رشد مهارت های حرکتی ظریف، هماهنگی دست و چشم و توانایی حل مسئله می شوند. همانطور که کودک اشیاء را دستکاری می کند و روی هم می چیند، حرکات دست خود را اصلاح می کند و آگاهی فضایی را می آموزد. 6- پازل: پازل های مناسب سن با قطعات بزرگ و درشت می تواند به رشد مهارت های حرکتی ظریف، هماهنگی دست و چشم و توانایی حل مسئله کودک کمک کند. آنها یاد می گیرند که قطعات را دستکاری کنند و آنها را با هم بچینند و رشد شناختی و فیزیکی آنها را افزایش دهند. 7- لوازم هنری: مداد رنگی، نشانگر و قلم موهای بزرگ می توانند توسط کودک برای کشف مهارت های حرکتی ظریف و خلاقیت خود استفاده کنند. فعالیت‌های طراحی، خط‌نویسی و نقاشی، هماهنگی دست و چشم، قدرت گرفتن و مهارت انگشتان را افزایش می‌دهند. 8- آلات موسیقی: اسباب‌بازی‌ها یا آلات موسیقی به اندازه کودک، مانند طبل، زیلوفون یا شیکر، رشد مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف را تشویق می‌کنند. کودک می‌تواند در فعالیت‌هایی مانند کوبیدن، تکان دادن، یا ضربه زدن به سازها شرکت کند که باعث تقویت ریتم و هماهنگی می‌شود. - به یاد داشته باشید، مهم ترین چیز این است که محیطی امن و تحت نظارت برای بازی و کاوش کودک خود فراهم کنید. همیشه اسباب‌بازی‌هایی را انتخاب کنید که مناسب سن باشند و از مواد غیر سمی ساخته شده باشند.
رشد فیزیکی: وزن و قد: اطمینان حاصل کنید که کودک در محدوده سالم رشد می کند و در صورت وجود هر گونه نگرانی با پزشک متخصص اطفال مشورت کنید. مهارت‌های حرکتی: بررسی کنید که آیا کودک مهارت‌های حرکتی درشت متناسب با سن خود (مانند دویدن، پریدن) و مهارت‌های حرکتی ظریف (مانند در دست گرفتن مداد رنگی، چیدن بلوک‌ها) دارد یا خیر. تغذیه: رژیم غذایی متعادل: اطمینان حاصل کنید که کودک انواع غذاهای مغذی از جمله میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین های بدون چربی و محصولات لبنی دریافت می کند. اندازه وعده ها: وعده های مناسب برای سن کودک سرو کنید و عادات غذایی او را کنترل کنید. مصرف آب: مصرف منظم آب را در طول روز تشویق کنید. ایمن سازی: برای محافظت از کودک در برابر بیماری های قابل پیشگیری، برنامه ایمن سازی توصیه شده ارائه شده توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی را دنبال کنید. خواب: یک روال خواب ثابت با تعداد ساعت خواب کافی برای یک کودک در آن سن ایجاد کنید (معمولاً 10-12 ساعت در شب). مراقبت از دندان: دندان های کودک را دو بار در روز با استفاده از یک مسواک نرم و مقداری خمیر دندان فلوراید به اندازه یک نخود مسواک بزنید. طبق توصیه دندانپزشک، اولین ویزیت دندانپزشکی یا قرار ملاقات های بعدی کودک را برنامه ریزی کنید. بینایی و شنوایی: توانایی های بینایی و شنوایی کودک را کنترل کنید و در صورت وجود هر گونه نگرانی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. گفتار و زبان: رشد گفتار و زبان کودک را مشاهده کنید و مطمئن شوید که او به نقاط عطف مناسب سن خود می رسد. اگر در مورد مهارت های ارتباطی آنها نگرانی دارید، با یک متخصص مشورت کنید. ایمنی: خانه را از کودکان محافظت کنید، به خطرات احتمالی مانند اشیاء تیز، محصولات تمیزکننده و پریزهای برق توجه کنید. هنگام سفر با رعایت قوانین و دستورالعمل های محلی از صندلی های خودرو و کمربند ایمنی مناسب استفاده کنید. در زمان بازی و نزدیک منابع آب بر کودک نظارت کنید. بهزیستی اجتماعی و عاطفی: تعاملات اجتماعی مثبت با همسالان و اعضای خانواده را تشویق کنید. سلامت عاطفی کودک را زیر نظر داشته باشید و در صورت مشاهده مشکلات رفتاری یا عاطفی مداوم از متخصص کمک بگیرید. بازرسی‌های منظم: برای معاینات روتین و واکسیناسیون و رفع هرگونه نگرانی سلامتی، به طور منظم با پزشک اطفال ملاقات کنید. به یاد داشته باشید، این چک لیست جامع نیست و همیشه بهتر است برای مشاوره و راهنمایی شخصی در مورد سلامت فرزندتان با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
ارتقای سلامت کودک سه ساله شامل جنبه های مختلفی از جمله تغذیه، فعالیت بدنی، مراقبت از دهان، اقدامات ایمنی و رفاه عاطفی است. در اینجا چند توصیه وجود دارد: یک رژیم غذایی متنوع شامل میوه ها، سبزیجات، غلات کامل، پروتئین های بدون چربی و محصولات لبنی را تشویق کنید. مصرف قندهای اضافه شده، نمک و چربی های اشباع شده را محدود کنید. عادات غذایی سالم را الگوبرداری کنید و کودک خود را در برنامه ریزی و آماده سازی وعده های غذایی مشارکت دهید. هر روز حداقل 60 دقیقه فعالیت بدنی متوسط تا شدید را تسهیل کنید. فعالیت‌ها می‌تواند شامل دوچرخه‌سواری، طناب زدن، بازی کردن یا ورزش‌های سازمان‌یافته باشد. خلاق باشید و گزینه های مختلف را با هم بررسی کنید. به کودک خود کمک کنید دندان های خود را دو بار در روز با یک خمیر دندان حاوی فلوراید مسواک بزند و یک بار در روز از نخ دندان استفاده کند. در معاینات سالانه دندانپزشکی شرکت کنید و هر گونه نگرانی را با دندانپزشک خود در میان بگذارید. اهمیت مسواک زدن و نخ دندان کشیدن را به کودک خود آموزش دهید و آن را به یک تجربه سرگرم کننده و لذت بخش تبدیل کنید. اکثر کودکان سه ساله تقریباً به 10-13 ساعت خواب در هر شب نیاز دارند. به تدریج برنامه خواب را بر اساس نیازهای فردی تنظیم کنید. یک برنامه منظم قبل از خواب شامل فعالیت های آرام بخش مانند زمان داستان یا لالایی ها را اجرا کنید. به طور مداوم ویژگی های ایمنی خانه خود را ارزیابی و به روز کنید، مانند پنجره های ایمن، کابینت های دارویی قفل شده، و خروجی های سرپوشیده. به کودک خود در مورد ایمنی عابران پیاده، خطر غریبه ها و قوانین اولیه راهنمایی و رانندگی آموزش دهید. استفاده از کلاه ایمنی را در طول دوچرخه سواری و جلسات اسکوتر تقویت کنید. برای ردیابی رشد، تکامل و وضعیت واکسیناسیون، به طور منظم ویزیت های کودک خوب را با پزشک اطفال خود برنامه ریزی کنید. هر گونه نگرانی مربوط به زبان، توانایی های شناختی، یا تعاملات اجتماعی را به اشتراک بگذارید. ارتباط باز، همدلی و درک را تقویت کنید. مهارت های حل مسئله و راهبردهای حل تعارض را آموزش دهید و به کودک خود اجازه دهید تا احساسات خود را به طور سازنده بیان کند. تلاش را به جای نتیجه تحسین کنید و هر زمان که ممکن است برای پرورش خودمختاری، انتخاب هایی را ارائه دهید. تشویق تخیل و خلاقیت به رشد شناختی کمک می کند. شرکت در پروژه های هنری و صنایع دستی، بازی های لباس پوشیدن، و بلوک های سازنده، مهارت های حرکتی ظریف، آگاهی فضایی و تفکر انتزاعی را افزایش می دهد. علاوه بر این، ترویج تعامل اجتماعی از طریق قرارهای بازی، حضور در پیش دبستانی یا فعالیت‌های فوق برنامه، هوش هیجانی و ایجاد رابطه با همسالان را تقویت می‌کند. به طور کلی، ایجاد یک محیط پرورشی و محرک، بهزیستی کل نگر یک کودک سه ساله را ارتقا می دهد.
1. مراقبت های پس از زایمان برای مادران: * مراقبت از خود: با درگیر شدن در ورزش منظم، خواب کافی، مدیریت سطح استرس و حفظ سرگرمی ها یا علایق خارج از والدین، بهزیستی شخصی را در اولویت قرار دهید. * مراقبت های پیشگیرانه: معاینات پزشکی و آزمایش های غربالگری، از جمله ماموگرافی، پاپ اسمیر و ارزیابی فشار خون را برنامه ریزی کنید. * حفظ رابطه: روابط را با شرکا، اعضای خانواده و دوستان برای حفظ یک شبکه حمایتی تقویت کنید. 2. مراقبت و رشد پیش دبستانی: * تغذیه: انواع غذاهای غنی از مواد مغذی را با تمرکز بر غلات کامل، میوه ها، سبزیجات، منابع پروتئین بدون چربی و محصولات لبنی کم چرب سرو کنید. آداب سفره را آموزش دهید، به اشتراک گذاشتن وعده های غذایی به عنوان یک خانواده تشویق کنید، و آنها را در انتخاب و تهیه غذا مشارکت دهید. * رشد مهارت های حرکتی درشت: از طریق فعالیت هایی مانند شنا، دوچرخه سواری، طناب زدن، ژیمناستیک، فوتبال یا آموزش رقص، اصلاح بیشتر حرکات عضلانی بزرگ را تسهیل کنید. * رشد مهارت های حرکتی ظریف: توانایی های حرکتی ظریف را از طریق کارهایی که شامل هماهنگی چشم و دست، مهارت و دقت است، مانند طراحی، نقاشی، و برش، چسباندن، بستن کفش، بستن دکمه های لباس، یا دستکاری پازل، توسعه دهید. * توسعه زبان: دایره لغات را گسترش دهید، تلفظ را تمرین کنید، و درک مطلب را با خواندن داستان با هم، خواندن آهنگ، خواندن قافیه های مهد کودک و گفتگوی تشویقی افزایش دهید. * رشد شناختی: حل مسئله، یادآوری حافظه، طبقه بندی، توالی و مهارت های تفکر انتقادی را از طریق بازی ها، پازل ها، پرسش های باز و فعالیت های اکتشافی عملی تقویت کنید. * هوش عاطفی: به کودک پیش دبستانی خود کمک کنید تا احساسات را بشناسد، دیدگاه های دیگران را درک کند، انگیزه ها را مدیریت کند، و از طریق گفتگو، الگوبرداری از رفتارهای مناسب و سناریوهای ایفای نقش، همدلی را پرورش دهد. * رشد اجتماعی عاطفی: از طریق فعالیت های گروهی، قرارهای بازی و تعامل با همسالان، بازی مشارکتی، حل تعارض، مذاکره و ایجاد دوستی را تشویق کنید. * محدود کردن زمان نمایشگر: دستورالعمل‌های آکادمی اطفال آمریکا را رعایت کنید که بیش از یک ساعت برنامه‌نویسی با کیفیت بالا در روز را توصیه نمی‌کند و با فعالیت‌های آفلاین که خلاقیت، تخیل و تعامل بین فردی را ارتقا می‌دهد، تکمیل می‌شود. * اقدامات احتیاطی ایمنی: قوانین راهنمایی و رانندگی، آداب عابران پیاده و پروتکل های نگهداری سلاح گرم را تقویت کنید. پنجره ها، راه پله ها، بالکن ها و قسمت های استخر را ایمن کنید. عادات حمام کردن ایمن را تمرین کنید، از کرم ضد آفتاب استفاده کنید و به طور مداوم از کمربند ایمنی، صندلی تقویت کننده و کلاه ایمنی استفاده کنید. 3. معاینات منظم: برای ارزیابی رشد، رشد، بینایی، شنوایی، سلامت دندان ها و وضعیت ایمن سازی در ویزیت های برنامه ریزی شده کودک خوب شرکت کنید. هرگونه نگرانی در مورد خلق و خو، رفتار یا آمادگی مدرسه را مطرح کنید. 4. آموزش و پشتیبانی: در برنامه‌های آموزشی والدین شرکت کنید، به منابع اجتماعی دسترسی داشته باشید، به گروه‌های حمایتی بپیوندید، و با مربیان تعامل کنید تا دانش، بینش و مکانیسم‌های مقابله‌ای مرتبط با تربیت یک کودک سه ساله موفق را کسب کنید.
اسفناج حاوی فولات است 1- قارچ پورتوبلو پر شده اسفناج و فتا: - ساقه های قارچ پورتوبلو را جدا کرده و تمیز کنید. آنها را روی یک ورقه پخت قرار دهید. - سیر ریز شده و پیاز خرد شده را در تابه ای تفت دهید تا نرم شوند. اسفناج خرد شده را اضافه کنید و تفت دهید تا پژمرده شود. - در یک کاسه، مخلوط اسفناج پخته شده را با پنیر فتا خرد شده و آرد سوخاری مخلوط کنید. ادویه زدن با نمک و فلفل. - قارچ پورتوبلو را با مخلوط اسفناج و فتا پر کنید. با روغن زیتون بپاشید و در فر بپزید تا قارچ ها نرم شوند و مواد داخل آن قهوه ای طلایی شود. لیمو حاوی فولات است 2-مرغ سوخاری سیر لیمو: - فر را از قبل گرم کنید و یک مرغ کامل را روی ماهیتابه قرار دهید. - در یک کاسه، کره آب شده، سیر ریز شده، پوست لیمو، آب لیمو، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. - مخلوط را به تمام مرغ از جمله زیر پوست و داخل حفره بمالید. - مرغ را در فر تفت دهید تا به دمای داخلی مورد نظر برسد و گهگاهی با آب تابه بپزید. پونه کوهی حاوی فولات است 3- سس پاستا ایتالیایی: - در قابلمه ای روغن زیتون را گرم کنید و پیاز و سیر خرد شده را تفت دهید تا نرم شوند. - گوجه فرنگی خرد شده، رب گوجه فرنگی، پونه کوهی خشک، ریحان خشک، نمک و فلفل را به قابلمه اضافه کنید. - سس را حدود 30 دقیقه بجوشانید تا طعم ها با هم مخلوط شوند. کلم حاوی فولات است 4- کلم سرخ شده: روغن را در یک تابه یا واک روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید. کلم ورقه ای نازک را اضافه کنید و چند دقیقه تفت دهید تا شروع به نرم شدن کند. سیر خرد شده، زنجبیل رنده شده، سس سویا و کمی شکر را اضافه کنید. سرخ کردن را تا زمانی که کلم ترد و لطیف شود ادامه دهید. به عنوان غذای جانبی سرو کنید یا پروتئین دلخواه خود را برای یک وعده غذایی کامل اضافه کنید. کلم بروکسل حاوی فولات است 5- سالاد کلم بروکسل: - کلم بروکسل را ریز یا نازک برش دهید و در ظرفی بریزید. - زغال اخته خشک، آجیل برشته شده (مانند بادام یا گردو) و پنیر خرد شده (مانند پنیر فتا یا بز) را اضافه کنید. - با سس تهیه شده از روغن زیتون، آب لیمو، خردل دیژون، عسل، نمک و فلفل بپاشید. - همه چیز را با هم مخلوط کنید تا خوب ترکیب شوند. عدس حاوی فولات 6- عدس بولونی: - عدس ها را طبق دستورالعمل بسته بپزید تا نرم شوند اما همچنان شکل خود را حفظ کنند. - در تابه ای پیاز خرد شده، سیر خرد شده و هویج رنده شده را تفت دهید تا نرم شوند. - سس گوجه فرنگی، رب گوجه فرنگی، عدس پخته شده، سبزی های خشک (مانند پونه کوهی یا ریحان) و مقداری شراب قرمز (اختیاری) را اضافه کنید. - سس بولونی را بجوشانید تا طعم ها به خوبی با هم ترکیب شوند. - روی پاستا یا رشته کدو سبز پخته شده سرو کنید. پرتقال حاوی فولات است 7- مرغ نارنجی هم بزنید: - در یک کاسه، آب پرتقال، سس سویا، عسل و نشاسته ذرت را با هم مخلوط کنید تا سس ایجاد شود. - روغن را در یک تابه یا ووک گرم کنید و مرغ خرد شده را تفت دهید تا پخته شود. - فلفل دلمه‌ای خلال شده، نخود برفی و تکه‌های پرتقال را به ماهیتابه اضافه کنید و بپزید تا سبزیجات ترد شوند. - سس را روی سرخ شده بریزید و بپزید تا غلیظ شود و مرغ و سبزیجات را بپوشاند. روی برنج یا رشته فرنگی سرو کنید. شیر حاوی آهن است 8- - گوشت خوک سرخ شده با شیر: - تکه های گوشت خوک را در تابه سرخ کنید، سپس آن را بردارید و کنار بگذارید. - در همان ماهیتابه پیاز و سیر و کمی شیر اضافه کنید. گوشت خوک را به تابه برگردانید، روی آن را بپوشانید و بپزید تا گوشت خوک پخته و نرم شود. پنیر حاوی آهن است 9- - پیتزا مارگریتا: خمیر پیتزا را پهن کرده و با سس مارینارا پخش کنید. – برش هایی از پنیر موزارلای تازه را روی سس بچینید. - برگ های تازه ریحان را اضافه کنید و با روغن زیتون بپاشید. - پیتزا را در فر بپزید تا پوسته آن طلایی شود و پنیر حباب دار شود. توفو حاوی آهن است 10- توفو و کاری سبزیجات: - توفو مکعبی را با ترکیبی از سبزیجات مانند هویج، سیب زمینی و نخود فرنگی در سس کاری خوش طعم که با شیر نارگیل، خمیر کاری و ادویه های معطر درست شده است، تفت دهید. - بجوشانید تا سبزیجات نرم شوند و طعم ها به خوبی با هم ترکیب شوند. - کاری را روی برنج بخارپز یا نان نان سرو کنید. طیور حاوی آهن است 11- ماکارونی آلفردو مرغ: - سینه مرغ خرد شده را در تابه تفت دهید و کنار بگذارید. - سس خامه ای آلفردو را با استفاده از کره، سیر، خامه غلیظ و پنیر پارمزان رنده شده آماده کنید. - پاستا پخته شده را با سس آلفردو و مرغ تفت داده شده بریزید. دانه ها حاوی آهن هستند 12- مرغ خشخاش: - مواد لازم: سینه مرغ، دانه خشخاش، کره، خامه سوپ مرغ، خامه ترش، کراکر کره ای له شده، نمک و فلفل. - دستورالعمل: فر را با دمای 350 درجه فارنهایت (175 درجه سانتیگراد) گرم کنید. در یک کاسه، خامه سوپ مرغ، خامه ترش و دانه های خشخاش را مخلوط کنید. سینه های مرغ را با نمک و فلفل مزه دار کنید، سپس آنها را در ظرفی چرب شده قرار دهید. مخلوط سوپ را روی مرغ بریزید. کراکرهای کره ای را خرد کرده و روی آن بپاشید. کره آب شده را روی ظرف بریزید. به مدت 30-35 دقیقه یا تا زمانی که مرغ پخته شود بپزید. گوشت ها حاوی آهن هستند 13- سرخ کردنی بوقلمون و سبزیجات: مواد لازم: بوقلمون بدون چربی، سبزیجات مخلوط (مانند فلفل دلمه ای، بروکلی، هویج و نخود فرنگی)، سس سویا، سیر، زنجبیل، روغن کنجد و فلفل قرمز (اختیاری). دستورالعمل: روغن را در یک تابه بزرگ یا واک گرم کنید. سیر خرد شده و زنجبیل رنده شده را اضافه کنید و یک دقیقه تفت دهید تا معطر شود. بوقلمون چرخ کرده را اضافه کنید و تفت دهید تا قهوه ای شود. سبزیجات مخلوط را با هم مخلوط کنید و بپزید تا ترد شوند. سس سویا، روغن کنجد و فلفل قرمز (در صورت تمایل) برای طعم دادن به آن اضافه کنید. یک یا دو دقیقه دیگر سرخ کنید و سرو کنید. ماهی حاوی آهن است 14- خورش ماهی کاری نارگیل: مواد تشکیل دهنده: فیله ماهی سفید، پیاز، سیر، زنجبیل، فلفل دلمه ای قرمز، هویج، شیر نارگیل، آب ماهی یا سبزیجات، پودر کاری، زردچوبه، فلفل هندی، آبلیمو، گشنیز، نمک و فلفل. طرز تهیه: در یک قابلمه بزرگ پیاز، سیر خرد شده و زنجبیل رنده شده را تفت دهید تا معطر شود. فلفل دلمه ای قرمز و هویج خلال شده را اضافه کنید و چند دقیقه تفت دهید. شیر نارگیل، ماهی یا آب سبزیجات، پودر کاری، زردچوبه و فلفل کاین را با هم مخلوط کنید. مخلوط را به جوش بیاورید. فیله های ماهی را به آرامی داخل خورش بریزید و حدود 8-10 دقیقه یا تا زمانی که ماهی پخته شود بپزید. آب لیمو و گشنیز خرد شده را با هم مخلوط کنید. خورش ماهی را سرو کنید با برنج یا نان خرد شده. 15- سیخ ماهی و سبزی: مواد لازم: تکه های ماهی (مانند ماهی سالمون یا کاد)، فلفل دلمه ای (قرمز، زرد و سبز)، گوجه فرنگی گیلاسی، پیاز قرمز، آب لیمو، روغن زیتون، سیر، پونه کوهی خشک، نمک و فلفل. دستورالعمل: سیخ های چوبی را به مدت 30 دقیقه در آب خیس کنید تا نسوزند. گریل را از قبل روی حرارت متوسط رو به بالا گرم کنید. تکه های ماهی، فلفل دلمه ای، گوجه فرنگی گیلاسی و پیاز قرمز را روی سیخ بپیچید. در یک کاسه، آب لیمو، روغن زیتون، سیر خرد شده، پونه کوهی خشک، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. ماریناد را با برس روی سیخ ها بمالید. سیخ ها را حدود 6 تا 8 دقیقه گریل کنید، گهگاهی بچرخانید تا ماهی پخته و سبزیجات نرم شوند. تخم مرغ حاوی آهن است 16- تخم مرغ در برزخ: مواد لازم: تخم مرغ، سس گوجه فرنگی، سیر، پیاز، فلفل قرمز، روغن زیتون، نمک و فلفل. دستورالعمل: روغن زیتون را در تابه ای روی حرارت متوسط گرم کنید. سیر ریز شده و پیاز خرد شده را تفت دهید تا نرم شوند. سس گوجه فرنگی و فلفل قرمز را اضافه کنید. چند دقیقه بجوشانید تا سس کمی غلیظ شود. چاه های کوچکی در سس ایجاد کنید و در هر چاه تخم مرغ ها را بشکنید. ادویه زدن با نمک و فلفل. روی ماهیتابه را بپوشانید و بپزید تا تخم مرغ ها به میزان پخت دلخواه شما بپزند. روغن زیتون حاوی چربی های سالم است 17- سیب زمینی سوخاری سیر و سبزی: مواد لازم: سیب زمینی بچه، حبه سیر، گیاهان تازه (مانند رزماری، آویشن یا جعفری)، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر. دستورالعمل: فر را با دمای 425 درجه فارنهایت (220 درجه سانتیگراد) گرم کنید. سیب زمینی بچه را نصف یا چهار قسمت کنید. آنها را با سیر خرد شده، سبزی های تازه خرد شده، نمک، فلفل و روغن زیتون فوق بکر بریزید تا خوب پوشش داده شوند. سیب زمینی ها را به طور مساوی روی یک ورقه پخت پخش کنید. حدود 25-30 دقیقه یا تا زمانی که سیب زمینی ها قهوه ای طلایی و ترد شوند تفت دهید. ماهی چرب حاوی چربی های سالم است 18- کیک ماهی خال مخالی: مواد لازم: فیله ماهی خال مخالی، سیب زمینی آب پز، آرد سوخاری، تخم مرغ، پوست لیمو، سبزی تازه (مانند جعفری یا شوید)، نمک، فلفل و روغن زیتون. دستورالعمل: در یک کاسه، ماهی خال مخالی، پوره سیب زمینی آب پز، آرد سوخاری، تخم مرغ زده شده، پوست لیمو، سبزی تازه خرد شده، نمک و فلفل را با هم مخلوط کنید. خوب هم بزنید تا همه مواد به طور یکنواخت ترکیب شوند. مخلوط را به شکل پاتیل در آورید. روغن زیتون را در تابه ای روی حرارت متوسط گرم کنید. کیک های ماهی را سرخ کنید تا قهوه ای طلایی و از دو طرف ترد شوند. با سالاد جانبی یا سس سرو کنید.
صندلی بلند یا صندلی کمکی: صندلی بلند یا صندلی کمکی مکانی امن و راحت برای نشستن کودک شما در طول وعده های غذایی فراهم می کند. میز و صندلی به اندازه کودک: در نظر بگیرید که یک میز و صندلی در اندازه کودک در اتاق غذاخوری قرار دهید تا استقلال را تشویق کنید و فضایی مشخص برای غذا خوردن کودک خود ایجاد کنید. بشقاب ها و کاسه ها: به دنبال بشقاب ها و کاسه هایی با اندازه کودک باشید که بادوام هستند و ترجیحا از مواد نشکن ساخته شده باشند. گزینه های دارای پارتیشن یا بخش را برای کمک به کنترل قسمت و جداسازی غذا انتخاب کنید. ظروف: ظروفی به اندازه کودک تهیه کنید که دست‌های کوچک در دست گرفتن و استفاده از آنها آسان است. به دنبال ظروف ساخته شده از مواد ایمن مانند فولاد ضد زنگ یا پلاستیک بدون BPA باشید. لیوان: برای به حداقل رساندن نشت و حوادث، لیوان‌های ضد نشت یا فنجان‌های درب دار و نی را انتخاب کنید. پیش بند یا پیش بند: پیشبند یا پیش بند در دست داشته باشید تا از لباس های کودکتان در برابر ریختن و آشفتگی در هنگام صرف غذا محافظت کنید. صفحات: استفاده از تختخواب را برای مشخص کردن محل غذا خوردن فرزندتان و تمیز کردن آن آسان‌تر در نظر بگیرید. دستمال‌ها یا دستمال‌ها: دستمال‌ها یا دستمال‌های مرطوب را به‌راحتی در دسترس داشته باشید تا نشت‌ها را تمیز کنید و دست‌ها و صورت فرزندتان را پاک کنید. ظروف نگهداری مواد غذایی: مجموعه ای از ظروف نگهداری غذا در اندازه کودک برای نگهداری باقی مانده غذا یا بسته بندی وعده های غذایی و تنقلات برای سفر داشته باشید. کارد و چنگال و ظروف ایمن برای کودکان: اگر کودک شما در حال یادگیری استفاده از ظروف یا ظروف بزرگ تر است، چاقوها، چنگال ها و فنجان های ایمن برای کودک را در نظر بگیرید که برای ایمن و آسان طراحی شده اند. کودکان خردسال برای استفاده صفحات یا تشک فعالیت مناسب برای کودک: برای جذاب‌تر کردن زمان صرف غذا، می‌توانید از تشک‌های غذاخوری یا تشک‌های فعالیت با طرح‌های رنگارنگ، محتوای آموزشی یا ویژگی‌های تعاملی استفاده کنید. به یاد داشته باشید که ایمنی را در اولویت قرار دهید و محصولاتی را انتخاب کنید که مناسب سن، بادوام و تمیز کردن آسان باشند.
میوه ها و سبزیجات: انواع میوه ها و سبزیجات را برای تامین ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر ضروری ارائه دهید. گزینه هایی مانند سیب، موز، انواع توت ها، پرتقال، هویج، کلم بروکلی، اسفناج و سیب زمینی شیرین را در نظر بگیرید. سعی کنید ترکیبی از گزینه های تازه، منجمد و پخته را ارائه دهید. غذاهای غنی از پروتئین: منابع پروتئینی مانند گوشت بدون چربی (مرغ، بوقلمون)، ماهی، تخم مرغ، توفو، لوبیا، عدس، و محصولات لبنی مانند شیر، پنیر و ماست را فراهم کنید. اندازه وعده های مناسب سن را ارائه دهید و مطمئن شوید که گوشت و ماهی کاملا پخته شده اند. غلات کامل: شامل غلات کامل مانند نان گندم کامل، برنج قهوه ای، جو دوسر و ماکارونی غلات کامل باشد. اینها انرژی و فیبر را تامین می کنند. از مصرف بیش از حد غلات تصفیه شده و غلات شیرین خودداری کنید. لبنیات یا لبنیات جایگزین: وعده های مناسب سن شیر، پنیر و ماست را ارائه دهید. اگر کودک شما حساسیت یا عدم تحمل لبنیات دارد، می توانید شیرهای گیاهی غنی شده مانند شیر سویا یا شیر بادام را تهیه کنید. اگر نگرانی یا سؤالی در مورد جایگزین های لبنی دارید، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. چربی های سالم: منابع چربی های سالم را در رژیم غذایی کودک خود بگنجانید، مانند آووکادو، آجیل (در صورت عدم وجود حساسیت)، دانه ها و کره آجیل. اینها اسیدهای چرب ضروری برای رشد و تکامل را فراهم می کنند. قندهای افزوده شده و غذاهای فرآوری شده را محدود کنید: مصرف تنقلات شیرین، نوشیدنی های شیرین، غذاهای فرآوری شده و غذاهای پر سدیم را به حداقل برسانید. در عوض، روی تهیه غذاهای کامل و کم فرآوری شده تمرکز کنید. آب بدهید: فرزندتان را تشویق کنید که در طول روز آب بنوشد تا هیدراته بماند. مصرف نوشیدنی های شیرین مانند نوشابه و آب میوه را محدود کنید. به یاد داشته باشید، مهم است که نیازهای غذایی خاص، آلرژی ها، ترجیحات فرهنگی یا محدودیت هایی را که ممکن است برای فرزندتان اعمال شود، در نظر بگیرید. اگر در مورد تغذیه یا نیازهای غذایی فرزندتان نگرانی دارید، همیشه بهتر است با یک متخصص اطفال یا یک متخصص تغذیه ثبت شده برای راهنمایی شخصی مشورت کنید.
گوشت، مرغ و ماهی: در هر وعده حدود 1 تا 2 اونس (28 تا 56 گرم) گوشت، مرغ یا ماهی پخته شده ارائه دهید. این تقریباً به اندازه یک دسته کارت یا کف دست یک بزرگسال است. تخم مرغ: یک تخم مرغ کامل یا حدود 2 قاشق غذاخوری تخم مرغ همزده می تواند بخش مناسبی برای یک کودک 3 ساله باشد. توفو: بسته به اشتها و ترجیحات کودک، حدود 1/4 تا 1/2 فنجان توفو ارائه دهید. لوبیا و حبوبات: حدود 1/4 تا 1/2 فنجان لوبیا یا حبوبات پخته مانند نخود، عدس یا لوبیا سیاه تهیه کنید. محصولات لبنی: وعده های مناسب سن از محصولات لبنی مانند شیر، پنیر یا ماست را ارائه دهید. این می تواند بسته به محصول خاص و توصیه های برند متفاوت باشد. به عنوان یک دستورالعمل کلی، یک کودک 3 ساله می تواند حدود 1 فنجان (240 میلی لیتر) شیر یا ماست و حدود 1 اونس (28 گرم) پنیر در هر وعده مصرف کند. اکنون بیایید جایگزین های شیر گیاهی غنی شده را مورد بحث قرار دهیم: جایگزین های شیر گیاهی غنی شده، نوشیدنی های غیر لبنی هستند که از منابعی مانند سویا، بادام، برنج، نارگیل یا جو دوسر تهیه می شوند. این محصولات با مواد مغذی غنی شده اند تا مشخصات مغذی مشابهی با شیر گاو فراهم کنند. شیرهای گیاهی غنی شده اغلب حاوی کلسیم، ویتامین D و گاهی اوقات ویتامین B12 برای کمک به رفع نیازهای تغذیه ای هستند. هنگام انتخاب شیرهای گیاهی غنی شده، مهم است که برچسب محصولات را بررسی کنید تا مطمئن شوید که حاوی مقادیر کافی از این مواد مغذی هستند. محتوای مواد مغذی می‌تواند بین برندها متفاوت باشد، بنابراین بهتر است برچسب‌ها را با هم مقایسه کنید و گزینه‌هایی را انتخاب کنید که مشخصات مواد مغذی مشابهی با شیر لبنیات ارائه می‌دهند. همچنین مهم است که نیازهای غذایی خاص یا آلرژی های فرزندتان را در نظر بگیرید و اگر نگرانی دارید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید. در اینجا چند نمونه از چربی های سالمی که می توانند در رژیم غذایی یک کودک 3 ساله گنجانده شوند آورده شده است: آووکادو: برش ها یا آووکادو له شده را به عنوان منبع چربی های سالم ارائه دهید. آنها را می توان در ساندویچ، سالاد یا به عنوان دیپ سرو کرد. آجیل و دانه ها: بخش های مناسب سن از مغزها و دانه ها، مانند کره بادام، کره بادام زمینی، دانه چیا، یا دانه کتان آسیاب شده را تهیه کنید. این ها را می توان به اسموتی ها و بلغور جو دوسر اضافه کرد یا به عنوان چاشنی ماست یا سالاد استفاده کرد. کره آجیل: اسپری هایی مانند کره بادام، کره بادام زمینی یا کره بادام هندی را به عنوان منبع چربی های سالم پیشنهاد دهید. آنها را روی نان سبوس دار بمالید یا از آنها به عنوان دیپ برای میوه ها یا سبزیجات استفاده کنید. روغن‌ها: مقدار کمی از روغن‌های سالم مانند روغن زیتون، روغن کانولا، یا روغن آووکادو را در پخت و پز یا به عنوان سس سالاد یا سبزیجات پخته قرار دهید. به یاد داشته باشید، در حالی که چربی های سالم برای رشد و نمو کودک مهم هستند، همچنان اطمینان از یک رژیم غذایی متعادل که شامل انواع غذاها از گروه های غذایی مختلف باشد، ضروری است.
شیر سویا: شیر سویای غنی شده اغلب از نظر تغذیه ای شبیه ترین شیر گاو است. معمولاً مقدار مشابهی از پروتئین، کلسیم و ویتامین D را فراهم می کند. برخی از مارک های شیر سویای غنی شده نیز حاوی اسیدهای چرب امگا 3 هستند که چربی های سالم مفیدی هستند. شیر بادام: شیر بادام غنی شده در مقایسه با شیر گاو کالری و پروتئین کمتری دارد. معمولاً حاوی مقدار کمی چربی اشباع شده است. با این حال، شیر بادام ممکن است به طور طبیعی به اندازه شیر گاو حاوی کلسیم یا ویتامین D نباشد، بنابراین مهم است که برندی را انتخاب کنید که با این مواد مغذی غنی شده باشد. شیر برنج: شیر برنج غنی شده اغلب به طور طبیعی فاقد لاکتوز است و ممکن است برای کودکان مبتلا به آلرژی یا عدم تحمل لبنیات مناسب باشد. با این حال، شیر برنج به طور کلی پروتئین کمتری دارد و ممکن است به طور طبیعی حاوی کلسیم یا ویتامین D نباشد. اطمینان حاصل کنید که برندی که انتخاب می‌کنید با این مواد مغذی غنی شده باشد. شیر نارگیل: شیر نارگیل غنی شده اغلب خامه ای است و طعمی متمایز دارد. به طور کلی پروتئین کمتری دارد و ممکن است به طور طبیعی حاوی کلسیم یا ویتامین D نباشد. به دنبال مارک هایی باشید که شیر نارگیل خود را با این مواد مغذی غنی می کنند. شیر جو دوسر: شیر جو دو سر غنی شده در حال افزایش محبوبیت است. در مقایسه با سایر جایگزین های شیر گیاهی، معمولاً کربوهیدرات و فیبر بیشتری دارد. شیر جو دوسر ممکن است به طور طبیعی حاوی پروتئین، کلسیم یا ویتامین D نباشد، بنابراین مارک هایی را انتخاب کنید که محصولات آنها را غنی می کنند. هنگام انتخاب یک جایگزین شیر گیاهی، همیشه برچسب محصول را برای محتوای مواد مغذی، از جمله پروتئین، کلسیم، ویتامین D و سایر مواد مغذی اضافه شده بررسی کنید. همچنین بهتر است مارک های مختلف را با هم مقایسه کنید و گزینه هایی را انتخاب کنید که به بهترین وجه نیازهای تغذیه ای فرزندتان را برآورده می کند. علاوه بر منابع چربی های سالم که قبلا ذکر شد (آووکادو، آجیل، دانه ها و کره آجیل)، در اینجا چند منبع دیگر از چربی های سالم وجود دارد که می توانند در رژیم غذایی کودک 3 ساله گنجانده شوند: ماهی چرب: بخش‌های کوچکی از ماهی‌های پخته و پوسته‌دار مانند سالمون یا ماهی تن ارائه دهید. این نوع ماهی ها سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 هستند که برای رشد مغز مفید هستند. زیتون: از زیتون های تکه شده یا کامل به عنوان منبع چربی های سالم استفاده کنید. آنها را می توان به سالاد، غذاهای پاستا اضافه کرد یا به عنوان میان وعده سرو کرد. محصولات لبنی پرچرب: اگر کودک شما لبنیات مصرف می کند، شیر، ماست یا پنیر پرچرب را انتخاب کنید. اینها چربی های سالم را همراه با سایر مواد مغذی ضروری فراهم می کنند. دانه ها: علاوه بر دانه های چیا و دانه های کتان آسیاب شده، دانه های دیگری مانند تخم کدو یا تخمه آفتابگردان را به رژیم غذایی کودک خود اضافه کنید. این ها را می توان روی سالاد پاشید، به محصولات پخته شده اضافه کرد یا به عنوان میان وعده مصرف کرد. توجه به این نکته مهم است که اگرچه چربی های سالم مفید هستند، اما باید در حد اعتدال مصرف شوند. از یک رژیم غذایی متعادل که شامل انواع غذاها از گروه های غذایی مختلف باشد اطمینان حاصل کنید. با توجه به مارک‌های خاص جایگزین‌های شیر گیاهی غنی‌شده، همیشه بهتر است برچسب‌های محصولات را با هم مقایسه کنید و گزینه‌هایی را انتخاب کنید که با مواد مغذی ضروری مانند کلسیم و ویتامین D غنی شده‌اند. Oatly، Califia Farms و Ripple. با این حال، در دسترس بودن ممکن است بسته به موقعیت مکانی شما متفاوت باشد. خواندن برچسب های محصول و لیست مواد تشکیل دهنده، دقیق ترین اطلاعات را در مورد محتوای مواد مغذی و مناسب بودن برای نیازهای فرزندتان در اختیار شما قرار می دهد. اسیدهای چرب امگا 3 نوعی چربی ضروری هستند که برای رشد مغز و سلامت کلی مفید هستند. در حالی که شیر سویای غنی شده ممکن است حاوی اسیدهای چرب امگا 3 باشد، مهم است که توجه داشته باشید که مقدار آن می تواند بین برندها متفاوت باشد. برخی از برندها ممکن است اسیدهای چرب امگا 3 خاصی مانند DHA (اسید دوکوزاهگزانوئیک) را به شیر سویای غنی شده خود اضافه کنند. DHA یک اسید چرب امگا 3 است که برای سلامت مغز و چشم بسیار مهم است. برای اطمینان از اینکه فرزندتان اسیدهای چرب امگا 3 کافی دریافت می کند، می توانید منابع غذایی دیگری مانند: ماهی های چرب: ماهی های آب سرد مانند سالمون، قزل آلا، ماهی خال مخالی و ساردین منابع طبیعی عالی اسیدهای چرب امگا 3، از جمله DHA هستند. سعی کنید حداقل دو بار در هفته این ماهی ها را در رژیم غذایی کودک خود بگنجانید. دانه‌های چیا و دانه‌های کتان: این دانه‌ها سرشار از اسیدهای چرب امگا ۳ گیاهی، به‌ویژه اسید آلفا لینولنیک (ALA) هستند. می‌توانید دانه‌ها را آسیاب کرده و به اسموتی‌ها، بلغور جو دوسر یا محصولات پخته شده اضافه کنید. گردو: گردو یکی دیگر از منابع گیاهی اسیدهای چرب امگا 3 است. آنها را می توان به عنوان میان وعده سرو کرد یا به سالاد، غلات یا محصولات پخته شده اضافه کرد. حال، بیایید برخی منابع دیگر کلسیم را که می‌توان در رژیم غذایی کودک 3 ساله گنجاند، مورد بحث قرار دهیم: محصولات لبنی: اگر کودک شما لبنیات مصرف می کند، گزینه هایی مانند شیر، پنیر و ماست منابع عالی کلسیم هستند. بر اساس نیازهای غذایی فرزندتان، انواع پرچرب یا کم چرب را انتخاب کنید. سبزیجات برگ دار: سبزیجاتی مانند کلم پیچ، کلم بروکلی، سبزی کولارد و بوک چوی کلسیم دارند. این ها را می توان پخت و به غذاها اضافه کرد یا در اسموتی ها گنجانید. جایگزین های شیر گیاهی غنی شده: بسیاری از مارک های جایگزین شیر گیاهی غنی شده، از جمله شیر سویا، شیر بادام و شیر جو دوسر، محصولات خود را با کلسیم غنی می کنند. برچسب های محصول را بررسی کنید تا مطمئن شوید که برند خاصی که انتخاب می کنید مقدار قابل توجهی کلسیم دارد. توفو: توفوی کلسیمی با انعقاد شیر سویا ساخته می‌شود و منبع خوبی از کلسیم است. می توان آن را در سیب زمینی سرخ کرده، سوپ یا غذاهای دیگر گنجاند. دانه های کنجد: این دانه ها سرشار از کلسیم هستند. می‌توانید آنها را روی سالاد بپاشید، آنها را به ماست بریزید یا در پخت و پز استفاده کنید. با توجه به برندهای خاص شیر بادام غنی شده، چندین برند معتبر موجود است. برخی از گزینه های محبوب عبارتند از نسیم بادام، ابریشم، مزارع کالیفیا و الماس آبی. با این حال، خواندن برچسب‌های محصول، مقایسه اطلاعات تغذیه‌ای و انتخاب گزینه‌ای که متناسب با نیازها و ترجیحات غذایی فرزندتان باشد، مهم است.
Ikea: Ikea طیف وسیعی از مبلمان ناهارخوری مقرون به صرفه و مناسب برای کودکان، از جمله صندلی‌های بلند، صندلی‌های تقویت‌کننده، میز و صندلی را ارائه می‌دهد. Amazon: آمازون طیف گسترده ای از ابزارهای غذاخوری را برای کودکان فراهم می کند، از جمله صندلی های بلند، صندلی های تقویت کننده، بشقاب ها، ظروف و موارد دیگر. می توانید مارک های مختلف را بیابید و نظرات مشتریان را بخوانید تا به شما در تصمیم گیری آگاهانه کمک کند. خرید خرید کودک: این فروشگاه در محصولات کودک و کودک نوپا، از جمله لوازم ضروری غذاخوری، تخصص دارد. آنها صندلی های بلند، صندلی های تقویت کننده، بشقاب ها، ظروف و سایر لوازم ناهارخوری را حمل می کنند. Target یا Walmart: این خرده‌فروشان طیف وسیعی از محصولات غذاخوری کودک، از جمله صندلی‌های بلند، صندلی‌های تقویت‌کننده، بشقاب‌ها، ظروف و موارد دیگر را ارائه می‌دهند. فروشگاه‌های تخصصی کودک: فروشگاه‌های کودک یا بوتیک‌های محلی خود را که به کودکان خردسال پاسخ می‌دهند، بررسی کنید. آنها ممکن است مجموعه ای از ابزارهای غذاخوری را داشته باشند که به طور خاص برای کودکان نوپا طراحی شده است. هنگام انتخاب صندلی بلند یا صندلی تقویت کننده، ویژگی های ایمنی زیر را در نظر بگیرید: ساخت و ساز مستحکم: به دنبال یک صندلی بلند یا صندلی کمکی باشید که از مواد بادوام ساخته شده باشد و دارای پایه ای ثابت برای جلوگیری از واژگونی باشد. تسمه یا بند ایمن: اطمینان حاصل کنید که صندلی بلند یا صندلی کمکی دارای یک مهار یا بند قابل اعتماد است تا کودک شما را در هنگام صرف غذا در جای خود محکم نگه دارد. استانداردهای ایمنی: بررسی کنید که آیا صندلی بلند یا صندلی تقویت کننده استانداردها و گواهینامه های ایمنی، مانند استانداردهای تعیین شده توسط ASTM International یا JPMA (انجمن تولیدکنندگان محصولات نوجوانان) را برآورده می کند یا خیر. تمیز کردن آسان: صندلی بلند یا صندلی تقویتی با سطح صاف و قابل تمیز کردن آسان و اجزای قابل جدا شدن و قابل شستشو در ماشین ظرفشویی را انتخاب کنید. برای تشویق فرزندتان به نشستن پشت میز در طول وعده های غذایی، در اینجا چند نکته وجود دارد: روتینی تنظیم کنید: یک برنامه منظم برای صرف غذا ایجاد کنید و پشت میز نشستن را به بخشی منظم از برنامه روزانه کودک خود تبدیل کنید. آن را لذت بخش کنید: فضای مثبت و دلپذیری را در طول وعده های غذایی ایجاد کنید. در مکالمه شرکت کنید، موسیقی پس‌زمینه ملایمی پخش کنید، یا از ظروف یا ظروف رنگارنگ و جذاب استفاده کنید. تنوع پیشنهاد دهید: انواع غذاهای مغذی را که فرزندتان از آنها لذت می‌برد، فراهم کنید. داشتن طیف وسیعی از گزینه های جذاب می تواند زمان صرف غذا را هیجان انگیزتر کند و کودک شما را تشویق کند که پشت میز بماند. الگو باشید: با فرزندتان سر میز بنشینید و عادات غذایی خوب را الگو برداری کنید. برای غذاهای سالم اشتیاق نشان دهید و رفتار مناسب سفره را نشان دهید. حواس پرتی را به حداقل برسانید: عوامل حواس پرتی را در طول وعده های غذایی، مانند خاموش کردن تلویزیون یا کنار گذاشتن وسایل الکترونیکی، به حداقل برسانید. این می تواند به کودک شما کمک کند تا روی وعده غذایی تمرکز کند و عادات غذایی بهتری ایجاد کند. صبور و مثبت باشید: فرزندتان را تشویق کنید که پشت میز بنشیند اما از زور زدن یا فشار آوردن به او اجتناب کنید. یادآوری های ملایم و ستایش برای تلاش ها و دستاوردهای آنها. به یاد داشته باشید که هر کودکی با دیگری متفاوت است و ممکن است طول بکشد تا عادت نشستن پشت میز در طول وعده های غذایی در آنها ایجاد شود. در طول فرآیند ثابت، صبور و حمایتگر باشید.
ارتفاع قابل تنظیم و موقعیت‌های خوابیده: به دنبال صندلی بلند یا صندلی بلندی باشید که به شما امکان می‌دهد ارتفاع و موقعیت‌های درازکش را تنظیم کنید تا نیازهای کودکتان را در حین رشد برآورده کند. این یک موقعیت نشستن راحت و ایمن را تضمین می کند. پایه ثابت و طراحی ضد نوک: اطمینان حاصل کنید که صندلی بلند یا صندلی تقویت کننده دارای یک پایه گسترده و پایدار برای جلوگیری از واژگونی است. برای ثبات بیشتر به دنبال مدل هایی با ویژگی های ضد نوک یا پایه های ضد لغزش باشید. مکانیسم‌های قفل کردن: بررسی کنید که آیا صندلی بلند یا صندلی تقویت‌کننده دارای مکانیسم‌های قفل مطمئنی برای نگه داشتن آن در هنگام استفاده است. سگک‌ها و تسمه‌های آسان برای استفاده: یک صندلی بلند یا صندلی بلند با سگک‌ها و بندهای کاربرپسند انتخاب کنید. کار کردن با آنها باید برای شما آسان باشد، اما به اندازه کافی ایمن باشد که کودک شما را ایمن نگه دارد. مونتاژ و تمیز کردن آسان: سهولت مونتاژ و تمیز کردن را در نظر بگیرید. به دنبال مدل‌هایی با سینی‌های قابل جابجایی، پدهای صندلی، یا روکش‌هایی باشید که می‌توان آنها را به راحتی پاک کرد یا با ماشین شستشو داد. برای ایجاد یک فضای مثبت و دلپذیر در طول وعده های غذایی، می توانید نکات زیر را امتحان کنید: در مکالمه شرکت کنید: با پرسیدن سؤالات باز، صحبت در مورد غذا یا بحث در مورد رویدادهای روز، گفتگو را بر سر میز تشویق کنید. این یک محیط مثبت و تعاملی ایجاد می کند. از تقویت مثبت استفاده کنید: فرزندتان را به خاطر تلاش‌ها، رفتارهای خوب در سفره یا امتحان کردن غذاهای جدید تحسین کنید. تقویت مثبت می تواند زمان صرف غذا را لذت بخش تر کند و رفتار مثبت را تشویق کند. آن را سرگرم کننده کنید: عناصر سرگرم کننده را در طول وعده های غذایی ترکیب کنید. می‌توانید از بشقاب‌ها یا ظروف رنگارنگ استفاده کنید، هنر غذایی ایجاد کنید، یا کودکتان را در فعالیت‌های آماده‌سازی وعده‌های غذایی متناسب با سن خود مشارکت دهید. محیطی دلپذیر تنظیم کنید: با اطمینان از نور خوب، پخش موسیقی پس‌زمینه ملایم، یا استفاده از شمع‌های معطر یا گل‌های تازه برای ایجاد رایحه‌ای دلپذیر، فضایی راحت و جذاب ایجاد کنید. اجتناب از مبارزات قدرت: از تبدیل زمان صرف غذا به نبرد خودداری کنید. ضمن ارائه یک وعده غذایی متعادل و مغذی، به اشتها و ترجیحات فرزندتان احترام بگذارید. انتخاب هایی را در محدوده های معقول ارائه دهید تا به آنها حس کنترل بدهید. اگر کودک شما از نشستن پشت میز در طول وعده های غذایی امتناع می ورزد، در اینجا چند استراتژی وجود دارد که می توانید امتحان کنید: آرام بمانید: از وارد شدن به جنگ قدرت یا ناامید شدن خودداری کنید. رفتاری آرام داشته باشید و با صبر و حوصله به موقعیت نزدیک شوید. مشکل را شناسایی کنید: سعی کنید بفهمید که چرا فرزندتان از نشستن پشت میز امتناع می کند. آنها ممکن است خسته باشند، گرسنه نباشند یا به دنبال توجه باشند. پرداختن به مشکل اساسی می تواند به رفع مقاومت کمک کند. گزینه‌های پیشنهاد: انتخاب‌های محدودی را در محدوده‌های معقول ارائه دهید. به عنوان مثال، از آنها بپرسید که آیا دوست دارند پشت میز یا روی صندلی تقویت کننده خود بنشینند یا اینکه نوع خاصی از بشقاب یا ظروف را ترجیح می دهند. آن را جذاب کنید: با ارائه غذاهایی که فرزندتان از آن لذت می برد و چیدن یک میز جذاب، محیطی جذاب ایجاد کنید. از بشقاب های رنگارنگ و زیراندازهای سرگرم کننده استفاده کنید، یا آنها را در تهیه غذا مشارکت دهید تا علاقه آنها را افزایش دهید. انتظارات واضح را تنظیم کنید: انتظارات واضح در مورد نشستن پشت میز در طول وعده های غذایی را بیان کنید. اهمیت وعده های غذایی خانوادگی و فواید غذا خوردن با هم را توضیح دهید. انعطاف پذیر باشید: اگر کودک شما مقاوم است، گزینه های جایگزینی برای نشستن مانند نشستن روی یک کوسن یا پشت میز کوچک را در نظر بگیرید. به تدریج برای انتقال آنها به منطقه ناهارخوری تعیین شده تلاش کنید. به دنبال مشاوره حرفه ای باشید: اگر امتناع فرزندتان از نشستن پشت میز ادامه داشت یا با رفتارهای نگران کننده دیگری همراه بود، برای راهنمایی و حمایت بیشتر با یک متخصص اطفال یا متخصص تغذیه مشورت کنید. به یاد داشته باشید، هر کودکی منحصر به فرد است، و یافتن استراتژی هایی که برای کودک شما بهترین کار را دارند ممکن است به زمان و آزمایش نیاز داشته باشد. ثبات، صبر و رویکرد مثبت می‌تواند تجربه‌های زمان صرف غذا را برای همه افراد لذت‌بخش‌تر کند.
ویژگی های خاص لباس بچه گانه 3 ساله ویژگی های خاص این سن را باید در نظر گرفت و لباس کودکان را با توجه به نیاز و مرحله رشد آنها انتخاب کرد. کودکان در این سن بسیار فعال هستند و به لباس هایی نیاز دارند که به آنها آزادی حرکت بدهد. کودکان سه ساله در حال توسعه استقلال خود هستند و ممکن است یاد بگیرند که خودشان لباس بپوشند، بنابراین لباس ها باید طوری انتخاب شوند که پوشیدن و درآوردن آنها برای کودکان راحت تر باشد. و این امر با طراحی خلاقانه و استفاده از دکمه های گیره دار و کمربندهای الاستیک امکان پذیر است. کودکان نوپا ممکن است روی لباس های خود خشن باشند، بنابراین لباس های خوش دوخت با درزهای تنگ و قسمت های تقویت شده مانند زانو و آرنج را انتخاب کنید. این تضمین می کند که لباس می تواند در برابر سایش و پارگی بازی فعال مقاومت کند. به مواد به کار رفته در لباس اعم از نوع پارچه، رنگ و تزیینات لباس دقت کنید تا از مواد مضر ساخته نشوند. کودکان نوپا به سرعت رشد می کنند، بنابراین مهم است که لباس هایی را انتخاب کنید که فضای رشد داشته باشند. به دنبال لباس هایی با کمربندهای قابل تنظیم یا سرآستین های الاستیک باشید که می توانند شکل بدن در حال تغییر آنها را در خود جای دهند. کودکان در این سن اغلب به سمت رنگ های روشن و پر جنب و جوش کشیده می شوند. لباس هایی با طرح های جالب انتخاب کنید که بتواند تخیل آنها را تحریک کند و لباس پوشیدن را لذت بخش تر کند. لباس هایی را انتخاب کنید که قابل شستشو با ماشین لباسشویی هستند و به حداقل اتو نیاز دارند. بسیاری از شلوارها و شورت ها برای این گروه سنی دارای بند های کش دار یا بند های قابل تنظیم با دکمه یا بند هستند. این ویژگی ها امکان پوشیدن لباس های راحت را فراهم می کند و در عین حال بدن در حال رشد را در خود جای می دهد و لباس را راحت تر می کند. کودکان سه ساله اغلب درگیر فعالیت های بدنی مختلفی هستند، بنابراین جادار بودن و طراحی انعطاف پذیر لباس هایشان مفید است. به دنبال لباسی باشید که فضای کافی در شانه‌ها، سینه و آستین‌ها داشته باشد تا در طول زمان امکان حرکت بدون محدودیت را داشته باشد. برچسب های لباس های سنتی با برچسب می تواند برای پوست حساس خراشیده و تحریک کننده باشد و باعث ناراحتی و تحریک احتمالی پوست شود. لباس های بدون برچسب یکی از ویژگی های محبوب در لباس های کودکان است. از آنجایی که کودکان در این سنین مستقل تر می شوند، ممکن است ترجیحات خود را برای لباس های خاصی ابراز کنند. ارائه گزینه هایی مانند تی شرت، تاپ آستین بلند و ژاکت های سبک به آنها این امکان را می دهد که لباس های خود را بر اساس سطح راحتی و آب و هوا انتخاب و تنظیم کنند. دسترسی آسان به تعویض پوشک یکی از موارد مهمی است که نباید از آن غافل شد. لباس ها باید دارای ویژگی هایی مانند بسته شدن فاق تنگ، بازشوهای کشسان در ساق پا، یا شلوارهای کشدار با کمربندهای کشیده باشند که می تواند فرآیند پوشک را ساده کند. زمانی که کودک در فضای باز فعال است و در شرایط کم نور بینایی دارد. برخی از لباس‌ها باید دارای عناصر بازتابنده مانند راه راه یا تکه‌ها باشند تا دید کودک شما را بیشتر کرده و دیگران را بیشتر نمایان کند. به یاد داشته باشید، به عنوان یک والدین یا قیم، مهم است که هنگام انتخاب لباس، راحتی، ایمنی و نیازهای فرزندتان را در اولویت قرار دهید. ترجیحات، حساسیت های خاص و آب و هوای محل زندگی آنها را در نظر بگیرید تا مطمئن شوید که بهترین لباس را برای آنها انتخاب می کنید.
در سن 3 سالگی، بازی آزاد بدون ساختار معمولا برای کودکان بهترین است و ممکن است برای ورزش های سازماندهی شده آماده نباشند. با این حال، آنها می توانند در فعالیت هایی شرکت کنند که به تنظیم دقیق مهارت های حرکتی آنها کمک می کند، مانند دویدن، لگد زدن به توپ، پرتاب توپ، گرفتن، پریدن، پرش، شنا کردن، غلت زدن، دوچرخه سواری یا تریک سواری، و بالا رفتن از وسایل بازی. این فعالیت ها را می توان با تنوع گسترده ای از موفقیت بسته به هر کودک معرفی کرد. در حالی که ورزش های گروهی معمولاً برای این گروه سنی مناسب نیستند، بازی آزاد راهی عالی برای تشویق ورزشکاری کودک است. مهم است که محیطی امن و تحت نظارت برای این فعالیت‌ها فراهم شود، زیرا باعث رشد اجتماعی و عاطفی و رشد شخصی می‌شوند. همچنین تاکید بر بازی، سرگرمی و آزمایش بر رقابت و برنده شدن در این مرحله ضروری است. بنابراین، در سن 3 سالگی، کودکان می توانند از فعالیت هایی مانند تی بال، بسکتبال و فوتبال لذت ببرند، اما همیشه باید به جای رقابت و برنده شدن، روی بازی، سرگرمی و آزمایش باشد.
در 3 سالگی، کودک باید در تمرینات و فعالیت های مختلف برای ارتقاء رشد و هماهنگی بدنی شرکت کند. در اینجا چند تمرین ضروری برای یک کودک 3 ساله آورده شده است: پیاده روی: فرزندتان را تشویق کنید که راه برود و بدود، زیرا تا این سن باید به خوبی این کار را انجام دهد. لگد زدن: به کودکتان کمک کنید لگد زدن به توپ یا بازی کردن را تمرین کند تا هماهنگی و مهارت های حرکتی خود را بهبود بخشد. پریدن: کودک خود را تشویق کنید تا در جای خود یا از روی موانع کوچک بپرد تا عضلات پا و هماهنگی خود را توسعه دهد. صعود نوردی: فرصت هایی را برای کودک خود فراهم کنید تا از تجهیزات زمین بازی یا پله ها بالا برود تا تعادل و قدرت بالای بدن خود را بهبود بخشد. پرتاب کردن و گرفتن: بازی هایی مانند گرفتن یا پرتاب کردن توپ را انجام دهید تا به کودک شما کمک کند هماهنگی دست و چشم و مهارت های حرکتی ظریف خود را توسعه دهد. رقصیدن: با کودک خود در فعالیت های رقص شرکت کنید تا ریتم و هماهنگی او را بهبود ببخشید. شنا: اگر فرزند شما از شنا لذت می برد، او را در کلاس های شنا ثبت نام کنید تا ایمنی و هماهنگی آب او را بهبود بخشد. کلاس‌های Mommy and Me: فرزند خود را در کلاس‌های mommy and me ثبت نام کنید، مانند کلاس‌های غلت زدن یا حرکت، تا او را با فعالیت‌های بدنی ساختاریافته آشنا کنید. مسیر موانع: با استفاده از وسایل منزل مانند جعبه، صندلی و کوسن، یک مسیر مانع ایجاد کنید تا کودکتان را تشویق کنید که بالا برود، بخزد و از بدن و عضلات خود به طرق مختلف استفاده کند. رهبر را دنبال کنید: بازی‌هایی مانند Follow the Leader یا Simon Says را انجام دهید، با تمرین‌های مناسب سن مانند پریدن مانند قورباغه یا چرخاندن دست‌ها مانند خرطوم فیل2 زمان شکم: کودک خود را تشویق کنید که حداقل 30 دقیقه در روز را در زمان شکم صرف کند تا عضلات مرکزی و گردن خود را تقویت کند. بازی فعال: با کودک خود در بازی های فعال مانند مخفی کاری، تعقیب و گریز یا بازی با توپ شرکت کنید تا به او کمک کنید مهارت های حرکتی و هماهنگی خود را توسعه دهد. به خاطر داشته باشید که محیطی امن و تحت نظارت را برای کودک خود فراهم کنید تا بتواند در این تمرینات و فعالیت ها شرکت کند. هر چه فرزند شما فرصت های بیشتری برای فعالیت داشته باشد، مهارت های فیزیکی و هماهنگی خود را بهتر توسعه می دهد.
پس از زایمان، برای مادر مهم است که به تدریج به ورزش بازگردد و بر تقویت عضلات مرکزی و لگن تمرکز کند. در اینجا چند تمرین وجود دارد که مادر می تواند بعد از 3 سال زایمان انجام دهد: تمرینات کف لگن: تمرینات کف لگن که به نام Kegels نیز شناخته می شود، می تواند به تقویت ماهیچه هایی که از مثانه، رحم و راست روده حمایت می کنند کمک کند. برای انجام کگل، ماهیچه هایی را که برای توقف جریان ادرار استفاده می کنید منقبض کنید، چند ثانیه نگه دارید و سپس رها کنید. این کار را حدود 10 تا 15 بار تکرار کنید تمرینات شکمی: شما می توانید به محض اینکه احساس کردید می توانید ورزش عضلات شکم خود را شروع کنید. از دراز و نشست، کرانچ یا فر کردن شکم خودداری کنید، زیرا این موارد می‌توانند بر جای زخم شما فشار بیاورند. در عوض، فرهای مستقیم یا فرهای کودک را برعکس کنید پیاده روی: پیاده روی یک ورزش کم تاثیر است که می تواند به بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش وزن کمک کند. شنا: شنا یک ورزش کم تاثیر عالی است که می تواند به بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش وزن کمک کند. یوگا و پیلاتس: یوگا و پیلاتس می‌توانند به بهبود انعطاف‌پذیری، قدرت و تعادل کمک کنند و ورزش‌هایی کم‌تأثیر هستند که برای زنان پس از زایمان بی‌خطر هستند. ایروبیک کم تاثیر: ایروبیک کم تاثیر می تواند به بهبود سلامت قلب و عروق و کاهش وزن کمک کند و برای زنان پس از زایمان بی خطر است. تمرین با وزنه: تمرین با وزنه سبک می تواند به بهبود تون عضلانی و کاهش وزن کمک کند، اما مهم است که با وزنه های سبک شروع کنید و به تدریج شدت آن را افزایش دهید. تمرینات من و مامان: برای تقویت پیوند و بهبود تناسب اندام، تمریناتی را با کودک خود انجام دهید، مانند اسکات وزنه کودک، پلانک من و مامان و چرخش با کودک. به یاد داشته باشید که قبل از شروع هر برنامه ورزشی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید، به خصوص اگر نگرانی یا عارضه ای در رابطه با بارداری یا زایمان خود دارید.
دویدن: می تواند مسافت های کوتاه را بدود، اگرچه سبک دویدن ممکن است هنوز کمی ناهماهنگ باشد. پرش: می تواند با هر دو پا از روی زمین بپرد. پریدن: ممکن است بتواند برای مسافت کوتاهی روی یک پا بپرد. کوه نوردی: می تواند با کمک از پله ها بالا برود یا از سازه های کم ارتفاع مانند تجهیزات زمین بازی بالا برود. ضربه زدن: می‌تواند در حالت ایستاده یا با دویدن کوتاه به توپ ضربه بزند. گرفتن: شروع به ایجاد هماهنگی دست و چشم و ممکن است بتواند یک توپ بزرگ را با هر دو دست بگیرد. پرتاب: می تواند توپ را با مقداری نیرو به جلو پرتاب کند، اگرچه ممکن است دقت محدود باشد. تعادل: قادر به حفظ تعادل روی یک پا برای چند ثانیه. رکاب زدن: ممکن است بتواند یک سه چرخه یا دوچرخه کوچک با چرخ های آموزشی رکاب بزند. پرش: برخی از کودکان ممکن است شروع به تلاش برای پرش کنند، اگرچه ممکن است هنوز در این سن چالش برانگیز باشد. توجه به این نکته مهم است که هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند و توانایی های ذکر شده در بالا نقاط عطف کلی هستند که بسیاری از کودکان 3 ساله می توانند به آنها دست یابند. با این حال، همه کودکان تا این سن بر این حرکات مسلط نخواهند شد و این کاملا طبیعی است. فرزندتان را تشویق کنید تا در فعالیت‌های بدنی مناسب سن شرکت کند و محیطی امن و حمایت‌کننده برای او فراهم کنید تا مهارت‌های حرکتی خود را کشف و توسعه دهد.
بازی رایگان: به کودک خود اجازه دهید محیط خود را کشف کند و در بازی بدون ساختار شرکت کند، که به رشد تخیل و خلاقیت او کمک می کند. بازی در فضای باز: فعالیت هایی مانند دویدن، پریدن، بالا رفتن از تجهیزات زمین بازی، بازی با توپ، سه چرخه سواری یا کاوش در طبیعت را تشویق کنید. رقصیدن: موسیقی پخش کنید و فرزندتان را تشویق کنید که برقصد و بدنش را با ریتم حرکت دهد. بازی‌های متعادل کننده: تیرهای تعادل ساده را تنظیم کنید یا مسیرهایی را با بالش یا بالشتک ایجاد کنید تا فرزندتان روی آن راه برود و تعادل خود را تمرین کند. دوره‌های موانع: با استفاده از وسایل خانگی مانند بالش، مخروط، یا حلقه‌های هولاهوپ، مسیرهای موانع ساده ایجاد کنید تا کودکتان زیر آن بخزد، از روی آن بپرد یا ببافد. بازی‌های توپ: بازی‌های ساده با توپ مانند غلت زدن، لگد زدن، یا پرتاب و گرفتن توپ را انجام دهید. با توپ های بزرگتر شروع کنید و با بهبود هماهنگی آنها به تدریج به توپ های کوچکتر بروید. شکار لاشخور: شکار گنج یا شکار لاشخور را راه‌اندازی کنید که از کودک شما می‌خواهد اقلامی را در یک منطقه تعیین‌شده پیدا و جمع‌آوری کند. یوگا یا حرکات کششی: حرکات ساده یوگا یا تمرینات کششی را برای بهبود انعطاف پذیری و آگاهی بدن معرفی کنید.
پرتاب کردن و گرفتن: پرتاب و گرفتن توپ های سافت بال یا کیسه های لوبیا را در فواصل نزدیک تمرین کنید، به تدریج فاصله را با بهبود مهارت های آنها افزایش دهید. بازی‌های بالن: فرزندتان را تشویق کنید که بالن‌ها را در هوا بزند یا ضربه بزند، به او کمک کنید حرکت را ردیابی کند و حرکات دست و چشم خود را هماهنگ کند. ساختن با بلوک: کودک خود را در ساخت برج ها یا سازه هایی با انواع مختلف بلوک ها درگیر کنید که به هماهنگی دست و چشم و مهارت های حرکتی ظریف نیاز دارد. پازل‌ها و بازی‌های مرتب‌سازی: پازل‌های مناسب سن یا بازی‌های مرتب‌سازی را ارائه دهید که برای بهبود هماهنگی و مهارت چشم و دست نیاز به دستکاری اشیاء کوچک دارند.
نظارت: همیشه کودک خود را در حین فعالیت‌های بدنی، به‌ویژه هنگام بازی در فضای باز یا استفاده از وسایل، نظارت کنید. تجهیزات ایمنی: اطمینان حاصل کنید که کودک شما از وسایل ایمنی مناسب مانند کلاه ایمنی هنگام دوچرخه سواری یا اسکوتر استفاده می کند. تجهیزات مناسب سن: تجهیزات و اسباب بازی هایی را انتخاب کنید که برای سن و اندازه کودک شما مناسب باشد تا خطر آسیب را کاهش دهید. محیط ایمن: به طور منظم منطقه بازی را از نظر هرگونه خطر، مانند اشیاء تیز، سطوح ناهموار، یا خطرات زمین خوردن بازرسی کنید. آبرسانی و محافظت در برابر آفتاب: کودک خود را هیدراته نگه دارید و هنگام بازی در فضای باز از کرم ضد آفتاب استفاده کنید تا از آفتاب سوختگی محافظت کنید. مرزهای آموزش: به کودک خود در مورد مرزهای شخصی و اهمیت عدم شرکت در بازی های خشن یا فشار دادن دیگران بیاموزید. به یاد داشته باشید که هر کودک با سرعت خودش رشد می کند، بنابراین صبور باشید و محیطی حمایتی فراهم کنید که رشد فیزیکی او را تشویق کند و در عین حال ایمنی او را در اولویت قرار دهید.
نقاشی مادر برای کودک سه ساله می تواند یک فعالیت سرگرم کننده و خلاقانه باشد. در اینجا منابعی وجود دارد که می تواند کمک کند: آموزش های یوتیوب: آموزش های یوتیوب زیادی وجود دارد که می تواند کودک را در نقاشی مادر راهنمایی کند. به عنوان مثال، ویدیوی "چگونه کلمه مامان را به روز مادر کارتونی تبدیل کنیم" دستورالعمل های گام به گام برای نقاشی مادری که کودکش را در آغوش گرفته است ارائه می دهد. هنر مشارکتی: با الهام از کار هنرمند روث اویسترمن، مادران می توانند با کودک سه ساله خود به طراحی مشترک بپردازند. کودک می تواند ابله ها و طرح هایی را روی کاغذ بسازد و مادر می تواند آنها را با رنگ ها پر کند و به تخیل خود اجازه دهد تا کار کند. راهنماهای طراحی: وب‌سایت‌هایی مانند آکادمی بچه‌های توانا، راهنمای نقاشی گام به گام را برای روز مادر ارائه می‌دهند، از جمله راهنماهایی برای کشیدن تصویر یک مادر زیبا یا یک گربه مادر زیبا. آموزش‌های طراحی YouTube: آموزش‌های طراحی YouTube زیادی وجود دارد که می‌تواند کودک را در نقاشی مادر و نوزاد راهنمایی کند. به عنوان مثال، ویدیوی "چگونه مامان و بچه پاندا را بکشیم" دستورالعمل های گام به گام برای کشیدن یک مادر و بچه پاندا ارائه می دهد. این منابع می تواند راهنمایی و الهام بخشی برای ترسیم مادر برای کودک سه ساله باشد. ایجاد یک محیط مثبت و دلگرم کننده برای کاوش هنری و اطمینان از ایمن بودن و مناسب بودن فعالیت های نقاشی برای کودک بسیار مهم است.
در اینجا چند ایده سرگرمی برای مادری با فرزند سه ساله آورده شده است: فعالیت های مادر و دختر: در فعالیت هایی مانند تماشای یک فیلم مورد علاقه با هم، برگزاری یک مهمانی چای، انجام مانیکور و خواندن کتاب شرکت کنید. سرگرمی‌های مادران با کودکان نوپا: سرگرمی‌هایی را در نظر بگیرید که می‌توان آنها را در طول زمان چرت دنبال کرد، مانند کتاب‌خوانی آنلاین، مطالعه، یا پرداختن به هنر و صنایع دستی. سرگرمی‌های زندگی برای مادران خسته: سرگرمی‌هایی مانند حیله‌گری، شلوغ کردن خانه، یادگیری مهارت‌های جدید و امتحان کردن مدیتیشن را کاوش کنید. پیوند مادر و دختر: با دعوای آبی، رفتن به یک سفر جاده ای، رفتن به پیک نیک یا بازی روی تخته زمانی را با هم بگذرانید. فهرست سطل سال‌های کودک نوپا: فعالیت‌های سرگرم‌کننده برای کودکان نوپا را در نظر بگیرید، مانند بازدید از باغ‌وحش‌های حیوانات خانگی، باغ‌های گیاه‌شناسی، و روزهای باز در باشگاه. این فعالیت‌ها و سرگرمی‌ها می‌توانند سرگرمی، آرامش و فرصت‌هایی برای پیوند بین مادر و کودک سه ساله فراهم کنند. مهم است که فعالیت هایی را انتخاب کنید که ایمن و مناسب سن کودک باشد و اطمینان حاصل شود که سرگرمی ها هم برای مادر و هم برای کودک لذت بخش است.
بلوک‌های ساختمانی: انواع بلوک‌های ساختمانی، مانند بلوک‌های چوبی یا بلوک‌های پلاستیکی به هم پیوسته را برای کودکتان فراهم کنید تا بتواند روی هم چیده شود، سازه‌هایی ایجاد کند و خلاقیت خود را کشف کند. مجموعه‌های بازی وانمودی: مجموعه‌های بازی وانمودی با مضمون، مانند کیت پزشک، ست آشپزخانه، یا مجموعه ابزار ارائه دهید. فرزندتان را تشویق کنید تا در بازی های تخیلی و نقش آفرینی در سناریوهای مختلف شرکت کند. پیک نیک داخلی: یک پیک نیک در داخل خانه با یک پتو و چند تنقلات ترتیب دهید. کودک شما از تازگی داشتن یک پیک نیک در داخل خانه لذت خواهد برد و حتی می تواند عروسک های عروسک یا حیوانات خود را به آن دعوت کند. شکار گنج: با پنهان کردن اشیاء کوچک یا اسباب بازی ها در اطراف خانه، یک گنج یابی ساده ایجاد کنید. سرنخ ها یا نقشه گنج را برای کمک به فرزندتان در یافتن آنها ارائه دهید. پروژه های صنایع دستی DIY: فرزند خود را در پروژه های صنایع دستی مناسب سن خود، مانند رنگ آمیزی، برش و چسباندن، درگیر کنید. می توانید صنایع دستی ساده مانند ماسک های بشقاب کاغذی، زنجیر کاغذی یا هنر چاپ دستی بسازید. مسیر موانع: با استفاده از بالش، کوسن، هولاهوپ یا تونل، یک مسیر موانع سرپوشیده راه‌اندازی کنید. فرزندتان را تشویق کنید تا زیر آن بخزد، از روی آن بپرد و از روی موانع مختلف مانور دهد. شکار رفتگر طبیعت: یک شکار رفتگر با مضمون طبیعت ایجاد کنید که در آن کودک شما می تواند اقلام طبیعی خاصی مانند برگ، سنگ یا گل را جستجو کند. حتی می توانید یک چک لیست تهیه کنید یا تصاویری را برای آنها تهیه کنید تا پیدا کنند. پارتی رقص: موسیقی پرانرژی پخش کنید و با فرزندتان یک مهمانی رقص بگیرید. حرکات رقص ساده را به آنها بیاموزید یا آنها را تشویق کنید تا روتین های رقص خود را ایجاد کنند. بازی حسی با خمیر بازی: خمیر بازی را در رنگ‌ها و بافت‌های مختلف برای کودک خود فراهم کنید تا بتواند آن را فشرده، بغلتاند و شکل دهد. ابزارهایی مانند برش کوکی، وردنه یا ظروف پلاستیکی را برای بهبود تجربه حسی اضافه کنید. الفبا یا شکار اعداد: حروف یا اعداد فوم را در اطراف اتاق پنهان کنید و از فرزندتان بخواهید آنها را پیدا و شناسایی کند. این فعالیت می تواند به آنها کمک کند تا تشخیص حروف و اعداد را تمرین کنند. سن فرستادن کودک به مهدکودک بسته به کشور و سیستم آموزشی متفاوت است. در بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده، سن معمولی برای شروع مهدکودک حدود 5 یا 6 سالگی است. با این حال، ممکن است در داخل کشورها و حتی در مناطق مختلف یا مناطق مدرسه تفاوت هایی وجود داشته باشد. به عنوان مثال، در ایالات متحده، واجد شرایط بودن مهدکودک اغلب بر اساس تاریخ قطعی یا شرط سنی تعیین شده توسط ایالت یا ناحیه مدرسه تعیین می شود. اگر بچه ها در تاریخ معینی مانند اول سپتامبر به 5 سالگی برسند، معمولاً شروع به مهد کودک می کنند، اگرچه این می تواند متفاوت باشد. برخی از ایالت ها ممکن است تاریخ قطعی زودتر داشته باشند، به این معنی که کودکان باید در تاریخ زودتر 5 ساله شوند تا واجد شرایط ورود به مهدکودک باشند. توجه به این نکته مهم است که کودکان ممکن است بر اساس نقاط عطف رشد، مهارت‌های اجتماعی-عاطفی و سطح استقلال، آمادگی خود را برای مهدکودک متفاوت کنند. برخی از کودکان ممکن است قبل از سن معمولی برای مهد کودک آماده باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است از یک سال پیش دبستانی یا پیش از مهدکودک برای توسعه بیشتر مهارت های خود قبل از ورود به مهد کودک بهره مند شوند. اگر سؤال خاصی در مورد واجد شرایط بودن مهدکودک در کشور یا منطقه خود دارید، بهتر است برای دریافت اطلاعات دقیق و به روز با مدارس محلی یا مقامات آموزشی مشورت کنید. نقاط عطف متداول رشد: در حالی که نقاط عطف خاص می‌تواند متفاوت باشد، در اینجا برخی از زمینه‌های کلی رشد که کودکان اغلب قبل از شروع مهدکودک به آن دست می‌یابند آورده شده است: مهارت های اجتماعی و عاطفی: کودکان باید بتوانند با همسالان خود تعامل و بازی کنند، قوانین ساده را رعایت کنند و احساسات خود را به درستی بیان کنند. زبان و ارتباطات: آنها باید درک اساسی از زبان داشته باشند، بتوانند دستورالعمل‌های ساده را دنبال کنند و نیازها و افکار خود را به طور مؤثر بیان کنند. مهارت های شناختی: کودکان باید کنجکاوی، توانایی های حل مسئله و درک اساسی از اعداد، اشکال، رنگ ها و حروف را نشان دهند. مهارت‌های حرکتی: آنها باید مهارت‌های حرکتی ظریف لازم برای کارهایی مانند در دست گرفتن مداد، بریدن با قیچی، و استفاده از ظروف، و همچنین مهارت‌های حرکتی درشت برای فعالیت‌هایی مانند دویدن، پریدن، و بالا رفتن را داشته باشند. پیدا کردن تاریخ قطعی واجد شرایط بودن مهدکودک: برای یافتن تاریخ قطعی خاص برای واجد شرایط بودن مهدکودک در ایالت خود، می‌توانید از وب‌سایت اداره آموزش ایالت خود یا وب‌سایت رسمی منطقه مدرسه محلی خود دیدن کنید. این منابع اغلب اطلاعاتی در مورد مراحل ثبت نام، شرایط سنی و سایر جزئیات مربوطه ارائه می دهند. شما همچنین می توانید برای پرس و جو در مورد تاریخ قطع به طور مستقیم با مدرسه یا منطقه محلی خود تماس بگیرید. منابع و برنامه هایی برای آماده شدن برای مهدکودک: منابع و برنامه های مختلفی برای کمک به کودکان برای آماده شدن برای مهدکودک در دسترس است. در اینجا چند نمونه هستند: برنامه های پیش دبستانی یا پیش از مهدکودک: این برنامه ها به طور خاص برای آماده سازی کودکان برای انتقال به مهدکودک با تمرکز بر مهارت های یادگیری اولیه، اجتماعی شدن و آمادگی مدرسه طراحی شده اند. برنامه های آمادگی مهدکودک: برخی مدارس یا سازمان های اجتماعی برنامه ها یا کارگاه های آمادگی مهدکودک را ارائه می دهند که فعالیت ها و منابعی را برای حمایت از آمادگی کودکان برای مهدکودک ارائه می دهند. آموزش والدین و کارگاه‌های آموزشی: سازمان‌ها و مراکز اجتماعی ممکن است برنامه‌ها یا کارگاه‌های آموزشی والدین را ارائه دهند که راهنمایی و منابعی را برای آماده‌سازی کودکان برای مهدکودک ارائه می‌کنند. منابع و برنامه‌های آنلاین: بسیاری از منابع آنلاین، وب‌سایت‌ها و برنامه‌های آموزشی فعالیت‌ها، برگه‌ها و بازی‌ها را برای کمک به کودکان در ایجاد مهارت‌های اساسی مورد نیاز برای مهدکودک ارائه می‌دهند. توجه به این نکته مهم است که اگرچه این منابع می توانند مفید باشند، اما هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند و محیط خانه حمایتی که رشد اجتماعی، عاطفی و شناختی او را پرورش می دهد در آماده سازی آنها برای مهدکودک بسیار مهم است. قبل از شروع مهدکودک، کودکان باید مهارت های حرکتی ظریف خاصی را ایجاد کنند که شامل هماهنگی عضلات کوچک در دست ها و انگشتان می شود. در اینجا چند نمونه از مهارت های حرکتی ظریف مفید برای مهدکودک آورده شده است: گرفتن مداد: کودکان باید به جای استفاده از یک مشت کامل، یک مداد دستی مناسب داشته باشند و ابزار نوشتن را با شست و انگشتان خود نگه دارند. مهارت های قیچی: آنها باید بتوانند قیچی هایی به اندازه کودک را برای بریدن در امتداد خطوط یا اشکال در دست بگیرند و از آنها استفاده کنند و کنترل و دقت را نشان دهند. دستکاری اشیاء کوچک: کودکان باید بتوانند اشیاء کوچک را دستکاری کنند، مانند برداشتن و قرار دادن بلوک‌های کوچک، مهره‌ها یا قطعات پازل با انگشتانشان. طراحی و ردیابی: آنها باید بتوانند اشکال اساسی، خطوط و تصاویر ساده را ترسیم کنند، همچنین بتوانند در امتداد خطوط نقطه چین یا در اشکال ساده ردیابی کنند. دکمه‌بندی و زیپ کردن: کودکان باید بتوانند دکمه‌های لباس‌های خود را ببندند و باز کنند، و همچنین زیپ کت یا کیف خود را به‌طور مستقل ببندند و باز کنند. هنگامی که صحبت از مهارت های اجتماعی و عاطفی می شود، در اینجا برخی از زمینه های مهم رشد که می تواند برای مهدکودک مفید باشد، آورده شده است: تعامل اجتماعی: کودکان باید بتوانند در تعاملات اجتماعی اولیه، مانند به اشتراک گذاشتن اسباب بازی ها، نوبت گرفتن، و بازی مشترک با همسالان شرکت کنند. دنبال کردن دستورالعمل‌ها: آنها باید بتوانند دستورالعمل‌های ساده معلمان یا بزرگسالان را هم در تنظیمات گروهی و هم به صورت انفرادی گوش دهند و دنبال کنند. خودتنظیمی: کودکان باید بتوانند احساسات خود را به روش های مناسب مدیریت و بیان کنند، مانند استفاده از کلمات برای بیان احساسات یا درخواست کمک در صورت نیاز. استقلال: آنها باید بتوانند به طور مستقل در کارهای اولیه مراقبت از خود، مانند استفاده از حمام، شستن دست‌ها، پوشیدن یا درآوردن کفش‌ها و کت‌های خود، شرکت کنند. حل مسئله: کودکان باید بتوانند در حل مسائل اساسی شرکت کنند، مانند یافتن راه حل برای درگیری ها یا چالش های ساده در طول بازی. مهم است که به یاد داشته باشید که کودکان با سرعت خاص خود رشد می کنند و ممکن است در این مهارت ها در بین افراد تفاوت هایی وجود داشته باشد. مهدکودک فرصت هایی را برای رشد و توسعه بیشتر در این زمینه ها فراهم می کند و معلمان برای حمایت و راهنمایی کودکان در رشد مهارت های اجتماعی، عاطفی و حرکتی ظریف آموزش می بینند.
به عنوان یک والدین مسئول و آگاه، سرمایه گذاری در یادگیری مستمر و فرصت های رشد برای خود و فرزند سه ساله تان حیاتی است. با پرورش کنجکاوی فکری و رشد، شما به طور قابل توجهی در ایجاد مهارت های بنیادی قوی و فراهم کردن زمینه برای موفقیت های آینده کمک می کنید. در اینجا اجزای اصلی آموزش برای هر دو طرف آمده است: برای مادران: 1. توسعه شخصی: راه هایی را برای گسترش افق های شخصی دنبال کنید، مانند شرکت در سمینارها، کارگاه ها، وبینارها یا کنفرانس هایی که به موضوعاتی همسو با آرزوهای شغلی، علایق یا اهداف زندگی شما می پردازند. 2. پیشرفت حرفه‌ای: فرصت‌هایی را برای افزایش مهارت‌های شغلی، دنبال کردن گواهینامه‌ها، کسب درجه‌های پیشرفته، یا جستجوی ترفیع در زمینه انتخابی خود کاوش کنید. 3. مدیریت زمان: ابزارهای سازمانی، برنامه‌ها، تقویم‌ها و برنامه‌ریزی‌ها را برای ایجاد تعادل مؤثر بین اولویت‌های رقابتی بین کار، خانواده، اوقات فراغت و تلاش‌های خودسازی، پیاده‌سازی کنید. 4. سواد مالی: با مطالعه بودجه، پس‌انداز، سرمایه‌گذاری، برنامه‌ریزی مالیاتی، کاهش بدهی و استراتژی‌های پس‌انداز بازنشستگی برای بهینه‌سازی امور مالی خانوار و دستیابی به ثبات اقتصادی بلندمدت، هوش مالی کسب کنید. 5. گسترش شبکه: به سازمان‌ها بپیوندید، در رویدادها شرکت کنید، در کمیته‌ها شرکت کنید یا در تلاش‌های داوطلبانه برای ایجاد تماس‌ها، متحدان، مربیان و همکارانی که ارزش‌ها و اهداف مشابهی دارند، شرکت کنید. 6. تسکین استرس: مراقبه ذهن آگاهی، یوگا، تای چی، چیگونگ، تمرینات تنفس عمیق، آرام سازی پیشرونده عضلانی، تصویرسازی هدایت شده، هنردرمانی، روزنامه نگاری، یا بیان خلاق را برای مقابله با فشارها و خواسته های روزمره بررسی کنید. 7. تعادل زندگی: برای حفظ رفاه و شادی کلی، زمان با کیفیتی را برای خود اندیشی، تجدید قوا، کاوش معنوی، بهبود روابط و مشارکت جامعه اختصاص دهید.
برای کودکان سه ساله: 1. آموزش در دوران اولیه کودکی: فرزند خود را در برنامه های باکیفیت پیش دبستانی یا مهدکودک با تاکید بر اکتساب زبان، حساب، مفاهیم علمی، بیان هنری و شایستگی های عاطفی اجتماعی ثبت نام کنید. 2. یادگیری مبتنی بر بازی: بازی آزاد تخیلی و بدون ساختار را تشویق کنید که شامل محرک‌های حسی متنوع، محیط‌های طبیعی و وسایل تعاملی برای تسهیل رشد مغز، اتصال عصبی و انعطاف‌پذیری شناختی است. 3. قرار گرفتن در معرض سواد: مرتباً با فرزندتان بخوانید، از تاکتیک‌های آگاهی واج‌شناسی استفاده کنید، تشخیص حروف، تداعی صدا، آگاهی چاپی، و مهارت‌های نوظهور نوشتاری را برای تقویت استعداد ادبی اولیه معرفی کنید. 4. غنی سازی STEM: اصول علمی ساده، چالش های طراحی مهندسی، استدلال ریاضی و کاربردهای تکنولوژیکی را از طریق آزمایش ها، ساخت و سازها، اندازه گیری ها و فعالیت های کدگذاری معرفی کنید. 5. بیان خلاق: فرصت‌هایی را برای خلق هنرهای تجسمی، آهنگسازی، اجراهای نمایشی، و آزمایش‌های آشپزی فراهم کنید تا نوآوری، اصالت و قدردانی زیبایی‌شناختی را تقویت کنید. 6. چند زبانه بودن: کودک خود را از طریق آموزش زبان های خارجی، کتاب های داستان دو زبانه، برنامه های تبادل فرهنگی یا ماجراجویی های سفر در معرض زبان های بیشتری قرار دهید. 7. رشد شخصیت: فضایل مانند صداقت، مهربانی، احترام، مسئولیت، شفقت، سخاوت، سپاسگزاری، صبر، انصاف، شجاعت و استقامت را از طریق گفتار و کردار الگو کنید.
هنگام در نظر گرفتن تحصیلات یک کودک سه ساله، مهم است که بر رشد کل نگر، پرورش کنجکاوی آنها و ایجاد یک محیط یادگیری مثبت تمرکز کنید. در اینجا چک لیستی از موارد مهمی که باید در نظر بگیرید آمده است: رشد اجتماعی و عاطفی: تعامل اجتماعی و همکاری با همسالان را تشویق کنید. مهارت های همدلی و تنظیم هیجانی را آموزش دهید. یک محیط کلاسی حمایتی و فراگیر ایجاد کنید. ایجاد روابط مثبت با معلمان و مراقبین. مهارت های زبان و ارتباط: توسعه زبان را از طریق گفتگو، داستان سرایی و خواندن ارتقا دهید. گسترش واژگان و مهارت های زبانی بیانی را تشویق کنید. فرصت هایی برای گوش دادن فعال و پیروی از دستورالعمل ها فراهم کنید. فعالیت های سوادآموزی اولیه مانند تشخیص حروف و صداها را معرفی کنید. رشد شناختی: از طریق یادگیری مبتنی بر بازی، کنجکاوی و مهارت های حل مسئله را تحریک کنید. مفاهیم اولیه اعداد مانند شمارش و مرتب سازی را معرفی کنید. اکتشاف و کشف را از طریق فعالیت های عملی تشویق کنید. پرورش خلاقیت و تخیل از طریق هنر و صنایع دستی. رشد فیزیکی: فرصت هایی را برای رشد مهارت های حرکتی ظریف و درشت ایجاد کنید. فعالیت‌هایی را که هماهنگی و تعادل را ارتقا می‌دهند ترکیب کنید. بازی در فضای باز و ورزش بدنی را تشویق کنید. مهارت های خودیاری مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن و توالت رفتن را به طور مستقل آموزش دهید. روال روزانه و ساختار: یک برنامه روزانه قابل پیش بینی برای ایجاد ثبات ایجاد کنید. بین فعالیت های ساختاریافته و بازی آزاد تعادل ایجاد کنید. از استراحت و خواب کافی برای رفاه کودک اطمینان حاصل کنید. عادات غذایی سالم را ترویج دهید و روال های مراقبت از خود را تشویق کنید. مشارکت والدین: ارتباط باز و منظم با والدین یا مراقبین خود را حفظ کنید. والدین را در فرآیند یادگیری فرزندشان مشارکت دهید و منابعی را برای یادگیری در خانه فراهم کنید. برای به اشتراک گذاشتن پیشرفت و بحث در مورد نگرانی ها، جلسات یا کارگاه های آموزشی والدین و معلمان را سازماندهی کنید. مشارکت والدین را در فعالیت ها و رویدادهای مدرسه تشویق کنید. ایمنی و رفاه: محیطی امن و دوستدار کودک را حفظ کنید. از نظارت مناسب در طول فعالیت ها و زمان بازی اطمینان حاصل کنید. قوانین و دستورالعمل های ایمنی اولیه را آموزش دهید. اقدامات بهداشتی خوب را برای پیشگیری از بیماری و ارتقای رفاه ترویج دهید. به یاد داشته باشید که هر کودک منحصر به فرد است و مهم است که این ملاحظات را برای برآورده کردن نیازهای فردی آنها تطبیق دهید. مشاهده منظم، ارزیابی و ارتباط با والدین و مراقبین به تضمین آموزش کامل برای کودکان سه ساله کمک می کند.
بازی حسی: انواع مواد مانند شن، آب، خمیر بازی یا برنج را برای کودکان فراهم کنید تا با استفاده از حواس خود آن را کشف و دستکاری کنند. این باعث رشد حسی، مهارت های حرکتی ظریف و خلاقیت می شود. Petend Play: یک آشپزخانه وانمود، مطب پزشک یا خواربار فروشی با وسایل و لباس‌ها راه‌اندازی کنید. این امر تفکر تخیلی، مهارت‌های اجتماعی و رشد زبان را تشویق می‌کند، زیرا کودکان درگیر سناریوهای ایفای نقش می‌شوند. ساختمان و ساخت: بلوک‌های ساختمانی، لگو یا کاشی‌های مغناطیسی را برای ساخت سازه‌ها و طرح‌ها به کودکان پیشنهاد دهید. این امر مهارت های حل مسئله، آگاهی فضایی و هماهنگی حرکتی ظریف را ارتقا می دهد. هنرها و صنایع دستی: موادی مانند مداد رنگی، کاغذ، چسب و قیچی ایمن را برای کودکان فراهم کنید تا در فعالیت‌های خلاقانه مانند نقاشی، نقاشی، یا کلاژسازی شرکت کنند. این امر بیان خود، هماهنگی دست و چشم و رشد شناختی را تقویت می کند. کاوش در طبیعت: کودکان را برای مشاهده گیاهان، حشرات یا حیوانات به پیاده روی در طبیعت ببرید. آنها را تشویق کنید تا برگ ها، سنگ ها یا گل ها را جمع آوری کنند و در مورد یافته های خود بحث کنند. این امر کنجکاوی، مهارت های مشاهده و قدردانی از جهان طبیعی را ارتقا می دهد. در مورد مشارکت والدین در فرآیند یادگیری کودک در خانه، در اینجا چند راهبرد وجود دارد: با هم بخوانید: زمان مطالعه روزانه را کنار بگذارید و با فرزندتان در جلسات خواندن تعاملی شرکت کنید. سوال بپرسید، در مورد داستان بحث کنید و آنها را تشویق کنید تا اتفاقات بعدی را بازگو یا پیش بینی کنند. مواد آموزشی تهیه کنید: با داشتن کتاب‌ها، پازل‌ها، لوازم هنری و اسباب‌بازی‌های آموزشی مناسب برای سن، محیطی غنی از یادگیری را در خانه ایجاد کنید که به راحتی در دسترس کودکتان باشد تا بتواند با آنها کاوش و بازی کند. در مکالمات شرکت کنید: با فرزندتان در مورد روز، علایق و تجربیات او گفتگوهای معناداری داشته باشید. این امر باعث رشد زبان، ایجاد واژگان و تقویت مهارت های ارتباطی آنها می شود. بازی و اکتشاف را تشویق کنید: زمانی را برای بازی بدون ساختار اختصاص دهید تا کودک شما بتواند آزادانه به کاوش و فعالیت های تخیلی بپردازد. گاهی اوقات به بازی آنها بپیوندید و فرصت هایی را برای تجربیات مشترک یادگیری فراهم کنید. از تکالیف و پروژه ها حمایت کنید: اگر فرزندتان تکالیف یا پروژه هایی از مدرسه دارد، در صورت نیاز راهنمایی و کمک کنید. آنها را تشویق کنید تا وظایف خود را به طور مستقل انجام دهند و در عین حال از آنها حمایت و تشویق کنید. اکنون، بیایید در مورد استراتژی هایی برای ترویج عادات غذایی سالم در کودکان سه ساله بحث کنیم: الگو باشید: خودتان با مصرف یک رژیم غذایی متعادل و نشان دادن رفتارهای مثبت در مورد انتخاب های غذایی، عادات غذایی سالم را الگو برداری کنید. غذاهای متنوعی ارائه دهید: طیف وسیعی از میوه‌ها، سبزیجات، غلات و پروتئین‌ها را در وعده‌های غذایی خود معرفی کنید. آنها را تشویق کنید تا رنگ‌ها، بافت‌ها و طعم‌های مختلف را امتحان کنند تا طعمی متنوع داشته باشند. غذاها را سرگرم کننده کنید: وعده های غذایی را به شیوه ای جذاب با بشقاب های رنگارنگ و ارائه های خلاقانه ارائه دهید. میوه ها و سبزیجات را به شکل های سرگرم کننده برش دهید یا آنها را به شکل صورتک بچینید تا از خوردن لذت ببرید. کودکان را در تهیه غذا مشارکت دهید: کودک خود را تشویق کنید تا در فعالیت های آماده سازی غذا مانند شستن سبزیجات، مخلوط کردن مواد یا چیدن میز غذا شرکت کند. این امر باعث افزایش علاقه آنها به غذا می شود و تمایل آنها را برای امتحان چیزهای جدید افزایش می دهد. زمان‌های منظم غذا را تنظیم کنید: یک برنامه منظم برای وعده‌های غذایی و میان وعده‌ها تنظیم کنید. این به تنظیم اشتها کمک می کند و تضمین می کند که کودکان در طول روز تغذیه متعادلی دریافت می کنند. مصرف مواد قندی و غذاهای فرآوری شده را محدود کنید: مصرف نوشیدنی های شیرین، آب نبات و تنقلات فرآوری شده را به حداقل برسانید. در عوض، جایگزین های سالم تری مانند میوه های تازه، ماست یا میان وعده های خانگی ارائه دهید. اجتناب از فشار یا پاداش: از تحت فشار قرار دادن یا مجبور کردن فرزندتان به خوردن غذاهای خاص خودداری کنید. درعوض، انواع گزینه های سالم را ارائه دهید و به آنها اجازه دهید تصمیم بگیرند که چقدر می خواهند بخورند. از مصرف غذا به عنوان پاداش یا تنبیه خودداری کنید. به یاد داشته باشید، ایجاد یک محیط غذایی مثبت و حمایتی برای ایجاد عادات غذایی سالم در کودکان خردسال بسیار مهم است.
اسباب‌بازی‌های پایان باز ارائه کنید: اسباب‌بازی‌ها و موادی را ارائه دهید که می‌توانند به روش‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرند و بازی با پایان باز را تشویق کنند. نمونه‌ها شامل بلوک‌ها، عروسک‌ها، لباس‌های آرایشی و وسایلی مانند جعبه‌های مقوایی یا پتو هستند که می‌توانند به قلعه یا غار تبدیل شوند. فضاهای تخیلی ایجاد کنید: مناطق اختصاصی را در خانه خود ایجاد کنید که الهام بخش بازی های تخیلی هستند. به عنوان مثال، یک گوشه دنج برای مطالعه، یک گوشه وانمود کننده بازی با آشپزخانه یا یک نیمکت ابزار، یا فضایی برای ساختن قلعه یا خلق آثار هنری. به بازی بپیوندید: با کودک خود در بازی های تخیلی شرکت کنید. نقش های مختلفی را بر عهده بگیرید، وانمود کنید که شخصیت هستید، یا با هم به داستان سرایی خلاقانه بپردازید. این نه تنها تجربه بازی آنها را افزایش می دهد، بلکه پیوند والدین و فرزند را نیز تقویت می کند. قصه‌گویی را تشویق کنید: فرزندتان را تشویق کنید تا با استفاده از اسباب‌بازی‌ها یا تخیل خود، داستان‌ها و روایت‌هایی خلق کند. برای برانگیختن خلاقیت آنها و کمک به توسعه مهارت‌های داستان‌گویی خود، درخواست‌هایی ارائه دهید یا سؤالات باز بپرسید. از زمان بازی بدون ساختار پشتیبانی کنید: زمان‌های منظمی را برای بازی‌های بدون ساختار اختصاص دهید که در آن کودک شما بتواند آزادانه تخیل خود را کشف کند و بدون هدف یا قوانین خاص به بازی وانمودی بپردازد. اکنون، بیایید نکاتی را برای ایجاد یک محیط غنی از یادگیری در خانه مورد بحث قرار دهیم: یک گوشه یادگیری ایجاد کنید: یک منطقه خاص در خانه خود را به عنوان گوشه یادگیری تعیین کنید. آن را با کتاب‌ها، پازل‌ها، اسباب‌بازی‌های آموزشی، لوازم هنری و سایر مواد آموزشی که به راحتی در دسترس فرزندتان هستند، ذخیره کنید. آموزش را در برنامه‌های روزانه بگنجانید: فرصت‌هایی را برای گنجاندن یادگیری در برنامه‌های روزانه خود بیابید، برای مثال، شمارش و مرتب‌سازی در حین آماده‌سازی غذا، تمرین حروف و صداها در طول زمان حمام، یا بحث در مورد اشکال و رنگ‌ها در طول پیاده‌روی. استفاده از اشیاء روزمره: از اشیاء روزمره به عنوان ابزار یادگیری استفاده کنید. به عنوان مثال، کودک خود را در اندازه گیری مواد در حین پخت و پز یا مرتب کردن و طبقه بندی اقلام در حین تمیز کردن یا سازماندهی فعالیت ها مشارکت دهید. در فعالیت‌های عملی شرکت کنید: فرصت‌هایی برای تجربیات یادگیری عملی، مانند آزمایش‌های علمی، کاوش در طبیعت، باغبانی، یا پروژه‌های ساده DIY فراهم کنید. این به کودک شما اجازه می دهد تا فعالانه با محیط خود درگیر شود و مهارت های حل مسئله را توسعه دهد. از فناوری عاقلانه استفاده کنید: برنامه‌های آموزشی، وب‌سایت‌ها یا بازی‌های آموزشی تعاملی متناسب با سن خود را معرفی کنید که با علایق فرزندتان هماهنگ است و از اهداف یادگیری او پشتیبانی می‌کند. با این حال، اطمینان حاصل کنید که زمان صفحه نمایش متعادل و نظارت می شود. حال، بیایید در مورد اینکه چگونه والدین می توانند به فرزندشان کمک کنند تا کام متنوعی داشته باشد و غذاهای جدید را امتحان کنند، بحث کنیم: به عنوان مثال: برای امتحان غذاهای جدید خود اشتیاق نشان دهید و اجازه دهید فرزندتان شما را در حال لذت بردن از طعم‌های مختلف ببیند. اگر ببینند شما هم همین کار را می کنید، به احتمال زیاد تمایل به امتحان کردن غذاهای جدید دارند. تنوع پیشنهاد: طیف وسیعی از غذاها را در طول وعده های غذایی و میان وعده ها معرفی کنید. میوه ها، سبزیجات، غلات، پروتئین ها و ادویه های مختلف را شامل شود. در ارائه و آماده سازی خلاق باشید تا آنها را از نظر بصری جذاب و فریبنده کنید. فرزندتان را درگیر کنید: فرزندتان را تشویق کنید تا در خرید مواد غذایی، برنامه ریزی غذا، و تهیه غذا شرکت کند. به آنها اجازه دهید میوه یا سبزی جدیدی را برای امتحان کردن انتخاب کنند یا آنها را در کارهای مناسب سن مانند شستن، پوست کندن یا مخلوط کردن مواد تشکیل دهند. آن را سرگرم کننده کنید: امتحان کردن غذاهای جدید را به یک تجربه سرگرم کننده و مثبت تبدیل کنید. از کلمات توصیفی و هیجان انگیز برای صحبت در مورد غذا، ایجاد بازی یا چالش در مورد چشیدن اقلام جدید یا سازماندهی وعده های غذایی موضوعی برای جذاب تر کردن غذا استفاده کنید. کوچک شروع کنید: با وعده های کوچک شروع کنید یا غذاهای جدید را در کنار غذاهای آشنا معرفی کنید. این به کاهش مقاومت بالقوه یا غلبه بر آن کمک می کند و به کودک شما اجازه می دهد تا به تدریج طعم طعم های جدید را توسعه دهد.
ریاضی در زندگی روزمره: مفاهیم ریاضی را در فعالیت های روزانه ادغام کنید. به عنوان مثال، مواد غذایی را در حین تهیه غذا بشمارید، اندازه ها و شکل ها را در طول زمان بازی مقایسه کنید، یا از جمع و تفریق ساده در حین انجام کارهای خانه یا خرید استفاده کنید. توسعه زبان: در طول روز در مکالمات شرکت کنید. اشیاء، اعمال و رویدادها را توصیف کنید و فرزندتان را تشویق کنید تا افکار و احساسات خود را بیان کند. از واژگان غنی استفاده کنید و برای ارتقای مهارت های زبانی سؤالات باز بپرسید. خواندن در همه جا: مطالعه را به بخشی از برنامه روزانه خود تبدیل کنید. قبل از خواب با هم کتاب بخوانید، اما مطالعه را در سایر قسمت‌های روز نیز بگنجانید، مانند خواندن برچسب‌ها هنگام خرید مواد غذایی یا علائم در هنگام پیاده‌روی. اکتشاف علم: با کاوش در دنیای طبیعی، کنجکاوی و مهارت های مشاهده را تشویق کنید. در مورد تغییرات آب و هوا بحث کنید، گیاهان و حیوانات را در حین پیاده روی در فضای باز مشاهده کنید، یا در آزمایش های علمی ساده با استفاده از مواد خانگی شرکت کنید. فرصت های حل مشکل: کودک خود را تشویق کنید تا مشکلات ساده ای را که در طول کارهای روزمره با آن مواجه می شود، حل کند. این می تواند شامل فهمیدن نحوه چیدن بلوک ها برای رسیدن به ارتفاع دلخواه یا یافتن راه حلی برای یک مانع کوچک در طول زمان بازی باشد. برای دسترسی بیشتر به تجربیات یادگیری عملی در خانه، نکات زیر را در نظر بگیرید: ایجاد مراکز یادگیری: مناطق یا قفسه‌های خاصی را برای فعالیت‌های آموزشی مختلف تعیین کنید. به عنوان مثال، یک گوشه کاوش علمی با ذره بین و نمونه های طبیعت، یا یک مرکز ریاضی با مکعب های شمارش و پازل های اعداد داشته باشید. از وسایل روزمره استفاده کنید: بسیاری از وسایل خانه را می توان برای یادگیری عملی تغییر کاربری داد. به عنوان مثال، از فنجان‌ها و قاشق‌های اندازه‌گیری برای آب بازی یا فعالیت‌های مرتب‌سازی استفاده کنید، یا از جعبه‌های مقوایی برای ساخت و ساز استفاده کنید. پروژه‌های DIY: فرزندتان را تشویق کنید تا با استفاده از مواد ایمن در پروژه‌های ساده انجام دهید. این می تواند شامل ساختن یک تغذیه کننده پرندگان، ایجاد یک ساز موسیقی خانگی، یا پرورش یک باغ کوچک باشد. سطل های حسی: با استفاده از موادی مانند برنج، ماسه، آب یا ماکارونی، سطل های حسی ایجاد کنید. اسباب‌بازی‌های کوچک، ابزار، یا اشیاء مرتبط با موضوع یا مفهوم خاصی مانند دایناسورها، حروف یا اشکال را اضافه کنید. این امکان کاوش عملی و توسعه حسی را فراهم می کند. در اینجا چند نمونه از برنامه‌ها یا وب‌سایت‌های آموزشی متناسب با سن کودکان خردسال آورده شده است: Khan Academy Kids: این برنامه رایگان طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های آموزشی، از جمله ریاضی، خواندن، و یادگیری اجتماعی-عاطفی را ارائه می‌دهد که برای کودکان ۲ تا ۷ سال طراحی شده است. ABCmouse: یک برنامه یادگیری تعاملی برای کودکان 2 تا 8 ساله که یک برنامه درسی جامع را ارائه می‌کند که موضوعاتی مانند خواندن، ریاضی، علوم و هنر را پوشش می‌دهد. PBS Kids: این وب‌سایت و برنامه بازی‌ها، ویدیوها و فعالیت‌های آموزشی با شخصیت‌های محبوب نمایش‌های PBS Kids را ارائه می‌دهد. این محتوای مناسب برای کودکان پیش دبستانی و کودکان ابتدایی دبستانی ارائه می دهد. National Geographic Kids: این وب‌سایت محتوای آموزشی جذابی مانند حقایق حیوانات، آزمون‌ها و بازی‌های تعاملی را برای برانگیختن حس کنجکاوی و یادگیری در مورد جهان طبیعی ارائه می‌کند. ScratchJr: یک برنامه زبان برنامه نویسی بصری که برای کودکان خردسال (۵ تا ۷ سال) طراحی شده است تا داستان ها و بازی های تعاملی خود را بسازند. به یاد داشته باشید که در حین استفاده از فناوری، کودک خود را تحت نظر داشته باشید و با او درگیر شوید و زمان نمایش را با سایر تجربیات یادگیری عملی و واقعی متعادل کنید. صبور باشید: ممکن است قبل از اینکه کودک به یک غذای جدید علاقه داشته باشد، چندین بار در معرض قرار گرفتن در معرض آن قرار گیرد. آنها را تشویق کنید تا کمی طعم بچشند و تلاش هایشان را تحسین کنند، حتی اگر بلافاصله غذا را قبول نکنند. اجتناب از فشار: از تحت فشار قرار دادن یا مجبور کردن کودک خود به خوردن یک غذای خاص خودداری کنید. به ترجیحات آنها احترام بگذارید و به آنها اجازه دهید در انتخاب غذایی خود استقلال داشته باشند. به یاد داشته باشید، ایجاد یک فضای مثبت و آرام در حوالی زمان صرف غذا و کاوش در غذا برای کمک به کودکان در ایجاد کام متنوع و پذیرش غذاهای جدید ضروری است.
سال دوم و سوم زندگی کودک دوره رشد و تکامل قابل توجهی است. در این مدت، اطمینان از برآورده شدن نیازهای جسمی، شناختی و اجتماعی-عاطفی کودک بسیار مهم است. در اینجا چند چک لیست مربوط به سال های 2 و 3 زندگی کودک آورده شده است: 1- رشد فیزیکی: رشد: قد، وزن و دور سر کودک را کنترل کنید تا مطمئن شوید که با سرعت ثابت رشد می کند. *- مهارت های حرکتی: رشد مهارت های حرکتی درشت مانند راه رفتن، دویدن، بالا رفتن از پله ها و پریدن را بررسی کنید. همچنین، مهارت های حرکتی ظریف مانند استفاده از ظروف، نگه داشتن مداد رنگی و چیدن بلوک ها را رعایت کنید. 3- رشد شناختی: مهارت های زبانی: رشد واژگان کودک، توانایی او در درک و پیروی از دستورالعمل های ساده و استفاده او از جملات اساسی را ارزیابی کنید. -* حل مسئله: به توانایی های کودک در حل مسئله توجه کنید، مانند مرتب کردن اشیا بر اساس شکل یا رنگ، تکمیل پازل های ساده یا تقلید از اقدامات ساده. 4- رشد عاطفی اجتماعی: مهارت های اجتماعی: به تعاملات کودک با دیگران از جمله اشتراک گذاری، نوبت گرفتن و شرکت در بازی های وانمودی توجه کنید. - *تنظیم عاطفی: مشاهده کنید که کودک چگونه احساسات خود را مدیریت و ابراز می کند، از جمله تشخیص و برچسب زدن به احساسات اساسی مانند شادی، غم و عصبانیت. استقلال: به توانایی فزاینده کودک در انجام کارها به طور مستقل، مانند لباس پوشیدن، غذا دادن و استفاده از توالت توجه کنید. 5- بهداشت و ایمنی: ایمن سازی: اطمینان حاصل کنید که کودک در مورد واکسیناسیون توصیه شده خود به روز است. - *تغذیه: برای حمایت از رشد و تکامل کودک، یک رژیم غذایی متعادل با وعده های مناسب ارائه دهید. -*اقدامات ایمنی: محیط را از کودکان محافظت کنید تا خطر حوادث را به حداقل برسانید، مانند ایمن کردن مبلمان، پوشاندن پریزهای برق و استفاده از گیت های ایمنی. - معاینات منظم با پزشک اطفال نیز در این مرحله برای نظارت بر رشد کلی کودک و رفع هرگونه نگرانی یا سوالی که ممکن است داشته باشید ضروری است. به یاد داشته باشید که هر کودک با سرعت خاص خود رشد می کند، بنابراین این چک لیست ها به عنوان دستورالعمل های کلی عمل می کنند. اگر نگرانی خاصی در مورد رشد کودک خود دارید، همیشه بهتر است با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.
1- تجهیزات بازی نرم: تشک‌های بازی نرم، بالشتک‌ها یا بلوک‌های فوم می‌توانند محیطی امن و بالشتک را برای کودکان فراهم کنند تا مهارت‌های حرکتی درشت خود را کشف و تمرین کنند. آنها می توانند خزیدن، بالا رفتن و حتی تمرین ایستادن یا راه رفتن را با پشتیبانی از این آیتم های بازی نرم انجام دهند. 2- اسباب‌بازی‌های هل دادن و کشیدن: اسباب‌بازی‌هایی که کودک می‌تواند در حین راه رفتن آنها را فشار دهد یا بکشد، مانند چرخ دستی یا اسباب‌بازی کششی، می‌تواند مهارت‌های راه رفتن و تعادل او را تشویق کند. این اسباب بازی ها هنگامی که کودک یاد می گیرد حرکات خود را هماهنگ کند، ثبات و پشتیبانی را فراهم می کند. 3- اسباب‌بازی‌های سواری: اسباب‌بازی‌های سواری مانند اسکوتر، سه چرخه، یا دوچرخه تعادل می‌توانند به رشد هماهنگی، تعادل و قدرت پاهای کودک کمک کنند. همانطور که خود را به جلو می برند، یاد می گیرند که حرکات خود را کنترل کنند و مهارت های حرکتی درشت خود را بهبود بخشند. 4- توپ: برای درگیر کردن کودک در فعالیت های بدنی مختلف می توان از اندازه ها و انواع توپ ها استفاده کرد. غلت زدن، پرتاب کردن، گرفتن و لگد زدن به توپ می تواند هماهنگی دست و چشم، برنامه ریزی حرکتی و مهارت های حرکتی درشت آنها را افزایش دهد. 5- روی هم چیدن و لانه سازی اسباب بازی ها: اسباب بازی هایی که شامل روی هم چیدن یا لانه سازی هستند، مانند بلوک یا فنجان، باعث رشد مهارت های حرکتی ظریف، هماهنگی دست و چشم و توانایی حل مسئله می شوند. همانطور که کودک اشیاء را دستکاری می کند و روی هم می چیند، حرکات دست خود را اصلاح می کند و آگاهی فضایی را می آموزد. 6- پازل: پازل های مناسب سن با قطعات بزرگ و درشت می تواند به رشد مهارت های حرکتی ظریف، هماهنگی دست و چشم و توانایی حل مسئله کودک کمک کند. آنها یاد می گیرند که قطعات را دستکاری کنند و آنها را با هم بچینند و رشد شناختی و فیزیکی آنها را افزایش دهند. 7- لوازم هنری: مداد رنگی، نشانگر و قلم موهای بزرگ می توانند توسط کودک برای کشف مهارت های حرکتی ظریف و خلاقیت خود استفاده کنند. فعالیت‌های طراحی، خط‌نویسی و نقاشی، هماهنگی دست و چشم، قدرت گرفتن و مهارت انگشتان را افزایش می‌دهند. 8- آلات موسیقی: اسباب‌بازی‌ها یا آلات موسیقی به اندازه کودک، مانند طبل، زیلوفون یا شیکر، رشد مهارت‌های حرکتی درشت و ظریف را تشویق می‌کنند. کودک می‌تواند در فعالیت‌هایی مانند کوبیدن، تکان دادن، یا ضربه زدن به سازها شرکت کند که باعث تقویت ریتم و هماهنگی می‌شود. - به یاد داشته باشید، مهم ترین چیز این است که محیطی امن و تحت نظارت برای بازی و کاوش کودک خود فراهم کنید. همیشه اسباب‌بازی‌هایی را انتخاب کنید که مناسب سن باشند و از مواد غیر سمی ساخته شده باشند.
چک لیست وسایل مورد نیاز کودک برای پیک نیک و سفرهای کوتاه 1- کیسه پوشک: - یک کیسه پوشک جادار برای حمل تمام وسایل مورد نیاز. 2- پوشک و دستمال مرطوب: - پوشک و دستمال مرطوب کافی برای مدت زمان سفر بسته بندی کنید. 3- تغییر پد: - پد یا تشک قابل حمل برای تعویض پوشک در حال حرکت. 4- لباس اضافی: - بسته به آب و هوا، لباس های خود را از جمله لباس های اضافی، جوراب و یک ژاکت یا ژاکت سبک برای کودک خود ببندید. 5- پتو یا تشک بازی: - یک پتو یا تشک بازی نرم برای نشستن یا دراز کشیدن کودک در حین پیک نیک. 6- پارچه آروغ: - چند پارچه آروغ یا حوله کوچک برای تمیز کردن آب دهان یا ریختن آب به همراه داشته باشید. 7- پیشبند: - برای تمیز نگه داشتن لباس های کودک در هنگام شیر دادن، یک یا دو پیش بند بسته بندی کنید. 8- بطری و فرمول/شیر مادر: - اگر کودک شما با شیشه شیر تغذیه می شود، شیر خشک از قبل اندازه گیری شده یا شیر مادر از قبل پمپاژ شده را در شیشه بیاورید. 9- تنقلات و غذای کودک: - برای نوزادان بزرگتر، تنقلات یا غذای کودک مناسب سن را در ظروف یا کیسه های کوچک بسته بندی کنید. 10- ظروف و بشقاب: - قاشق، چنگال و یک بشقاب یا کاسه کوچک برای تغذیه کودک همراه داشته باشید. 11- فنجان آب و سیپی: - برای خود و کودکتان آب همراه با لیوان جرعه ای ضد ریزش بیاورید. 12- پستانک و وسایل راحتی: - اگر کودک شما از پستانک استفاده می کند یا وسایل راحتی دارد، حتما آنها را در دست داشته باشید. 13- محافظت در برابر آفتاب: - بسته بندی ضد آفتاب مناسب برای نوزادان و کلاه لبه پهن برای محافظت از کودک در برابر نور خورشید. 14- دافع حشرات: - اگر به منطقه‌ای می‌روید که پشه‌ها یا حشرات دیگر در آن وجود دارد، دافع حشرات ایمن کودک را در نظر بگیرید. 15- جعبه کمکهای اولیه: - یک جعبه کمک های اولیه کوچک همراه با وسایل ضروری مانند چسب زخم، دستمال مرطوب ضد عفونی کننده و هر گونه داروی لازم همراه داشته باشید. 16- اسباب بازی و سرگرمی: - چند اسباب بازی یا کتاب کوچک همراه داشته باشید تا کودک خود را در حین گردش سرگرم کنید. 17- کریر یا کالسکه کودک: - بسته به ترجیح خود، یک کریس نوزاد یا یک کالسکه سبک وزن برای حرکت راحت تر به همراه داشته باشید. 18- کیسه های زباله: - چند کیسه پلاستیکی برای دور انداختن پوشک کثیف یا زباله همراه داشته باشید. - به خاطر داشته باشید که هنگام تهیه وسایل کودک، شرایط آب و هوایی و مدت زمان گردش را در نظر بگیرید. همچنین ایده خوبی است که یک چک لیست خاص برای نیازهای کودک خود تهیه کنید و موارد اضافی را که بر اساس سن و ترجیحات کودک خود لازم می دانید اضافه کنید.
